UNIA EUROPEJSKA

oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

oraz

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA

oraz

KSIĘSTWO LIECHTENSTEINU,

zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

UWZGLĘDNIAJĄC umowę podpisaną dnia 26 października 2004 r. między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącą włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (¹) („umowa włączająca”),

PRZYPOMINAJĄC, że jej art. 16 przewiduje możliwość przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do umowy włączającej w drodze podpisania protokołu,

UWZGLĘDNIAJĄC położenie geograficzne Księstwa Liechtensteinu,

BIORĄC POD UWAGĘ bliskie stosunki między Księstwem Liechtensteinu i Konfederacją Szwajcarską, które wyrażono, tworząc obszar bez kontroli na granicach wewnętrznych między Księstwem Liechtensteinu i Konfederacją Szwajcarską,

UWZGLĘDNIAJĄC pragnienie utrzymania i ustanowienia obszaru bez kontroli granicznych ze wszystkimi państwami Schengen, a zatem przystąpienia do dorobku Schengen, wyrażone przez Księstwo Liechtensteinu,

MAJĄC NA UWADZE, że umowa zawarta w dniu 18 maja 1999 r. przez Radę Unii Europejskiej oraz Republikę Islandii i Królestwo Norwegii (²) dotyczyła włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen,

MAJĄC NA UWADZE, że pożądane jest, aby Księstwo Liechtensteinu zostało włączone na takich samych zasadach jak Islandia, Norwegia i Szwajcaria we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen,

MAJĄC NA UWADZE, że między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu powinien zostać zawarty protokół określający prawa i obowiązki Liechtensteinu podobne do tych, jakie zostały uzgodnione między Radą Unii Europejskiej, z jednej strony, a Islandią i Norwegią oraz Szwajcarią, z drugiej strony,

MAJĄC NA UWADZE, że postanowienia tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz akty przyjęte na podstawie tego tytułu nie mają zastosowania do Królestwa Danii zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Danii, załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz fakt, że decyzje mające na celu rozwój dorobku Schengen na podstawie tego tytułu, które Dania przeniosła do swojego prawa krajowego, mogą tworzyć zobowiązania wyłącznie z tytułu prawa międzynarodowego między Danią a pozostałymi państwami członkowskimi,

MAJĄC NA UWADZE, że Irlandia, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uczestniczą w stosowaniu niektórych przepisów dorobku Schengen, zgodnie z decyzjami podjętymi na podstawie Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (³),

MAJĄC NA UWADZE konieczność zapewnienia stosowania dorobku Schengen przez państwa, które Unia Europejska włączyła we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, również w ich wzajemnych stosunkach,

MAJĄC NA UWADZE, że właściwe funkcjonowanie dorobku Schengen wymaga jednoczesnego stosowania niniejszego protokołu oraz umów między różnymi stronami włączonymi we wprowadzanie w życie i rozwijanie dorobku Schengen lub uczestniczącymi w jego wprowadzaniu w życie i rozwijaniu, regulującymi ich wzajemne stosunki,

UWZGLĘDNIAJĄC protokół o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącą kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii (⁴),

MAJĄC NA UWADZE związek między dorobkiem Schengen a dorobkiem wspólnotowym dotyczący ustanawiania kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu złożonego w jednym z państw członkowskich oraz tworzenia systemu „Eurodac”,

MAJĄC NA UWADZE, że związek ten wymaga jednoczesnego stosowania dorobku Schengen i dorobku wspólnotowego dotyczącego ustanawiania kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w jednym z państw członkowskich oraz tworzenia systemu „Eurodac”,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Zgodnie z art. 16 Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen („umowa włączająca”) Księstwo Liechtensteinu (zwane dalej „Liechtensteinem” ) przystępuje do umowy włączającej zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym protokole.

Fakt przystąpienia skutkuje powstaniem wzajemnych praw i obowiązków między Umawiającymi się Stronami, zgodnie z zasadami i procedurami określonymi w niniejszym protokole.

Artykuł 2

1. Przepisy dorobku Schengen wymienione w załączniku A i załączniku B do umowy włączającej mające zastosowanie do państw członkowskich Unii Europejskiej są wprowadzane w życie i stosowane przez Liechtenstein zgodnie z warunkami przewidzianymi w tych załącznikach.

2. Ponadto Liechtenstein wprowadza w życie i stosuje akty Unii Europejskiej i Wspólnoty Europejskiej wymienione w załączniku do niniejszego protokołu, które zastąpiły lub rozwinęły przepisy dorobku Schengen.

3. Nie naruszając postanowień art. 5, Liechtenstein przyjmuje, wprowadza w życie i stosuje również przepisy i środki przyjęte przez Unię Europejską i Wspólnotę Europejską zmieniające lub rozwijające przepisy dorobku Schengen, w odniesieniu do których zastosowano procedury określone w umowie włączającej, w powiązaniu z niniejszym protokołem.

Artykuł 3

Prawa i obowiązki określone w art. 3 ust. 1–4, art. 4–6, art. 8–10, art. 11 ust. 2, 3 i 4 oraz art. 13 umowy włączającej stosują się do Liechtensteinu.

Artykuł 4

Zgodnie z ustaleniami zawartymi w art. 3 umowy włączającej przewodnictwo we Wspólnym Komitecie na szczeblu ekspertów sprawuje przedstawiciel Unii Europejskiej. Na szczeblu wyższych urzędników i ministrów przewodnictwo we Wspólnym Komitecie jest sprawowane przemiennie przez okres sześciu miesięcy odpowiednio przez przedstawiciela Unii Europejskiej i rządu Liechtensteinu lub Szwajcarii.

Artykuł 5

1. Przyjmowanie nowych aktów lub środków związanych z zagadnieniami, o których mowa w art. 2, jest zastrzeżone dla właściwych instytucji Unii Europejskiej. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 niniejszego artykułu takie akty lub środki wchodzą w życie jednocześnie w Unii Europejskiej, Wspólnocie Europejskiej i jej odpowiednich państwach członkowskich oraz w Liechtensteinie, o ile akty te lub środki wyraźnie nie stanowią inaczej. W tym kontekście w należyty sposób uwzględnia się okres czasu wskazany przez Liechtenstein na forum Wspólnego Komitetu jako konieczny do wypełnienia wymogów konstytucyjnych.

2. a) Rada Unii Europejskiej, („Rada”), bezzwłocznie powiadamia Liechtenstein o przyjęciu aktów i środków, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do których zastosowano procedury określone w niniejszym protokole. Liechtenstein podejmuje decyzję w sprawie przyjęcia ich treści oraz ich wdrożenia do wewnętrznego porządku prawnego. Następnie w terminie 30 dni od przyjęcia danych aktów lub środków notyfikuje o swojej decyzji Radę i Komisję Wspólnot Europejskich („Komisję”).

b) Jeśli treść powyższych aktów lub środków może stać się wiążąca dla Liechtensteinu dopiero po spełnieniu wymogów konstytucyjnych, Liechtenstein informuje o tym Radę i Komisję w momencie notyfikacji. Liechtenstein bezzwłocznie i na piśmie informuje Radę i Komisję o spełnieniu wszystkich wymogów konstytucyjnych. W przypadku gdy referendum nie jest wymagane, notyfikacja ma miejsce najpóźniej 30 dni po upływie terminu przeprowadzenia referendum. Jeśli referendum jest wymagane, Liechtensteinowi przysługuje 18 miesięcy na dokonanie notyfikacji, licząc od daty otrzymania zawiadomienia od Rady. Od daty ustalonej dla wejścia w życie aktu lub środka dotyczącego Liechtensteinu i do czasu złożenia notyfikacji o spełnieniu wymogów konstytucyjnych, w miarę możliwości, Liechtenstein stosuje na zasadach tymczasowych dany akt lub środek.

Jeśli Liechtenstein nie może stosować na zasadach tymczasowych danego aktu lub środka, a ten stan rzeczy powoduje trudności zakłócające współpracę w ramach Schengen, sytuację bada Wspólny Komitet. Unia Europejska i Wspólnota Europejska mogą podjąć względem Liechtensteinu środki proporcjonalne i odpowiednie dla zapewnienia sprawnej współpracy w ramach Schengen.

3. Przyjęcie przez Liechtenstein aktów i środków, o których mowa w ust. 2, powoduje powstanie praw i obowiązków między Liechtensteinem, z jednej strony, a także Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i państwami członkowskimi – w stopniu, w jakim te akty i środki są dla nich wiążące – oraz Szwajcarią, z drugiej strony.

4. W przypadku gdy:

a) Liechtenstein dokonana notyfikacji o swojej decyzji o odrzuceniu treści aktu lub środka, o którym mowa w ust. 2 i do którego zastosowano procedury przewidziane w niniejszym protokole; lub

b) Liechtenstein nie dokona notyfikacji w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 2 lit. a) lub ust. 5 lit. a); lub

c) Liechtenstein nie dokona notyfikacji najpóźniej 30 dni po upływie terminu przeprowadzenia referendum lub, w przypadku referendum, w terminie 18 miesięcy, o którym mowa w ust. 2 lit. b), lub nie zapewni tymczasowego stosowania przepisów tych aktów lub środków, o czym mowa w tym samym ustępie, od daty ustalonej dla wejścia w życie aktu lub środka;

niniejszy protokół zostanie uznany za rozwiązany, chyba że Wspólny Komitet, po uważnej analizie środków dotyczących dalszego stosowania protokołu, zadecyduje inaczej w terminie 90 dni. Rozwiązanie niniejszego protokołu staje się skuteczne trzy miesiące po upływie terminu 90 dni.

5. a) Jeśli skutkiem nowego aktu lub środka jest brak dalszych uprawnień państw członkowskich do przedkładania, na warunkach określonych w art. 51 Konwencji wykonawczej do Układu Schengen (⁵), wniosków w sprawie wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych lub uznania nakazu rewizji lub zajęcia dowodów pochodzących z innego państwa członkowskiego, Liechtenstein może w terminie trzydziestu dni, o którym mowa w ust. 2 lit. a), powiadomić Radę i Komisję o nieprzyjęciu lub niewdrażaniu tych przepisów do swojego wewnętrznego porządku prawnego, o ile chodzi o wnioski o rewizję lub zajęcie lub nakazy rewizji lub zajęcia w odniesieniu do dochodzeń lub ścigania wykroczeń w zakresie podatków bezpośrednich, które, jeśli zostałyby popełnione na terytorium Liechtensteinu, nie byłyby zagrożone karą pozbawienia wolności według prawa Liechtensteinu. W takim przypadku w przeciwności do postanowień ust. 4 protokół nie ulega rozwiązaniu.

b) Na wniosek jednego z członków Wspólny Komitet zbiera się najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy od daty złożenia wniosku i, biorąc pod uwagę sytuację międzynarodową, analizuje sytuację wynikającą z notyfikacji dokonanej zgodnie z lit. a).

W chwili, gdy Wspólny Komitet osiągnie na zasadzie jednomyślności porozumienie, zgodnie z którym Liechtenstein przyjmuje i w pełni wdraża odpowiednie przepisy nowego aktu lub środka, zastosowanie mają postanowienia ust. 2 lit. b) oraz ust. 3 i 4. Informacje, o których mowa w pierwszym zdaniu ust. 2 lit. b), przekazuje się w terminie 30 dni od momentu osiągnięcia porozumienia w ramach Wspólnego Komitetu.

Artykuł 6

Wypełniając swoje obowiązki w odniesieniu do systemu informacyjnego Schengen i systemu informacji wizowej, Liechtenstein może korzystać z infrastruktury technicznej Szwajcarii w celu dostępu do tych systemów.

Artykuł 7

Liechtenstein wpłaca do budżetu ogólnego Unii Europejskiej składkę roczną przeznaczoną na koszty administracyjne związane ze stosowaniem niniejszego protokołu, wynoszącą 0,071 % kwoty w wysokości 8 100 000 EUR, z zastrzeżeniem dokonania rocznej korekty w celu odzwierciedlenia inflacji w Unii Europejskiej.

Artykuł 8

1. Niniejszy protokół nie ma wpływu na Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym ani na żadną inną umowę zawartą między Wspólnotą Europejską i Liechtensteinem.

2. Protokół nie ma wpływu na umowy, którymi związany jest Liechtenstein, z jednej strony, i co najmniej jedno państwo członkowskie, z drugiej strony, o ile są one z nim zgodne. W przypadku niezgodności pierwszeństwo mają postanowienia protokołu.

3. Niniejszy protokół nie ma żadnego wpływu na przyszłe umowy zawarte przez Wspólnotę Europejską z Liechtensteinem ani umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, i Liechtensteinem, z drugiej strony, ani umowy zawarte na podstawie art. 24 i 38 Traktatu o Unii Europejskiej.

4. Niniejszy protokół nie ma wpływu na umowy między Liechtensteinem i Szwajcarią, o ile są one z nim zgodne. W przypadku niezgodności z takimi umowami pierwszeństwo mają postanowienia protokołu.

Artykuł 9

1. Niniejszy protokół wchodzi w życie w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym Sekretarz Generalny Rady, występujący w charakterze depozytariusza, stwierdzi, że wszystkie warunki formalne dotyczące wyrażenia przez strony niniejszego protokołu, lub w ich imieniu, zgody na związanie się postanowieniami niniejszego protokołu, zostały spełnione.

2. Artykuł 1, 4 i art. 5 ust. 2 lit. a) zdanie pierwsze niniejszego protokołu, a także prawa i obowiązki określone w art. 3 ust. 1–4, art. 4–6 umowy włączającej obowiązują Liechtenstein tymczasowo od daty podpisania niniejszego protokołu.

3. W przypadku aktów i środków przyjętych po podpisaniu niniejszego protokołu, ale przed jego wejściem w życie, termin 30 dni, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) zdanie ostatnie, zaczyna biec od daty wejścia w życie niniejszego protokołu.

Artykuł 10

1. Przepisy, o których mowa w art. 2, są stosowane przez Liechtenstein w terminie, który zostanie ustalony przez Radę, stanowiącą na zasadzie jednomyślności jej członków, reprezentujących rządy tych państw członkowskich, które stosują wszystkie przepisy, o których mowa w art. 2, po zasięgnięciu opinii Wspólnego Komitetu i po upewnieniu się, że Liechtenstein spełnił warunki wstępne dotyczące wprowadzenia w życie odpowiednich przepisów.

Członkowie Rady reprezentujący odpowiednio rządy Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uczestniczą w podejmowaniu takiej decyzji w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy przepisów dorobku Schengen oraz aktów na nim opartych lub w inny sposób z nim związanych, w których stosowaniu państwa te uczestniczą.

Członkowie Rady reprezentujący rządy państw członkowskich, do których zgodnie z Traktatem o przystąpieniu zastosowanie ma tylko część przepisów, o których mowa w art. 2, uczestniczą w podejmowaniu takiej decyzji, o ile jest ona związana z przepisami dorobku Schengen, które mają już do odpowiednich państw członkowskich zastosowanie.

2. Stosowanie przepisów, o których mowa w ust. 1, stwarza prawa i obowiązki między Szwajcarią i Liechtensteinem, a także równolegle między Liechtensteinem i – tam gdzie właściwe – Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i państwami członkowskimi, o ile są one związane tymi przepisami.

3. Niniejszy protokół stosuje się wyłącznie wtedy, gdy zaczną obowiązywać również umowy które muszą zostać zawarte przez Liechtenstein i są wymienione w art. 13 umowy włączającej.

4. Ponadto niniejszy protokół stosuje się wyłącznie wtedy, gdy zacznie obowiązywać również Protokół między Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii.

Artykuł 11

1. Niniejszy protokół może zostać wypowiedziany przez Liechtenstein lub Szwajcarię, lub na mocy decyzji Rady, stanowiącej na zasadzie jednomyślności jej członków. O wypowiedzeniu zawiadamia się depozytariusza i staje się ono skuteczne sześć miesięcy po notyfikacji.

2. W przypadku wypowiedzenia przez Szwajcarię niniejszego protokołu albo umowy włączającej lub wypowiedzenia Szwajcarii umowy włączającej umowa włączająca i niniejszy protokół nadal obowiązują w stosunkach między Unią Europejską i Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Liechtensteinem, z drugiej strony. W takim przypadku decyzję w sprawie koniecznych środków podejmuje Rada po zasięgnięciu opinii Liechtensteinu. Środki te będą jednak wiążące dla Liechtensteinu wyłącznie w przypadku ich przyjęcia przez Liechtenstein.

3. Niniejszy protokół uważa się za rozwiązany, jeśli Liechtenstein rozwiąże jedną z zawartych przez siebie umów, o których mowa w art. 13 umowy włączającej, lub protokół, o którym mowa w art. 10 ust. 4.

Artykuł 12

Niniejszy protokół sporządzono w trzech egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Na dowód czego niżej wymienieni pełnomocnicy złożyli swoje podpisy pod niniejszym protokołem.

Със тавено в Брю ксел на двад есет и осми ф евруари две хиляди и осм а година.

Hecho en Bruselas, el veintiocho de febrero de dos mil ocho.

V Bruselu dne dvacá tého osmého února dva tisíce osm.

Udfæ rdiget i Bruxelles den otteogtyvende februar to tusind og otte.

Geschehen zu Brüssel am achtundzwanzigsten Februar zweitausendacht.

Kahe tuhande kaheksanda aasta veebruarikuu kahekümne kaheksandal pä eval Brüsselis.

Έγινε στ ις Βρυξέλλες, σ τις είκοσι οκτ ώ Φεβρουαρίου δύο χιλιάδες ο κτώ.

Done at Brussels on the twenty-eighth day of February in the year two thousand and eight.

Fait à Bruxelles, le vingt-huit février deux mille huit.

Fatto a Bruxelles, addì ventotto febbraio duemilaotto.

Briselē, divtū kstoš astotā gada divdesmit astotajā februārī .

Priimta du tūkstančiai aštuntų metų vasario dvidešimt aštuntą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-nyolcadik év február huszonnyolcadik napjá n.

Magħmul fi Brussell, fit-tmienja u għoxrin jum ta’ Frar tas-sena elfejn u tmienja.

Gedaan te Brussel, de achtentwintigste februari tweeduizend acht.

Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego ósmego lutego roku dwa tysiące ósmego.

Feito em Bruxelas, em vinte e oito de Fevereiro de dois mil e oito.

Încheiat la Bruxelles, la douăzeci și opt februarie în anul două mii opt.

V Bruseli dňa dvadsiateho ôsmeho februára dvetisícosem.

V Bruslju, dne osemindvajsetega februarja leta dva tisoč osem.

Tehty Brysselissä kahdentenakymmenentenäkahdeksantena päivä nä helmikuuta vuonna kaksituhattakahdeksan.

Som skedde i Bryssel den tjugoåttonde februari tjugohundraåtta.

За Европ ейския съюз Por la Unión Europea Za Evropskou unii For Den Europæ iske Union Für die Europäische Union Euroopa Liidu nimel Για την Ευρωπα ϊκή Ένωση For the European Union Pour l'Union européenne Per l'Unione europea Eiropas Savienības vārdā Europos Sajungos vardu Az Európai Unió részéről Għall-Unjoni Ewropea Voor de Europese Unie W imieniu Unii Europejskiej Pela União Europeia Pentru Uniunea Europeană Za Európsku úniu Za Evropsko unijo Euroopan unionin puolesta På Europeiska unionens vägnar	За Европ ейската общ ност Por la Comunidad Europea Za Evropské společenstvi For Det Europæiske Fællesskab Für die Europä ische Gemeinschaft Euroopa Ühenduse nimel Για τη ν Ευρωπαϊκή Κο ινότητα For the European Community Pour la Communauté européenne Per la Comunità europea Eiropas Kopienas vārdā Europos bendrijos vardu Az Európai Közösség részéről Għall-Komunità Ewropea Voor de Europese Gemeenschap W imieniu Wspólnoty Europejskiej Pela Comunidade Europeia Pentru Comunitatea Europeană Za Európske spoločenstvo Za Evropsko skupnost Euroopan yhteisö n puolesta På Europeiska gemenskapens vägnar
За Конфе дерация Шве йцария Por la Confederación Suiza Za Š výcarskou konfederaci For Det Schweiziske Forbund Für die Schweizerische Eidgenossenschaft Šveitsi Konfö deratsiooni nimel Για την Ελβετική Σ υνομοσπονδία For the Swiss Confederation Pour la Confédération Suisse Per la Confederazione svizzera Šveices Konfederācijas vārdā Šveicarijos Konfederacijos vardu A Svájci Államszövetség részéről Għall-Konfederazzjoni Żvizzera Voor de Zwitserse Bondsstaat W imieniu Konfederacji Szwajcarskiej Pela Confederação Suíç a Pentru Confederația Elveț iană Za Švajčiarskou konfederá ciu Za Švicarsko konfederacijo Sveitsin valaliiton puolesta För Schweiziska edsförbundet	За Княжество Л ихтенщайн Por el Principado de Liechtenstein Za Lichtenštejnské knížectví For Fyrstendømmet Liechtenstein Für das Fürstentum Liechtenstein Liechtensteini Vürstiriigi nimel Για το Πριγκιπ άτο του Λιχτεν στάιν For the Principality of Liechtenstein Pour la Principauté de Liechtenstein Per il Principato del Liechtenstein Lihtenšteinas Firstistes vārdā Lichtenšteino Kunigaikštystės vardu A Liechtensteini Hercegség részéről Għall-Prinċipat ta’ Liechtenstein Voor het Vorstendom Liechtenstein W imieniu Księstwa Liechtensteinu Pelo Principado do Liechtenstein Pentru Principatul Liechtenstein Za Lichtenštajnské kniežatstvo Za Kneževino Lihtenš tajn Liechtensleinin ruhtinaskunnan puolesta För Furstendömet Liechtenstein

ZAŁĄCZNIK

Załącznik do Protokołu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen

Przepisy, o których mowa w art. 2 ust. 2, które mają mieć zastosowanie do Liechtensteinu od daty określonej przez Radę zgodnie z art. 10:

– rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 349 z 25.11.2004, s. 1),

– rozporządzenie Rady (WE) nr 2252/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie (Dz.U. L 385 z 29.12.2004, s. 1); decyzja Komisji z dnia 28 lutego 2005 r. ustanawiająca specyfikacje techniczne dla norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie (C(2005) 409 wersja ostateczna) oraz decyzja Komisji z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiająca specyfikacje techniczne dla norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie (C(2006) 2909 wersja ostateczna),

– decyzja Rady 2005/211/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. dotycząca wprowadzenia kilku nowych funkcji do systemu informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 68 z 15.3.2005, s. 44),

– decyzja Rady 2005/719/WSiSW z dnia 12 października 2005 r. ustalająca datę rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów decyzji 2005/211/WSiSW dotyczącej wprowadzenia kilku nowych funkcji do systemu informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 271 z 15.10.2005, s. 54),

– decyzja Rady 2005/727/WSiSW z dnia 12 października 2005 r. ustalająca datę rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów decyzji 2005/211/WSiSW dotyczącej wprowadzenia kilku nowych funkcji do systemu informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 273 z 19.10.2005, s. 25),

– decyzja Rady 2006/228/WSiSW z dnia 9 marca 2006 r. ustalająca datę rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów decyzji 2005/211/WSiSW dotyczącej wprowadzenia kilku nowych funkcji do systemu informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 81 z 18.3.2006, s. 45),

– decyzja Rady 2006/229/WSiSW z dnia 9 marca 2006 r. ustalająca datę rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów decyzji 2005/211/WSiSW dotyczącej wprowadzenia kilku nowych funkcji do systemu informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 81 z 18.3.2006, s. 46),

– decyzja Rady 2006/631/WSiSW z dnia 24 lipca 2006 r. ustalająca datę rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów decyzji 2005/211/WSiSW dotyczącej wprowadzenia kilku nowych funkcji do Systemu Informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 256 z 20.9.2006, s. 18),

– decyzja Rady 2005/267/WE z dnia 16 marca 2005 r. ustanawiająca bezpieczną internetową sieć informowania i koordynacji dla służb imigracyjnych państw członkowskich (Dz.U. L 83 z 1.4.2005, s. 48),

– decyzja Komisji z dnia 15 grudnia 2005 r. ustanawiająca szczegółowe przepisy wykonawcze dla decyzji Rady z dnia 16 marca 2005 r. ustanawiającej bezpieczną internetową sieć informowania i koordynacji dla służb imigracyjnych państw członkowskich (C(2005) 5159 wersja ostateczna),

– rozporządzenie Rady (WE) nr 851/2005 z dnia 2 czerwca 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu w odniesieniu do mechanizmu wzajemności (Dz.U. L 141 z 4.6.2005, s. 3),

– decyzja Rady 2005/451/WSiSW z dnia 13 czerwca 2005 r. ustalająca datę rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów rozporządzenia (WE) nr 871/2004 dotyczącego wprowadzenia kilku nowych funkcji do systemu informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 158 z 21.6.2005, s. 26),

– rozporządzenie (WE) nr 1160/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. zmieniające Konwencję wykonawczą do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, w zakresie dostępu służb odpowiedzialnych w państwach członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów do systemu informacyjnego Schengen (Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 18),

– zalecenie 2005/761/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2005 r. w celu ułatwienia wydawania przez państwa członkowskie jednolitych wiz krótkoterminowych dla naukowców z państw trzecich podróżujących w ramach Wspólnoty w celu prowadzenia badań naukowych (Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 23),

– decyzja Komisji 2005/687/WE z dnia 29 września 2005 r. w sprawie formatu sprawozdania z działalności sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji oraz na temat sytuacji w państwie przyjmującym w kwestiach dotyczących nielegalnej imigracji (Dz.U. L 264 z 8.10.2005, s. 8),

– decyzja Rady 2005/728/WSiSW z dnia 12 października 2005 r. ustalająca datę rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów rozporządzenia (WE) nr 871/2004 dotyczącego wprowadzenia kilku nowych funkcji do systemu informacyjnego Schengen, w tym związanych z walką z terroryzmem (Dz.U. L 273 z 19.10.2005, s. 26),

– rozporządzenie (WE) nr 2046/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2005 r. dotyczące środków przewidzianych w celu uproszczenia procedur składania wniosków wizowych i wydawania wiz dla członków rodziny olimpijskiej biorących udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich lub Paraolimpijskich w Turynie w 2006 r. (Dz.U. L 334 z 20.12.2005, s. 1),

– rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 105 z 13.4.2006, s. 1),

– decyzja Rady 2006/440/WE z dnia 1 czerwca 2006 r. zmieniająca załącznik 12 Wspólnych instrukcji konsularnych i załącznik 14a Wspólnego podręcznika w sprawie pobieranych opłat odpowiadających kosztom administracyjnym rozpatrywania wniosków wizowych (Dz.U. L 175 z 29.6.2006, s. 77),

– decyzja Rady 2006/628/WE z dnia 24 lipca 2006 r. ustalająca datę stosowania art. 1 ust. 4 i 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 871/2004 dotyczącego wprowadzenia niektórych nowych funkcji systemu informacyjnego Schengen, włączając walkę z terroryzmem (Dz.U. L 256 z 20.9.2006, s. 15),

– decyzja Komisji 2006/648/WE z dnia 22 września 2006 r. ustanawiająca specyfikacje techniczne dotyczące norm przyjętych dla cech biometrycznych na potrzeby rozwoju wizowego systemu informacyjnego (Dz.U. L 267 z 27.9.2006, s. 41),

– sprostowanie do decyzji Rady 2004/512/WE z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie ustanowienia Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) (Dz.U. L 271 z 30.9.2006, s. 85),

– decyzja Komisji 2006/757/WE z dnia 22 września 2006 r. w sprawie zmiany podręcznika Sirene (Dz.U. L 317 z 16.11.2006, s. 41),

– decyzja Komisji 2006/758/WE z dnia 22 września 2006 r. w sprawie zmiany podręcznika Sirene (Dz.U. L 317 z 16.11.2006, s. 41),

– decyzja Rady 2006/684/WE z dnia 5 października 2006 r. zmieniająca załącznik 2 wykaz A Wspólnych Instrukcji Konsularnych w zakresie obowiązku wizowego dla posiadaczy indonezyjskich paszportów dyplomatycznych i służbowych (Dz.U. L 280 z 12.10.2006, s. 29),

– decyzja Komisji 2006/752/WE z dnia 3 listopada 2006 r. ustanawiająca lokalizację Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) w fazie jego rozwoju (Dz.U. L 305 z 4.11.2006, s. 13),

– zalecenie Komisji z 6 listopada 2006 r. ustanawiające wspólny „Przewodnik praktyczny dla Straży Granicznej (Przewodnik Schengen)” dla właściwych organów państw członkowskich dokonujących kontroli granicznej na osobach (C(2006) 5186 wersja ostateczna),

– decyzja ramowa Rady 2006/960/WSiSW z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie uproszczenia wymiany informacji i danych wywiadowczych między organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s. 89 oraz sprostowanie opublikowane w Dz.U. L 75 z 15.3.2007, s. 26),

– rozporządzenie (WE) nr 1986/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dostępu służb odpowiedzialnych w państwach członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów do Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 1),

– rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 4),

– rozporządzenie (WE) nr 1931/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające przepisy dotyczące małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw członkowskich i zmieniające postanowienia Konwencji z Schengen (Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 1. Wersja poprawiona w Dz.U. L 29 z 3.2.2007, s. 3),

– rozporządzenie Rady (WE) nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 23. Wersja poprawiona w Dz.U. L 29 z 3.2.2007, s. 10),

– rozporządzenie Rady (WE) nr 1988/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2424/2001 w sprawie rozwoju Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 411 z 30.12.2006, s. 1. Wersja poprawiona w Dz.U. L 27 z 2.2.2007, s. 3),

– decyzja Rady 2006/1007/WSiSW z dnia 21 grudnia 2006 r. zmieniająca decyzję 2001/886/WSiSW w sprawie rozwoju Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 411 z 30.12.2006, s. 78. Wersja poprawiona w Dz.U. L 27 z 2.2.2007, s. 43),

– decyzja Komisji (2007/170/WE) z dnia 16 marca 2007 r. ustanawiająca wymogi sieciowe dla Systemu Informacyjnego Schengen II (1. filar) (Dz.U. L 79 z 20.3.2007, s. 20),

– decyzja Komisji (2007/171/WE) z dnia 16 marca 2007 r. ustanawiająca wymogi sieciowe dla Systemu Informacyjnego Schengen II (3. filar) (Dz.U. L 79 z 20.3.2007, s. 29),

– decyzja nr 574/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. ustanawiająca Fundusz Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013 jako część programu ogólnego Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi (Dz.U. L 144 z 6.6.2007, s. 22),

– decyzja Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 205 z 7.8.2007, s. 63),

– decyzja Rady 2007/472/WE z dnia 25 czerwca 2007 r. zmieniająca decyzję komitetu wykonawczego, ustanowionego na mocy konwencji Schengen z 1990 r., zmieniającą rozporządzenie finansowe w sprawie wydatków instalacyjnych i operacyjnych w celu technicznego wsparcia działania systemu informacyjnego Schengen (C.SIS) (Dz.U. L 179 z 7.7.2007, s. 50),

– rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. ustanawiające mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy oraz zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 w odniesieniu do tego mechanizmu i określające uprawnienia i zadania zaproszonych funkcjonariuszy (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 30),

– decyzja Rady 2007/519/WE z dnia 16 lipca 2007 r. w sprawie zmiany części 2 sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) (Dz.U. L 192 z 24.7.2007, s. 26),

– decyzja Komisji 2007/599/WE z dnia 27 sierpnia 2007 r. w sprawie wykonania decyzji nr 574/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przyjęcia wytycznych strategicznych na lata 2007–2013 (Dz.U. L 233 z 5.9.2007, s. 3),

– decyzja Rady 2007/866/WE z dnia 6 grudnia 2007 r. w sprawie zmiany części 1 sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) (Dz.U. L 340 z 22.12.2007, s. 92).

AKT KOŃCOWY

Pełnomocnicy

UNII EUROPEJSKIEJ

i

WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ

i

KONFEDERACJI SZWAJCARSKIEJ

i

KSIĘSTWA LIECHTENSTEINU,

zwani dalej „Umawiającymi się Stronami”,

na spotkaniu w Brukseli dnia dwudziestego ósmego lutego roku dwa tysiące ósmego w celu podpisania Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, przyjęli następujący protokół.

Pełnomocnicy Umawiających się Stron odnotowali deklaracje wymienione poniżej i załączone do Aktu końcowego:

– Wspólna deklaracja Umawiających się Stron w sprawie Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej,

– Wspólna deklaracja Umawiających się Stron w sprawie art. 23 ust. 7 Konwencji z dnia 29 maja 2000 r. o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej (¹),

– Deklaracja Wspólnoty Europejskiej i Liechtensteinu dotycząca spraw zewnętrznych,

– Deklaracja Liechtensteinu w sprawie wzajemnej pomocy w sprawach karnych,

– Deklaracja Liechtensteinu w sprawie art. 5 ust. 2 lit. b),

– Deklaracja Liechtensteinu w sprawie stosowania europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych oraz Europejskiej konwencji o ekstradycji,

– Deklaracja Wspólnoty Europejskiej w sprawie Funduszu Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013,

– Deklaracja Komisji Europejskiej w sprawie przekazywania wniosków,

– Wspólna deklaracja w sprawie wspólnych obrad.

З а Европейск ия съюз Por la Unión Europea Za Evropskou unii For Den Europæiske Union Für die Europäische Union Euroopa Liidu nimel Για την Ευρωπα ϊκή Ένωση For the European Union Pour l'Union européenne Per l'Unione europea Eiropas Savienības vārdā Europos Sajungos vardu Az Európai Unió részéről Għall-Unjoni Ewropea Voor de Europese Unie W imieniu Unii Europejskiej Pela União Europeia Pentru Uniunea Europeană Za Európsku úniu Za Evropsko unijo Euroopan unionin puolesta På Europeiska unionens vägnar	За Европ ейската общ ност Por la Comunidad Europea Za Evropské společenstvi For Det Europæiske Fællesskab Für die Europä ische Gemeinschaft Euroopa Ühenduse nimel Για τη ν Ευρωπαϊκή Κο ινότητα For the European Community Pour la Communauté européenne Per la Comunità europea Eiropas Kopienas vārdā Europos bendrijos vardu Az Európai Közösség részéről Għall-Komunità Ewropea Voor de Europese Gemeenschap W imieniu Wspólnoty Europejskiej Pela Comunidade Europeia Pentru Comunitatea Europeană Za Európske spoločenstvo Za Evropsko skupnost Euroopan yhteisö n puolesta På Europeiska gemenskapens vägnar
За Конфе дерация Шве йцария Por la Confederación Suiza Za Š výcarskou konfederaci For Det Schweiziske Forbund Für die Schweizerische Eidgenossenschaft Šveitsi Konfö deratsiooni nimel Για την Ελβετική Σ υνομοσπονδία For the Swiss Confederation Pour la Confédération Suisse Per la Confederazione svizzera Šveices Konfederācijas vārdā Šveicarijos Konfederacijos vardu A Svájci Államszövetség részéről Għall-Konfederazzjoni Żvizzera Voor de Zwitserse Bondsstaat W imieniu Konfederacji Szwajcarskiej Pela Confederação Suíç a Pentru Confederația Elveț iană Za Švajčiarskou konfederá ciu Za Švicarsko konfederacijo Sveitsin valaliiton puolesta För Schweiziska edsförbundet	За Княжество Л ихтенщайн Por el Principado de Liechtenstein Za Lichtenštejnské knížectví For Fyrstendømmet Liechtenstein Für das Fürstentum Liechtenstein Liechtensteini Vürstiriigi nimel Για το Πριγκιπ άτο του Λιχτεν στάιν For the Principality of Liechtenstein Pour la Principauté de Liechtenstein Per il Principato del Liechtenstein Lihtenšteinas Firstistes vārdā Lichtenšteino Kunigaikštystės vardu A Liechtensteini Hercegség részéről Għall-Prinċipat ta’ Liechtenstein Voor het Vorstendom Liechtenstein W imieniu Księstwa Liechtensteinu Pelo Principado do Liechtenstein Pentru Principatul Liechtenstein Za Lichtenštajnské kniežatstvo Za Kneževino Lihtenš tajn Liechtensleinin ruhtinaskunnan puolesta För Furstendömet Liechtenstein

---

(¹) Dz.U C 197 z 12.7.2000, s. 1.

WSPÓLNE DEKLARACJE UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE EUROPEJSKIEJ AGENCJI ZARZĄDZANIA WSPÓŁPRACĄ OPERACYJNĄ NA ZEWNĘTRZNYCH GRANICACH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że, idąc za przykładem ustaleń z Norwegią i Islandią, poczynione zostaną dalsze ustalenia w celu włączenia Szwajcarii i Liechtensteinu do Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej.

---

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE ART. 23 UST. 7 KONWENCJI Z DNIA 29 MAJA 2000 R. O POMOCY PRAWNEJ W SPRAWACH KARNYCH POMIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI UNII EUROPEJSKIEJ

Umawiające się Strony ustalają, że Liechtenstein może wymagać – z zastrzeżeniem postanowień art. 23 ust. 1 lit. c) Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz w zależności od przypadku, chyba że zainteresowane państwo członkowskie otrzymało zgodę zainteresowanej osoby – aby dane osobowe nie mogły być wykorzystywane bez uprzedniej zgody Liechtensteinu do celów, o których mowa w art. 23 ust. 1 lit. a) i b), w procedurach, w których Liechtenstein mógłby odmówić przekazania lub wykorzystania danych osobowych albo ograniczyć przekazanie lub wykorzystanie takich danych zgodnie z postanowieniami konwencji lub aktami, o których mowa w jej art. 1.

Jeśli w konkretnym przypadku Liechtenstein odmawia na podstawie powyższych postanowień udzielenia zgody na wniosek państwa członkowskiego, musi uzasadnić swoją decyzję na piśmie.

INNE DEKLARACJE

DEKLARACJA WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ I LIECHTENSTEINU DOTYCZĄCA SPRAW ZEWNĘTRZNYCH

Wspólnota Europejska i Liechtenstein wyrażają zgodę na podjęcie przez Wspólnotę Europejską działań mających na celu zachęcenie krajów trzecich lub organizacji międzynarodowych, z którymi zawierają umowy w dziedzinach związanych ze współpracą Schengen, w tym polityką wizową, do zawierania podobnych umów z Księstwem Liechtensteinu, bez uszczerbku dla jego uprawnień do zawierania takich umów.

---

DEKLARACJA LIECHTENSTEINU W SPRAWIE WZAJEMNEJ POMOCY W SPRAWACH KARNYCH

Liechtenstein oświadcza, że wykroczenia podatkowe, będące przedmiotem postępowania władz Liechtensteinu, nie mogą być podstawą do złożenia odwołania do sądu właściwego między innymi w sprawach karnych.

---

DEKLARACJA LIECHTENSTEINU W SPRAWIE ART. 5 UST. 2 LIT. b)

(termin przyjęcia przepisów rozwijających dorobek Schengen)

Nieprzekraczalny termin 18 miesięcy, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lit. b), obejmuje zarówno zatwierdzenie, jak i wprowadzenie w życie aktu lub środka. Obejmuje on następujące etapy:

– etap przygotowań,

– procedurę parlamentarną,

– 30 dni na przeprowadzenie referendum,

– w odpowiednim przypadku – referendum (organizacja i głosowanie),

– zgodę księcia.

Rząd Liechtensteinu niezwłocznie informuje Radę i Komisję o zakończeniu każdego z powyższych etapów.

Rząd Liechtensteinu zobowiązuje się wykorzystać wszystkie środki, jakimi dysponuje, w celu zapewnienia możliwie najsprawniejszego przebiegu wyżej wymienionych etapów.

---

DEKLARACJA LIECHTENSTEINU W SPRAWIE STOSOWANIA EUROPEJSKIEJ KONWENCJI O POMOCY PRAWNEJ W SPRAWACH KARNYCH ORAZ EUROPEJSKIEJ KONWENCJI O EKSTRADYCJI

Liechtenstein zobowiązuje się do niekorzystania z prawa do wnoszenia zastrzeżeń i składania deklaracji przy ratyfikacji Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. oraz Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. w zakresie, w jakim nie naruszają one postanowień niniejszego protokołu.

---

DEKLARACJA WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ W SPRAWIE FUNDUSZU GRANIC ZEWNĘTRZNYCH NA LATA 2007– 2013

Wspólnota Europejska ustanawia obecnie Fundusz Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013, w związku z czym zawarte zostaną dalsze umowy z krajami trzecimi uczestniczącymi w dorobku Schengen.

---

DEKLARACJA KOMISJI EUROPEJSKIEJ W SPRAWIE PRZEKAZYWANIA WNIOSKÓW

Komisja przekazuje Liechtensteinowi wszystkie wnioski dotyczące niniejszego protokołu przekazywane Radzie Unii Europejskiej i Parlamentowi Europejskiemu.

Udział w komitetach wspierających Komisję Europejską w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych:

W dniu 1 czerwca 2006 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu mających doprowadzić do zawarcia umowy dotyczącej włączenia tych państw do prac komitetów wspierających Komisję Europejską w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych w zakresie wprowadzania w życie, stosowania i rozwoju dorobku Schengen.

Do czasu zawarcia takiej umowy do Liechtensteinu stosują się postanowienia porozumienia w formie wymiany listów między Radą Unii Europejskiej i Konfederacją Szwajcarską w sprawie komitetów wspierających Komisję Europejską w wykonywaniu jej kompetencji wykonawczych, przy uwzględnieniu tego, że w zakresie dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (¹) udział Liechtensteinu określają przepisy art. 100 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

__ __________

(¹) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1).

---

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE WSPÓLNYCH OBRAD

Delegacje reprezentujące rządy państw członkowskich Unii Europejskiej,

delegacja reprezentująca Komisję Europejską,

delegacje reprezentujące rządy Republiki Islandii i Królestwa Norwegii,

delegacja reprezentująca rząd Konfederacji Szwajcarskiej,

delegacja reprezentująca rząd Księstwa Liechtensteinu

przyjmują do wiadomości fakt przystąpienia Liechtensteinu do Wspólnego Komitetu ustanowionego na mocy umowy dotyczącej włączenia Szwajcarii we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen w następstwie podpisania protokołu do tej umowy,

postanawiają wspólnie organizować posiedzenia Wspólnego Komitetu, ustanowionego na mocy umowy dotyczącej włączenia Islandii i Norwegii we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, z jednej strony, oraz umowy dotyczącej włączenia Szwajcarii we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen wraz z protokołem o przystąpieniu Liechtensteinu, z drugiej strony, niezależnie od szczebla posiedzenia,

zwracają uwagę, że wspólne odbywanie tych posiedzeń wymaga pragmatycznego uregulowania kwestii przewodniczenia posiedzeniom w okresie, gdy przewodnictwo przysługuje państwom stowarzyszonym zgodnie z Umową między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącą włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen wraz z protokołem o włączeniu Liechtensteinu lub Umową zawartą między Radą Unii Europejskiej i Republiką Islandii oraz Królestwem Norwegii dotyczącą włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen,

zwracają uwagę na fakt, że państwa stowarzyszone wyraziły gotowość zrzeczenia się, w razie konieczności, przewodniczenia i zasady rotacji według porządku alfabetycznego od chwili wejścia w życie Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen oraz protokołu o włączeniu Liechtensteinu.