Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. II OSK 1754/19

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 1055/18 w sprawie ze skargi Z. S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku przedłożenia oceny technicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 1055/18 oddalił skargę Z. S. (dalej określanej jako skarżąca) na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia [...] marca 2018 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku przedłożenia oceny technicznej.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach stanu faktycznego

i prawnego sprawy:

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego m.st. Warszawy postanowieniem z dnia [...] stycznia 2018 r., znak [...] nałożył na skarżącą, jako właścicielkę lokalu nr [...] położonego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] w [...], obowiązek dostarczenia oceny technicznej (w formie graficznej i opisowej) określającej prawidłowość wykonanych w tym lokalu robót budowlanych w zakresie zgodności z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1422, ze zm.; zwanego dalej rozporządzeniem) oraz zasadami wiedzy technicznej, a ponadto określającej wpływ wykonanych robót budowlanych na konstrukcję budynku i na lokale sąsiednie, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia postanowienia.

Motywując zasadność nałożenia na podstawie art. 81c ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2017 r. poz. 1332, ze zm., obecnie Dz.U. 2019 r. poz. 1186, ze zm.; dalej zwanej ustawą) obowiązku organ nadzoru budowlanego wskazał, że skarżąca wykonała w lokalu mieszkalnym roboty budowlane polegające na likwidacji i postawieniu nowych ścianek działowych, co spowodowało powiększenie liczby pomieszczeń oraz zmianę usytuowania kuchni. Tym samym doszło do zmiany dotychczasowego układu funkcjonalnego lokalu, a w konsekwencji parametrów użytkowych obiektu. Zdaniem organu wykonane roboty stanowią przebudowę lokalu. Zmiana usytuowania ścianek działkowych skutkuje zupełnie odmiennymi warunkami techniczno-użytkowymi obiektu, a także zmianą parametrów użytkowych elementu użytkowanego (ściany) oraz lokalu. Organ uznał zatem, że dokonane przez skarżącą zmiany nie były zgodne z obowiązującymi w dacie wykonania robót przepisami rozporządzenia regulującymi wymagania dotyczące minimalnych powierzchni poszczególnych pokoi. Przyznał jednocześnie, że w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 14 listopada 2017 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. poz. 2285; zwanym dalej rozporządzeniem z 2017 r.) zniesiono te wymogi, niemniej w § 94 rozporządzenia wprowadzono regulację, zgodnie z którą powierzchnia użytkowa mieszkania nie może być mniejsza niż 25 m² . Nadto, w ocenie organu, należy ustalić, czy zachowany jest stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi w pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi (§ 57 ust. 2 rozporządzenia), należy również odnieść się do kwestii wentylacji w aneksie kuchennym i oświetlenia kuchni światłem dziennym (§ 93 rozporządzenia).