RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 75 ust. 1 lit. d),

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189c Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota przyjęła pewną liczbę środków, które mają na celu stworzenie rynku wewnętrznego obejmującego obszar bez granic, w którym, zgodnie z postanowieniami Traktatu, zagwarantowany jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału.

(2) Wszystkie Państwa Członkowskie wymagają, aby kierowca pojazdu zarejestrowanego w innym Państwie Członkowskim posiadał świadectwo rejestracji odpowiadające temu pojazdowi, na podstawie którego zezwala się na korzystanie z dróg na ich terytorium.

(3) Harmonizacja formy i treści świadectwa rejestracji ułatwi jego zrozumienie, wspomagając swobodny przepływ pojazdów zarejestrowanych w Państwie Członkowskim na drogach znajdujących się na terytorium innego Państwa Członkowskiego.

(4) Treść świadectwa rejestracji musi umożliwiać kontrolę, czy posiadacz prawa jazdy wystawionego na mocy dyrektywy Rady 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy (⁴) prowadzi jedynie te kategorie pojazdów, do których jest upoważniony; taka kontrola pomaga poprawić bezpieczeństwo drogowe.

(5) Jako warunek wstępny zarejestrowania pojazdu, który był wcześniej zarejestrowany w innym Państwie Członkowskim, wszystkie Państwa Członkowskie wymagają dokumentu poświadczającego tą rejestrację oraz dane techniczne pojazdu.

(6) Harmonizacja świadectwa rejestracji ułatwi ponowne wprowadzenie do użytku pojazdów, które wcześniej były zarejestrowane w innym Państwie Członkowskim, oraz przyczyni się do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(7) Państwa Członkowskie używają świadectwa rejestracji składającego się zarówno z jednej części lub z dwóch oddzielnych części, obecnie właściwe jest dopuszczenie współistnienia obydwu systemów.

(8) Nadal pozostają różnice między Państwami Członkowskimi dotyczące interpretacji danych szczegółowych zawartych w świadectwie rejestracji; w interesie sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego i swobodnego przepływu oraz odnośnych kontroli, właściwe jest dlatego określenie, w jakim zakresie osoba określona w świadectwie rejestracji może używać pojazdu, dla którego zostało ono wystawione.

(9) W celu ułatwienia tych kontroli, przeznaczonych szczególnie do zwalczania nadużyć finansowych i nielegalnego handlu kradzionymi pojazdami, właściwe jest ustanowienie ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi, opartej na skutecznej wymianie informacji.

(10) Właściwym jest przewidzieć uproszczoną procedurę dostosowywania aspektów technicznych zawartych w załączniku I i II,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do wydawanych przez państwa członkowskie dokumentów rejestracyjnych pojazdów.

Nie ogranicza to uprawnień Państw Członkowskich do używania, w celu tymczasowej rejestracji pojazdów, dokumentów, które mogą nie spełniać wymogów niniejszej dyrektywy pod każdym względem.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „pojazd”: oznacza każdy pojazd określony w art. 2 dyrektywy Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (⁵) oraz w art. 1 dyrektywy Rady 92/61/EWG z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych (⁶);

b) „rejestracja”: oznacza administracyjne zezwolenie na wprowadzenie do użytku w ruchu drogowym pojazdu, dotyczące identyfikacji tego ostatniego i przyporządkowaniem mu numeru seryjnego, znanego jako numer rejestracyjny;

c) „świadectwo rejestracji”: oznacza dokument, który poświadcza, że pojazd jest zarejestrowany w Państwie Członkowskim;

d) „posiadacz świadectwa rejestracji”: oznacza osobę, na której nazwisko pojazd jest zarejestrowany;

e) „zatrzymanie” oznacza ograniczony okres, w którym pojazd nie jest dopuszczony do ruchu drogowego przez państwo członkowskie, przy czym po upływie tego okresu – pod warunkiem że powód zatrzymania wygasł – możliwe jest ponowne uzyskanie dopuszczenia pojazdu do ruchu, bez konieczności nowego procesu rejestracji;

f) „wyrejestrowanie” oznacza anulowanie wydanego przez państwo członkowskie dopuszczenia pojazdu do ruchu drogowego.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie wydają świadectwo rejestracji dla pojazdów, które podlegają rejestracji na mocy ich ustawodawstwa krajowego. Świadectwo składa się zarówno z jednej części zgodnie z załącznikiem I lub z dwóch części zgodnie z załącznikami I i II.

Państwa Członkowskie mogą upoważnić służby, które w tym celu powołają, w szczególności służby producentów, do wypełnienia technicznych części świadectwa rejestracji.

2. W przypadku gdy nowe świadectwo rejestracji zostaje wydane dla pojazdu zarejestrowanego przed wykonaniem niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie używają wzoru świadectwa określonego w niniejszej dyrektywie oraz mogą ograniczać dane szczegółowe w nim zawarte do tych, które są dostępne.

3. Dane podane w świadectwie rejestracji, zgodnie z załącznikami I i II są przedstawione za pomocą zharmonizowanych kodów wspólnotowych znajdujących się w tych załącznikach.

4. Państwa członkowskie ewidencjonują elektronicznie dane dotyczące wszystkich pojazdów zarejestrowanych na ich terytorium. Dane te obejmują:

a) wszystkie obowiązkowe dane zgodnie z załącznikiem I pkt II.5, a także dane, o których mowa w pkt II.6 lit. J) oraz pkt II.6 ppkt (V.7) i (V.9) tego załącznika, w przypadku gdy dane są dostępne;

b) inne nieobowiązkowe dane wymienione w załączniku I lub dane ze świadectwa zgodności zgodnie z dyrektywą 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁷), o ile to możliwe;

c) wynik obowiązkowych okresowych badań zdatności do ruchu drogowego zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE (⁸) oraz okres ważności świadectwa zdatności do ruchu drogowego.

Przetwarzanie danych osobowych w kontekście niniejszej dyrektywy odbywa się zgodnie z dyrektywami 95/46/WE (⁹) i 2002/58/WE (¹⁰) Parlamentu Europejskiego i Rady.

5. Dane techniczne dotyczące pojazdów udostępniane są właściwym organom lub stacjom kontroli pojazdów do celu okresowych badań zdatności do ruchu drogowego. Państwa członkowskie mogą ograniczyć wykorzystywanie i rozpowszechnianie takich danych przez stacje kontroli pojazdów, aby zapobiec nadużyciom.

Artykuł 3a

1. W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego w otrzymanym zgłoszeniu o wynikach okresowego badania zdatności do ruchu drogowego został poinformowany, że dopuszczenie danego pojazdu do ruchu drogowego zatrzymano zgodnie z art. 9 dyrektywy 2014/45/UE, zatrzymanie to jest ewidencjonowane elektronicznie oraz przeprowadza się dodatkowe badanie zdatności do ruchu drogowego.

Zatrzymanie obowiązuje do momentu przeprowadzenia nowego badania zdatności do ruchu drogowego z pozytywnym skutkiem. Po przeprowadzeniu badania zdatności do ruchu drogowego z pozytywnym skutkiem właściwy organ niezwłocznie ponownie dopuszcza pojazd do ruchu drogowego. Nowy proces rejestracji nie jest konieczny.

Państwa członkowskie lub ich właściwe organy mogą przyjąć środki ułatwiające przeprowadzenie ponownego badania pojazdu, którego dopuszczenie do ruchu drogowego zatrzymano. Środki te mogą obejmować zezwolenie na korzystanie z dróg publicznych między miejscem naprawy a stacją kontroli pojazdów w celu przeprowadzenia badania zdatności do ruchu drogowego.

2. Państwo członkowskie może umożliwić posiadaczowi dowodu rejestracyjnego pojazdu złożenie do właściwego organu wniosku o przeniesienie rejestracji na nowego właściciela pojazdu.

3. W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego otrzymał zgłoszenie o uznaniu pojazdu za wycofany z eksploatacji zgodnie z dyrektywą 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹¹), pojazd zostaje wyrejestrowany na stałe, a informacja o tym fakcie – wprowadzona do elektronicznego rejestru.

Artykuł 4

Do celów niniejszej dyrektywy, świadectwo rejestracji wydane przez Państwo Członkowskie jest uznawane przez inne Państwa Członkowskie do celów identyfikacji pojazdu w ruchu międzynarodowym lub jego ponownej rejestracji w innym Państwie Członkowskim.

Artykuł 5

1. Do celów identyfikacji pojazdu w ruchu drogowym, Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby kierowca posiadał przy sobie część I świadectwa rejestracji.

2. W celu ponownej rejestracji pojazdu wcześniej zarejestrowanego w innym Państwie Członkowskim, właściwe organy wymagają przedłożenia części I poprzedniego świadectwa rejestracji w każdym przypadku oraz przedłożenia części II, jeżeli została ona wydana. Organy te wycofują część (części) poprzednio wydanego świadectwa rejestracji i zachowują te ostatnie przez minimum sześć miesięcy. W terminie dwóch miesięcy powiadamiają organy Państwa Członkowskiego, które dostarczyło świadectwo, o jego wycofaniu. Wycofane świadectwo zostaje zwrócone tym organom, na ich wniosek, w terminie sześciu miesięcy od jego wycofania.

W przypadku gdy świadectwo rejestracji składa się z części I i II, i brakuje części II, właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek o nową rejestrację, mogą, w wyjątkowych przypadkach, podjąć decyzję o ponownej rejestracji pojazdu, lecz jedynie po otrzymaniu potwierdzenia, pisemnego lub poprzez środki elektroniczne, od właściwych organów Państwa Członkowskiego, w którym pojazd był wcześniej zarejestrowany, że wnioskodawca jest uprawniony do ponownej rejestracji pojazdu w innym Państwie Członkowskim.

3. Bez uszczerbku dla art. 5 ust. 4 oraz art. 8 ust. 3 dyrektywy 2014/45/UE państwa członkowskie uznają, co do zasady, ważność świadectwa zdatności do ruchu drogowego w przypadku zmiany właściciela pojazdu, dla którego wydano ważne poświadczenie przeprowadzenia okresowego badania zdatności do ruchu drogowego.

Artykuł 6

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 7 w celu zmiany:

– pkt II.4, tiret drugie i pkt III.1 sekcja A lit. b) obydwu załączników I i II w przypadku rozszerzenia Unii,

– załącznika I pkt II.6 w odniesieniu do elementów nieobowiązkowych w przypadku zmian definicji lub treści świadectw zgodności w odpowiednich przepisach Unii dotyczących homologacji typu.

Artykuł 7

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 6, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 19 maja 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 6, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 6 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 1 czerwca 2004 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Przepisy te, przyjęte przez Państwa Członkowskie, zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty głównych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w dziedzinie uregulowanej niniejszą dyrektywą.

Komisja przekazuje Państwom Członkowskim wszystkie wzory świadectw rejestracji używanych przez krajową administrację.

Artykuł 9

Państwa członkowskie wspierają się nawzajem w wykonywaniu niniejszej dyrektywy. Mogą wymieniać informacje na poziomie dwu- lub wielostronnym, w szczególności w celu kontroli, przed jakąkolwiek rejestracją pojazdu, jego statusu prawnego, w miarę potrzeb w państwie członkowskim, w którym był on wcześniej zarejestrowany. Taka kontrola może obejmować, w celu ułatwienia wymiany informacji, w szczególności wykorzystanie sieci elektronicznej obejmującej dane z krajowych elektronicznych baz danych.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 11

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 29 kwietnia 1999 r.

ZAŁĄCZNIK II

CZĘŚĆ II ŚWIADECTWA REJESTRACJI

Treść załącznika w formacie PDF