Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 11 padziernika 2011 r., sygn. II SA/Bk 98/11

Nie tylko wyrok oddalający skargę, lecz także prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego wydane w następstwie cofnięcia skargi, zamyka organowi administracji drogę do uruchomienia nadzwyczajnego postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności skarżonej wcześniej decyzji, o ile z akt postępowania sądowego wynika, że okoliczności wskazywane teraz jako przesłanki nieważności musiały być przedmiotem analizy sądu w ramach oceny dopuszczalności i skuteczności oświadczenia o cofnięciu skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 października 2011 r. sprawy ze skargi J. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji uchylającej decyzję o odmowie ustalenia warunków zabudowy - oddala skargę.-

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...].12.2010 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. po ponownym rozpatrzeniu sprawy utrzymało w mocy własną decyzję z [...].10.2010 r. znak [...], którą odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności własnej decyzji z [...].05.2008 r. znak [...] uchylającej i przekazującej do ponownego rozpoznania decyzję Wójta Gminy T. K. z [...].04.2008 r. znak [...] o odmowie ustalenia warunków zabudowy.

Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco.

Wymienioną wyżej decyzją z [...].04.2008 r. Wójt Gminy T. K. odmówił G. i M. K. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego oraz garażu, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na działce nr [...] w obrębie N. K. Jako podstawę odmowy wskazano niespełnienie warunków z art. 61 ust. 1 ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym tj. brak dostępu do drogi publicznej oraz niezapewnienie wystarczającej infrastruktury technicznej