RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Od 1971 r. Wspólnota przyznaje preferencje handlowe krajom rozwijającym się w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych.

(2) Wspólna polityka handlowa Wspólnoty ma być spójna z polityką rozwojową i powinna umacniać jej cele, zwłaszcza zwalczanie ubóstwa oraz promowanie zrównoważonego rozwoju oraz dobrych rządów w krajach rozwijających się. Ma ona być zgodna z wymogami Światowej Organizacji Handlu (WTO), w szczególności określoną w GATT klauzulą dopuszczającą z roku 1979, zgodnie z którą członkowie WTO mogą przyznać zróżnicowane i korzystniejsze traktowanie krajom rozwijającym się.

(3) Komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego oraz Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 7 lipca 2004 r. zatytułowany „Kraje rozwijające się, handel międzynarodowy i zrównoważony rozwój: zadanie wspólnotowego ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP) na okres dziesięciu lat od 2006 do 2015 r.” określa wytyczne dotyczące wprowadzenia ogólnego systemu preferencji taryfowych na okres od 2006 do 2015 r.

(4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 980/2005 (²) wprowadza plan ogólnych preferencji taryfowych do dnia 31 grudnia 2008 r. Po tym terminie plan ten powinien być zgodnie z wytycznymi nadal stosowany do dnia 31 grudnia 2011 r.

(5) Ogólny system preferencji taryfowych (zwany dalej „systemem”) powinien składać się z rozwiązania ogólnego przyznanego wszystkim państwom beneficjentom i terytoriom beneficjentom oraz z dwóch rozwiązań szczególnych uwzględniających zróżnicowane potrzeby rozwojowe krajów znajdujących się w podobnej sytuacji gospodarczej.

(6) Rozwiązania ogólne powinny być przyznawane wszystkim państwom beneficjentom, które nie zostały sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje o wysokim dochodzie i których eksport nie wykazuje wystarczającego zróżnicowania.

(7) Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów opiera się na całościowej koncepcji zrównoważonego rozwoju uznanej przez międzynarodowe konwencje i instrumenty, takie jak Deklaracja Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawie do rozwoju z roku 1986, Deklaracja z Rio w sprawie środowiska i rozwoju z roku 1992, Deklaracja Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotycząca podstawowych zasad i praw pracy z roku 1998, Deklaracja Milenijna Organizacji Narodów Zjednoczonych z roku 2000 i Deklaracja z Johannesburga w sprawie zrównoważonego rozwoju z roku 2002.

(8) Dodatkowe preferencje taryfowe należy zatem przyznać krajom rozwijającym się, które z powodu braku dywersyfikacji ekonomicznej i niewystarczającego udziału w międzynarodowej wymianie handlowej są szczególnie podatne na zagrożenia, a jednocześnie przyjmują na siebie dodatkowe obciążenia i obowiązki wynikające z ratyfikacji i skutecznej realizacji podstawowych konwencji w dziedzinie praw człowieka, praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów.

(9) Preferencje te powinny mieć na celu wspieranie dalszego rozwoju gospodarczego, a tym samym wychodzić naprzeciw potrzebie zrównoważonego rozwoju. W związku z tym w ramach powyższego rozwiązania cła ad valorem oraz cła specyficzne, o ile nie są połączone z cłem ad valorem, dla państw beneficjentów powinny zostać zawieszone.

(10) Kraje rozwijające się, które spełniają kryteria umożliwiające korzystanie ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, powinny móc korzystać z dodatkowych preferencji taryfowych, jeżeli po złożeniu przez nie wniosku Komisja potwierdzi ich kwalifikowalność do dnia 15 grudnia 2008 r. Kraje, które już korzystają ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, powinny jeszcze raz złożyć wniosek.

(11) Komisja powinna monitorować skuteczną realizację konwencji międzynarodowych zgodnie z odpowiednimi mechanizmami przewidzianymi przez te konwencje oraz powinna dokonać oceny związku między dodatkowymi preferencjami taryfowymi a wspieraniem zrównoważonego rozwoju.

(12) W ramach rozwiązań szczególnych dla krajów najsłabiej rozwiniętych należy nadal przyznawać bezcłowy dostęp do wspólnotowego rynku produktom pochodzącym z krajów najsłabiej rozwiniętych uznanych i sklasyfikowanych przez ONZ. Dla krajów usuniętych przez ONZ z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych należy ustalić okres przejściowy, aby złagodzić ewentualne negatywne skutki spowodowane zniesieniem preferencji taryfowych przyznanych w ramach tego rozwiązania.

(13) W celu zapewnienia spójności z postanowieniami umów o partnerstwie gospodarczym (EPA), dotyczącymi dostępu do rynku dla cukru, bezcłowy dostęp do rynku dla cukru powinien obowiązywać od dnia 1 października 2009 r., a kontyngent taryfowy dla produktów objętych podpozycją 1701 11 10, otwarty w ramach szczególnego rozwiązania dla krajów najsłabiej rozwiniętych, należy przedłużyć do dnia 30 września 2009 r. i proporcjonalnie zwiększyć jego wielkość. Ponadto w okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2012 r. importer produktów objętych pozycją 1701 powinien zobowiązać się do kupowania tych produktów po cenie nie niższej niż cena minimalna.

(14) W przypadku rozwiązania ogólnego należy zachować zróżnicowanie preferencji dla produktów „wrażliwych” i „niewrażliwych” w celu uwzględnienia sytuacji sektorów wytwarzających te same produkty we Wspólnocie.

(15) Stawki celne na produkty niewrażliwe nadal powinny być zawieszone, natomiast cła na produkty wrażliwe powinny zostać objęte stawkami obniżonymi, aby zapewnić zadowalający poziom wykorzystania, a jednocześnie uwzględnić sytuację w odnośnych sektorach przemysłu Wspólnoty.

(16) Takie obniżenie stawki powinno być wystarczająco atrakcyjne, aby zachęcać przedsiębiorstwa handlowe do korzystania z możliwości stwarzanych przez system. Jeżeli chodzi więc o cła ad valorem, ogólna stawka obniżki powinna być ryczałtowa i wynosić 3,5 punktu procentowego w stosunku do państw objętych klauzulą najwyższego uprzywilejowania, natomiast cła na tkaniny i wyroby tekstylne powinny zostać obniżone o 20 %. Cła specyficzne należy obniżyć o 30 %. W przypadku gdy określone zostało cło minimalne, takie minimalne cło nie powinno być stosowane.

(17) W przypadku gdy preferencyjne stawki celne obliczone zgodnie z rozporządzeniem (WE) 980/2005 przewidują większą obniżkę stawek celnych, takie stawki powinny być nadal stosowane.

(18) Cła powinny być całkowicie zawieszone w przypadku, gdy preferencyjne traktowanie dla indywidualnych deklaracji przywozowych skutkuje cłem ad valorem w wysokości nie-przekraczającej 1 % lub cłem specyficznym w wysokości nieprzekraczającej 2 EUR, ponieważ koszt pobrania takiego cła może być wyższy od uzyskanego przychodu.

(19) Mając na uwadze zachowanie spójności polityki handlowej Wspólnoty, państwo beneficjent nie powinno korzystać jednocześnie z systemu oraz z preferencyjnej umowy handlowej, jeżeli umowa ta obejmuje wszystkie preferencje przewidziane w obecnym systemie dla tego państwa.

(20) Zniesienie preferencji powinno opierać się na kryteriach odnoszących się do sekcji Wspólnej Taryfy Celnej. Zniesienie preferencji w danej sekcji w stosunku do państwa beneficjenta powinno mieć miejsce wtedy, gdy sekcja ta spełnia kryteria dla zniesienia preferencji przez trzy kolejne lata, aby zwiększyć przewidywalność i sprawiedliwość znoszenia preferencji przez wyeliminowanie skutków dużych i sporadycznych zmian w danych statystycznych dotyczących przywozu.

(21) Reguły pochodzenia dotyczące definiowania pojęcia produktów pochodzących, procedury oraz związane z nimi metody współpracy administracyjnej, ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³), mają zastosowanie do preferencji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu w celu zagwarantowania, by korzyści z tego systemu czerpały wyłącznie te państwa beneficjenci, do których system ten jest skierowany.

(22) Przyczyny czasowego wycofania powinny obejmować poważne i systematyczne naruszanie zasad określonych w niektórych międzynarodowych konwencjach dotyczących podstawowych praw człowieka i praw pracowniczych lub związanych z ochroną środowiska lub dobrymi rządami, tak aby wspierać cele tych konwencji oraz zagwarantować, by żaden z beneficjentów nie uzyskał niesłusznie korzyści w wyniku ciągłego naruszania tych konwencji.

(23) Ze względu na sytuację polityczną w Związku Myanmar i na Białorusi należy utrzymać w mocy czasowe wycofanie wszystkich preferencji taryfowych w odniesieniu do przywozu produktów pochodzących ze Związku Myanmar i Białorusi.

(24) W stosownych przypadkach odesłania zawarte w innych wspólnotowych przepisach prawnych należy zaktualizować w taki sposób, aby zawierały odesłanie do niniejszego rozporządzenia. Rozporządzenia Rady (WE) nr 552/97 z dnia 24 marca 1997 r. tymczasowo wycofujące dostęp do ogólnych preferencji taryfowych w odniesieniu do Związku Myanmar (⁴), (WE) nr 1933/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. cofające czasowo dostęp do ogólnych preferencji taryfowych Republice Białorusi (⁵) oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 1100/2006 z dnia 17 lipca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady otwierania kontyngentów taryfowych na surowy cukier trzcinowy przeznaczony do rafinacji pochodzący z krajów najsłabiej rozwiniętych oraz zarządzania tymi kontyngentami w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 oraz 2008/2009, a także szczegółowe zasady mające zastosowanie do przywozu produktów objętych pozycją taryfową 1701 pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych (⁶) oraz (WE) nr 964/2007 z dnia 14 sierpnia 2007 r. ustanawiające szczegółowe zasady otwierania kontyngentów taryfowych na ryż pochodzący z krajów najmniej rozwiniętych i zarządzania tymi kontyngentami, na lata gospodarcze 2007/2008 i 2008/2009 (⁷) powinny zatem zostać odpowiednio zmienione.

(25) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjmować zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁸),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

[1] 1. Ogólny system preferencji taryfowych (zwany dalej „systemem”) stosuje się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Niniejsze rozporządzenie przewiduje następujące preferencje taryfowe:

a) rozwiązanie ogólne;

b) szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów; oraz

c) szczególne rozwiązanie dotyczące krajów najsłabiej rozwiniętych.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) „cła Wspólnej Taryfy Celnej” oznaczają cła wyszczególnione w załączniku I część druga do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (⁹), z wyjątkiem ceł ustanowionych w ramach kontyngentów taryfowych;

b) „sekcja” oznacza każdą z sekcji Wspólnej Taryfy Celnej ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87. Sekcję XI uznaje się za dwie odrębne sekcje: sekcję XIa) obejmującą działy 50–60 Wspólnej Taryfy Celnej oraz sekcję XIb) obejmującą działy 61–63 Wspólnej Taryfy Celnej;

c) „państwa beneficjenci i terytoria beneficjenci” oznaczają państwa i terytoria wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

1. Państwo beneficjent zostaje usunięte z systemu w przypadku, gdy przez trzy kolejne lata zostało sklasyfikowane przez Bank Światowy jako państwo o wysokim dochodzie i jeżeli wartość przywozu na rynek Wspólnoty w pięciu największych sekcjach objętych ogólnym systemem preferencji taryfowych (GSP) stanowi mniej niż 75 % całkowitego objętego systemem GSP przywozu z tego państwa beneficjenta do Wspólnoty.

2. Jeżeli państwo beneficjent korzysta z preferencyjnej umowy handlowej zawartej ze Wspólnotą, obejmującej wszystkie preferencje przewidziane w obecnym systemie dla tego państwa, zostaje ono usunięte z wykazu państw beneficjentów.

Komisja informuje Komitet, o którym mowa w art. 27, o preferencjach przewidzianych w preferencyjnej umowie handlowej, o której mowa w akapicie pierwszym.

3. Komisja powiadamia dane państwo beneficjenta o usunięciu go z wykazu państw beneficjentów.

Artykuł 4

Produkty objęte rozwiązaniami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) i b), wymieniono w załączniku II.

Artykuł 5

1. Przewidziane preferencje taryfowe stosuje się do przywozu produktów objętych rozwiązaniem przyznanym państwom beneficjentom, z których produkty te pochodzą.

2. Do celów rozwiązań, o których mowa w art. 1 ust. 2, reguły pochodzenia dotyczące definiowania pojęcia produktów pochodzących, procedury oraz związane z nimi metody współpracy administracyjnej zostały ustanowione w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93.

3. Kumulacja regionalna w rozumieniu oraz zgodnie z przepisami rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 ma zastosowanie również wtedy, gdy produkt wykorzystywany w dalszej produkcji w państwie należącym do danej grupy regionalnej pochodzi z innego państwa należącego do tej grupy, niekorzystającego z rozwiązań mających zastosowanie do produktu końcowego, pod warunkiem że oba państwa korzystają z kumulacji regionalnej dla tej grupy.

ROZDZIAŁ II

ROZWIĄZANIA I PREFERENCJE TARYFOWE

SEKCJA 1

Rozwiązanie ogólne

Artykuł 6

1. Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty wymienione w załączniku II jako produkty niewrażliwe zawiesza się całkowicie z wyjątkiem elementów rolnych cła.

2. Cła ad valorem Wspólnej Taryfy Celnej na produkty wymienione w załączniku II jako produkty wrażliwe obniża się o 3,5 punktu procentowego. Dla produktów z sekcji XIa) i XIb) obniżka ta wynosi 20 %.

3. W przypadku gdy preferencyjne stawki celne, obliczone zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 980/2005 dotyczącego ceł ad valorem Wspólnej Taryfy Celnej stosowanych na dzień 25 sierpnia 2008 r., przewidują obniżenie taryf celnych na produkty, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, o więcej niż 3,5 punktu procentowego, stosuje się te preferencyjne stawki celne.

4. Specyficzne cła Wspólnej Taryfy Celnej inne niż cła minimalne lub maksymalne na produkty wymienione w załączniku II jako produkty wrażliwe obniża się o 30 %.

5. W przypadku gdy cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty wymienione w załączniku II jako produkty wrażliwe obejmują cła ad valorem i cła specyficzne, cła specyficzne nie zostają obniżone.

6. W przypadku gdy cła obniżone zgodnie z ust. 2 i 4 określają cło maksymalne, to cło maksymalne nie zostaje obniżone. W przypadku gdy takie cła określają cło minimalne, takie cło minimalne nie ma zastosowania.

7. Zgodnie z art. 13, art. 20 ust. 8 i załącznikiem I kolumna C preferencje taryfowe, o których mowa w ust. 1, 2, 3 i 4, nie mają zastosowania do produktów objętych sekcjami, w odniesieniu do których te preferencje taryfowe zostały zniesione dla danego kraju pochodzenia.

SEKCJA 2

Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów

Artykuł 7

1. Zawiesza się cła ad valorem ustalone we Wspólnej Taryfie Celnej na wszystkie produkty wymienione w załączniku II, które pochodzą z państwa korzystającego ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów.

2. Specyficzne cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty, o których mowa w ust. 1, zostają całkowicie zawieszone z wyjątkiem produktów, w odniesieniu do których cła Wspólnej Taryfy Celnej obejmują również cła ad valorem. W przypadku produktów objętych kodem CN 1704 10 90 cło specyficzne ogranicza się do 16 % wartości celnej.

3. Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów nie obejmuje w przypadku danego państwa beneficjenta produktów objętych sekcjami, w odniesieniu do których te preferencje taryfowe zostały wycofane zgodnie z załącznikiem I kolumna C.

Artykuł 8

1. Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów można przyznać państwu, które:

a) ratyfikowało i skutecznie realizuje wszystkie konwencje wymienione w załączniku III;

b) zobowiązuje się do utrzymania ratyfikacji konwencji oraz aktów prawnych i środków służących ich realizacji i akceptuje regularne monitorowanie i przeglądy ich wdrażania zgodnie z przepisami wykonawczymi ratyfikowanych przez siebie konwencji; oraz

c) uważane jest za kraj „podatny na zagrożenia” zgodnie z definicją w ust. 2.

2. Do celów niniejszej sekcji za kraj „podatny na zagrożenia” uważa się kraj:

a) który przez trzy kolejne lata nie został sklasyfikowany przez Bank Światowy jako kraj o wysokim dochodzie i którego pięć największych sekcji objętego systemem GSP przywozu produktów na rynek Wspólnoty stanowi ponad 75 % wartości całkowitego przywozu objętego systemem GSP; oraz

b) którego przywóz na rynek Wspólnoty objęty systemem GSP stanowi mniej niż 1 % wartości całkowitego przywozu na rynek Wspólnoty objętego systemem GSP.

Wykorzystuje się następujące dane:

a) do celów art. 9 lit. a) ppkt (i) - dane dostępne w dniu 1 września 2007 r. - do uzyskania rocznej średniej z trzech kolejnych lat;

b) do celów art. 9 lit. a) ppkt (ii) - dane dostępne w dniu 1 września 2009 r. - do uzyskania rocznej średniej z trzech kolejnych lat;

c) do celów art. 9 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) – dane dostępne w dniu 1 września 2010 r. – do uzyskania rocznej średniej z trzech kolejnych lat;

d) do celów art. 9 ust. 1 lit. a) ppkt (iv) – dane dostępne w dniu 1 września 2012 r. – do uzyskania rocznej średniej z trzech kolejnych lat.

3. Komisja śledzi stan ratyfikacji i skutecznej realizacji konwencji wymienionych w załączniku III, analizując informacje udostępnione przez właściwe organy monitorujące. Komisja informuje Radę, gdy z informacji tych wynika, że dane państwo beneficjent uchyla się od skutecznej realizacji którejkolwiek z tych konwencji.

W odpowiednim czasie przed rozpoczęciem dyskusji nad następnym rozporządzeniem Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie dotyczące stanu ratyfikacji konwencji, zawierające również zalecenia organów monitorujących.

Artykuł 9

1. Bez uszczerbku dla ust. 3 szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów przyznaje się, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) państwo lub terytorium wymienione w załączniku I wniosło o jego przyznanie:

(i) w terminie do dnia 31 października 2008 r., by uzyskać możliwość udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym z dniem 1 stycznia 2009 r.;

albo

(ii) w terminie do dnia 30 kwietnia 2010 r., by uzyskać możliwość udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym z dniem 1 lipca 2010 r.;

lub

(iii) w terminie do dnia 31 października 2011 r., by uzyskać możliwość udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym z dniem 1 stycznia 2012 r.;

lub

(iv) w terminie do dnia 30 kwietnia 2013 r., by uzyskać możliwość udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym z dniem 1 lipca 2013 r.;

oraz

b) przy rozpatrywaniu wniosku wykazane zostanie, że państwo lub terytorium wnioskodawca spełnia warunki ustanowione w art. 8 ust. 1 i 2.

2. Państwo wnioskodawca składa Komisji pisemny wniosek i udziela wyczerpujących informacji odnośnie do ratyfikacji konwencji, o których mowa w załączniku III, aktów prawnych i środków służących skutecznej realizacji postanowień konwencji oraz odnośnie do swojego zobowiązania do zaakceptowania i całkowitego przestrzegania mechanizmu monitorowania i przeglądu przewidzianego w odpowiednich konwencjach i związanych z nimi instrumentach.

3. Państwa, którym przyznano udział w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów na mocy rozporządzenia (WE) nr 980/2005, powinny również złożyć wniosek zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu. Od państw, którym przyznano udział w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów na podstawie wniosku złożonego na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (i), nie wymaga się składania wniosku na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (ii), ust. 1 lit. a) ppkt (iii) ani ust. 1 lit. a) ppkt (iv).

Od państw, którym przyznano udział w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów na podstawie wniosku złożonego na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (ii), nie wymaga się składania wniosku na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (iii) ani ust. 1 lit. a) ppkt (iv). Od państw, którym przyznano udział w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów na podstawie wniosku złożonego na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (iii), nie wymaga się składania wniosku na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (iv).

Artykuł 10

1. Komisja rozpatruje wniosek wraz z towarzyszącymi informacjami, o których mowa w art. 9 ust. 2. Przy rozpatrywaniu wniosku Komisja bierze pod uwagę ustalenia odpowiednich organizacji i agencji międzynarodowych. Komisja może kierować do państwa wnioskodawcy wszelkie pytania, jakie uzna za właściwe, i może weryfikować otrzymane informacje z samym państwem wnioskodawcą lub z innymi stosownymi źródłami.

2. Po rozpatrzeniu wniosku Komisja podejmuje zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 4, decyzję, czy należy przyznać państwu wnioskodawcy udział w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów.

3. Komisja powiadamia państwo wnioskodawcę o decyzji podjętej zgodnie z ust. 2. Jeżeli państwu przyznano udział w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym, zostanie ono poinformowane o dacie wejścia w życie tej decyzji. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wykaz państw korzystających ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów:

a) w terminie do dnia 15 grudnia 2008 r. w przypadku wniosków złożonych zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) ppkt (i); lub

b) w terminie do dnia 15 czerwca 2010 r. w przypadku wniosków złożonych zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) ppkt (ii); lub

c) w terminie do dnia 15 grudnia 2011 r. w przypadku wniosków złożonych zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) ppkt (iii); lub

d) w terminie do dnia 15 czerwca 2013 r. w przypadku wniosków złożonych zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) ppkt (iv).

4. W przypadku gdy państwu wnioskodawcy nie przyznano udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym, Komisja - na wniosek tego państwa - przedstawia uzasadnienie swojej decyzji.

5. W sprawach dotyczących wniosku Komisja kontaktuje się z państwem, działając zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 4.

6. Możliwość korzystania ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, przyznawana na mocy rozporządzenia (WE) nr 980/2005, powinna być nadal dostępna po dniu 1 stycznia 2009 r. każdemu państwu, które jest nadal objęte dochodzeniem wszczętym na mocy art. 18 ust. 2 tego rozporządzenia, do dnia zakończenia takiego dochodzenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

SEKCJA 3

Szczególne rozwiązanie dotyczące krajów najsłabiej rozwiniętych

Artykuł 11

1. Bez uszczerbku dla ust. 2 i 3 cła Wspólnej Taryfy Celnej na wszystkie produkty wymienione w działach 1–97 systemu zharmonizowanego, oprócz produktów wymienionych w dziale 93, pochodzące z kraju, który zgodnie z załącznikiem I korzysta ze szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych, zostają całkowicie zawieszone.

2. Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty objęte pozycją taryfową 1006 obniża się o 80 % do dnia 31 sierpnia 2009 r.; od dnia 1 września 2009 r. cła te zostają całkowicie zawieszone.

3. Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty objęte pozycją taryfową 1701 obniża się o 80 % do dnia 30 września 2009 r.; od dnia 1 października 2009 r. cła te zostają całkowicie zawieszone.

4. W okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2012 r. importer produktów objętych pozycją taryfową 1701 zobowiązuje się do kupowania takich produktów po cenie minimalnej nie niższej niż 90 % ceny referencyjnej (na podstawie cif) określonej w art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹⁰) dla danego roku gospodarczego.

5. Do czasu całkowitego zawieszenia ceł na produkty objęte pozycjami taryfowymi 1006 i 1701 Wspólnej Taryfy Celnej, zgodnie z ust. 2 i 3, na każdy rok gospodarczy otwarty zostaje globalny kontyngent taryfowy o zerowej stawce celnej na produkty objęte odpowiednio pozycją 1006 i podpozycją 1701 11 10, pochodzące z państw korzystających z tego szczególnego rozwiązania. Kontyngenty taryfowe na rok gospodarczy 2008/2009 wynoszą 6 694 tony w ekwiwalencie ryżu łuskanego dla produktów objętych pozycją taryfową 1006 oraz 204 735 ton w ekwiwalencie cukru białego dla produktów objętych podpozycją 1701 11 10.

6. W okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2015 r. przywóz produktów objętych pozycją taryfową 1701 wymaga pozwolenia na przywóz.

7. Komisja przyjmuje szczegółowe zasady wdrażania przepisów, o których mowa w ust. 4, 5 i 6 niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą określoną w art. 195 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (¹¹).

8. Państwo usunięte z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych przez ONZ zostaje wykluczone z wykazu beneficjentów tego szczególnego rozwiązania. Komisja podejmuje decyzję w sprawie wykluczenia danego państwa z tego rozwiązania oraz w sprawie ustanowienia co najmniej trzyletniego okresu przejściowego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 4.

Artykuł 12

Artykuł 11 ust. 3 i 5, odnoszące się do produktów objętych pod-pozycją taryfową 1701 11 10, nie mają zastosowania do produktów pochodzących z państw korzystających z preferencji, o których mowa w niniejszej sekcji, dopuszczonych do swobodnego obrotu we francuskich departamentach zamorskich.

SEKCJA 4

Przepisy wspólne

Artykuł 13

1. Preferencje taryfowe określone w art. 6 i 7 zostają zniesione w stosunku do produktów pochodzących z państwa beneficjenta wyszczególnionego w danej sekcji, jeżeli według najnowszych danych dostępnych w dniu 1 września 2007 r. średnia wartość przywozu wspólnotowego z tego państwa produktów zawartych w danej sekcji i objętych rozwiązaniem, z którego korzysta to państwo, przez trzy kolejne lata przekracza 15 % wartości wspólnotowego przywozu tych samych produktów ze wszystkich państw beneficjentów i terytoriów beneficjentów. Dla produktów z sekcji XI(a) i XI(b) próg ten wynosi 12,5 %.

2. Sekcje usunięte zgodnie z ust. 1 wymieniono w kolumnie C załącznika I. W okresie obowiązywania niniejszego rozporządzenia, o którym mowa w art. 32 ust. 2, usunięte w ten sposób sekcje nie zmieniają swojego statusu.

3. Komisja powiadamia państwo beneficjenta o usunięciu danej sekcji.

4. Ustępu 1 nie stosuje się do państwa beneficjenta w przypadku sekcji stanowiącej ponad 50 % wartości całego objętego systemem GSP przywozu z danego państwa na rynek Wspólnoty.

5. Do celów niniejszego artykułu wykorzystuje się statystyki Eurostatu dotyczące handlu zewnętrznego.

Artykuł 14

1. Jeżeli cło ad valorem dla indywidualnych deklaracji celnych, obniżone zgodnie z niniejszym rozdziałem, nie przekracza 1 %, cło takie zostaje całkowicie zawieszone.

2. Jeżeli stawka specyficznego cła dla indywidualnych deklaracji przywozowych, obniżona zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, nie przekracza 2 EUR w odniesieniu do poszczególnych kwot w euro, takie cło zostaje całkowicie zawieszone.

3. Z zastrzeżeniem ust. 1 i 2 ostateczna preferencyjna stawka celna obliczona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem zostaje zaokrąglona w dół do pierwszego miejsca po przecinku.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE CZASOWEGO WYCOFANIA I ZABEZPIECZENIA

SEKCJA 1

Czasowe wycofanie

Artykuł 15

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w niniejszym rozporządzeniu może zostać tymczasowo wycofane w stosunku do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z państwa beneficjenta z następujących powodów:

a) poważne i systematyczne naruszanie zasad ustanowionych w konwencjach wymienionych w załączniku III część A - na podstawie wniosków właściwych organów monitorujących;

b) wywóz towarów wykonanych przez więźniów;

c) braki w systemie kontroli celnej wywozu lub tranzytu narkotyków (nielegalnych substancji lub ich prekursorów) lub nieprzestrzeganie międzynarodowych konwencji dotyczących prania pieniędzy;

d) poważne i stosowane systematycznie nieuczciwe praktyki handlowe, które mają niekorzystny wpływ na przemysł Wspólnoty i w stosunku do których państwo beneficjent nie podjęło działań. W stosunku do tych nieuczciwych praktyk handlowych, które są zabronione lub które podlegają zaskarżeniu na mocy porozumień Światowej Organizacji Handlu, stosowanie niniejszego artykułu opiera się na wcześniejszym orzeczeniu wydanym przez właściwy organ Światowej Organizacji Handlu;

e) poważne i systematyczne naruszanie celów regionalnych organizacji ds. rybołówstwa lub porozumień, których Wspólnota jest członkiem, dotyczących ochrony zasobów rybackich i gospodarowania nimi.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1 szczególne rozwiązanie motywacyjne, o którym mowa w rozdziale II sekcja 2, może zostać czasowo wycofane w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów objętych tym rozwiązaniem, pochodzących z państwa beneficjenta, w szczególności gdy prawodawstwo krajowe nie zawiera już konwencji, o których mowa w załączniku III, ratyfikowanych zgodnie z wymogami art. 8 ust. 1 i 2, lub gdy prawodawstwo to nie jest skutecznie wdrażane.

3. Rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie zostaną wycofane na mocy ust. 1 lit. d) w odniesieniu do produktów, które podlegają środkom antydumpingowym lub wyrównawczym na mocy rozporządzeń (WE) nr 384/96 (¹²) lub (WE) nr 2026/97 (¹³), z powodów uzasadniających takie środki.

Artykuł 16

1. Rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogą zostać czasowo wycofane w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z państwa beneficjenta w przypadku nadużyć finansowych, nieprawidłowości lub systematycznego braku zgodności lub niemożności zapewnienia zgodności z regułami pochodzenia produktów i związanymi z tym procedurami lub niemożności zapewnienia współpracy administracyjnej wymaganej do wprowadzenia w życie rozwiązań, o których mowa w art. 1 ust. 2, i kontroli ich przestrzegania.

2. Współpraca administracyjna, o której mowa w ust. 1, wymaga między innymi, aby państwo beneficjent:

a) przekazywało Komisji i aktualizowało informacje konieczne do stosowania reguł pochodzenia i ich kontroli;

b) wspomagało Wspólnotę, poprzez dokonywanie, na wniosek organów celnych państw członkowskich, późniejszych weryfikacji pochodzenia towarów i przekazywanie ich wyników we właściwym czasie;

c) wspomagało Wspólnotę przez zezwolenie Komisji na prowadzenie - w koordynacji i ścisłej współpracy z właściwymi organami państw członkowskich - wspólnotowych działań administracyjnych i dochodzeniowych w tym państwie w celu weryfikacji autentyczności dokumentów lub dokładności informacji związanych z przyznaniem rozwiązania określonego w art. 1 ust. 2;

d) prowadziło lub organizowało odpowiednie dochodzenia w celu wskazania naruszeń reguł pochodzenia i przeciwdziałania im;

e) przestrzegało reguł pochodzenia lub zapewniło zgodność z nimi w odniesieniu do kumulacji regionalnej, w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, jeżeli dane państwo z niej korzysta;

f) wspomagało Wspólnotę przy weryfikacji działań, co do których domniemywa się, że mogą stanowić nadużycie finansowe związane z pochodzeniem. Można domniemywać istnienia nadużyć finansowych, jeżeli przywóz produktów w ramach rozwiązań preferencyjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu znacząco przekracza zwyczajowe poziomy wywozu państwa beneficjenta.

3. Komisja może zawiesić rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z danego państwa beneficjenta, jeżeli uzna, że istnieją wystarczające dowody, uzasadniające czasowe wycofanie z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, pod warunkiem że wcześniej:

a) poinformuje Komitet, o którym mowa w art. 27;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia środków zapobiegawczych, które są konieczne do zabezpieczenia finansowych interesów Wspólnoty lub zapewnienia wywiązywania się ze swoich obowiązków przez państwo beneficjenta; oraz

c) opublikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości związanych ze stosowaniem rozwiązań preferencyjnych lub wywiązywaniem się państwa beneficjenta ze swoich obowiązków, co może podawać w wątpliwość jego prawo do dalszego korzystania z rozwiązań przyznanych niniejszym rozporządzeniem.

Komisja informuje dane państwo beneficjenta o każdej decyzji podjętej zgodnie z niniejszym ustępem, zanim zacznie ona obowiązywać. Komisja powiadamia również o takiej decyzji Komitet, o którym mowa w art. 27.

4. Każde państwo członkowskie może w terminie jednego miesiąca skierować decyzję podjętą zgodnie z ust. 3 do Rady. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć inną decyzję w terminie jednego miesiąca.

5. Okres zawieszenia nie przekracza sześciu miesięcy. Po upływie tego okresu Komisja podejmuje decyzję o zakończeniu zawieszenia po uprzednim poinformowaniu Komitetu, o którym mowa w art. 27, lub o przedłużeniu okresu zawieszenia zgodnie z procedurą, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

6. Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie istotne informacje, które mogą uzasadnić zawieszenie preferencji lub przedłużenie zawieszenia.

Artykuł 17

1. Jeżeli Komisja lub państwo członkowskie otrzymają informację, która może uzasadniać czasowe wycofanie, i jeżeli Komisja lub państwo członkowskie uważają, że istnieją wystarczające podstawy do wszczęcia dochodzenia, informują o tym Komitet, o którym mowa w art. 27, i wnioskują o konsultacje. Konsultacje należy przeprowadzić w terminie jednego miesiąca.

2. Po przeprowadzeniu konsultacji Komisja może w terminie jednego miesiąca i zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 5, podjąć decyzję o wszczęciu dochodzenia.

Artykuł 18

1. W przypadku gdy Komisja podejmie decyzję o wszczęciu dochodzenia, publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o wszczęciu dochodzenia oraz powiadamia o tym zainteresowane państwo beneficjenta. Zawiadomienie zawiera streszczenie otrzymanych informacji oraz stwierdza, że wszelkie istotne informacje należy przekazać Komisji. Zawiera ono termin na przekazanie pisemnych opinii przez strony zainteresowane, który nie może przekraczać czterech miesięcy, licząc od daty publikacji zawiadomienia.

2. Komisja zapewnia państwu beneficjentowi wszelkie możliwości współpracy przy prowadzeniu dochodzenia.

3. Komisja stara się uzyskać wszelkie informacje, jakie uzna za niezbędne, w tym dostępne oceny, komentarze, decyzje, zalecenia i wnioski odpowiednich organów nadzorczych ONZ, MOP oraz innych kompetentnych organizacji międzynarodowych. Są one punktem wyjścia dochodzenia, którego celem jest ustalenie, czy czasowe wycofanie jest uzasadnione ze względów, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. a). Komisja może weryfikować otrzymane informacje, zwracając się do przedsiębiorców i danego państwa beneficjenta.

4. Komisja może być wspomagana przez urzędników państwa członkowskiego, na którego terenie weryfikacja może być prowadzona, jeżeli dane państwo członkowskie wystąpi z takim wnioskiem.

5. Jeżeli informacja, o którą zwraca się Komisja, nie zostanie dostarczona w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu dochodzenia lub jeżeli dochodzenie jest poważnie utrudnione, ustalenia mogą opierać się na dostępnych faktach.

6. Dochodzenie ulega zakończeniu w terminie jednego roku. Komisja może przedłużyć ten termin zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 5.

Artykuł 19

1. Komisja przedkłada Komitetowi, o którym mowa w art. 27, sprawozdanie dotyczące ustaleń.

2. W przypadku gdy Komisja uzna, że ustalenia nie uzasadniają czasowego wycofania, podejmuje decyzję o zakończeniu dochodzenia zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 5. W tym przypadku Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o zakończeniu dochodzenia i przedstawia jego główne wnioski.

3. W przypadku gdy Komisja uzna, że ustalenia uzasadniają czasowe wycofanie z powodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 lit. a), podejmuje ona decyzję, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 5, o monitorowaniu i ocenie sytuacji w danym państwie beneficjencie przez sześć miesięcy. Komisja powiadamia zainteresowane państwo beneficjenta o tej decyzji i publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o tym, że Komisja zamierza przedłożyć Radzie wniosek o czasowe wycofanie rozwiązania, chyba że dane państwo beneficjent zobowiąże się przed upływem tego okresu do podjęcia koniecznych środków w celu zapewnienia w rozsądnym terminie zgodności z konwencjami, o których mowa w załączniku III część A.

4. Jeżeli Komisja uzna czasowe wycofanie za konieczne, przedkłada odpowiedni wniosek Radzie, która w terminie dwóch miesięcy podejmuje decyzję większością kwalifikowaną. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, Komisja przedkłada swój wniosek na końcu okresu, o którym mowa w tym ustępie.

5. Jeżeli Rada podejmie decyzję o czasowym wycofaniu, taka decyzja wchodzi w życie w terminie sześciu miesięcy od jej podjęcia, chyba że przed upływem tego terminu Rada - w odpowiedzi na odpowiedni wniosek Komisji - uzna, że uzasadniające ją powody już nie istnieją.

SEKCJA 2

Klauzula ochronna

Artykuł 20

1. Jeżeli produkt pochodzący z państwa beneficjenta jest przywożony na warunkach, które powodują lub mogą powodować poważne trudności dla wspólnotowych producentów podobnych lub bezpośrednio konkurujących produktów, zwykłe cła Wspólnej Taryfy Celnej na ten produkt mogą zostać ponownie wprowadzone w dowolnym czasie na wniosek państwa członkowskiego lub z inicjatywy Komisji.

2. Komisja w racjonalnym terminie podejmuje formalną decyzję o wszczęciu dochodzenia. Jeżeli Komisja podejmie decyzję o wszczęciu dochodzenia, publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o rozpoczęciu dochodzenia. Zawiadomienie zawiera streszczenie otrzymanych informacji oraz stwierdza, że wszelkie istotne informacje należy przekazywać Komisji. Zawiera ono termin na przekazanie pisemnych opinii przez strony zainteresowane, który nie może przekraczać czterech miesięcy, licząc od daty publikacji zawiadomienia.

3. Komisja stara się uzyskać wszelkie informacje, jakie uzna za niezbędne, a otrzymane informacje może weryfikować, zwracając się do danego państwa-beneficjenta lub korzystając z innego właściwego źródła. Komisja może być wspomagana przez urzędników państwa członkowskiego, na którego terytorium może być prowadzona weryfikacja, jeżeli dane państwo członkowskie wystąpi z takim wnioskiem.

4. Analizując, czy występują poważne trudności, Komisja bierze pod uwagę między innymi następujące czynniki dotyczące producentów wspólnotowych, o ile informacje takie są dostępne:

a) udział w rynku;

b) produkcja;

c) zapasy;

d) moce produkcyjne;

e) bankructwa;

f) rentowność;

g) poziom wykorzystania mocy produkcyjnych; h) zatrudnienie;

i) przywóz;

j) ceny.

5. Dochodzenie zostaje zakończone w terminie sześciu miesięcy od publikacji zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2. Komisja może, w wyjątkowych okolicznościach i po konsultacji z Komitetem, o którym mowa w art. 27, przedłużyć ten termin zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 5.

6. Komisja podejmuje decyzję w terminie jednego miesiąca zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 5. Decyzja taka wchodzi w życie w terminie jednego miesiąca od daty jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

7. Jeżeli wyjątkowe okoliczności wymagające natychmiastowego działania powodują, że dochodzenie staje się niemożliwe, Komisja może, po przekazaniu informacji Komitetowi, o którym mowa w art. 27, podjąć wszelkie bezwzględnie konieczne środki zapobiegawcze.

8. Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego oraz po poinformowaniu Komitetu, o którym mowa w art. 27, znosi z dniem 1 stycznia każdego roku w okresie stosowania niniejszego rozporządzenia, o którym mowa w art. 32 ust. 2, preferencje taryfowe, o których mowa w art. 6 i 7, w odniesieniu do produktów z sekcji XI(b), jeżeli przywóz tych produktów, o których mowa w art. 13 ust. 1, pochodzący z danego państwa beneficjenta:

a) ilościowo zwiększył się o co najmniej 20 % (pod względem wielkości) w porównaniu do roku poprzedniego; lub

b) przekroczył 12,5 % wartości wspólnotowego przywozu produktów z sekcji XI(b) ze wszystkich państw i terytoriów wymienionych w załączniku I w dowolnym okresie dwunastu miesięcy.

Przepis ten nie ma zastosowania do państw korzystających z rozwiązania szczególnego dla krajów najsłabiej rozwiniętych, o którym mowa w art. 11, ani do państw, dla których udział przywozu do Wspólnoty, określony w art. 13 ust. 1, nie przekracza 8 %. Zniesienie preferencji staje się skuteczne dwa miesiące po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej decyzji Komisji w tej sprawie.

Artykuł 21

Jeżeli przywóz produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu powoduje poważne zakłócenia na rynkach wspólnotowych lub grozi spowodowaniem takich poważnych zakłóceń, w szczególności w jednym z regionów najbardziej oddalonych lub w większej liczbie takich regionów, lub powoduje zakłócenia mechanizmów regulacyjnych tych rynków, lub grozi spowodowaniem takich zakłóceń, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zawiesić rozwiązania preferencyjne w odniesieniu do danych produktów, po skonsultowaniu się z komitetem zarządzającym odpowiedniej wspólnej organizacji rynku.

Artykuł 22

1. Komisja w jak najkrótszym terminie informuje dane państwo beneficjenta o każdej decyzji podjętej zgodnie z art. 20 lub 21, zanim zacznie ona obowiązywać. Komisja powiadamia również o takiej decyzji Radę i państwa członkowskie.

2. Każde państwo członkowskie może w terminie jednego miesiąca skierować decyzję podjętą zgodnie z ust. 20 do Rady. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć inną decyzję w terminie jednego miesiąca.

SEKCJA 3

Środki nadzoru w sektorze rolnym

Artykuł 23

1. Bez uszczerbku dla art. 20 produkty z działów 1–24 Wspólnej Taryfy Celnej, pochodzące z państw beneficjentów, mogą podlegać specjalnemu mechanizmowi nadzoru, co ma służyć uniknięciu zakłóceń na rynkach wspólnotowych. Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, podejmuje decyzje o tym, do których produktów stosuje się ten mechanizm nadzoru.

2. W razie zastosowania art. 20 do produktów z działów 1–24 Wspólnej Taryfy Celnej, pochodzących z państw beneficjentów, terminy wymienione w art. 20 ust. 2 i 5 zostają skrócone do dwóch miesięcy w następujących przypadkach:

a) gdy dane państwo beneficjent nie przestrzega reguł pochodzenia lub nie zapewnia współpracy administracyjnej, o której mowa w art. 16; lub

b) gdy przywóz produktów z działów 1–24 w ramach rozwiązań preferencyjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu znacząco przekracza zwyczajowe poziomy wywozu z danego państwa beneficjenta.

SEKCJA 4

Przepisy wspólne

Artykuł 24

Żadne przepisy niniejszego rozdziału nie wpływają na stosowanie klauzul ochronnych przyjętych jako część wspólnej polityki rolnej na mocy art. 37 Traktatu lub jako część wspólnej polityki handlowej na mocy art. 133 Traktatu ani żadnych innych klauzul ochronnych, które mogą mieć zastosowanie.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PROCEDURALNE

Artykuł 25

Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 5, Komisja przyjmuje zmiany do załączników do niniejszego rozporządzenia, które stały się konieczne w związku z:

a) zmianami w Nomenklaturze Scalonej;

b) zmianami statusu międzynarodowego lub klasyfikacji państw lub terytoriów;

c) zastosowaniem art. 3 ust. 2;

d) osiągnięciem przez dane państwo progów określonych w art. 3 ust. 1;

e) ustaleniem zgodnie z art. 10 wykazu państw beneficjentów.

Artykuł 26

1. W terminie sześciu tygodni od zakończenia każdego kwartału państwa członkowskie przesyłają do Eurostatu swoje dane statystyczne dotyczące produktów objętych procedurą celną zezwalającą na wprowadzenie do swobodnego obrotu w tym kwartale w ramach preferencji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1172/95 (¹⁴) i rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1917/2000 (¹⁵). Dane te, przedłożone wraz z odniesieniem do kodów Nomenklatury Scalonej i, w odpowiednich przypadkach, kodów TARIC, wskazują, z podziałem na kraje pochodzenia, wartości, ilości i wszelkie dodatkowe jednostki wymagane zgodnie z definicjami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 1172/95 i rozporządzeniu (WE) nr 1917/2000.

2. Zgodnie z art. 308 lit. d) rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 państwa członkowskie przesyłają Komisji na jej wniosek szczegółowe dane dotyczące ilości produktów dopuszczonych w poprzednich miesiącach do swobodnego obrotu w ramach preferencji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Dane te obejmują produkty, o których mowa w ust. 3.

3. Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, monitoruje przywóz produktów objętych kodami CN 0603, 0803 00 19, 1006, 1604 14, 1604 19 31, 1604 19 39, 1604 20 70, 1701, 1704, 1806 10 30, 1806 10 90, 2002 90, 2103 20, 2106 90 59, 2106 90 98 oraz 6403 w celu ustalenia, czy spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 20 i 21.

Artykuł 27

1. Bez uszczerbku dla art. 11 ust. 7 Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Preferencji Ogólnych (zwany dalej „Komitetem”).

2. Komitet może badać wszelkie sprawy odnoszące się do stosowania niniejszego rozporządzenia zgłaszane przez Komisję lub na wniosek państwa członkowskiego.

3. Komitet bada skutki systemu na podstawie sprawozdania Komisji obejmującego okres od dnia 1 stycznia 2006 r. Sprawozdanie to obejmuje wszystkie rozwiązania preferencyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2, i zostaje przedstawione w odpowiednim czasie przed rozpoczęciem dyskusji nad następnym rozporządzeniem.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, ustala się na trzy miesiące.

5. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE.

ROZDZIAŁ V

ZMIANY W ROZPORZĄDZENIACH (WE) NR 552/97, (WE) NR 1933/2006, (WE) NR 1100/2006 ORAZ (WE) NR 964/2007

Artykuł 28

W rozporządzeniu (WE) nr 552/97 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 wyrazy „rozporządzenia (WE) nr 3281/94 i rozporządzenia (WE) nr 1256/96” zastępuje się wyrazami „rozporządzenia Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. (*)

(*) Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.”;

2) w art. 2 wyrazy „art. 9 ust. 1 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 3281/94 i art. 9 ust. 1 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1256/96” zastępuje się wyrazami „art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 732/2008”.

Artykuł 29

W art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1933/2006 wyrazy „rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „rozporządzenia Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. (*)

(*) Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.”.

Artykuł 30

W rozporządzeniu (WE) nr 1100/2006 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 tiret pierwsze wyrazy „art. 12 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „art. 11 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. (*)

(*) Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.”;

2) w art. 1 tiret drugie wyrazy „art. 12 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „art. 11 ust. 3 i 5 rozporządzenia (WE) nr 732/2008”;

3) w art. 3 ust. 1 akapity pierwszy i drugi otrzymują brzmienie: „Następujące ogólne bezcłowe kontyngenty taryfowe wyrażone jako ekwiwalent cukru białego zostają otwarte na przywóz surowego cukru trzcinowego przeznaczonego do rafinacji, objętego kodem CN 1701 11 10, pochodzącego z krajów korzystających zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 ze szczególnych ustaleń dla krajów najsłabiej rozwiniętych:

- 178 030,75 ton w roku gospodarczym od dnia 1 października 2007 r. do dnia 30 września 2008 r.,

- 204 735 ton w roku gospodarczym od dnia 1 października 2008 r. do dnia 30 września 2009 r.

Kontyngenty są oznaczone numerami porządkowymi odpowiednio 09.4361 oraz 09.4362.”;

4) w art. 3 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„2. Dla wykraczającego poza przywóz określony w ust. 1 przywozu towarów objętych pozycją taryfową 1701, pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych, stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej oraz dodatkowe opłaty celne, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i podlegające art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, zostają obniżone zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 o 50 % z dniem 1 lipca 2007 r., o 80 % z dniem 1 lipca 2008 r., a ze skutkiem od dnia 1 października 2009 r. - całkowicie zawieszone.”;

b) w akapicie trzecim lit. c) wyraz „czerwiec” zastępuje się wyrazem „wrzesień”;

c) skreśla się akapit trzeci lit. d);

5) w art. 5 ust. 7 lit. d) wyrazy „zobowiązanie zatwierdzonego podmiotu gospodarczego” zastępuje się wyrazami „zobowiązanie wnioskodawcy”;

6) w art. 5 ust. 8 lit. a) wyrazy „załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008”;

7) w art. 5 ust. 8 lit. c) tiret pierwsze wyrazy „art. 12 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „art. 11 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 732/2008”;

8) w art. 5 ust. 8 lit. c) tiret drugie wyrazy „art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 732/2008”;

9) w art. 10 ust. 2 wyrazy „art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 732/2008”.

Artykuł 31

W rozporządzeniu (WE) nr 964/2007 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy wyrazy „art. 12 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „art. 11 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. (*)

(*) Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.”;

2) w art. 1 ust. 1 akapit drugi wyrazy „załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 980/2005” zastępuje się wyrazami „załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008”.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 32

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. lub do dnia określonego w kolejnym rozporządzeniu, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Termin ten nie ma jednak zastosowania do szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych ani do innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w takim zakresie, w jakim są one stosowane w związku z tym rozwiązaniem.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 lipca 2008 r.

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz produktów objętych rozwiązaniem, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) i b)

Bez względu na reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej, poniższy opis produktów należy uznać za orientacyjny, ponieważ dla preferencji taryfowych decydujące znaczenie mają kody CN. W przypadku wskazane są kody „ex” CN, preferencje taryfowe ustala się zarówno na podstawie kodu CN, jak i opisu.

Wprowadzenie produktów objętych kodem CN oznaczonym gwiazdką podlega warunkom ustanowionym w odpowiednich przepisach Wspólnoty.

Kolumna „wrażliwe/niewrażliwe” dotyczy produktów objętych rozwiązaniem ogólnym (art. 6) oraz szczególnym rozwiązaniem motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów (art. 7). Produkty te są ujęte jako „NS” (niewrażliwe do celów art. 6 ust. 1) lub „S” (wrażliwe do celów art. 6 ust. 2).

Dla uproszczenia produkty w wykazie zostały pogrupowane. Grupy mogą obejmować produkty, które są zwolnione od cła Wspólnej Taryfy Celnej, lub produkty, na które cło zostało zawieszone.

ZAŁĄCZNIK III

KONWENCJE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 8

CZĘŚĆ A

Podstawowe konwencje ONZ i Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczące przestrzegania podstawowych praw człowieka i praw pracowniczych

1. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych

2. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych

3. Międzynarodowa konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej

4. Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet

5. Konwencja w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania

6. Konwencja o prawach dziecka

7. Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa

8. Konwencja dotycząca najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia (nr 138)

9. Konwencja dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci (nr 182)

10. Konwencja o zniesieniu pracy przymusowej (nr 105)

11. Konwencja dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej (nr 29)

12. Konwencja dotycząca jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości (nr 100)

13. Konwencja dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu (nr 111)

14. Konwencja dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych (nr 87)

15. Konwencja dotycząca stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych (nr 98)

16. Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu i karaniu zbrodni apartheidu

CZĘŚĆ B

Konwencje dotyczące środowiska naturalnego oraz zasad dobrych rządów

17. Protokół montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

18. Konwencja bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych

19. Konwencja sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych

20. Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem

21. Konwencja o różnorodności biologicznej

22. Protokół kartageński o bezpieczeństwie biologicznym

23. Protokół z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu

24. Jednolita konwencja Narodów Zjednoczonych o środkach odurzających (1961)

25. Konwencja Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych (1971)

26. Konwencja Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi (1988)

27. Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji (Meksyk)