RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Od roku 1971 Wspólnota przyznawała preferencje handlowe krajom rozwijającym się w ramach planu ogólnych preferencji taryfowych.

(2) Wspólna polityka handlowa Wspólnoty powinna być spójna z polityką rozwoju i powinna umacniać jej cele, zwłaszcza zwalczanie ubóstwa oraz promowanie zrównoważonego rozwoju oraz dobrych rządów w krajach rozwijających się. Musi ona być zgodna z wymogami Światowej Organizacji Handlu, w szczególności z klauzulą umożliwiającą z GATT z roku 1979 (³).

(3) Komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego oraz Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 7 lipca 2004 r. zatytułowany „Kraje rozwijające się, handel międzynarodowy i zrównoważony rozwój: zadanie wspólnotowego planu ogólnych preferencji taryfowych na okres dziesięciu lat od 2006 do 2015” określa wytyczne dotyczące wprowadzenia planu ogólnych preferencji taryfowych na okres od 2006 r. do 2015 r.

(4) Niniejsze rozporządzenie jest pierwszym rozporządzeniem wprowadzającym w życie powyższe wytyczne. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane do dnia 31 grudnia 2008 r.

(5) Plan ogólnych preferencji taryfowych (zwany dalej „planem”) powinien składać się z rozwiązania ogólnego przyznanego wszystkim państwom i terytoriom będącym beneficjentami oraz z dwóch rozwiązań szczególnych uwzględniających różne potrzeby rozwojowe krajów rozwijających się znajdujących się w podobnym położeniu.

(6) Rozwiązania ogólne powinny być przyznane wszystkim państwom beneficjentom, chyba że zostaną one zaklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje o wysokim dochodzie i jeżeli nie wykazują one wystarczającego zróżnicowania eksportu.

(7) Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów opiera się na integralnej koncepcji zrównoważonego rozwoju przyjętej przez międzynarodowe konwencje i instrumenty, takie jak Deklaracja Narodów Zjednoczonych o prawie do rozwoju z roku 1986, Deklaracja z Rio w sprawie środowiska i rozwoju z roku 1992, Deklaracja MOP dotycząca podstawowych zasad i praw pracy z roku 1998, Deklaracja Milenijna Narodów Zjednoczonych z roku 2000 i Deklaracja z Johannesburga w sprawie zrównoważonego rozwoju z roku 2002. W rezultacie kraje rozwijające się, które z powodu braku zróżnicowania i niewystarczającego zaangażowania w międzynarodową wymianę handlową są szczególnie wrażliwe w wyniku przyjęcia dodatkowych obciążeń i obowiązków w związku z ratyfikacją i skuteczną realizacją podstawowych konwencji odnośnie do praw człowieka, praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów, powinny korzystać z dodatkowych preferencji taryfowych. Przyznanie tych preferencji ma na celu wspieranie dalszego rozwoju gospodarczego, a tym samym wychodzenie naprzeciw potrzebie zrównoważonego rozwoju. W ramach niniejszego rozwiązania taryfy ad valorem oraz cła specyficzne (o ile nie są połączone z cłem ad valorem) dla państw beneficjentów zostają zawieszone. Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów powinno wyjątkowo być stosowane przed wejściem w życie całego rozporządzenia dla zapewnienia zgodności z decyzją WTO w sprawie rozwiązań szczególnych w celu zwalczania produkcji i handlu narkotykami.

(8) Kraje rozwijające się, które z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia spełniają już kryteria kwalifikujące do stosowania rozwiązania szczególnego odnoszącego się do zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, powinny jak najszybciej skorzystać z tych rozwiązań. W związku z tym kraje te powinny zostać tymczasowo umieszczone na liście państw beneficjentów. Kraje te powinny nadal korzystać z preferencji, jeśli na ich wniosek Komisja potwierdzi, że do dnia 15 grudnia 2005 r. spełniły one wszystkie kryteria.

(9) Komisja powinna monitorować skuteczną realizację konwencji międzynarodowych zgodnie z odpowiednimi mechanizmami przez nie przewidzianymi oraz powinna dokonać oceny związku pomiędzy dodatkowymi preferencjami taryfowymi a wspieraniem zrównoważonego rozwoju.

(10) W ramach rozwiązań szczególnych dotyczących krajów najsłabiej rozwiniętych należy nadal przyznawać bezcłowy dostęp do produktów pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych uznanych i sklasyfikowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Dla kraju, który przestał być klasyfikowany przez Organizację Narodów Zjednoczonych jako kraj najsłabiej rozwinięty powinno się ustalić okres przejściowy w celu złagodzenia ewentualnych negatywnych skutków spowodowanych utratą preferencji taryfowych przyznanych w ramach tego rozwiązania.

(11) Preferencje powinny być nadal różnicowane stosownie do wrażliwości produktów, przy zastosowaniu podziału na produkty niewrażliwe i wrażliwe, w celu uwzględnienia sytuacji sektorów wytwarzających te same produkty we Wspólnocie.

(12) Stawki taryfowe na produkty niewrażliwe nadal powinny być zawieszone, podczas gdy taryfy celne na produkty wrażliwe należy obniżyć, co ma na celu zapewnienie zadowalającego poziomu wykorzystania, a jednocześnie uwzględnia sytuację w odpowiednich sektorach przemysłu Wspólnoty.

(13) Obniżka taka powinna być wystarczająco atrakcyjna w celu zachęcenia przedsiębiorców do wykorzystania możliwości stwarzanych przez niniejszy plan. Jeśli chodzi o cła ad valorem, obniżka powinna być ryczałtowa i powinna wynosić 3,5 punktu procentowego stawki celnej stosowanej w stosunku do krajów objętych klauzulą najwyższego uprzywilejowania. Cła specyficzne powinny zostać obniżone o 30 %. W przypadku, gdy cła podają cło minimalne, takie cło minimalne nie powinno być stosowane.

(14) Cła powinny być całkowicie zawieszone w przypadku, gdy preferencyjne traktowanie indywidualnego zgłoszenia przywozowego skutkuje cłem ad valorem w wysokości 1 % lub mniejszej albo cłem specyficznym w wysokości 2 EUR lub mniejszym, ponieważ koszt pobrania takiego cła może być wyższy od uzyskanego przychodu.

(15) Mając na uwadze zachowanie spójności polityki handlowej Wspólnoty, państwo beneficjent nie powinno uzyskiwać korzyści jednocześnie ze wspólnotowego planu oraz umowy o wolnym handlu, jeśli umowa ta obejmuje co najmniej wszystkie preferencje przewidziane w obecnym planie dla tego państwa.

(16) Klasyfikacja powinna opierać się na kryteriach odnoszących się do sekcji Wspólnej Taryfy Celnej. Klasyfikację sekcji w stosunku do państwa beneficjenta powinno się stosować wtedy, gdy sekcja ta spełnia kryteria klasyfikacji przez trzy kolejne lata, aby zwiększyć przewidywalność i sprawiedliwość klasyfikacji poprzez wyeliminowanie skutków dużych i sporadycznych zmian w danych statystycznych dotyczących przywozu.

(17) Reguły pochodzenia dotyczące definicji pojęcia produktów pochodzących, związanych z tym procedur oraz metod współpracy administracyjnej ustanowionych w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴), stosuje się do preferencji taryfowych przewidzianych niniejszym rozporządzeniem w celu uzyskania pewności, że korzyści z tego planu czerpią wyłącznie te kraje, które odpowiadają zamierzeniom tego planu.

(18) Powody czasowego cofnięcia powinny wynikać z poważnego i systematycznego naruszania zasad określonych w konwencjach wymienionych w załączniku III, tak aby wspierać cele tych konwencji oraz uzyskać pewność, że żaden z beneficjentów nie uzyskuje nienależnych korzyści poprzez ustawiczne naruszanie tych konwencji.

(19) W związku z sytuacją polityczną w Myanmarze, czasowe cofnięcie wszystkich preferencji taryfowych w odniesieniu do przywozu produktów pochodzących z Myanmaru powinno pozostać w mocy.

(20) Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

1. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem wspólnotowy plan ogólnych preferencji taryfowych (zwany dalej „planem”) stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2008 r. zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Niniejsze rozporządzenie przewiduje:

a) rozwiązanie ogólne,

b) szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów,

c) rozwiązanie szczególne dotyczące krajów najsłabiej rozwiniętych.

Artykuł 2

Państwa będące beneficjentami rozwiązań, o których mowa w art. 1 ust. 2 zostały wymienione w załączniku I [1].

Artykuł 3

1. Państwo będące beneficjentem usuwa się z planu w przypadku, jeśli było ono klasyfikowane przez Bank Światowy przez trzy kolejne lata jako państwo o wysokim dochodzie i jeśli wartość przywozu na rynek Wspólnoty dla pięciu największych sekcji objętych systemem ogólnych preferencji taryfowych (GSP) stanowi mniej niż 75 % całości przywozu tego państwa objętego systemem GSP na terytorium Wspólnoty.

2. Jeśli państwo beneficjent korzysta z preferencyjnej umowy handlowej zawartej ze Wspólnotą, która obejmuje co najmniej wszystkie preferencje przewidziane w obecnym planie dla tego państwa, zostaje ono usunięte z listy państw beneficjentów wymienionych w załączniku I.

3. Komisja powiadamia państwo beneficjenta o usunięciu go z listy państw beneficjentów wymienionych w załączniku I.

Artykuł 4

Produkty objęte rozwiązaniami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) i b) zostały wymienione w załączniku II.

Artykuł 5

1. Preferencje taryfowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu stosuje się do przywozu produktów objętych rozwiązaniami stosowanymi wobec państw beneficjentów, z których produkty te pochodzą.

2. Do celów rozwiązań, o których mowa w art. 1 ust. 2 reguły pochodzenia dotyczące definiowania pojęcia produktów pochodzących, procedury oraz metody współpracy administracyjnej z nim związane ustanowione są w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93.

3. Kumulacja regionalna w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 ma zastosowanie również w przypadku, gdy produkt używany w dalszej produkcji w państwie należącym do grupy regionalnej pochodzi z innego należącego do tej grupy państwa, które nie korzysta z rozwiązania mającego zastosowanie do produktu końcowego, pod warunkiem, że obydwa państwa korzystają z kumulacji regionalnej dla tej grupy.

Artykuł 6

Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące definicje:

a) „cła Wspólnej Taryfy Celnej” oznaczają cła wyszczególnione w załączniku I część druga do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (⁶), z wyjątkiem ceł ustanowionych w ramach kontyngentów taryfowych;

b) „sekcja” oznacza jakąkolwiek z sekcji Wspólnej Taryfy Celnej, tak jak przyjęto w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87. Jedynie do celów niniejszego rozporządzenia sekcja XI jest traktowana jako dwie odrębne sekcje: sekcja XI(a) obejmująca rozdziały 50–60 Wspólnej Taryfy Celnej oraz sekcja XI(b) obejmująca rozdziały 61-63 Wspólnej Taryfy Celnej;

c) „Komitet” oznacza Komitet, o którym mowa w art. 28.

ROZDZIAŁ II

ROZWIĄZANIA I PREFERENCJE TARYFOWE

SEKCJA 1

Rozwiązanie ogólne

Artykuł 7

1. Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty wymienione w załączniku II jako produkty niewrażliwe zostają całkowicie zawieszone, z wyjątkiem ceł na składniki rolne.

2. Cła ad valorem Wspólnej Taryfy Celnej na produkty wymienione w załączniku II jako produkty wrażliwe zostają obniżone o 3,5 punktu procentowego. Dla produktów z sekcji XI(a) i XI(b) powyższa obniżka wynosi 20 %.

3. W przypadku, gdy preferencyjne stawki celne, obliczone zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2501/2001 (⁷) dotyczącego ceł ad valorem Wspólnej Taryfy Celnej stosowane na dzień przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia przewidują obniżenie taryf celnych na produkty, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, o więcej niż 3,5 punktu procentowego, stosuje się takie preferencyjne stawki celne.

4. Cła specyficzne Wspólnej Taryfy Celnej inne niż cła minimalne lub maksymalne na produkty wymienione w załączniku II jako produkty wrażliwe są obniżane o 30 %.

5. W przypadku, gdy cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty wymienione w załączniku II jako produkty wrażliwe obejmują cła ad valorem oraz cła specyficzne, cła specyficzne nie są obniżane.

6. W przypadku, gdy cła obniżone zgodnie z ust. 2 i 4 określają cło maksymalne, to cło maksymalne nie jest obniżane. W przypadku, gdy takie cła określają cło minimalne, takie cło minimalne nie ma zastosowania.

7. Zgodnie z art. 14, art. 21 ust. 8 i załącznikiem I kolumna C preferencje taryfowe, o których mowa w ust. 1–4, nie mają zastosowania do produktów w sekcjach, w odniesieniu do których te preferencje taryfowe dla danego kraju pochodzenia zostały zniesione.

SEKCJA 2

Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów

Artykuł 8

1. Zawiesza się cła ad valorem Wspólnej Taryfy Celnej na wszystkie produkty wymienione w załączniku II, które pochodzą z państwa włączonego do szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów.

2. Całkowicie zawiesza się cła specyficzne Wspólnej Taryfy Celnej na produkty, o których mowa w ust. 1 z wyłączeniem produktów, dla których cła Wspólnej Taryfy Celnej obejmują również cła ad valorem. W przypadku produktów objętych kodami CN 17041091 i 17041099 cło specyficzne ogranicza się do 16 % wartości celnej.

3. Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów nie obejmuje, w przypadku danego państwa beneficjenta, produktów ujętych w sekcjach, dla których te preferencje taryfowe zostały cofnięte zgodnie z załącznikiem I kolumna C.

Artykuł 9

1. Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów można przyznać państwu, które:

a) ratyfikowało i skutecznie realizuje konwencje wymienione w załączniku III część A, i

b) ratyfikowało i skutecznie realizuje co najmniej siedem spośród konwencji wymienionych w załączniku III część B, i

c) zobowiązuje się do ratyfikacji i skutecznej realizacji do dnia 31 grudnia 2008 r. tych konwencji wymienionych w załączniku III część B, których jeszcze nie ratyfikowało i skutecznie nie wdrożyło, i

d) zobowiązuje się utrzymywać ratyfikację konwencji oraz ustawodawstwo i środki służące ich realizacji i wyraża zgodę na regularne monitorowanie i przegląd przebiegu ich wdrażania zgodnie z przepisami wykonawczymi ratyfikowanych przez niego konwencji, oraz

e) uznawane jest za państwo wrażliwe, zgodnie z ust. 3.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) i c) w odniesieniu do państw, które napotykają szczególne ograniczenia konstytucyjne, rozwiązanie szczególne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów może zostać przyznane państwu, które nie dokonało ratyfikacji i skutecznego wdrożenia nie więcej niż dwóch z szesnastu konwencji określonych w części A załącznika III, pod warunkiem, że:

a) państwo to podjęło formalne zobowiązanie do podpisania, ratyfikowania i wdrożenia w terminie do 31 października 2005 r. wszystkich brakujących konwencji w przypadku ustalenia, że nie zachodzą niezgodności z konstytucją tego państwa, oraz

b) w przypadku niezgodności z jego konstytucją, dane państwo podjęło formalne zobowiązanie do podpisania i ratyfikowania wszystkich brakujących konwencji w terminie do 31 grudnia 2006 r.

Przed końcem 2006 r. Komisja sporządza sprawozdanie dla Rady w sprawie wypełnienia przez dane państwo powyższych zobowiązań. Przyznanie temu państwu szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów po 1 stycznia 2007 jest uzależnione od decyzji Rady. Komisja, w odpowiednich przypadkach, przedkłada Radzie sporządzony na podstawie powyższego sprawozdania wniosek w sprawie takiego przedłużenia.

3. Państwo wrażliwe to państwo, które:

a) przez trzy kolejne lata nie było klasyfikowane przez Bank Światowy jako państwo o wysokim dochodzie i którego pięć największych sekcji przywozu objętego systemem GSP na rynek Wspólnoty stanowi więcej niż 75 % wartości przywozu objętego systemem GSP, oraz

b) którego przywóz na rynek Wspólnoty objęty systemem GSP stanowi mniej niż 1 % wartości całości wspólnotowego przywozu objętego systemem GSP.

Dane dostępne w dniu 1 września 2004 r. wykorzystano do uzyskania średniej z trzech kolejnych lat.

4. Komisja dokonuje przeglądu statusu ratyfikacji i skutecznej realizacji konwencji wymienionych w załączniku III. Przed zakończeniem okresu zastosowania niniejszego rozporządzenia oraz we właściwym czasie na podjęcie dyskusji nad następnym rozporządzeniem Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie dotyczące statusu ratyfikacji takich konwencji, w tym zalecenia organów monitorujących.

Artykuł 10

1. Bez uszczerbku dla ust. 3 szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów przyznawane jest jeśli spełnione są następujące warunki:

a) wnosi o nie państwo lub terytorium wymienione w załączniku I, w terminie do 31 października 2005 r., oraz

b) przy rozpatrywaniu wniosku wykazano, że państwo wnioskujące spełnia warunki ustanowione w art. 9 ust. 1, 2 i 3.

2. Państwo wnioskujące składa Komisji pisemny wniosek i udziela wyczerpujących informacji odnośnie do ratyfikacji konwencji, o których mowa w załączniku III, ustawodawstwa i środków służących skutecznej realizacji postanowień konwencji oraz składa zobowiązanie przyjęcia i całkowitego przestrzegania mechanizmu monitorowania i przeglądu przewidzianego w odpowiednich konwencjach i związanych z nimi instrumentach.

3. Państwa, którym od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tymczasowo przyznano szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, powinny również zgodnie z ust. 1 i 2 złożyć wniosek do dnia 31 października 2005 r. Komisja dokonuje oceny wniosku zgodnie z art. 11.

Artykuł 11

1. Jeśli Komisja otrzyma wniosek wraz z załączonymi informacjami, o których mowa w art. 10, Komisja rozpatruje powyższy wniosek. Przy rozpatrywaniu wniosku brane są pod uwagę informacje dostarczone przez odpowiednie organizacje i agencje międzynarodowe. Komisja może kierować do państwa wnioskującego wszelkie pytania, jakie uzna za właściwe, i może weryfikować otrzymane informacje z samym państwem wnioskującym, jak i z innymi właściwymi źródłami.

2. Komisja, zgodnie z ust. 1 oraz z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 4, podejmuje w drodze rozpatrywania wniosku decyzję, czy zamierza przyznać państwu wnioskującemu szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów z dniem 1 stycznia 2006 r.

3. Komisja powiadamia państwo wnioskujące o decyzji podjętej zgodnie z ust. 2. Jeśli państwu przyznano szczególne rozwiązanie motywacyjne, zostanie ono poinformowane o dacie, z którą decyzja ta wchodzi w życie. Do dnia 15 grudnia 2005 r. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej listę państw korzystających ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów.

4. W przypadku, gdy państwu wnioskującemu nie przyznano szczególnego rozwiązania motywacyjnego, Komisja na wniosek tego państwa przedstawia powody swojej decyzji.

5. W sprawach dotyczących wniosku Komisja podejmuje wszelkie kontakty z państwem wnioskującym w ścisłej współpracy z komitetem działającym zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 4.

SEKCJA 3

Szczególne rozwiązanie dotyczące krajów najsłabiej rozwiniętych

Artykuł 12

1. Bez uszczerbku dla ust. 2, 3 i 4, cła Wspólnej Taryfy Celnej na wszystkie produkty wymienione w działach 1–97 Zharmonizowanego Systemu, oprócz produktów wymienionych w dziale 93, pochodzące z państwa, które zgodnie z załącznikiem I korzysta z rozwiązania szczególnego przewidzianego dla krajów najsłabiej rozwiniętych, zostają całkowicie zawieszone.

2. Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty objęte pozycją taryfową 1006 obniża się o 20 % z dniem 1 stycznia 2006 r., o 50 % z dniem 1 września 2007 r. i o 80 % z dniem 1 września 2008 r. Zostają one całkowicie zawieszone z dniem 1 września 2009 r.

3. Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty o kodzie CN 08030019 obniża się o 20 % rocznie począwszy od dnia 1 stycznia 2002 r. Zostają one całkowicie zawieszone z dniem 1 września 2006 r.

4. Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty objęte pozycją taryfową 1701 obniża się o 20 % z dniem 1 lipca 2006 r., o 50 % z dniem 1 lipca 2007 r. i o 80 % z dniem 1 lipca 2008 r. Zostają one całkowicie zawieszone z dniem 1 lipca 2009 r.

5. Do czasu całkowitego zawieszenia ceł Wspólnej Taryfy Celnej zgodnie z ust. 2 i 4, na każdy rok gospodarczy otwarty zostaje globalny kontyngent taryfowy o zerowej stawce celnej na produkty objęte odpowiednio pozycją taryfową 1006 i podpozycją 17011110 pochodzące z państw korzystających z tego szczególnego rozwiązania. Początkowe kontyngenty taryfowe na rok gospodarczy 2001/2002 wynoszą 2517 ton w ekwiwalencie ryżu łuskanego dla produktów z pozycji taryfowej 1006 oraz 74185 ton w ekwiwalencie cukru białego dla produktów z podpozycji 17011110. Dla każdego z następnych lat gospodarczych kontyngenty są podnoszone o 15 % powyżej kontyngentów z poprzedniego roku gospodarczego.

6. Komisja przyjmuje szczegółowe zasady otwierania i zarządzania kontyngentami, o których mowa w ust. 5, zgodnie z procedurą określoną w art. 28 ust. 4. W otwieraniu i zarządzaniu tymi kontyngentami Komisja jest wspomagana przez komitety zarządzające odpowiednich wspólnych organizacji rynku.

7. Państwo wyłączone z listy krajów najsłabiej rozwiniętych przez Organizację Narodów Zjednoczonych zostaje usunięte z listy państw beneficjentów korzystających z rozwiązania szczególnego. Komisja podejmuje decyzję w sprawie wykluczenia danego państwa z tego rozwiązania oraz w sprawie ustanowienia co najmniej trzyletniego okresu przejściowego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 4.

Artykuł 13

Art. 12 ust. 4 oraz postanowienia art. 12 ust. 5 odnoszące się do produktów z podpozycji taryfowej 17011110 nie mają zastosowania do produktów pochodzących z państw korzystających z preferencji, o których mowa w tej sekcji, dopuszczonych do swobodnego obrotu we francuskich departamentach zamorskich.

SEKCJA 4

Przepisy wspólne

Artykuł 14

1. Preferencje taryfowe, o których mowa w art. 7 i 8 zostają zniesione w stosunku do produktów pochodzących z państwa beneficjenta wyszczególnionych w danej sekcji, jeśli średnia wartość przywozu wspólnotowego z tego państwa produktów danej sekcji i objętych rozwiązaniem, z którego korzysta to państwo, przez trzy kolejne lata, na podstawie najnowszych danych dostępnych w dniu 1 września 2004 r., przekracza 15 % wartości wspólnotowego przywozu tych samych produktów ze wszystkich państw i terytoriów wymienionych w załączniku I. Dla każdej z sekcji XI(a) i XI(b) próg ten wynosi 12,5 %.

2. W załączniku I kolumna C wymieniono sekcje usunięte zgodnie z ust. 1.

3. Usunięcie sekcji z tego planu obowiązuje od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.

4. Komisja powiadamia państwo beneficjenta o usunięciu danej sekcji.

5. Ustępu 1 nie stosuje się do państwa beneficjenta w przypadku sekcji stanowiącej ponad 50 % wartości całego przywozu z danego kraju objętego systemem GSP na obszar Wspólnoty.

6. Do celów niniejszego artykułu wykorzystuje się dane statystyczne COMEXT.

Artykuł 15

1. W przypadku, gdy cło ad valorem dla indywidualnego zgłoszenia przywozowego obniżone zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału wynosi 1 % lub mniej, takie cło zostaje całkowicie zawieszone.

2. W przypadku, gdy stawka cła specyficznego dla indywidualnego zgłoszenia przywozowego obniżona zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału wynosi 2 EUR lub mniej w odniesieniu do poszczególnej kwoty euro, takie cło zostaje całkowicie zawieszone.

3. Z zastrzeżeniem ust. 1 i 2, ostateczna preferencyjna stawka celna obliczona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem zostaje zaokrąglona w dół do pierwszego miejsca dziesiętnego.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE CZASOWEGO COFNIĘCIA I ZABEZPIECZEŃ

SEKCJA 1

Czasowe cofnięcie

Artykuł 16

1. Preferencyjne rozwiązania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogą zostać czasowo cofnięte w stosunku do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z państwa beneficjenta, z jednego z następujących powodów:

a) poważne i systematyczne naruszanie zasad ustanowionych w konwencjach wymienionych w załączniku III część A, na podstawie wniosków właściwych organów monitorujących;

b) wywóz towarów wykonanych przez więźniów;

c) poważne braki w kontroli celnej przy wywozie lub tranzycie narkotyków (nielegalnych substancji lub ich prekursorów) lub nieprzestrzeganie międzynarodowych konwencji dotyczących prania brudnych pieniędzy;

d) poważne i systematycznie prowadzone nieuczciwe praktyki handlowe, które mają niekorzystny wpływ na przemysł Wspólnoty i którymi nie zajęło się państwo beneficjent. W stosunku do tych nieuczciwych praktyk handlowych, które są zabronione lub które podlegają zaskarżeniu na mocy porozumień Światowej Organizacji Handlu, stosowanie niniejszego artykułu opiera się na wcześniejszym orzeczeniu wydanym przez właściwy organ Światowej Organizacji Handlu;

e) poważne i systematyczne naruszenie celów regionalnych organizacji ds. rybołówstwa lub uzgodnień, których Wspólnota jest członkiem, dotyczących ochrony i gospodarowania zasobami połowowymi.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1, szczególne rozwiązanie motywacyjne, o którym mowa w rozdziale 2 sekcja II, może zostać czasowo cofnięte w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów objętych tym rozwiązaniem, pochodzących z państwa beneficjenta, w szczególności, gdy ustawodawstwo krajowe nie zawiera już konwencji, o których mowa w załączniku III, ratyfikowanych w celu spełnienia wymogów art. 9 ust. 1 i 2 lub gdy prawodawstwo to nie jest skutecznie wdrażane.

3. Rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie zostaną cofnięte na mocy ust. 1 lit. d) w odniesieniu do produktów, które są przedmiotem stosowania środków antydumpingowych lub wyrównawczych na mocy rozporządzeń (WE) nr 384/96 (⁸) lub (WE) nr 2026/97 (⁹), z powodów uzasadniających takie środki.

Artykuł 17

1. Rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogą zostać czasowo cofnięte w stosunku do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z państwa beneficjenta w przypadku nadużyć finansowych, nieprawidłowości lub systematycznego braku zgodności lub niemożności zapewnienia zgodności z regułami pochodzenia produktów i związanymi z tym procedurami oraz zapewnienia współpracy administracyjnej wymaganej do wprowadzenia w życie i kontroli przestrzegania rozwiązań, o których mowa w art. 1 ust. 2.

2. Współpraca administracyjna, o której mowa w ust. 1 wymaga, między innymi, aby państwo beneficjent:

a) przekazywało Komisji oraz uaktualniało informacje konieczne do wprowadzenia w życie reguł pochodzenia i kontroli ich przestrzegania;

b) wspomagało Wspólnotę dokonując, na żądanie organów celnych Państw Członkowskich, późniejszej weryfikacji pochodzenia i przekazywania na czas ich wyników;

c) wspomagało Wspólnotę zezwalając Komisji, w koordynacji i ścisłej współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich, na prowadzenie wspólnotowych misji współpracy o charakterze administracyjnym lub śledczym w tym państwie w celu weryfikacji autentyczności dokumentów lub dokładności informacji istotnych dla zapewnienia możliwości korzystania z rozwiązań, o których mowa w art. 1 ust. 2;

d) przeprowadziło lub zorganizowało odpowiednie dochodzenie w celu identyfikacji i przeciwdziałania naruszaniu reguł pochodzenia;

e) przestrzegało lub zapewniło zgodność z regułami pochodzenia w odniesieniu do kumulacji regionalnej, w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, jeśli dane państwo z niej korzysta;

f) wspomagało wspólnotę przy weryfikacji działań, co do których domniemywa się, że mogą one stanowić nadużycie finansowe związane z pochodzeniem. Można domniemywać istnienia nadużyć finansowych jeśli przywóz produktów w ramach traktowania preferencyjnego określonego w niniejszym rozporządzeniu masowo przekracza zwyczajowe poziomy wywozu państwa beneficjenta.

3. Komisja może zawiesić rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z państwa beneficjenta jeśli uzna, że istnieją wystarczające dowody, które uzasadniałyby czasowe cofnięcie w oparciu o powody, o których mowa w ust. 1 i 2, pod warunkiem, że wcześniej:

– poinformuje ona Komitet;

– wezwie Państwa Członkowskie do podjęcia takich środków zapobiegawczych, jakie są konieczne w celu zabezpieczenia finansowych interesów Wspólnoty i/lub zapewnienia wywiązywania się ze swoich obowiązków przez państwo beneficjenta;

– opublikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości związanych ze stosowaniem rozwiązań preferencyjnych i/lub wywiązywaniem się państwa beneficjenta ze swoich obowiązków, co może poddawać w wątpliwość jego prawo do dalszego korzystania z rozwiązań przyznanych niniejszym rozporządzeniem.

Komisja informuje dane państwo beneficjenta o każdej decyzji podjętej zgodnie z niniejszym ustępem zanim zacznie ona obowiązywać. Komisja powiadamia również o takiej decyzji Komitet.

4. Każde Państwo Członkowskie może w terminie jednego miesiąca skierować do Rady decyzję podjętą zgodnie z ust. 3. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, może w terminie jednego miesiąca podjąć inną decyzję.

5. Okres zawieszenia nie przekracza sześciu miesięcy. Po upływie tego okresu Komisja podejmuje decyzję o zakończeniu zawieszenia po uprzednim poinformowaniu Komitetu lub o przedłużeniu okresu zawieszenia zgodnie z procedurą, o której mowa w ust. 3.

6. Państwa Członkowskie przekazują Komisji wszelkie istotne informacje, które mogą uzasadnić zawieszenie preferencji lub przedłużenie zawieszenia.

Artykuł 18

1. W przypadku, gdy Komisja lub Państwo Członkowskie otrzyma informację, która może uzasadniać czasowe cofnięcie i w przypadku, gdy Komisja lub Państwo Członkowskie uważa, że istnieją wystarczające podstawy do rozpoczęcia dochodzenia, informuje o tym Komitet i wnioskuje o konsultacje, które powinny odbyć się w ciągu miesiąca.

2. Po odbyciu konsultacji Komisja może w ciągu miesiąca podjąć decyzję o wszczęciu dochodzenia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 5.

Artykuł 19

1. W przypadku, gdy Komisja podejmuje decyzję o wszczęciu dochodzenia, publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o wszczęciu dochodzenia i powiadamia o tym fakcie zainteresowane państwo beneficjenta. Zawiadomienie zawiera streszczenie otrzymanych informacji oraz podaje, że wszelkie istotne informacje powinny być przekazywane Komisji. Określa ono termin nieprzekraczający czterech miesięcy licząc od daty publikacji zawiadomienia, w którym zainteresowane strony mogą przekazać na piśmie swoje opinie.

2. Komisja zapewnia danemu państwu beneficjentowi wszelkie możliwości współpracy w prowadzeniu dochodzenia.

3. Komisja poszukuje wszelkich informacji, jakie uzna za niezbędne, w tym dostępnych ocen, komentarzy, decyzji, zaleceń i wniosków odpowiednich organów nadzorczych ONZ, MOP oraz innych kompetentnych organizacji międzynarodowych. Służą one za punkt wyjścia dochodzenia, którego celem jest ustalenie, czy czasowe cofnięcie jest uzasadnione ze względów, o których mowa w art. 16 ust. 1 lit. a). Komisja może weryfikować informacje otrzymane od podmiotów gospodarczych i danego państwa beneficjenta.

4. Komisja może być wspomagana przez urzędników Państwa Członkowskiego, na terytorium którego może być prowadzona weryfikacja, jeśli dane Państwo Członkowskie tego żąda.

5. W przypadku, gdy informacja, o którą zwraca się Komisja, nie jest dostarczona w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu dochodzenia lub dochodzenie jest znacząco utrudnione, ustalenia mogą być podjęte na podstawie dostępnych faktów.

6. Dochodzenie powinno zostać zakończone w terminie jednego roku. Komisja może przedłużyć ten okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 5.

Artykuł 20

1. Komisja przedkłada Komitetowi sprawozdanie dotyczące własnych ustaleń.

2. W przypadku, gdy Komisja uznaje, że ustalenia nie uzasadniają czasowego cofnięcia rozwiązania, Komisja podejmuje decyzję o zakończeniu dochodzenia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 5. W tym przypadku Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o zakończeniu dochodzenia i przedstawia jego główne wnioski.

3. W przypadku, gdy Komisja uznaje, że ustalenia uzasadniają czasowe cofnięcie z powodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 lit. a), Komisja podejmuje decyzję, zgodnie z procedurą określoną w art. 28 ust. 5, o monitorowaniu i ocenie sytuacji w danym państwie beneficjencie przez okres sześciu miesięcy. Komisja powiadamia zainteresowane państwo beneficjenta o tej decyzji i publikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ogłaszające, że Komisja zamierza przedłożyć Radzie wniosek o czasowe cofnięcie rozwiązania, chyba że dane państwo beneficjent zobowiąże się przed upływem tego okresu do podjęcia koniecznych środków w celu uzyskania w rozsądnym terminie zgodności z konwencjami, o których mowa w załączniku III część A.

4. W przypadku, gdy Komisja uznaje czasowe cofnięcie za konieczne, przedkłada odpowiedni wniosek Radzie, która w ciągu miesiąca podejmuje decyzję kwalifikowaną większością głosów. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, Komisja przedkłada swój wniosek na końcu okresu, o którym mowa w tym ustępie.

5. W przypadku, gdy Rada podejmuje decyzję o czasowym cofnięciu, decyzja ta wchodzi w życie sześć miesięcy po jej podjęciu, chyba że przed upływem tego okresu zdecyduje, że powody ją uzasadniające już nie istnieją.

SEKCJA 2

Klauzula ochronna

Artykuł 21

1. W przypadku, gdy produkt pochodzący z państwa beneficjenta jest przywożony na warunkach, które powodują lub grożą spowodowaniem poważnych trudności dla wspólnotowego producenta podobnych lub bezpośrednio konkurujących produktów, zwykłe cła Wspólnej Taryfy Celnej na ten produkt mogą zostać ponownie wprowadzone w dowolnym czasie na żądanie Państwa Członkowskiego lub z inicjatywy Komisji.

2. Komisja podejmuje formalną decyzję o rozpoczęciu dochodzenia w rozsądnym terminie. W przypadku, gdy Komisja podejmie decyzję o wszczęciu dochodzenia, publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o rozpoczęciu dochodzenia. Zawiadomienie zawiera streszczenie otrzymanych informacji oraz informuje, że wszelkie istotne informacje powinny być przesyłane do Komisji. Określa ono termin nieprzekraczający czterech miesięcy licząc od daty publikacji zawiadomienia, w którym zainteresowane strony mogą przekazać na piśmie swoje opinie.

3. Komisja poszukuje wszelkich informacji, jakie uważa za niezbędne i może weryfikować informacje otrzymane od danego państwa beneficjenta oraz pochodzące z innego właściwego źródła. Komisja może być wspomagana przez urzędników Państwa Członkowskiego, na którego terytorium może być prowadzona weryfikacja, jeśli dane Państwo Członkowskie tego żąda.

4. Tam gdzie takie informacje są dostępne Komisja przy rozstrzyganiu, czy istnieją poważne trudności bierze pod uwagę, między innymi, następujące czynniki dotyczące wspólnotowych producentów:

– udział w rynku,

– produkcję,

– zapasy,

– zdolność produkcyjną,

– bankructwa,

– rentowność,

– wykorzystanie zdolności produkcyjnych,

– zatrudnienie,

– przywóz,

– ceny.

5. Dochodzenie zostaje zakończone w ciągu sześciu miesięcy od publikacji zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2. Komisja może, w wyjątkowych okolicznościach i po konsultacji z Komitetem, przedłużyć ten okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 5.

6. Komisja podejmie decyzję w ciągu miesiąca zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 5. Decyzja ta wejdzie w życie w ciągu miesiąca od dnia jej publikacji.

7. W przypadku, gdy wyjątkowe okoliczności wymagające natychmiastowego działania powodują, że dochodzenie staje się niemożliwe, Komisja może, po przekazaniu informacji Komitetowi, podjąć bezwzględnie konieczne środki zapobiegawcze.

8. W przypadku gdy przywóz produktów sekcji XI(b), o których mowa w art. 14 ust. 1, pochodzących z państwa beneficjenta:

a) zwiększa się o co najmniej 20 % ilości (według objętości) w porównaniu do poprzedniego roku lub

b) przekracza 12,5 % wartości wspólnotowego przywozu produktów sekcji XI(b) ze wszystkich państw i terytoriów wymienionych w załączniku I w jakimkolwiek okresie dwunastu miesięcy,

Komisja, z inicjatywy własnej lub na wniosek Państwa Członkowskiego oraz po poinformowaniu komitetu, z dniem 1 stycznia każdego roku w okresie stosowania niniejszego rozporządzenia, zniesie preferencje taryfowe, o których mowa w art. 7 i 8 w stosunku do produktów z sekcji XI(b). Przepis ten nie ma zastosowania do państw korzystających z rozwiązania szczególnego przewidzianego dla krajów najsłabiej rozwiniętych, o którym mowa w art. 12, oraz do państw, których udział w przywozie do Wspólnoty określony w art. 14 ust. 1 nie przekracza 8 %. Komisja powiadomi państwo beneficjenta o zniesieniu preferencji. Zniesienie preferencji staje się skuteczne dwa miesiące po opublikowaniu decyzji Komisji w tej sprawie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 22

W przypadku, gdy przywóz produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu powoduje lub grozi spowodowaniem poważnych zakłóceń na rynkach wspólnotowych, w szczególności w jednym lub większej liczbie najbardziej peryferyjnych regionów, lub w ich rynkowych mechanizmach regulacyjnych, Komisja może na żądanie Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy zawiesić rozwiązanie preferencyjne w odniesieniu do danych produktów po poinformowaniu komitetu zarządzającego odpowiedniej wspólnej organizacji rynku.

Artykuł 23

1. Komisja informuje jak najszybciej dane państwo beneficjenta o każdej decyzji podjętej zgodnie z art. 21 lub 22 zanim zacznie ona obowiązywać. Komisja powiadamia również o takiej decyzji Radę i Państwa Członkowskie.

2. Każde Państwo Członkowskie może w terminie jednego miesiąca skierować do Rady decyzję podjętą zgodnie z art. 21 lub 22. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, może w terminie jednego miesiąca podjąć inną decyzję.

SEKCJA 3

Środki nadzoru w sektorze rolnym

Artykuł 24

Produkty z rozdziałów 1–24 pochodzące z państw beneficjentów mogą podlegać specjalnemu mechanizmowi nadzoru w celu uniknięcia zakłócenia na rynkach wspólnotowych. Komisja z własnej inicjatywy bądź na żądanie Państwa członkowskiego podejmuje decyzje o produktach, co do których ta lista nadzoru ma zastosowanie.

Wszelkie okresy wymienione w art. 21, które przekraczają dwa miesiące redukuje się do dwóch miesięcy w następujących przypadkach:

– gdy państwo beneficjent nie przestrzega reguł pochodzenia lub nie zapewnia współpracy administracyjnej wymaganej w art. 17, lub

– gdy przywóz produktów z rozdziałów 1–24 w ramach rozwiązań preferencyjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu znacząco przekracza zwyczajowe poziomy wywozu państwa beneficjenta.

SEKCJA 4

Przepisy wspólne

Artykuł 25

Żadne przepisy niniejszego rozdziału nie wpływają na stosowanie klauzul ochronnych przyjętych jako część wspólnej polityki rolnej na mocy art. 37 Traktatu lub jako część wspólnej polityki handlowej na mocy art. 133 Traktatu, ani żadnej innej klauzuli ochronnej, która może mieć zastosowanie.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PROCEDURALNE

Artykuł 26

Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 5, Komisja przyjmuje zmiany do załączników do niniejszego rozporządzenia, które stały się konieczne w wyniku:

a) dokonania zmian w Nomenklaturze Scalonej;

b) zmian w statusie międzynarodowym lub klasyfikacji państw lub terytoriów;

c) stosowania art. 3 ust. 2;

d) osiągnięcia przez dane państwo progów określonych w art. 3 ust. 1;

e) ustalenia ostatecznej listy państw beneficjentów najpóźniej do dnia 15 grudnia 2005 r. zgodnie z art. 11.

Artykuł 27

1. W terminie sześciu tygodni licząc od końca każdego kwartału Państwa Członkowskie przesyłają Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich swoje dane statystyczne dotyczące produktów objętych procedurą celną zezwalającą na wprowadzanie do swobodnego obrotu w tym kwartale w ramach preferencji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Dane te, przedstawione w odniesieniu do kodów Nomenklatury Scalonej i, gdzie ma to zastosowanie, kodów TARIC, wskazują, według państw pochodzenia, wartości, ilości i wszelkie dodatkowe jednostki wymagane zgodnie z definicjami zawartymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1172/95 (¹⁰) i rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1917/2000 (¹¹).

2. Zgodnie z art. 308d rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 Państwa Członkowskie przesyłają na żądanie Komisji szczegółowe dane dotyczące ilości produktów dopuszczonych do swobodnego obrotu w ramach preferencji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu w czasie poprzednich miesięcy. Dane te obejmują produkty, o których mowa w ust. 3.

3. Komisja, w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi, monitoruje przywóz towarów objętych kodem CN 08030019, pozycjami taryfowymi 0603, 1006, 1701, 1704 i 6403 oraz kodami CN 1604 14, 1604 19 31, 1604 19 39, 1604 20 70, 2002 90 i 2103 20 w celu ustalenia, czy zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 21 i 22.

Artykuł 28

1. Przy wprowadzaniu w życie niniejszego rozporządzenia Komisja wspierana jest przez Komitet Ogólnych Preferencji, (zwany dalej „Komitetem”).

2. Komitet może badać wszelkie sprawy, odnoszące się do stosowania niniejszego rozporządzenia, zgłaszane przez Komisję lub na żądanie Państwa Członkowskiego.

3. Komitet bada skutki planu na podstawie sprawozdania Komisji obejmującego okres od 1 stycznia 2006 r. Sprawozdanie to obejmuje wszystkie rozwiązania preferencyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2 i zostaje ono przedstawione we właściwym terminie do przeprowadzenia dyskusji nad następnym rozporządzeniem.

4. W przypadku odniesienia do tego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na 3 miesiące.

5. W przypadku odniesienia do tego ustępu, stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE.

6. Komitet uchwala swój regulamin.

ROZDZIAŁ V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE I PRZEJŚCIOWE

Artykuł 29

Rozporządzenie Rady (WE) nr 552/97 (¹²), które odwołuje się do rozporządzeń Rady (WE) nr 3281/94 (¹³) oraz (WE) nr 1256/96 (¹⁴), uważa się za odwołujące się do odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia. Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1381/2002 (¹⁵) i (WE) nr 1401/2002 (¹⁶), które dotyczą rozporządzenia (WE) nr 2501/2001 uznaje się za przepisy odpowiadające przepisy tego rozporządzenia.

Artykuł 30

1. Przepisy sekcji 2 rozdziału II niniejszego rozporządzenia dotyczące szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, jak również przepisy stosowane w związku z tym rozwiązaniem wchodzą w życie dnia 1 lipca 2005 r. Rozwiązanie to uchyla ze skutkiem od dnia swojego wejścia w życie przepisy tytułu IV rozporządzenia (WE) nr 2501/2001 dotyczące szczególnych rozwiązań dla zwalczania produkcji i handlu narkotykami oraz przepisy rozporządzenia (WE) nr 2501/2001 stosowane w związku z tymi przepisami. Pozostałe przepisy niniejszego rozporządzenia wchodzą w życie dnia 1 stycznia 2006 r. i uchylają ze skutkiem od tego dnia pozostałe przepisy rozporządzenia (WE) nr 2501/2001.

2. Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 31 grudnia 2008 r. Jednakże daty tej nie stosuje się do rozwiązań szczególnych dotyczących krajów najsłabiej rozwiniętych ani do innych przepisów niniejszego rozporządzenia pod warunkiem, że stosuje się je w powiązaniu z tymi rozwiązaniami.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 27 czerwca 2005 r.