Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. II SA/Po 1011/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant referent stażysta Martyna Dziubałka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2012 r. o numerze [...] znak [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżącego kwotę [...],- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania J. J. od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2012 r. nr [...] odmawiającej ustalenia na rzecz J. J. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie osiedla budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących, przewidzianej do realizacji na działkach nr [...] w P. w okolicy ulic S., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzję tę wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym. Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...] 2012 r. nr [...] odmówił ustalenia na rzecz wnioskodawcy J. J. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie osiedla budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących (składającego się z 67 budynków wraz z układem drogowym i 67 przydomowymi oczyszczalniami ścieków), przewidzianej do realizacji na działkach nr [...] w P. w okolicy ulic S/.H. J. J. wniósł odwołanie od tej decyzji, kwestionując ustalenia dokonane na etapie analizy urbanistycznej. Zażądał przeprowadzenia rozprawy administracyjnej, względnie uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję SKO w P. przytoczyło przepisy art. 61 ust. 1 i art. 56 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), dalej: upzp, i wskazało, że wymagania dotyczące nowej zabudowy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588), dalej: rozporządzenie. Przechodząc do meritum sprawy Kolegium wyjaśniło, że wszczęcie postępowania w sprawie nastąpiło z wniosku J. J. złożonego w dniu 9 lipca 2008 r. W toku postępowania przed organem I instancji została przeprowadzona analiza urbanistyczna, a jej wyniki dołączono do decyzji organu I instancji. Obszarem analizowanym objęto obszar o wielkości zgodnej z przepisami rozporządzenia tj. o wielkości 1680 m od granic działki objętej wnioskiem, przyjmując, że front działek objętych wnioskiem wynosi ok. 560 m od strony ul. S. Wskazano, że cały obszar objęty wnioskiem osiąga wielkość 13 ha, natomiast w sprawie wyznaczono do analizy obszar minimalny, obszar ten wynosi ok. 800 ha i w ocenie organów obu instancji jest wystarczający dla przeprowadzenia analizy. Kolegium podało, że analizą objęto obszar tworzący urbanistyczną całość tj. kwartał wytyczony przez ul. H. i ul. S. W obszarze tym występują budynki o funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej w zabudowie wolnostojącej, zagrodowej, rezydencjonalnej, działki niezabudowane użytkowane rolniczo oraz lasy. Z uwagi na wielkość obszaru organ I instancji podzielił go, dokonując analizy na kilka jednostek i szczegółowo wskazał i opisał sposób zagospodarowania w poszczególnych jednostkach, ujmując równocześnie wymagane parametry. Zdaniem organów zasady zagospodarowania tak znacznego obszaru powinny być kształtowane w ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zasadą jest bowiem, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenia inwestycji celu publicznego oraz warunków zabudowy, w tym także określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu powinno następować w planie miejscowym (art. 4 ust. 1 upzp). Decyzja o warunkach zabudowy jest wyjątkiem od tej zasady, a na jej podstawie nie powinno się kształtować ładu przestrzennego, a jedynie ustalać warunki zabudowy dla uzupełnienia zabudowy. Fakt, że w przypadku realizacji tak ogromnej inwestycji dojdzie do ukształtowania nowego ładu przestrzennego nie budziło wątpliwości SKO. Ponadto organ odwoławczy wskazał, że przedmiotowy teren w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania został zarezerwowany na potrzeby dalszego rozwoju Uniwersytetu im. A. Mickiewicza. Zdaniem Kolegium Studium wprawdzie nie jest aktem prawa miejscowego, jednak nie można dopuszczać do wydawania decyzji administracyjnych sprzecznych z założeniami zagospodarowania miasta, zmierzającymi do zachowania ładu przestrzennego i zrównoważonego rozwoju.