Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 stycznia 2005 r., sygn. II SA/Wr 2396/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk (sprawozdawca) Sędziowie - Sędzia NSA Krystyna Anna Stec - Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Protokolant - Krzysztof Caliński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2005 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...], Nr [...], II. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 255 (dwieście pięćdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

S. S. pracował w A S.A. Zakład Taboru we W. na następujących stanowiskach: palacza parowozu (od [...] do [...]), pomocnika maszynisty (od [...] do [...]), maszynisty pojazdów trakcyjnych II klasy (od [...] do [...]), maszynisty pojazdów trakcyjnych I klasy (od [...] do [...]) i starszego maszynisty pojazdów trakcyjnych (od [...] do [...]). Od 1993 r. przebywa na rencie.

Zainteresowany był badany w Kolejowym Zakładzie Medycyny Pracy we W. w dniu [...]. Stwierdzono wówczas u niego: "obustronne odbiorcze uszkodzenie słuchu potwierdzone w badaniach audiometrycznych ubytkiem słuchu wynoszącym w uchu prawym 37 dB oraz w uchu lewym 39 dB po odliczeniu fizjologicznego ubytku słuchu związanego z wiekiem. Brak pomiarów hałasu w latach 1956-85. W nadesłanych pomiarach natężenia dźwięku wykonanych w roku 1989 na lokomotywie typu Eu07 wynika, że natężenie hałasu przekroczyło najwyższą dopuszczalną wartość w kabinie maszynisty B o 3 dB oraz w kabinie A o 7 dB ze względu na realizację podstawowych funkcji na stanowisku pracy."