Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 wrzenia 2006 r., sygn. III SA/Wr 261/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk Protokolant Paulina Rosiak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 27 września 2006 r. sprawy ze skargi J. T. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia 8 maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia [...] (Nr [...], znak: [...]), o braku podstaw do stwierdzenia u J. T. choroby zawodowej - ubytku słuchu spowodowanego hałasem.

W uzasadnieniu swej decyzji organ ustalił, iż J. T. zatrudniony był od [...] do [...] przy czym w latach 1978 - 2001 (z przerwą od 1990 r. do 1993 r.) wykonywał pracę w narażeniu na hałas na poziomie od 82,4 do 94,0 dB (A), będąc zatrudnionym w A S.A. w L., jako ślusarz maszyn i urządzeń górniczych pod ziemią, a następnie jako górnik - operator, także pod ziemią. Od 2001 roku. J. T. przebywa na emeryturze.

Wskazano, że J. T. w związku z podejrzeniem choroby zawodowej narządu słuchu był badany przez specjalistyczne jednostki medyczne i zarówno Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w L. jak i Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. orzekły o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.

W oparciu o powyższe orzeczenia - odpowiednio z dnia [...] i z dnia [...] - organy sanitarne obu instancji orzekły o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.

Wyrokiem z dnia 01.12.2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił te decyzje z uwagi na naruszenie art. 7, art.77§1 i art. 80 k.p.a. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż wobec niesporności pracy J. T. w narażeniu na ponadnormatywny hałas i wobec niekwestionowanego ubytku słuchu typu odbiorczego odmowa stwierdzenia u niego choroby zawodowej może nastąpić tylko, gdy ustalenia stanu faktycznego wyłączą związek przyczynowy pomiędzy zachorowaniem a działaniem czynnika szkodliwego. W ocenie Sądu zgromadzony na ówczesnym etapie postępowania materiał dowodowy nie był wystarczający do skutecznego obalenia wspomnianego "domniemania". Zwrócono uwagę, że stopniowanie ubytku słuchu, asymetria słuchu oraz kwestia jego społecznej wydolności nie są przesłankami choroby zawodowej wymienionej w poz. 15 wykazu tych chorób. Nie znajduje też prawnego uzasadnienia stosowanie przez placówki medyczne wytycznych metodologicznych. Sąd wywodził też, że organy nie mogą opierać się na opiniach lakonicznych, niezawierających przekonującego uzasadnienia i zalecił - przy ponownym rozpoznawaniu sprawy - uzupełnienie materiału dowodowego o opinie usuwające wątpliwości co do tego czy zachodzą okoliczności wyłączające związek przyczynowy między szkodliwymi warunkami pracy J. T. a jego ubytkiem słuchu.