Wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. I OSK 3181/14

Sytuacja bezrobocia jest dla jednostki szczególnie wrażliwą, łączącą się z szeregiem zagrożeń dla jej poczucia bezpieczeństwa socjalnego. Jakkolwiek ustawodawca wymaga od bezrobotnego, zamierzającego skorzystać z zasiłku, podjęcia określonych kroków i udokumentowania istotnych dla uzyskania świadczenia okoliczności, to nie zwalnia to organu rozstrzygającego od podjęcia z urzędu wszelkich kroków niezbędnych do załatwienia sprawy zgodnie z interesem publicznym i słusznym interesem strony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 26/14 w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 26/14, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. L. uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] wydaną w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych. Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy przyjętym przez Sąd I instancji:

Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta m. st. Warszawy z dnia [...] września 2013 r. nr [...], którą to decyzją, uznając J. L. za osobę bezrobotną, odmówiono przyznania prawa do zasiłku. Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia wskazano art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 71 ust. 1 i 2 oraz art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674 ze zm., dalej ustawa). W uzasadnieniu wyjaśniono, że J. L. w dniu rejestracji spełniał warunki do uznania za osobę bezrobotną. Natomiast w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji w urzędzie pracy wnioskodawca legitymuje się 335 dniami (zamiast 365) uprawniającymi do przyznania prawa do zasiłku. Nie zaliczono wnioskodawcy okresu świadczenia usług na podstawie umowy zlecenia do okresu uprawniającego do przyznania prawa do zasiłku, gdyż z dołączonego do odwołania zaświadczenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 września 2013 r. nie wynika, aby za okres ten zostały odprowadzone składki na Fundusz Pracy, co jest jednym z niezbędnych warunków do przyznania prawa do zasiłku. Równocześnie organ pouczył stronę, że zgodnie z art. 71 ust. 6 ustawy ma możliwość późniejszego udokumentowania okresu uprawniającego do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, poprzez wykazanie wysokości składek odprowadzanych na Fundusz Pracy, pod warunkiem, że stanie się to w okresie posiadania statusu bezrobotnego.