Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 maja 2014 r., sygn. II SA/Kr 478/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda WSA Renata Czeluśniak WSA Paweł Darmoń (spr.) Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2014 r. sprawy ze skargi A. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 15 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. postanowieniem z dnia 12 listopada 2013r., nr [....] odmówił wydania A.R. zaświadczenia o zgodności budowy budynku usługowego położonego na działkach nr nr [....] obr. [....] z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[....] " zatwierdzonego Uchwałą Nr LXXX/1219/13 Rady Miasta K. z 28.08.2013r ( Dz.Urz Woj. ...z 12.09.2013r. póz. 5502). Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 219 k.p.a.

W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że według ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[....] " budynek usługowy, o którym mowa znajduje się w terenach zabudowy usługowej U37 z przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę usługową oraz przeznaczeniem uzupełniającym pod zieleń urządzoną. W ustaleniach tego planu zapisano, że dopuszcza się budowę oraz przebudowę zabudowy z zachowaniem warunków określonych w niniejszych ustaleniach tj.: wskaźnik intensywności zabudowy nie może być wyższy niż 0,8, wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej nie może być mniejszy niż 20% oraz wskaźnik powierzchni zainwestowanej nie może być większy niż 80% (§ 51 ust 4 pkt 1, 4-6) . Według ewidencji gruntów i na fotoplanie z 2011 r. powyższe wskaźniki nie są spełnione - brak powierzchni biologicznie czynnej, wskaźnik powierzchni zainwestowanej = ok. 86,5%, wskaźnik intensywności zabudowy = ok. 4,3.

Zażalenie na to postanowienie złożyła A.R. , zarzucając postanowieniu, że jest wydane w sprzeczności z art. 7 i art. 77 kpa przez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy. Zarzuciła również naruszenie § 6 pkt 2 uchwały RMK z 28.08.2013r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[....] ". Organ analizował parametry w oparciu o zapisy planu dotyczące nowej zabudowy, a nie dla zabudowy już istniejącej. W tym względzie Strona przywołała wyrok NSA z dnia 23.04.2009r. sygn. akt II OSK 583/08, z którego wynika zasada, iż plan winien być analizowany w całości, a nie tylko we fragmentach. W stanie stanowiącym podstawę orzekania Naczelnego Sądu Administracyjnego w tamtej dacie, plan zagospodarowania przestrzennego zawierał regulacje zawarte w części ogólnej, z których wynikało, iż : "w terenach w których obowiązują zakaz zabudowy dopuszcza się utrzymywanie istniejących obiektów budowlanych, z możliwością pewnej zmiany ich obrysu, pod warunkiem wykluczenia powiększenia powierzchni dotychczasowej obrysu."