RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rada Europejska na posiedzeniu w Salonikach w dniach 19 i 20 czerwca 2003 r. potwierdziła, że niezbędne jest spójne podejście w odniesieniu do identyfikatorów biometrycznych lub danych biometrycznych do dokumentów obywateli państw trzecich, paszportów obywateli Unii Europejskiej i systemów informacyjnych (VIS i SIS II).

(2) Minimalne normy dotyczące zabezpieczeń w odniesieniu do paszportów zostały wprowadzone rezolucją przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w Radzie w dniu 17 października 2000 r.(³). Obecnie należy rozwinąć tą rezolucję poprzez wprowadzenie środka wspólnotowego w celu określenia wzmocnionych, zharmonizowanych norm dotyczących zabezpieczeń służących ochronie paszportów i dokumentów podróży przed fałszerstwami. Jednocześnie paszport lub dokument podróży powinien zawierać identyfikatory biome-tryczne w celu zapewnienia niebudzącego wątpliwości związku pomiędzy dokumentem a jego prawowitym posiadaczem.

(3) Harmonizacja zabezpieczeń oraz włączenie identyfikatorów biometrycznych, biorąc pod uwagę przyszłe ustalenia na szczeblu europejskim, jest ważnym krokiem w kierunku zastosowania nowych elementów, które w większym stopniu zabezpieczają dokumenty podróży oraz w wiarygodny sposób określają związek miedzy posiadaczem a jego paszportem oraz dokumentem podróży, co stanowi istotny czynnik w dziedzinie ochrony przed ich bezprawnym użyciem. Należy wziąć pod uwagę wymogi Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO), w szczególności zawarte w dokumencie 9303 dotyczącym dokumentów podróży nadających się do odczytu maszynowego.

(4) Niniejsze rozporządzenie ogranicza się do harmonizacji zabezpieczeń, z uwzględnieniem identyfikatorów biometrycznych wprowadzanych do paszportów i dokumentów podróży Państw Członkowskich. Wyznaczenie władz i organów uprawnionych do dostępu do danych zawartych w nośniku pamięci dokumentów następuje na mocy przepisów krajowych z zastrzeżeniem stosownych przepisów prawa wspólnotowego, prawa Unii Europejskiej oraz umów międzynarodowych.

(5) Niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić jedynie te wymogi, które nie są niejawne. Należy je uzupełnić wymogami, które mogą pozostać tajne w celu uniknięcia ryzyka podrabiania i przerabiania dokumentów. Takie dodatkowe wymogi techniczne powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(⁴).

(6) Komisja powinna być wspomagana przez Komitet ustanowiony na mocy art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/95 z dnia 29 maja 1995 r. ustanawiającego jednolity formularz wizowy(⁵).

(7) W celu zagwarantowania, by informacje, o których mowa, nie były udostępniane większej liczbie osób niż jest to konieczne, istotne jest, aby każde Państwo Członkowskie wyznaczyło nie więcej niż jeden organ odpowiedzialny za sporządzanie paszportów i dokumentów podróży, przy czym, w razie potrzeby, Państwa Członkowskie mogą zmienić ten organ. Ze względów bezpieczeństwa każde Państwo Członkowskie powinno przekazać do wiadomości Komisji oraz pozostałych Państw Członkowskich nazwę właściwego organu.

(8) W odniesieniu do danych osobowych, które podlegają przetwarzaniu w związku z paszportami i dokumentami podróży, zastosowanie ma dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(⁶). Należy zagwarantować, że w paszporcie nie będą zawarte żadne dodatkowe informacje, chyba że stanowi o tym niniejsze rozporządzenie, jego załącznik lub informację o tym umieszczono w stosownym dokumencie podróży.

(9) Zgodnie z zasadą proporcjonalności, aby osiągnąć podstawowy cel wprowadzenia wspólnych norm dotyczących zabezpieczeń i interoperacyjnych identyfikatorów biometrycznych, konieczne i właściwe jest określenie zasad obowiązujących wszystkie Państwa Członkowskie stosujące Konwencję wykonawczą do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.(⁷). Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres tego, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu, zgodnie z art. 5 akapit trzeci Traktatu.

(10) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana, ani nie jest objęta jego stosowaniem. Zważywszy że niniejsze rozporządzenie oparte jest na dorobku Schengen, zgodnie z postanowieniami części trzeciej tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania, zgodnie z art. 5 powyższego Protokołu, w terminie sześciu miesięcy od przyjęcia przez Radę niniejszego rozporządzenia podejmie decyzję, czy włączy niniejsze rozporządzenie do swojego prawa krajowego.

(11) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r., dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen(⁸). Zjednoczone Królestwo nie bierze zatem udziału w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane, ani nie jest objęte jego stosowaniem.

(12) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym nie uczestniczy Irlandia, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r., dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen(⁹). Irlandia nie bierze zatem udziału w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana, ani nie jest objęta jego stosowaniem.

(13) W odniesieniu do Islandii i Norwegii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii, dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(¹⁰), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tego Układu(¹¹).

(14) W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady z dnia 25 października 2004 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej oraz podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej, a także tymczasowego stosowania niektórych przepisów Umowy(¹²), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady z dnia 25 października 2004 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej oraz podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej, a także tymczasowego stosowania niektórych przepisów Umowy(¹³),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. [1] Paszporty i dokumenty podróży wydane przez państwa członkowskie spełniają minimalne normy dotyczące zabezpieczeń określone w załączniku.

Wydaje się je jako dokumenty indywidualne.

Komisja przedstawia sprawozdanie w sprawie wymogów dotyczących dzieci podróżujących samotnie lub pod opieką, przekraczających zewnętrzne granice państw członkowskich, nie później niż dnia 26 czerwca 2012 r. i proponuje, w razie potrzeby, stosowne inicjatywy mające na celu zapewnienie wspólnego podejścia w odniesieniu do zasad ochrony dzieci przekraczających zewnętrzne granice państw członkowskich.

2. [2] Paszporty oraz dokumenty podróży zawierają w wysokim stopniu zabezpieczony nośnik pamięci, w którym znajduje się obraz twarzy. Państwa członkowskie mogą również dołączyć dwa płaskie odciski palców w interoperacyjnych formatach. Dane są zabezpieczane, a nośnik pamięci posiada wystarczającą pojemność i wydajność, aby zagwarantować integralność, autentyczność i poufność tych danych.

2a. [3] Z obowiązku pobierania odcisków palców zwolnione są następujące kategorie osób:

a) dzieci poniżej 12 roku życia.

Granica wiekowa ustalona na 12 lat ma charakter tymczasowy. Sprawozdanie, o którym mowa w art. 5a, zawiera przegląd granicy wiekowej z dołączonym w razie konieczności wnioskiem dotyczącym jej zmiany.

Bez uszczerbku dla wyników stosowania art. 5a państwa członkowskie, które w prawie krajowym przyjętym przed dniem 26 czerwca 2009 r. przewidują granicę wiekową poniżej 12 lat, mogą stosować tę granicę w okresie przejściowym do 4 lat po dniu 26 czerwca 2009 r. Jednakże granica wiekowa w okresie przejściowym nie może być niższa niż 6 lat;

b) osoby, od których pobranie odcisków palców jest fizycznie niemożliwe.

2b. [4] W przypadku gdy pobranie odcisków wyznaczonych palców jest chwilowo niemożliwe, państwa członkowskie zezwalają na pobranie odcisków pozostałych palców. W przypadku gdy chwilowo niemożliwe jest również pobranie odcisków któregokolwiek z pozostałych palców, państwa członkowskie mogą wydać paszport tymczasowy o okresie ważności wynoszącym 12 miesięcy lub mniej.

3. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do paszportów i dokumentów podróży wydawanych przez Państwa Członkowskie. Nie ma ono zastosowania do dowodów osobistych wydawanych przez Państwa Członkowskie swoim obywatelom lub do paszportów tymczasowych i dokumentów podróży, których okres ważności wynosi 12 miesięcy lub jest krótszy.

Artykuł 1a

[5] 1. Identyfikatory biometryczne pobierane są przez wykwalifikowany i odpowiednio upoważniony personel krajowych organów odpowiedzialnych za wydawanie paszportów i dokumentów podróży.

2. Państwa członkowskie pobierają od osoby składającej wniosek dane biometryczne zgodnie z gwarancjami określonymi w Konwencji Rady Europy o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka. Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie odpowiednich procedur gwarantujących poszanowanie godności danej osoby w sytuacji, gdy wystąpią problemy z pobraniem danych.

Artykuł 2

[6] Ustanawia się dodatkowe specyfikacje techniczne dotyczące paszportów i dokumentów podróży zgodnie z normami międzynarodowymi, w tym w szczególności z zaleceniami Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO), zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 5 ust. 2, odnoszące się do następujących kwestii:

a) dodatkowe zabezpieczenia i wymogi, łącznie z normami dotyczącymi wzmocnionej ochrony przed fałszowaniem, podrabianiem oraz przerabianiem;

b) specyfikacje techniczne dotyczące nośnika pamięci zawierającego identyfikatory biometryczne i jego zabezpieczenia, w tym zapobiegania nieuprawnionemu dostępowi;

c) wymogi dotyczące jakości oraz wspólne normy techniczne dotyczące obrazu twarzy i odcisków palców.

Artykuł 3

1. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 5 ust. 2, można podjąć decyzję o nałożeniu klauzuli niejawności i niepublikowaniu wymogów, o których mowa w art. 2. W takim wypadku są one udostępniane wyłącznie wyznaczonym przez Państwa Członkowskie organom odpowiedzialnym za druk oraz osobom należycie upoważnionym przez Państwo Członkowskie lub Komisję.

2. Każde Państwo Członkowskie wyznacza jeden organ odpowiedzialny za drukowanie paszportów i dokumentów podróży. Nazwę tego organu przekazuje do wiadomości Komisji oraz innych Państw Członkowskich. Ten sam organ może zostać wyznaczony przez dwa lub więcej Państw Członkowskich. Każde Państwo Członkowskie jest uprawnione do zmiany wyznaczonego przez siebie organu. Powiadamia ono o tym, w stosowym trybie, Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla zasad ochrony danych, osoby, którym wydano paszport lub dokument podróży, mają prawo do weryfikacji danych osobowych zawartych w paszporcie lub w dokumencie podróży i, w stosownych przypadkach, do żądania ich poprawienia lub usunięcia.

2. W paszporcie lub dokumencie podróży nie umieszcza się żadnych informacji w formie nadającej się do odczytu maszynowego, o ile nie stanowi o tym niniejsze rozporządzenie lub załącznik do niego, lub o ile informacja o tym nie została umieszczona w paszporcie lub dokumencie podróży przez wydające Państwo Członkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi.

3. [7] Dane biometryczne są gromadzone i przechowywane na nośniku pamięci w paszportach i dokumentach podróży w celu wydawania tych dokumentów. Do celów niniejszego rozporządzenia identyfikatory biometryczne przechowywane w paszportach i w dokumentach podróży wykorzystywane są wyłącznie w celu sprawdzania:

a) autentyczności paszportu lub dokumentu podróży;

b) tożsamości jego posiadacza za pomocą bezpośrednio dostępnych porównywalnych cech w przypadkach gdy okazanie paszportu lub dokumentu podróży wymagane jest zgodnie z przepisami.

Kontrola dodatkowych zabezpieczeń jest dokonywana bez uszczerbku dla przepisów art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (¹⁴). Sam brak zgodności przy porównaniu nie ma wpływu na ważność paszportu lub dokumentu podróży do celów przekroczenia granic zewnętrznych.

Artykuł 5

1. Komisja jest wspierana przez Komitet ustanowiony na podstawie art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1683/95.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi dwa miesiące.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin.

Artykuł 5a

[8] Komisja nie później niż dnia 26 czerwca 2012 r. przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie sporządzone w oparciu o szeroko zakrojone i dogłębne badanie, przeprowadzone przez niezależny organ i nadzorowane przez Komisję, sprawdzające wiarygodność i techniczną wykonalność, w tym poprzez ocenę dokładności funkcjonujących systemów, wykorzystywania odcisków palców dzieci poniżej 12 roku życia do celów identyfikacji i weryfikacji, łącznie z badaniem porównującym wskaźnik fałszywych odrzuceń mających miejsce w każdym państwie członkowskim oraz – w oparciu o wyniki tego badania – analizę potrzeby wprowadzenia wspólnych zasad dotyczących procesu porównywania. Jeżeli jest to niezbędne, do sprawozdania dołączone zostają wnioski dotyczące dostosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Państwa członkowskie stosują niniejsze rozporządzenie:

a) w odniesieniu do obrazu twarzy: nie później niż po upływie 18 miesięcy;

b) w odniesieniu do odcisków palców: nie później niż po upływie 36 miesięcy,

od przyjęcia dodatkowych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 2. Jednakże nie ma to wpływu na ważność już wydanych paszportów i dokumentów podróży.

Przepisy art. 1 ust. 1 akapit drugi zostają wdrożone najpóźniej w dniu 26 czerwca 2012 r. Jednakże nie ma to wpływu na początkową ważność tych dokumentów w odniesieniu do ich posiadaczy. [9]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 grudnia 2004 r.