Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 maja 2008 r., sygn. III SA/Łd 64/08

Dnia 8 maja 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Protokolant Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi M. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. z dnia [...] Nr [...]; 2. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. na rzecz M. B. kwotę 15 (piętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 13 marca 2003 roku, sygn. akt II SA/Łd 263/00 Naczelny Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną przez M. B. decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. nr [...] z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. nr [...] z dnia [...] nie uznające schorzeń M. B. za chorobę zawodową.

Sąd podał, że orzeczenia lekarskie winny spełniać wymagania opinii w rozumieniu art. 84 § 1 k. p. a. i zawierać wnioski biegłego przedstawione w sposób logiczny i dostępny dla stron oraz organu prowadzącego postępowanie. W uzasadnieniu orzeczenia lekarskiego powinny być wyjaśnione przesłanki, które doprowadziły do konkluzji opinii. Uzasadnienie winno być tak skonstruowane, by można było skontrolować logiczny tok rozumowania biegłego. Dla ustalenia zaś, czy choroba niedosłuchu odbiorczego występująca u skarżącego ma charakter choroby zawodowej konieczne jest wyjaśnienie, czy schorzenie to zostało wywołane działaniem hałasu. Sąd zalecił zgromadzenie dokumentacji dotyczącej zagrożeń występujących w środowisku pracy M. B. a następnie ustalenie, czy skarżący świadczył pracę w warunkach narażających na powstanie schorzenia.

W wyniku powtórnego rozpatrzenia sprawy M. B., Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją nr [...] z dnia [...] nie stwierdził u skarżącego choroby zawodowej pod postacią uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu. W uzasadnieniu organ podał, że M. B. pracował w Spółce A. Spółka Akcyjna w upadłości w T. w latach 1983 1997. Przez 14 lat i 8 miesięcy przez 4 godziny na zmianę był narażony na ponadnormatywny hałas na poziomie 92-94 dB. Wcześniej, w latach 1970 1983 był narażony na hałas przez 13 lat i 2 miesiące pracując w innych miejscach. Narażenie na hałas ustało z dniem 30 listopada 1997 roku. W wyniku badania przeprowadzonego w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. wydano orzeczenie lekarskie nr [...], zgodnie z którym brak jest podstaw do rozpoznania zawodowego uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu. W dniach od 3 do 6 kwietnia 2007 roku przeprowadzono wobec M. B. szeroką diagnostykę audiologiczną, która wykazała niewielki obustronny niedosłuch typu odbiorczego o lokalizacji ślimakowej. Audiometria powtarzalna wskazała ubytki słuchu obustronne o typie zaburzeń odbioru. Jednakże przebieg krzywych powietrznych w audiometrii tonalnej obustronnie nie jest typowy dla pohałasowego uszkodzenia narządu słuchu jest to tzw. krzywa płaska (wielkość ubytków słuchu zarówno w niskich, jak i średnich oraz wysokich częstotliwościach są podobne). W audiometrii impedancyjnej uzyskano prawidłowe tympanogramy typu A obustronnie oraz zarejestrowano odruchy z mięśni strzemiączkowych, co świadczy o braku patologii ucha środkowego obustronnie i wskazuje na ślimakową lokalizację uszkodzenia narządu słuchu. Organ podkreślił, że tzw. krzywa płaska w audiometrii tonalnej jest niecharakterystyczna dla pohałasowego uszkodzenia narządu słuchu i nie odpowiada ona skutkom klinicznym działania hałasu w warunkach przewlekłej ekspozycji zawodowej. Nie można łączyć stwierdzonych u pacjenta niewielkich ubytków słuchu z narażeniem zawodowym na hałas przemysłowy, które ustało w 1997 roku. Na powstanie tych ubytków mogło mieć wpływ szereg innych pozazawodowych czynników ototoksycznych (uszkadzających słuch), m. in. wahania ciśnienia tętniczego, zaburzenia gospodarki lipidowej organizmu, zmiany miażdżycowe w naczyniach krwionośnych, zmiany zwyrodnieniowo zniekształcające i dyskopatyczne kręgosłupa w odcinku szyjnym (potwierdzone badaniem RTG), sprzyjające zaburzeniom krążenia krwi w naczyniach zaopatrujących ośrodkowy układ nerwowy, m. in. narząd słuchu. O rozpoznaniu choroby zawodowej decyduje nie tylko praca w narażaniu na działanie czynnika szkodliwego, ale również charakterystyczne biologiczne skutki zdrowotne wywołane jego działaniem. Ten drugi warunek u skarżącego nie został spełniony.