Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. III SA/Wr 208/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk Protokolant Halina Rosłan po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi T. Ł. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. określa, że decyzje wymienione w punkcie I nie podlegają wykonaniu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...], nr [...], w sprawie braku podstaw do stwierdzenia u T. Ł. choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu. Ustalono, że T. Ł. pracował w latach 1962-1996 w warunkach narażenia na ponadnormatywny hałas. Z okresu 1957-1961, kiedy mógł on być narażony na ponadnormatywny hałas z uwagi na miejsce i charakter wykonywanej pracy, brak było natomiast pomiarów natężenia hałasu.

W związku z podejrzeniem choroby zawodowej T. Ł. już wcześniej badano w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy we W., Oddział w L. W orzeczeniu lekarskim z dnia [...] stwierdzono u niego brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu spowodowanego ponadnormatywnym hałasem. Ponowna diagnostyka audiologiczna wykonana w trybie odwoławczym w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. wykazała niedosłuch odbiorczy obustronny, średnie ubytki o wielkości obniżającej sprawności narządu słuchu w stopniu kwalifikującym do rozpoznania choroby zawodowej. W oparciu o te orzeczenia lekarskie i charakterystykę stanowiska pracy skarżącego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P. decyzją z dnia [...], nr [...], orzekł o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci ubytku słuchu spowodowanego hałasem. Po odwołaniu wniesionym przez T. Ł., Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. decyzją z dnia [...], nr [...], utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Po wniesieniu skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, wyrokiem z dnia 18 lutego 2003 r. sąd ten (sygn. akt II SA/Wr 1268/2000) uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu wskazano, że w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.), nie można akceptować stanowiska przyjętego przez organy obu instancji, zgodnie z którym stwierdzony ubytek słuchu o wartości poniżej 30 decybeli w uchu lepiej słyszącym nie pozwala na kwalifikację schorzenia jako choroby zawodowej. Brak jest podstaw prawnych do tego, żeby z prawnego pojęcia choroby zawodowej eliminować uszkodzenie słuchu wywołane hałasem ze względu na stopień uszkodzenia słuchu. W przypadku pozytywnego ustalenia, że stwierdzona u pracownika choroba jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych i praca była wykonywana w warunkach narażających na jej powstanie, istnieje domniemanie związku przyczynowego między chorobą zawodową a warunkami narażającymi na jej powstanie.