Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 października 2009 r., sygn. II SA/Łd 443/09

Dnia 28 października 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień, Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Marcelina Chmielecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2009 roku sprawy ze skargi S. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę. A. T. -P.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] roku, Nr [...], po rozpatrzeniu odwołań S. P., P. S. i G. W., uchyliło decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] roku, Nr [...] w części dotyczącej oznaczenia terenu i cech projektowanej inwestycji i orzekł w odpowiednim zakresie oraz w pozostałym zakresie utrzymał w mocy decyzję I instancji.

Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, organ I instancji decyzją z dnia [...] roku, po rozpatrzeniu wniosku "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii cyfrowej sieci Nr [...] B. wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na terenie nieruchomości Nr ewid. [...] i [...] w miejscowości B. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że spełnione zostały wymogi określone w ustawie z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Nadto, decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi i uzyskała wymagane uzgodnienia innych organów, wynikające z art. 53 ust. 4 ustawy. W załączniku graficznym organ wskazał linie rozgraniczające teren inwestycji. W decyzji organ określił wymagania dotyczące inwestycji odnoszące się do ochrony interesów osób trzecich.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. P., P. S. i G. W., właściciele działek Nr ewid. [...],[...] i [...], zarzucili naruszenie art. 7, 77, 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 52 ust. 1 pkt 2 lit. "c" i ust. 2 pkt 1, art. 55 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. W uzasadnieniu odwołania wskazano, że z kwestionowanej decyzji wynika, iż niezbędne jest uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, co w świetle obowiązującej obecnie ustawy z dnia 3 października 2008 roku powinno nastąpić przed wydaniem decyzji lokalizacyjnej. W tej sytuacji decyzja I instancji sprzeczna jest z tą ustawą. Ponadto, z przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wprost wynika, że decyzja lokalizacyjna powinna określać rodzaj inwestycji poprzez podanie wszystkich elementów inwestycji, a więc w tym przypadku wymienienie typów anten, ich mocy. W decyzji nie podano ilości anten, a więc decyzja ta nie spełnia też warunków art. 6 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W ocenie odwołujących się, wniosek inwestora był wadliwy, bowiem nie spełniał wymogów z art. 52 ust. 1 pkt 2 lit. "c" - nie określał charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz danych charakteryzujących jej wpływ na środowisko. W decyzji nie określono wpływu na środowisko. Odwołujący się obawiają się szkodliwego wpływu promieniowania na ich rodziny. Bliska odległość stacji bazowej będzie wpływała na obniżenie atrakcyjności i ceny ich działek. Na tej podstawie odwołujący się wnieśli o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji.