Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 lipca 2008 r., sygn. II SA/Gl 578/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant st. sekr. Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2008 r. sprawy ze skargi P. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji celu publicznego 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną przez nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. nr [...], 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej tytułem zwrotu kosztów postępowania [...] złotych.

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] (znak [...]) Prezydent Miasta K., działając na podstawie art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt 2 i art. 54 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. nr 46, poz. 543 ze zm.) po rozpoznaniu wniosku [...] Sp. z o.o. reprezentowanej przez J. R. ustalił warunki i zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla stacji bazowej telefonii komórkowej na nieruchomości położonej w K. przy ul. [...], oznaczonej numerem [...], stanowiącej własność S. K. Inwestycja ta miała polegać na budowie stacji telefonii komórkowej [...] na wieży [...] o wysokości [...] m, z antenami [...] oraz anteny radiolinii wraz z kontenerem technicznym o wymiarach 2,5m x 3,2m x 3m. W decyzji tej organ zaznaczył, że ze względu na charakter projektowanej inwestycji nie wpływa on znacząco na otoczenie oraz ład przestrzenny i jest ona zgodna z uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 Nr 129, poz. 902 ze zm.), ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. nr 92, poz. 880 ze zm.) oraz ustawą z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. nr 121, poz. 1266 ze zm.). Wobec tego organ uznał, iż nie zaistniały podstawy pozwalające odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.