Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2006 r., sygn. III SA/Wr 337/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Protokolant: Monika Mikołajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2006 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia istnienia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z dnia [...], nr [...]; II. określa, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane.

Uzasadnienie

W orzeczeniu lekarskim z dnia 14 sierpnia 2001 r. wydanym przez J. Ośrodek Medycyny Pracy w J. G. stwierdzono bark podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u S. P. Uzasadniono to brakiem pomiarów na stanowiskach pracy w latach 1962-1985. Podano, że istniejący w dokumentacji medycznej badanego audiogram z 1984 r. jest prawidłowy i pozwala na stwierdzenie, że do uszkodzenia słuchu nie doszło w czasie pracy na produkcji. Wprawdzie praca w dziale BHP polega na wizytowaniu stanowisk pracy, w tym także takich gdzie hałas jest przekroczony, jednak jest to ekspozycja dorywcza. Dlatego przyjęto, że istniejący niedosłuch nie ma tła zawodowego.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Z. wszczął z urzędu w dniu 27 sierpnia 2001 r. (na skutek zgłoszenia dokonanego przez J. Ośrodek Medycyny Pracy w J. G.) postępowanie w sprawie braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u S. P. Ustalono, że skarżący w latach 1957-1962 był zatrudniony w Elektrowni A. W latach 1962-2000 pracował w Elektrowni B jako starszy technik pomiarów elektrycznych, następnie starszy mistrz do spraw zabezpieczeń elektrycznych, inspektor BHP, specjalista do spraw BHP.