Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Gl 1019/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędziowie WSA Teresa Randak (spr.), Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim na uchwałę Rady Gminy Marklowice z dnia 7 października 2010 r. nr XLVI/270/2010 w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części określonej w § 2 pkt 2 lit. a i lit. e; 2) w pozostałym zakresie skargę oddala

Uzasadnienie

Skargą z dnia 30 września 2011 r. Prokurator Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim - dalej określany zamiennie: skarżący lub Prokurator, zaskarżył uchwałę Rady Gminy Marklowice z dnia 7 października 2010 r. Nr XLVI/270/2010 w sprawie stawek podatku od nieruchomości.

Uzasadniając skargę, Prokurator wskazał, że ww. uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego Nr 239, pod poz. 3574. Jako podstawę prawną podjęcia uchwały wskazano art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z 2001 r. ze. zm. ) oraz art. 5 i art. 7 ust. 3 i ust. 6a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm. ) - zwana dalej także w skrócie: u.p.o.l..

W § 2 pkt 2e uchwały, Rada Gminy Marklowice wprowadziła zwolnienie z podatku nieruchomości gruntów, budynków lub ich części wykorzystywanych na promocję Gminy oraz stowarzyszenia nie prowadzące działalności gospodarczej, a utrzymujące się ze składek członkowskich. Kontynuując, Prokurator zacytował treść art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 40 ustawy o samorządzie gminnym oraz wskazał, że przepisem rangi ustawowej zawierającym upoważnienie dla rady gminy do uchwalania aktu prawa miejscowego w sprawie podatku od nieruchomości jest art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym "Rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw". W ocenie Prokuratora - w przypadku zwolnień wprowadzanych na podstawie uchwały rady gminy, to nie osoba podatnika może być kryterium decydującym o zwolnieniu, lecz rodzaj nieruchomości. Zwolnienie przedmiotowe charakteryzuje się tym, że o jego zastosowaniu decyduje to, że nieruchomość należy do określonej kategorii. Bez znaczenia dla zwolnienia jest natomiast, kto jest właścicielem nieruchomości. Jak zaakcentował, w chwili podejmowania uchwały - na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - właściwa do tego terytorialnie rada nie może kierować się specyficzną sytuacją podmiotu władającego gruntami, nieruchomościami, których miałoby dotyczyć zwolnienie. W sytuacji, gdy właśnie te kryteria stanowią podstawę zwolnienia nie może być mowy o zwolnieniu przedmiotowym, lecz podmiotowym, do czego art. 7 ust. 3 u.p.o.l. nie uprawnia. Z przytoczonego przepisu wynika bowiem, że rada gminy posiada uprawnienia do ustanawiania zwolnień o charakterze przedmiotowym, a nie zwolnień podmiotowych czy podmiotowo - przedmiotowych. Rada Gminy Marklowice, zgodnie z przyznanymi jej kompetencjami była uprawniona do ustanowienia "innych zwolnień przedmiotowych", o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Konstrukcja tego przepisu przesądza o tym, że rada gminy może ustanowić wyłącznie przedmiotowe zwolnienia, przy czym przedmiot winien być tak określony, żeby nie była możliwa identyfikacja konkretnego podatnika, a więc cechy przedmiotu muszą być tak określone, żeby dotyczyły potencjalnie nieoznaczonego indywidualnie podatnika. Przepis ten wymaga od rad gmin staranności w tworzeniu przepisów prawa miejscowego, przede wszystkim przez określenie kryterium zwolnienia poprzez identyfikację przedmiotu, a nie podmiotu zwolnienia. W każdym bowiem przypadku, gdy z ustanowionej normy wywieść można kto podlega zwolnieniu, a nie jaki przedmiot obejmuje zwolnienie, zwolnieniu przypisać można charakter zwolnienia podmiotowo - przedmiotowego, a to w konsekwencji oznacza przekroczenie ustawowej delegacji ustanawiania zwolnienia określonego w art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.