Skoro Spółka nie posiadała stosownego zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych, a więc nie była "przedsiębiorstwem maklerskim" w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. 1994 nr 58 poz. 239 ze zm./, tym samym zawierane przez nią umowy kupna papierów wartościowych nie były zwolnione od opłaty skarbowej na podstawie
Zwolnienie na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ mogło mieć zastosowanie w przypadku, gdy czynność nie była zwolniona od opłaty na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Nie miało zastosowania również zwolnienie z art. 3 ust. 1 pkt 5 lit
Ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, dotyczącego świadczenia usług w zakresie finansów /poz. 13 załącznika nr 2 do wyżej wymienionej ustawy/ korzysta spółka akcyjna, która udziela i zaciąga pożyczki pieniężne, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 11 ust. 5 lub w
1. Przepis art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, w brzmieniu ustalonym przez art. 42 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, ma zastosowanie nie do czynności cywilnoprawnych w ogóle, a tylko do umów sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu
Znowelizowana treść przepisu par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/, która weszła w życie z dniem 31 lipca 1996 r., nie wprowadziła zmian merytorycznych; jest jedynie doprecyzowaniem przepisu, którego treść budziła wątpliwość niektórych podatników.
Przepisy prawa administracyjnego, a przepisy prawa podatkowego w szczególności, nie zawierają podstawy, uprawniającej organ podatkowy do przyjęcia podatku od osoby trzeciej, nie będącej ani płatnikiem, ani podatnikiem. Świadczenie takie w każdym przypadku będzie nienależne i nie spowoduje wygaśnięcia zobowiązania podatnika. Jeśli zatem świadczenie pobrane przez płatnika pochodzi od osoby trzeciej nie
Opłacie skarbowej podlega na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "e" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ czynność podlegająca na zawarciu umowy nienazwanej /np. spółki cichej/, w której oprócz niektórych elementów innych umów, wyodrębnić można wszystkie elementy przedmiotowo istotne umowy spółki cywilnej określone w art. 860 par. 1 Kc.
Umowa sprzedaży przedsiębiorstwa podlega opłacie skarbowej w wysokości będącej sumą opłat od sprzedaży rzeczy i praw majątkowych składających się na przedsiębiorstwo /mienie przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./.
Art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ przewiduje więcej niż jedno zwolnienie od opłaty skarbowej. Pierwsze wynika bowiem z początkowej części tego przepisu i dotyczy umów sprzedaży i innych w tym miejscu wymienionych, zawieranych przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i
Gdyby Minister Finansów chciał ograniczyć zwolnienie od opłaty skarbowej tylko do takich nabywców gruntu, którzy prowadzą już zorganizowane gospodarstwo rolne i posiadają tradycyjne jego składniki jak budynki, inwentarz i inne to niewątpliwie dałby temu wyraz w treści par. 63 pkt 2 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705 ze zm./. Takie wymogi ograniczyłyby
Fakt, iż organ kontroli skarbowej w trakcie prowadzonej kontroli nie dokonał wymiaru należnej opłaty skarbowej od umowy, nie może stanowić przeszkody do dokonania wymiaru przez organy podatkowe.
Ze zwolnienia od opłaty skarbowej u podatników VAT korzystają tylko te czynności, które temu podatkowi podlegają. Konsekwencją wyłączenia przez art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ spod działania tejże ustawy czynności polegających na sprzedaży przedsiębiorstwa jest pobieranie opłaty skarbowej od umowy
Ugoda nie powołuje do życia nowego stosunku prawnego, a tylko zmienia /modyfikuje/ istniejący. Umowa ugody nie jest wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ jako przedmiot tej opłaty.
Organ odwoławczy w przypadku, gdy strona nie wniosła obowiązującej opłaty skarbowej należnej od odwołania zobowiązany jest do oceny, czy zwrot odwołania w trybie art. 261 par. 2 Kpa nie narusza ważnego interesu strony /art. 261 par. 4 pkt 1 Kpa/. Z uwagi na charakter pisma stanowiącego odwołanie, z reguły skorzystanie z instytucji zwrotu może doprowadzić do naruszenia takiego interesu.
1. Podatnicy nie posiadający zezwolenia na wykonywanie niektórych czynności bankowych nie mogli korzystać ze zwolnienia od opłaty skarbowej. 2. Z istoty odpowiedzialności solidarnej zgodnie z art. 366 Kc wynika możliwość żądania spełnienia całego świadczenia od jednego tylko z dłużników.
Nabycie w formie umowy przez spółdzielnię mieszkaniową od osoby fizycznej nieruchomości, na której realizowane będzie zorganizowane budownictwo wielorodzinne, nie stanowi podstawy do uznania, że czynność ta nie podlega opłacie skarbowej na mocy art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "h" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
Pojęcie nabycia prawa z decyzji administracyjnej odnosi się tylko do sfery prawa materialnego.
Każde wymierzenie opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej, która w świetle ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ opłacie tej nie podlega, stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Czynność cywilnoprawna, w wyniku której nastąpił zakup wierzytelności przez Bank nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
Jeżeli przepis prawa dopuszcza możliwość rozbieżnej jego interpretacji, to wybór jednej z nich nie może być oceniony jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa nawet wówczas, gdy zostanie ona później uznana za nieprawidłową albo, co zdarza się częściej, inna interpretacja zostanie uzana za słuszniejszą.
Od dnia 5 lipca 1993 r. to jest od wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, sprzedaż wierzytelności nie podlega opłacie skarbowej, jeżeli dokonuje jej podatnik VAT świadczący usługi w zakresie finansów, a także gdy podatnikiem tej daniny jest nabywca wierzytelności.
Nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ sprzedaż wierzytelności: a/ w okresie od 18 marca 1992 r. do 4 lipca 1993 r., gdy sprzedawcą był podmiot wykonujący działalność gospodarczą /w zakresie obrotu wierzytelnościami/; b/ od 5 lipca 1993 r., kiedy dokonuje jej podatnik podatku od towarów
1. Gmina nie dysponuje ogólnym "władztwem podatkowym", które upoważniałoby ją do samodzielnego wprowadzania na swoim terenie podatków czy też opłat albo też do generalnego uchylania istniejących ustawowych obowiązków podatkowych. 2. Brak jest przesłanek prawnych, by rada gminy była uprawniona do ustanowienia opłaty administracyjnej od decyzji o zmianach warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Późniejsze rozwiązanie ważnie zawartej umowy nie wywołuje uprawnień do żądania zwrotu zapłaconej przy jej zawarciu opłaty skarbowej.
