Budynki i grunty podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą mogą być uznane za obiekty wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ także wtedy, gdy w roku podatkowym nie były wykorzystane do prowadzenia wspomnianej działalności.
1. Zwolnienie przewidziane w art. 81 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./ nie ma zastosowania do podmiotu zarządzającego nieruchomością użytkowaną przez szkołę, który w myśl art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest podatnikiem podatku od nieruchomości, jeżeli nie ma on statusu szkoły
1. Przepis par. 4 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 stycznia 1995 r. nie wyklucza wprowadzenia przez radę gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ opłaty administracyjnej od wydania decyzji o warunkach
Uchwała Rady Miejskiej w sprawie podatku od nieruchomości w części warunkującej prawo do zwolnienia od tego podatku nieruchomości stanowiących własność rencistów i emerytów oraz przydzielonych do dożywotniego użytkowania osobie, która przekazała gospodarstwo rolne w zamian za rentę lub emeryturę na Skarb Państwa - w wysokości 50 procent ustalonego podatku, jeżeli nieruchomości te nie są wynajęte lub
Okoliczność, iż właściciel obiektu udostępnia ten obiekt innym osobom w drodze umów cywilnoprawnych w celu dokonywania przez nich sprzedaży ze stoiska bez uprzedniego uzyskania zezwolenia właściwego organu gminy na prowadzenie targowiska w tym miejscu, nie pozbawia tego obiektu charakteru targowiska, skoro warunku tego nie wprowadza art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
Rada gminy nie jest upoważniona do ustalania stawek opłaty targowej /art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ od prowadzenia handlu w miejscach do tego nie przeznaczonych.
Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzania przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek podatkowych
1. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r.- Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/ państwowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadzają do budżetu. Nie ustalają więc zysku ani straty. Tym samym nie można przyjąć, iż działają one w celach zarobkowych. Nie prowadzą one działalności na własny rachunek. Działalność ta jest prowadzona
Zwolnienia od podatku od nieruchomości /częściowe lub całkowite/ zastosowane na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ mogą mieć charakter przedmiotowy jak i podmiotowy. Nie można jednak wprowadzać różnic między podmiotami pozostającymi w takiej samej lub chociażby analogicznej sytuacji faktycznej
W rozumieniu przepisów art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości może być lokal, jako część składowa budynku stanowiącego własność Skarbu Państwa lub gminy, a podmiotem obowiązku podatkowego - najemca, jako posiadacz zależny lokalu, jeżeli posiadanie to wynika z umowy zawartej
1. Art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie kwalifikuje rodzaju i mocy związku budynku z działalnością gospodarczą podatnika. Teza o objęciu jego hipotezą pośredniego tylko związku jest więc uprawniona i nie stanowi nadinterpretacji ustawy bądź wykładni nie mającej odniesienia do literalnego tekstu prawa. 2. Brzmienie art
Za podstawę zwolnienia instytucji filmowych od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie można uznać ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii /Dz.U. nr 22 poz. 127 ze zm./ oraz par. 24 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1988 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki
Ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii /Dz.U. nr 22 poz. 127 ze zm./ ani par. 24 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lutego 1988 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej instytucji filmowych /Dz.U. nr 9 poz. 67/ nie można uznać za podstawę zwolnienia instytucji filmowych od podatku od nieruchomości w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach
Na najemcy lokalu użytkowego znajdującego się w budynku stanowiącym własność gminy, jako posiadaczu zależnym nieruchomości, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości.
Lokale szkoły wyższej wynajęte osobom trzecim na prowadzenie w nich działalności gospodarczej nie korzystają ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./.
Przepis art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ upoważnia rady gmin do wprowadzenia innych, niż określone w ust. 1 tegoż artykułu, zwolnień od podatku od nieruchomości. Upoważnienie to stanowi podstawę do stanowienia przepisów gminnych, zawierających normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym.
1. Przy interpretacji terminu "kondygnacja" użytego w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ należy uwzględniać zastane znaczenie tego terminu występujące w przepisach prawa budowlanego, zgodnie z którymi piwnica nie jest kondygnacją budynku. 2. Konieczność zastosowania wykładni systemowej w przypadku interpretacji przepisów dotyczących podatku
Opłatę targową, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, pobiera się niezależnie od tego czy sprzedaż odbywa się na targowisku miejskim prowadzonym przez gminę, inną jednostkę zarządzającą targowiskiem, czy też na targowisku prowadzonym na terenie prywatnym.
O zagrożeniu egzystencji podatnika uzasadniającej zastosowanie zaniechania poboru wymierzonego podatku od nieruchomości można byłoby mówić jedynie wtedy, gdyby wnioskodawca znalazł się w sytuacji uprawniającej go do przyznania świadczeń z pomocy społecznej, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca.
Zasadą jest, że podejmowane przez organy samorządowe uchwały w ramach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ muszą zawierać sformułowania jasne, wyczerpujące, uniemożliwiające stosowanie niedopuszczalnego, sprzecznego z prawem luzu interpretacyjnego.
Grunty, budynki lub obiekty po zlikwidowanym ośrodku wczasowym lub kolonijnym, odnośnie których podmiot będący ich posiadaczem czyni bezskuteczne okresowo starania, aby się ich pozbyć, nie mają już w tym czasie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości według niższej stawki jak dla gruntów i budynków "pozostałych".
Ustawodawca nie zwolnił z obowiązku płacenia podatku od nieruchomości stanowiących nieużytki. Wprawdzie stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia od podatku od nieruchomości niż te, które zostały wymienione w ust. 1 tego artykułu, przy czym upoważnienie to nie zostało ograniczone
1. Ustawa samorządowa ani inne przepisy prawne nie określają szczegółowych zasad stanowienia przepisów gminnych - wobec tego brak jest formalnego zakazu łączenia w jednym akcie przepisów gminnych wykonawczych /art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, przepisów statutowych /art. 40 ust. 2/ i przepisów porządkowych /art. 40 ust. 3/. Zważywszy
