Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 1993 r., sygn. SA/Wr 1528/93

1. Kopalnie Surowców Mineralnych prowadzące eksploatację kruszywa na terenach przeznaczonych pod budowę zbiornika wodnego retencyjnego zobowiązane są do uiszczenia podatku od nieruchomości od użytkowanych gruntów według stawek podatkowych od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

2. Podjęcie działalności gospodarczej eksploatacji kruszywa na gruntach przeznaczonych pod budowę zbiornika wodnego retencyjnego nie jest równoznaczne z wykonywaniem robót budowlanych ziemnych zbiornika wodnego i nie uzasadnia zwolnienia od podatku od nieruchomości na zasadzie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

UZASADNIENIE

W deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości na 1991 r. skarżące Kopalnie oświadczyły, że w ich posiadaniu na terenie gminy B. pozostaje 65.315 m2 gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, polegającej na wydobywaniu kruszywa oraz 603.300 m2 gruntów określonych jako wyrobiska górnicze. Od pierwszej grupy gruntów zadeklarowały i uiściły podatek według stawki 500 zł za 1 m2 w kwocie 32.657.500 zł a od drugiej grupy gruntów według stawki 50 zł za 1 m2 w kwocie 30.165.000 zł, łącznie 62.822.500 zł.