Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2012 r., sygn. II FSK 1755/12

Art. 3 ust. 1 u.p.o.l. nie wyłącza jej z opodatkowania podatkiem od nieruchomości, a jedynie wskazuje, kiedy obowiązek podatkowy może spoczywać na posiadaczu (także zależnym), władającym jej nieruchomościami.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędziowie NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Bogdan Lubiński, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prokuratora Okręgowego Gliwicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 1019/11 w zakresie punktu drugiego tego wyroku w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim na uchwałę Rady Gminy Marklowice z dnia 7 października 2010 r. nr XLVI/270/2010 w przedmiocie uchwały rady gminy w sprawie stawek podatku od nieruchomości uchyla punkt drugi zaskarżonego wyroku i stwierdza nieważność § 2 pkt 2 pkt b uchwały Rady Gminy Marklowice z dnia 7 października 2010 r. nr XLVI/270/2010.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1019/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w W. stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Marklowice z 7 października w przedmiocie podatku od nieruchomości, w części określonej w § 2 pkt 2 lit. a i lit. e, oddalając skargę w pozostałym zakresie.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Prokurator Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim zaskarżył uchwałę Rady Gminy Marklowice z dnia 7 października 2010 r. w sprawie stawek podatku od nieruchomości. Uzasadniając skargę, Prokurator wskazał, że jako podstawę prawną podjęcia uchwały wskazano art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze. zm.) oraz art. 5 i art. 7 ust. 3 i ust. 6a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), dalej "u.p.o.l.". W § 2 pkt 2e uchwały, Rada Gminy wprowadziła zwolnienie z podatku od nieruchomości gruntów, budynków lub ich części wykorzystywanych na promocję Gminy oraz stowarzyszenia nieprowadzące działalności gospodarczej, a utrzymujące się ze składek członkowskich. Powołując się na treść art. 217 Konstytucji RP oraz art. 40 ustawy o samorządzie gminnym Prokurator wskazał, że przepisem rangi ustawowej zawierającym upoważnienie dla rady gminy do uchwalania aktu prawa miejscowego w sprawie podatku od nieruchomości jest art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Konstrukcja tego przepisu przesądza - zdaniem Prokuratora - o tym, że rada gminy może ustanowić wyłącznie przedmiotowe zwolnienia, przy czym przedmiot winien być tak określony, żeby nie była możliwa identyfikacja konkretnego podatnika, a więc cechy przedmiotu muszą być tak określone, żeby dotyczyły potencjalnie nieoznaczonego indywidualnie podatnika. W każdym bowiem przypadku, gdy z ustanowionej normy wywieść można kto podlega zwolnieniu, a nie jaki przedmiot obejmuje zwolnienie, zwolnieniu przypisać można charakter zwolnienia podmiotowo - przedmiotowego, a to w konsekwencji oznacza przekroczenie ustawowej delegacji ustanawiania zwolnienia określonego w art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zdaniem Prokuratura, zwolnienie wprowadzone przez Radę Gminy Marklowice w § 2 pkt 2 e zaskarżonej uchwały nosi charakter zwolnienia podmiotowo - przedmiotowego, a to z kolei przesądza o oczywistej i rażącej obrazie prawa, która powinna skutkować stwierdzeniem nieważności ww. normy. Na rozprawie w dniu 17 stycznia 2012 r. Prokurator rozszerzył zakres skargi o stwierdzenie dodatkowo nieważności § 2 pkt 2 lit. a i b kwestionowanej uchwały.