1. Wprawdzie gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, to jednak zawsze musi działać w granicach obowiązującego prawa, a w tym także przy podejmowaniu uchwał w sprawie podatków i opłat lokalnych /art. 2 i art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Z treści art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia
1. Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia niż określone w art. 7 ust. 1, ale z istoty konstrukcji całej ustawy, będącej częścią systemu podatkowego wynika, że muszą to być zwolnienia tego samego typu jak w art. 7 ust. 1, a więc zwolnienia "kategorialne", a nie "globalne". 2.
Użytkowanie gruntu rolnego nie podlegającego - ze względu na powierzchnię mniejszą od 1 ha - podatkowi rolnemu nie zwalnia od obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości.
1. Wykluczone jest wykorzystywanie upoważnienia z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ do dokonania zwolnień generalnych od podatku od nieruchomości. Zwolnienie takie oznaczałoby de facto generalne uchylenie obowiązku podatkowego. 2. Zwolnienie uchwałą rady gminy budynków mieszkalnych należących tylko do osób fizycznych prowadzących
1. Kopalnie Surowców Mineralnych prowadzące eksploatację kruszywa na terenach przeznaczonych pod budowę zbiornika wodnego retencyjnego zobowiązane są do uiszczenia podatku od nieruchomości od użytkowanych gruntów według stawek podatkowych od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12
Podatkiem od nieruchomości powinien być obciążony posiadacz samoistny, faktycznie władający nieruchomością i osiągający przychody z tego tytułu /art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
ez wyrażoną w postanowieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ definicję działalności gospodarczej - za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ - należy uważać grunty związane
1. Sporządzanie protokołów z zeznań świadków dla spraw emerytalno-rentowych rolników nie należy do zadań własnych organów gminy, w związku z czym czynności takich nie można uznać za czynności urzędowe, o jakich mowa w art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Art. 18 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje możliwość wprowadzenia
Zgodnie z art. 18 w związku z art. 40 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ rady gminy mogą w drodze uchwały wprowadzać opłaty administracyjne /art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jedynie za czynności urzędowe podejmowane w zakresie swoich zadań własnych.
Ustalenie stawek opłaty targowej, w różnej wysokości dla różnych targowisk w obrębie gminy, mieści się w granicach ustawowego upoważnienia dla rady gminy zawartego w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/.
1. Art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ stwarza podstawę do pobierania opłaty targowej od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach. Dokonywanie sprzedaży na targowiskach nie może oznaczać nic innego, jak zawieranie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kc. Samo zajęcie miejsca na targowisku lub poza nim nie jest równoznaczne
Kioski i podobne obiekty, które wzniesione zostały zarówno zgodnie z udzielonym pozwoleniem na ich budowę, jak i bez takiego pozwolenia, czy samowolnie, w których prowadzona jest działalność handlowa w formie sklepu, nie są targowiskami w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 3 dekretu z 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ oraz art. 15 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991
Opłaty administracyjne, wprowadzane przez radę gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, nie mogą obejmować czynności urzędowych, których wykonanie łączy się z obowiązkiem organu administracji wyczerpującego zebrania materiału dowodowego, wynikającym z art. 77 par. 1 Kpa.
Wysokość opłaty targowej nie może być uzależniona od podmiotu dokonującego sprzedaży.
1. Uchwały rad gmin, podjęte na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, nie mogą być adresowane do konkretnie /imiennie/ określonych podmiotów; muszą one być adresowane do nie określonego kręgu osób, bez względu na to, jakiej faktycznie ich liczby będą dotyczyły. 2. Uchwała rady gminy zwalniająca od podatku
Ustanowiony w art. 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ obowiązek uiszczenia bez wezwania podatku od środków transportowych nie jest zależny od uprzedniego wydania decyzji ustalającej ten obowiązek lub wysokość tego podatku.
1. Z przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dotyczących opłaty targowej nie wynika więc, aby stawki podatku /opłaty targowej/ mogły być różne dla odrębnych typów targowisk. Mogą być one inne przy sprzedaży z ręki, koszów, samochodu, stoiska itp. W szczególności zaś ustawa nie różnicuje targowisk na targowiska miejskie i te, które nie mają cech targowiska miejskiego i nie wyróżnia opłat targowych
1. Podstawą obliczania wysokości wynagrodzenia za inkaso podatków na rzecz gminy mogą być jedynie faktycznie pobrane od podatników należności przez inkasenta. 2. W sytuacji, gdy uchwała rady gminy dotyczy wynagrodzenia za inkaso, nie można skutecznie powoływać się na ochronę praw nabytych. Z samej istoty wynagrodzenia wynika, że może ono ulegać zmianom i to nie tylko przez podwyższanie.
Ustawodawca dla celów poboru opłaty targowej bardzo szeroko określił targowisko przez użycie słów - wszelkie miejsca, w których prowadzony jest w określony sposób handel. Fakt zatem dokonywania sprzedaży jest wystarczającą okolicznością, by uznać dane miejsce za targowisko. Nie ma też znaczenia dla obowiązku uiszczenia opłaty targowej to, czy sprzedaż jest dokonywana na gruntach państwowych, gminnych
Ustanowienie przez radę gminy na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych stawki "O" podatku od nieruchomości jest naruszeniem obowiązku rady gminy określonego w tym przepisie.
Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie uprawnia rady gminy do różnicowania stawek w poszczególnych pozycjach w zależności od sytuacji majątkowej podatnika i osiąganych przez niego dochodów.
1. Pojęcie targowiska określone w art. 15 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie jest tożsame z pojęciem targowiska określonym w art. 1 ust. 1 dekretu z 2 stycznia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312; zm. Dz.U. 1990 nr 34 poz. 198/. Pojęcie to w pierwszym z tych aktów prawnych ustanowione jest wyłącznie dla celów tej ustawy
Ani wyrobiska, ani tereny czy obiekty powstałe po wyrobiskach w wyniku rekultywacji przeprowadzonej przez podatnika nie mogą być uznane za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Brak powszechnego dostępu do miejsca i budowli przeznaczonych do handlu z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itp. każdej osoby fizycznej, osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, bez względu na to, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też nie ma żadnych prawem określonych uprawnień powoduje, że te miejsca i budowle nie spełniają
