Wyrok NSA z dnia 26 listopada 2003 r., sygn. III SA 203/02
Umowa pożyczki zawarta za granicą, przedmiotem której są pieniądze fizycznie położone na terytorium Polski, podlega opłacie skarbowej.
-
-
Postanowienie NSA z dnia 16 października 2003 r., sygn. III SA 1478/03
W sprawie odmowy zwrotu opłaty skarbowej organem właściwym rzeczowo jest prezydent miasta.
-
Wyrok NSA z dnia 16 września 2003 r., sygn. III SA 2737/01
Zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. "d" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ opłacie skarbowej podlegają zezwolenia wydawane na wniosek zainteresowanego. Z art. 5 tej ustawy wynika natomiast, że obowiązek podatkowy w przypadku zezwoleń powstaje w momencie wydania zezwolenia, a nie jego wykorzystania. Art. 13 ustawy o opłacie skarbowej regulujący instytucję zwrotu
-
Wyrok NSA z dnia 30 maja 2003 r., sygn. III SA 2437/02
Zwrot kosztów postępowania w sprawie podatkowej następuje wyłącznie na żądanie strony. Żądanie takie winno być zgłoszone przed wydaniem decyzji w sprawie, pod rygorem utraty roszczenia /art. 266 par. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
-
Uchwała składu 5 sędziów NSA z dnia 6 maja 2003 r., sygn. FPK 11/02
Opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, przewidziana w art. 11[1] ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1231/ jest opłatą o charakterze publicznoprawnym, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960, zm.: Dz.U. 2001 nr 5 poz. 43; nr 60
-
Uchwała składu 5 sędziów NSA z dnia 6 maja 2003 r., sygn. FPK 12/02
Opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, przewidziana w art. 11[1] ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1231/ jest opłatą o charakterze publicznoprawnym, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960, zm.: Dz.U. 2001 nr 5 poz. 43; nr 60
-
Uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 7 kwietnia 2003 r., sygn. FPS 13/02
Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.
-
Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2003 r., sygn. III SA 1492/01
"Wartość firmy", czyli tzw. "goodwill", podlegała opłacie skarbowej. Skarżąca Spółka kupiła od zakładów farmaceutycznych jeden z zakładów wraz z prawem do posługiwania się firmą. Strony same określiły wartość tego składnika /firmy/ przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55[1] Kc oraz zapłaciły podatek. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr
-
Uchwała składu 5 sędziów NSA z dnia 28 października 2002 r., sygn. FPK 6/02
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.
-
Wyrok NSA z dnia 22 października 2002 r., sygn. III SA 790/01
Umowa sprzedaży przedsiębiorstwa podlega opłacie skarbowej w wysokości będącej sumą opłat od rzeczy i praw majątkowych składających się na przedsiębiorstwo.
-
Postanowienie NSA z dnia 1 lutego 2002 r., sygn. III SA 3114/01
Ustalenie, czy wniesiona przez obywatela opłata skarbowa od czynności urzędowych była należna czy nie, należy do kompetencji wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Wynika to wprost z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960 ze zm./. Na pewno nie jest to obowiązek urzędu skarbowego, jeżeli to właśnie on pobrał opłatę od podań, załączników, zaświadczeń
-
Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2001 r., sygn. III SA 2100/00
1. Brak wymagalności decyzji wymiarowej nie przekłada się na brak /odpadnięcie, nieistnienie/ podstawy do świadczenia należnego, wynikającego z niej zobowiązania podatkowego. Dopiero uchylenie bądź stwierdzenie nieważności decyzji wymiarowej prowadzi do eliminacji istnienia prawnej podstawy świadczenia i w następstwie do sytuacji powstania nienależnego świadczenia. 2. Decyzja wymiarowa nakłada pewien
-
Wyrok NSA z dnia 6 listopada 2001 r., sygn. III SA 1595/00
Wyszczególniając w art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nieważność czynności prawnej i nieważność stwierdzoną prawomocnym orzeczeniem sądu, ustawodawca miał na uwadze w pierwszym przypadku nieważność wynikającą z niezachowania zastrzeżonej formy, dla której ustawa przewiduje rygor nieważności, a w drugim przypadku nieważność
-
Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2001 r., sygn. III SA 1670/00
Podwyższenie kapitału zakładowego jest zawsze realizacją umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, bez względu na to, czy następuje w drodze zmiany tej umowy, czy w drodze uchwały zgromadzenia wspólników mających do tego umocowanie w umowie spółki. Zatem na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 10 ust. 1 pkt 11 lit. "b" w związku z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "e" i art. 10 ust. 1 pkt 11 lit. "a" ustawy
-
Uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 2 lipca 2001 r., sygn. FPS 3/01
Umowa pożyczki jest w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz. U. nr 4 poz. 23 ze zm./ "inną tego rodzaju umową", co umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu.
-
Wyrok NSA z dnia 28 marca 2001 r., sygn. III SA 184/00
Z art. 329 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika, że termin przewidziany w art. 80 par. 1 pkt 1 tej ustawy ma zastosowanie, jeżeli płatnik w ciągu miesiąca poprzedzającego dzień wejścia w życie ordynacji podatkowej, pobrał podatek nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Tego rodzaju rozwiązanie ma na celu ochronę podatnika przed
-
Wyrok NSA z dnia 22 marca 2001 r., sygn. III SA 3196/99
Jeśli organ podatkowy uzna, że wartość przedmiotu czynności określona przez strony nie odpowiada wartości rynkowej, musi je wezwać do jej podwyższenia bądź obniżenia /w terminie nie krótszym niż 14 dni/, podając jednocześnie jej wartość według własnej wstępnej oceny. Dopiero, jeśli strony nie odpowiadają na to wezwanie, organ ma prawo do samodzielnego określenia jej wysokości z uwzględnieniem opinii
-
Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2001 r., sygn. III SA 2922/99
Opłata skarbowa pobierana w sprawach indywidualnych z zakresu administracji nie jest niepodatkową należnością budżetową. Jest ona świadczeniem publicznoprawnym ale jest to świadczenie odpłatne. Jest to "cena" płacona przez podmiot żądający od organu określonej czynności lub "świadczenia" za wykonanie na jego rzecz usługi z zakresu administracji - w rozpoznawanej sprawie za wydanie zezwoleń.
-
Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2000 r., sygn. III SA 6407/97
Nie każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie podlega opłacie skarbowej z mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o
-
Uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 27 listopada 2000 r., sygn. FPS 11/00
Umowa sprzedaży obligacji /wierzytelności z obligacji/ nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, jeżeli przynajmniej w stosunku do jednej strony tej umowy, będącej podatnikiem podatku od towarów i usług, ma ona charakter usługi finansowej zwolnionej od tego podatku na podstawie art. 7 ust
-
Uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 27 listopada 2000 r., sygn. FPS 5/00
Nie podlega opłacie skarbowej w myśl art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ umowa sprzedaży towarów używanych, zwolnionych od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jeżeli jedną ze stron tej
-
Wyrok NSA z dnia 26 października 2000 r., sygn. III SA 1228/97
Przy istniejących rozbieżnościach pojęciowych pomiędzy regulacjami dotyczącymi opłaty skarbowej, opartymi na prawie cywilnym, a normami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, które nie respektują regulacji wynikających z kodeksu cywilnego - wyprowadzić należy wniosek o priorytecie regulacji wynikających z ustawy z dnia 31
-
Wyrok NSA z dnia 6 października 2000 r., sygn. III SA 2340/98
W stanie prawnym obowiązującym w 1994 r. wyjątki od zasady /art. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ - podlegania umów pożyczek opłacie skarbowej - przewidziane były w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy o opłacie skarbowej oraz w par. 68 ust. 2 pkt 2 wydanego na podstawie art. 8 tej ustawy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w
-
Wyrok NSA z dnia 27 września 2000 r., sygn. III SA 1717/99
Spółki, które w 1994 r. i 1995 r. udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała Spółka - pożyczkodawca, nie należały do podmiotów gospodarczych wymienionych w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./. Udzielane przez nie pożyczki nie mogły zatem korzystać ze zwolnienia od opłaty na postawie
Akty prawne rekomendowane
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
