Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. III SA/Kr 1285/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kremer Sędziowie NSA Krystyna Kutzner WSA Bożenna Blitek (spr.) Protokolant Agnieszka Sotnicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 02 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącego R. S. kwotę 257,- zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

R. S. był zatrudniony w następujących zakładach pracy:

- Kopalnia Węgla Kamiennego "A" w okresie od 01.09.1973r. do 31.08.1976r. kolejno jako: stażysta pod ziemią, nadgórnik oddziału wydobywczego pod ziemią, sztygar zmianowy oddziału wydobywczego pod ziemią;

- Kopalnia Węgla Kamiennego "B" w okresie od 01.10.1976r. do 31.03.1984r. kolejno jako: sztygar zmianowy oddziału wentylacji pod ziemią, nadsztygar wentylacji ds. pożarowych pod ziemią, sztygar górniczy ds. profilaktyki przeciwpożarowej pod ziemią;

- Kopalnia "C" w okresie od 01.04.1984r. do 31.10.2001 r. kolejno jako: sztygar zmianowy górniczy, st. inspektor nadzoru inwestycyjnego robót górniczych, nadsztygar górniczy, nadsztygar ds. techniki strzelniczej, tymczasowy Kierownik Przedsiębiorstwa, Dyrektor Kopalni "C", nadsztygar górniczy.

Ponadto w łatach 1981-1999 był członkiem drużyny ratowniczej Kopalnianej Stacji Ratownictwa Górniczego.

Pracując w kopalniach na różnych stanowiskach pracy od 1973 roku R. S. był narażony na ponadnormatywny hałas - przez co najmniej 24,5 lat Bez narażenia na hałas pracował przez 3,5 roku pełniąc funkcję kierownika i dyrektora Kopalni "C" w okresie od 7 lutego 1996 roku do 31 października 1999 roku.

Od 1 listopada 2001 r. R. S. przebywa na emeryturze.

I.

W dniu 25 października 1999r. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy wydał orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania u R. S. choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia słuchu. Z orzeczenia wynika, że u R. S. stwierdzono w badaniu laryngologicznym przeprowadzonym w dniu 1 lipca 1999r. ubytek słuchu UP-27 dB, UL-65 dB, a w dniu 25 sierpnia 1999r. stwierdzono ubytek UP-29 dB, UL-65 dB z uwzględnieniem poprawki na wiek. Stwierdzono przy tym, że stopień niedosłuchu ucha lepszego (w tym przypadku prawego) mniejszy od 30 dB nie daje podstaw do rozpoznania zawodowego uszkodzenia słuchu. Ponadto duża różnica niedosłuchu między uchem prawym a lewym przemawia za inną przyczyną niedosłuchu niż hałas.