Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 listopada 2020 r., sygn. II SA/Gd 147/20

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) po rozpoznaniu w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 listopada 2020 r. sprawy ze skargi A. B. na uchwałę Rady Miasta z dnia 28 listopada 2019 r., nr [...] w sprawie zasad bezprzetargowej sprzedaży lokali mieszkalnych i budynków jednorodzinnych oraz warunków udzielania i wysokości stawek procentowych bonifikat oddala skargę.

Uzasadnienie

A. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę nr XVII/420/19 Rady Miasta z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie zasad bezprzetargowej sprzedaży lokali mieszkalnych i budynków jednorodzinnych oraz warunków udzielania i wysokości stawek procentowych bonifikat, wskazując w treści skargi § 5 pkt 2 podpunkt 4 uchwały, jako regulację, która godzi w jej interesy. Treść skargi pozwala na stwierdzenie, że skarga skierowana jest w istocie przeciwko regulacji § 5 ust. 2 pkt 4 uchwały, zgodnie z którym, w przypadku zastosowania bonifikaty w wysokości 90% od ceny lokalu mieszkalnego, Prezydent ma prawo udzielić dodatkowej bonifikaty w wysokości 5% od ceny lokalu mieszkalnego osobom, które w latach 1981-1989 były osadzone w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski na mocy skazania albo bez wyroku za działalność polityczną albo prawomocnie skazane, lecz nie osadzone w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski. Bonifikatę przyznaje się na podstawie potwierdzenia Prezesa Sądu Okręgowego lub Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, wydanego na podstawie art. 117 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W skardze skarżąca wskazała, ze odmówiono jej udzielenia bonifikaty w wysokości 95% z powodu niespełnienia warunku zawartego w § 5 ust. 2 pkt 4 zaskarżonej uchwały. Zdaniem skarżącej, uzależnienie wielkości bonifikaty dla kombatantów lat 1980-1989 od odbycia kary więzienia jest niezgodne z art. 3 pkt 1a ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych i dzieli ich bezpodstawnie na dwie kategorie, wskutek czego ona, choć jest kombatantką jako osoba represjonowana w latach 1980-1989, nie może skorzystać z bonifikaty. Powołała się przy tym na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 301/18. W skardze wniesiono o zmianę zaskarżonej uchwały tak, by nie różnicowała ona kombatantów.