Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 października 2014 r., sygn. II SA/Kr 1041/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Mirosław Bator Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2014 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w T. E. B. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 13 maja 2014 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego W. M. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 24 marca 2014 r., znak: [...], Prezydent Miasta odmówił W. M. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz ze zbiornikiem na ścieki sanitarne i studnią na terenie działki nr [...], obręb [...] w rejonie ul. L. w T..

Powodem takiego rozstrzygnięcia było przyjęcie, że analiza urbanistyczna wykazała, że brak jest możliwości określenia dla planowanej inwestycji linii zabudowy na zasadzie kontynuacji linii zabudowy istniejących budynków zlokalizowanych na działkach sąsiednich. Linia zabudowy wyznaczona dla działki stanowiącej teren inwestycji byłaby drugą linią zabudowy przy drodze dojazdowej nr [...], co zupełnie nie znajduje potwierdzenia w przeprowadzonej analizie ani też przepisach prawa.

Od decyzji odwołał się W. M. podnosząc, że organ pierwszej instancji nie dokonał oceny dowodu w postaci analizy funkcji, cech zabudowy i zagospodarowania terenu sporządzonej przez uprawnionego architekta M. A.. Podniósł, że osoba odpowiedzialna za wydanie decyzji była jednocześnie biegłym w sprawie i na podstawie art. 24 k.p.a. powinna zostać wyłączona od udziału w postępowaniu. Opinia ta, w cenie odwołującego miała wpływ na kolejną opinię wydaną w sprawie w ten sposób, że kierunkowała rozumowanie w stosunku do tego jakiej opinii oczekuje organ oraz w związku z solidarnością zawodową urbanistów. Podał, że dla przedmiotowego terenu prowadzone są prace mające na celu zmianę Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego zmierzające do nadania temu obszarowi funkcji mieszkaniowej. Nieprawidłowo więc organ pierwszej instancji wskazał, że inwestycja będzie płożona w terenie, w którym prawie wszystkie działki nie są zabudowane, czyli w terenie rolnym, ponieważ polityka Gminy Miasta potwierdza, że teren ten położny jest w terenach zabudowy. Podniósł, że aktualna analiza sporządzona w sprawie częściowo odpowiada treścią poprzedniej analizie. Przyjęto bowiem taki sam obszar analizowany nie uzasadniając jego wielkości. Organ powinien wyjaśnić stronom dlaczego w danej sprawie przyjął do analizy minimalną wielkość obszaru analizowanego. Zarzucono ponadto naruszenie art. 10 kpa poprzez nie zawiadomienie odwołującego o powołaniu biegłego do sporządzenia analizy. Podniósł także, że w decyzji w innej sprawie (znak: [...]) ustalone zostały warunki zabudowy dla budynku mieszkalnego na działce nr [...] w obrębie [...] w T. Linia zabudowy została ustalona w tej sprawie na podstawie budynku położnego przy ulicy L.. W decyzji tej organ pośrednio przyznał, że są to działki położone przy tej samej drodze publicznej. Odwołujący wniósł w związku z tym o poszerzenie obszaru analizowanego o wszystkie działki położone przy ulicy L., działka stanowiąca przedmiot niniejszego postępowania położona jest bowiem w linii prostej w odległości 600 m od ul. L., oraz 500 m od osiedli domów jednorodzinnych, gdzie występuje druga i kolejne linie zabudowy, na podstawie których można wyznaczyć parametry określające warunki zabudowy, a przynajmniej drugą linię zabudowy dla wnioskowanej działki. Podniósł ponadto, że w innej z kolei sprawie ([...]), w sytuacji braku zabudowy organ wyznaczył linię zabudowy. Tak różne rozstrzygnięcia w podobnych sprawach naruszają zasadę pogłębiała zaufania obywateli do organów państwa z art. 8 kpa.