PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71 ust. 1 lit. d),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 9 dyrektywy Rady 1999/37/WE z 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (³) stanowi, że Państwa Członkowskie wspierają się nawzajem w wykonywaniu tej dyrektywy i mogą wymieniać informacje na poziomie dwustronnym lub wielostronnym, w szczególności w celu kontroli, przed dokonaniem rejestracji pojazdu, jego statusu prawnego, w razie konieczności w Państwie Członkowskim, w którym był on wcześniej zarejestrowany. Kontrola taka może obejmować w szczególności wykorzystanie sieci elektronicznej.

(2) System Informacyjny Schengen (lub „SIS”), utworzony na mocy postanowień Tytułu IV Konwencji wykonawczej z 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (⁴)(zwanej dalej „Konwencją z Schengen z 1990 r.”) i włączony w ramy Unii Europejskiej zgodnie z Protokołem załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, ustanawia elektroniczną sieć łączącą Państwa Członkowskie i zawiera, między innymi, dane na temat pojazdów silnikowych o pojemności silnika przekraczającej 50 cm3, które zostały skradzione, przywłaszczone lub utracone w inny sposób. Zgodnie z art. 100 Konwencji z Schengen z 1990 r., dane dotyczące takich pojazdów silnikowych, poszukiwanych w celu zajęcia lub w celu wykorzystania w charakterze dowodu w postępowaniu karnym, wprowadza się do SIS.

(3) Decyzja Rady 2004/919/WE z 22 grudnia 2004 r. dotycząca zwalczania przestępczości transgranicznej związanej z pojazdami (⁵) obejmuje korzystanie z SIS jako integralnej części strategii w zakresie ścigania przestępstw związanych z pojazdami.

(4) Zgodnie z art. 101 ust. 1 Konwencji z Schengen z 1990 r. dostęp do danych wprowadzonych do SIS oraz prawo do ich bezpośredniego przeglądania jest zastrzeżone wyłącznie dla organów odpowiedzialnych za kontrole graniczne oraz inne kontrole policyjne i celne prowadzone w ramach danego kraju, jak również za koordynację tych kontroli.

(5) Artykuł 102 ust. 4 Konwencji z Schengen z 1990 r. stanowi, że dane te zasadniczo nie mogą być wykorzystywane do celów administracyjnych.

(6) Służby odpowiedzialne w Państwach Członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów i wyznaczone do tego celu w sposób wyraźny powinny mieć dostęp do danych wprowadzonych do SIS, dotyczących skradzionych, przywłaszczonych lub utraconych w inny sposób pojazdów silnikowych o pojemności silnika przekraczającej 50 cm3, przyczep i naczep o masie własnej przekraczającej 750 kg oraz skradzionych, przywłaszczonych, utraconych w inny sposób lub unieważnionych świadectw rejestracji pojazdów i tablic rejestracyjnych pojazdów, w celu umożliwienia im sprawdzenia, czy pojazdy zgłoszone im do rejestracji zostały skradzione, przywłaszczone lub utracone w inny sposób. W tym celu niezbędne jest przyjęcie przepisów zapewniających powyższym służbom dostęp do tych danych oraz zezwolenie im na wykorzystywanie ich do celów administracyjnych związanych z prawidłowym wydawaniem świadectw rejestracji pojazdów.

(7) Państwa Członkowskie powinny podjąć niezbędne środki w celu zapewnienia, aby w wypadku wyjawienia wpisu zostały podjęte środki określone w art. 100 ust. 2 Konwencji z Schengen z 1990 r.

(8) W zaleceniu Parlamentu Europejskiego z dnia 20 listopada 2003 r. skierowanym do Rady w sprawie Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) przedstawiono szereg istotnych problemów i rozważań dotyczących rozwoju SIS, w szczególności w odniesieniu do dostępu do SIS prywatnych instytucji, takich jak służby zajmujące się rejestrowaniem pojazdów.

(9) Jeżeli służby odpowiedzialne w Państwach Członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów nie są służbami rządowymi, dostęp do SIS powinien być udzielany pośrednio, to znaczy za pośrednictwem organów, o których mowa w art. 101 ust. 1 Konwencji z Schengen z 1990 r., odpowiedzialnych za zapewnienie zgodności ze środkami przyjętymi przez te Państwa Członkowskie zgodnie z art. 118 tej Konwencji.

(10) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁶) oraz szczególne postanowienia dotyczące ochrony danych zawarte w Konwencji z Schengen z 1990 r., które uzupełniają i precyzują zasady zawarte w tej dyrektywie, mają zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez służby odpowiedzialne w Państwach Członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów.

(11) Jako że cel niniejszego rozporządzenia, czyli udzielenie dostępu do SIS służbom odpowiedzialnym w Państwach Członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów w celu ułatwienia im wykonywania ich zadań zgodnie z dyrektywą 1999/37/WE, nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez Państwa Członkowskie ze względu na szczególny charakter SIS jako wspólnego systemu informacji, a w związku z tym jego osiągnięcie możliwe jest wyłącznie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjmować środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(12) Państwa Członkowskie powinny dysponować wystarczająco długim okresem na podjęcie praktycznych środków niezbędnych do zastosowania niniejszego rozporządzenia.

(13) W odniesieniu do Islandii i Norwegii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE z 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (⁷).

(14) W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE (⁸) z dnia 25 października 2004 r. w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych postanowień tej Umowy.

(15) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(16) Niniejsze rozporządzenie stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu Przystąpienia z 2003 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W Tytule IV Konwencji z Schengen z 1990 r. dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 102 A

1. Nie naruszając art. 92 ust. 1, art. 100 ust. 1, art. 101 ust. 1 i 2 oraz art. 102 ust. 1, 4 i 5, służby odpowiedzialne w Państwach Członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów, o których mowa w dyrektywie Rady 1999/37/WE z 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (*), mają prawo uzyskania dostępu do następujących danych wprowadzonych do Systemu Informacyjnego Schengen, jedynie w celu sprawdzenia, czy zgłoszone do rejestracji pojazdy zostały skradzione, przywłaszczone lub utracone w inny sposób:

a) danych dotyczących pojazdów silnikowych o pojemności silnika przekraczającej 50 cm3, które zostały skradzione, przywłaszczone lub utracone w inny sposób;

b) danych dotyczących przyczep i naczep o masie własnej przekraczającej 750 kg, które zostały skradzione, przywłaszczone lub utracone w inny sposób;

c) danych dotyczących dokumentów rejestracyjnych pojazdów oraz tablic rejestracyjnych pojazdów, które zostały skradzione, przywłaszczone, utracone w inny sposób lub unieważnione.

Z zastrzeżeniem ust. 2, prawo krajowe każdego z Państw Członkowskich reguluje dostęp powyższych służb do tych danych.

2. Służby, o których mowa w ust. 1, które są służbami rządowymi, mają prawo do bezpośredniego przeglądania danych wprowadzonych do Systemu Informacyjnego Schengen, o których mowa w tym ustępie.

Służby, o których mowa w ust. 1, które nie są służbami rządowymi, mają dostęp do danych wprowadzonych do Systemu Informacyjnego Schengen, o których mowa w tym ustępie, wyłącznie za pośrednictwem organów, o których mowa w art. 101 ust. 1. Organy te są uprawnione do bezpośredniego przeglądania danych i przekazywania ich powyższym służbom. Dane Państwo Członkowskie zapewnia, aby służby te i ich pracownicy byli zobowiązani do przestrzegania wszelkich ograniczeń odnoszących się do dozwolonego wykorzystywania danych przekazanych im przez organy.

3. Artykuł 100 ust. 2 nie ma zastosowania do przeglądania danych zgodnie z niniejszym artykułem. Prawo krajowe reguluje przekazywanie policji i organom sądowym przez służby, o których mowa w ust. 1, informacji ujawnionych w wyniku przeszukiwania Systemu Informacyjnego Schengen i rodzących podejrzenie popełnienia przestępstwa.

4. Każdego roku, po uzyskaniu opinii wspólnego organu nadzorczego powołanego zgodnie z art. 115 dotyczącym zasad ochrony danych, Rada przedkłada Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie z wykonania niniejszego artykułu. Sprawozdanie to zawiera informacje i dane statystyczne dotyczące wykorzystania i wyników stosowania niniejszego artykułu oraz przedstawia sposób, w jaki stosowane były zasady ochrony danych.”

(*) Dz.U. L 138 z 1.6.1999, str. 57. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2003/127/WE (Dz.U. L 10 z 16.1.2004, str. 29).

Artykuł 2

1. [1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 11 stycznia 2006 r.

3. Dla tych Państw Członkowskich, w których przepisy dorobku Schengen odnoszące się do SIS nie mają jeszcze zastosowania, stosowanie niniejszego rozporządzenia rozpoczyna się w terminie sześciu miesięcy od dnia, w którym przepisy te wchodzą w życie w tych państwach, jak określono w decyzji Rady przyjętej w tym celu zgodnie ze stosownymi procedurami.

4. Treść niniejszego rozporządzenia staje się wiążąca dla Norwegii 270 dni po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5. Nie naruszając wymogów notyfikacyjnych ustanowionych w art. 8 ust. 2 lit. c) Umowy o Stowarzyszeniu z Norwegią i Islandią dotyczącej dorobku Schengen (⁹), Norwegia, przed datą, o której mowa w ust. 4, powiadomi Radę i Komisję, że zostały spełnione wymogi konstytucyjne niezbędne, aby treść niniejszego rozporządzenia stała się dla Norwegii wiążąca.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 6 lipca 2005 r.