Lokale szkoły wyższej wynajęte osobom trzecim na prowadzenie w nich działalności gospodarczej nie korzystają ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, w związku z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./. Zwolnieniu
Uchwała rady gminy podjęta na podstawie upoważnienia ustawowego jest aktem prawnym powszechnie obowiązującym na obszarze gminy /art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, powinna zatem odpowiadać wymogom, jakie stawiane są przepisom powszechnie obowiązującym i nie może pozostawać w sprzeczności z aktem prawnym wyższego rzędu
Zawarte w art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./ wyłączenie prowadzonej przez uczelnie działalności gospodarczej ze zwolnienia od podatków przyznanego im przepisem art. 27 ust. 1 tej ustawy nie obejmuje podatku od nieruchomości; wyłączenie to odnosi się do opodatkowania samej działalności, a nie do opodatkowania majątku ewentualnie służącego
1. Decyzja wydana na podstawie art. 6 ust. 7a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ - z powodu zmiany sposobu wykorzystania budynku albo gruntu lub ich części - musi się ograniczać do zmiany wysokości ustalonego podatku i nie może być skierowana do innego kręgu osób niż decyzja zmieniana. 2. Od dnia 1 stycznia 1998 r. - stosownie do art. 1 ust
Tak długo, jak istnieje współwłasność nieruchomości, obowiązek podatkowy od nieruchomości ciąży solidarnie na jej współwłaścicielach, a zatem adresatami decyzji są wszyscy współwłaściciele, bez względu na to, czy i w jaki sposób wywiązują się z ciążących na nich zobowiązań podatkowych.
Nie ma podstaw do pobierania opłaty targowej w formie "abonamentów", albowiem taki sposób jest sprzeczny z ogólną zasadą prawa podatkowego, iż nie można żądać zapłacenia należności podatkowej bez uprzedniego powstania zobowiązania podatkowego.
Zwolnienie przez ustawodawcę niektórych czynności urzędowych z opłaty skarbowej nie zmienia kwalifikacji, iż są to czynności "objęte przepisami o opłacie skarbowej". Dlatego też czynności takie nie mogą być obciążone opłatą administracyjną, wprowadzaną przez radę gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Do takich należą
Za grunt związany z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ należy uznać tylko grunt będący w posiadaniu przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą inną niż rolna i leśna oraz wyłączony z produkcji rolnej bądź leśnej.
Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ co do sposobu poboru podatku od posiadania psów i opłat lokalnych posługuje się przepisami o charakterze norm bezwzględnie obowiązujących i nie pozwala radzie gminy na stanowienie przepisów gminnych w dowolny sposób w tym zakresie.
1. Dopuszczalna jest argumentacja a maiori ad minus przewidująca, że skoro ustawodawca upoważnił rady gmin do wprowadzenia innych zwolnień niż określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, to tym samym dopuścił możliwość stosowania zwolnień częściowych. 2. Odwołania się do zasady powszechności opodatkowania nie podzielił Sąd
Podstacja trakcyjna nie jest budowlą, w związku z czym nie przysługuje od niej zwolnienie przewidziane w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Zasada równości w prawie polega na tym, iż wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się daną cechą istotną mają być traktowane równo, tj. bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących, co oznacza także sprawiedliwie
1. Czynność polegającą na nadaniu numerów porządkowych nieruchomościom nie jest "czynnością urzędową", o jakiej mowa w art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Nie jest możliwe wymaganie od obywatela opłaty za działanie, które nie jest skierowane do niego, a jednocześnie jest ustawowym obowiązkiem organów administracji. Taki charakter
Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4. Oczekiwane przez skarżących działanie organu odwoławczego polegające na zdyscyplinowaniu organu pierwszej instancji poprzez ukaranie go karą porządkową nie mieści się w formach działalności
1. Decydujące znaczenie dla bytu obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości ma fakt istnienia po stronie oznaczonego podmiotu jednego z tytułów prawnych do nieruchomości, wskazanych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, w tych ramach między innymi fakt samoistnego posiadania nieruchomości. 2. Mimo że nie nastąpiło przeniesienie
1. Decydujące znaczenie dla bytu obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości ma fakt istnienia po stronie oznaczonego podmiotu jednego z tytułów prawnych do nieruchomości, wskazanych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, w tych ramach między innymi fakt samoistnego posiadania nieruchomości. 2. Mimo że nie nastąpiło przeniesienie
