Wyrok NSA z dnia 6 października 2000 r., sygn. III SA 2340/98

W stanie prawnym obowiązującym w 1994 r. wyjątki od zasady /art. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ - podlegania umów pożyczek opłacie skarbowej - przewidziane były w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy o opłacie skarbowej oraz w par. 68 ust. 2 pkt 2 wydanego na podstawie art. 8 tej ustawy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./.

Żadne z tych wyłączeń nie ma zastosowania w sprawie niniejszej.

spółki prawa handlowego, które w 1994 r. udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała Spółka z o.o. "S." /pożyczkodawca/, nie należały do podmiotów gospodarczych wymienionych w par. 68 ust. 2 pkt 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłaty skarbowej, zatem udzielenie przez te podmioty pożyczki nie mogły korzystać ze zwolnienia od opłaty skarbowej na podstawie tego przepisu.

Naczelny Sąd Administracyjny nie dopatrzył się również podstaw wyłączenia przedmiotowej umowy pożyczki od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej we wskazanym przez stronę skarżącą przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej. W szczególności trudno zgodzić się z argumentacją Spółki "S.", iż zamieszczenie w załączniku nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym pod poz. "13" usług sklasyfikowanych w sekcji J 66-67 "Usługi pośrednictwa finansowego" jako czynności objętych zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, skutkuje w konsekwencji zwolnieniem takich czynności od opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przemysława Sz. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 7 stycznia 1998 r. (...) w przedmiocie opłaty skarbowej - oddala skargę.