Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. I OSK 857/14

Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść aktu pozostaje w jawnej sprzeczności z treścią przepisu przez proste zestawienie ich ze sobą. Dla oceny, czy dane naruszenie prawa ma charakter rażącego naruszenia istotne są skutki, które to naruszenie wywołuje, jeżeli skutki te są niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności, to takie naruszenie ma cechy rażącego naruszenia prawa.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia NSA Małgorzata Miron, Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.), Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka, po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta Krakowa i Gminy Miejskiej Krakowa reprezentowanej przez Prezydenta Miasta Krakowa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 października 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 620/13 w sprawie ze skargi Skarbu Państwa i Gminy Miejskiej Kraków reprezentowanych przez Prezydenta Miasta Krakowa i Stowarzyszenia "[...]" na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 24 października 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 620/13 oddalił skargi Skarbu Państwa i Gminy Miejskiej Kraków reprezentowanych przez Prezydenta Miasta Krakowa oraz Stowarzyszenia "[...]" na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał następujący stan faktyczny i prawny:

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie decyzją z [...] października 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku K. M. H. A., A. M., B. D., E. L. i J. D., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako "Kpa") w zw. z art. 2, art. 6, art. 7 i art. 16 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków (Dz. U. z 1968 r. Nr 36, poz. 249 ze zm., dalej jako "ustawa remontowa z 1959 r."), stwierdziło nieważność decyzji Naczelnika Urzędu Dzielnicowego Kraków - Śródmieście z [...] lutego 1984 r. nr [...] o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w K. objętej wykazem hipotecznym [...] gm. K. oraz KW nr [...] stanowiącej parcelę l[...] o pow. 454 m2 zabudowaną budynkiem mieszkalnym przy R. [...], stanowiącej masę spadkową po A. A. D. oraz orzeczono o przyznaniu odszkodowania za ww. nieruchomość w kwocie 3.520.833 zł.