KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 980/2005 z dnia 27 czerwca 2005 r. wprowadzające plan ogólnych preferencji taryfowych (¹), w szczególności jego art. 12 ust. 6,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (²), w szczególności jego art. 23 ust. 4, art. 40 ust. l oraz art. 40 ust. 2 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 980/2005 przewiduje, że stawki celne określone we Wspólnej Taryfie Celnej na przywóz towarów objętych pozycją taryfową 1701, pochodzących z krajów, które zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia korzystają ze szczególnych ustaleń dotyczących krajów najsłabiej rozwiniętych, zostaną obniżone kolejno o 20 % z dniem l lipca 2006 r., o 50 % z dniem l lipca 2007 r., o 80% z dniem l lipca 2008 r. i o 100% z dniem l lipca 2009 r.

(2) Na mocy art. 27 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 oraz art. 36 rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (³) mogą zostać nałożone dodatkowe opłaty celne na przywóz przy spełnieniu określonych warunków. W ramach reformy wspólnego rynku w sektorze cukru przeprowadzono analizy określające prawdopodobne ilości przywozu cukru z krajów najsłabiej rozwiniętych na mocy art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 980/2005. W ramach tych ograniczeń ilościowych nie jest prawdopodobne, aby przywóz ten zakłócił rynek Wspólnoty. Dlatego też pełne stosowanie dodatkowych opłat celnych do takiego przywozu byłoby nieproporcjonalne i wszelkie dodatkowe opłaty celne powinny zostać obniżone proporcjonalnie do obniżek stawek celnych określonych we Wspólnej Taryfie Celnej przewidziane w tym samym artykule, zważywszy w szczególności na cel, jakim jest zapewnienie bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku dla takiego przywozu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 980/2005. Przywóz na mocy art. 12 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 980/2005 nie podlega dodatkowym opłatom celnym.

(3) Artykuł 12 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 980/2005 stanowi, że do czasu całkowitego zawieszenia stosowania tych stawek Wspólnej Taryfy Celnej w każdym kolejnym roku gospodarczym otwarty zostanie ogólny bezcłowy kontyngent taryfowy na surowy cukier trzcinowy przeznaczony do rafinacji, objęty kodem CN 1701 11 00, pochodzący z krajów najsłabiej rozwiniętych. Podstawy dla takiego kontyngentu bezcłowego zapewnia rozporządzenie Komisji (WE) nr 1381/2002 z dnia 29 lipca 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady otwierania kontyngentów taryfowych na surowy cukier trzcinowy przeznaczony do rafinacji, pochodzący z krajów najmniej rozwiniętych, oraz zarządzania nimi na lata gospodarcze 2002/2003-2005/2006 (⁴); kontyngent będzie udostępniany do dnia 30 czerwca 2009 r. Kontyngent taryfowy na towary objęte kodem CN 1701 11 10 na rok gospodarczy 2006/2007 wynosi 149 214 ton ekwiwalentu cukru białego. W każdym następnym roku gospodarczym kontyngent ten będzie zwiększany o 15 % w stosunku do kontyngentu na poprzedni rok gospodarczy.

(4) Otwieranie tych kontyngentów i zarządzanie nimi powinno być wykonywane w ramach wspólnego systemu wymiany handlowej ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 318/2006, w szczególności w odniesieniu do systemu składania wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz.

(5) Ilości cukru surowego korzystającego z obniżonych stawek Wspólnej Taryfy Celnej lub z ogólnego bezcłowego kontyngentu taryfowego powinny być przywożone na warunkach zgodności z tradycyjnym zapotrzebowaniem państw członkowskich w zakresie rafinacji określonym w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(6) W celu zapewnienia odpowiednich cen surowego cukru trzcinowego wywożonego z krajów najmniej rozwiniętych do Wspólnoty, powinna zostać ustalona cena minimalna płacona przez rafinerie. Cena zakupu powinna odpowiadać przynajmniej cenie gwarantowanej, o której mowa w art. 30 ust. l rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(7) Mają tu zastosowanie zasady ogólne dotyczące pozwoleń na przywóz, które zostały ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz oraz świadectw o wcześniejszym wyznaczeniu zwrotów dla produktów rolnych (⁵), a także specjalne zasady szczegółowe mające zastosowanie w sektorze cukru ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 951/2006. W celu zarządzania przywozem i dla zapewnienia przestrzegania rocznych limitów, należy ustanowić szczegółowe zasady dotyczące wydawania pozwoleń na przywóz cukru surowego.

(8) Ponieważ ogólne bezcłowe kontyngenty taryfowe nie przewidują żadnego marginesu przekraczającego te ilości, stawka celna Wspólnej Taryfy Celnej obniżona na mocy art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 980/2005 powinna obejmować wszystkie ilości przywozu przekraczające ilość, na którą opiewa pozwolenie na przywóz. W celu uniknięcia nadmiaru cukru przywożonego do Wspólnoty z krajów najsłabiej rozwiniętych konieczne są przepisy zapewniające faktyczne wykorzystanie przywożonego cukru do rafinacji przed końcem danego roku gospodarczego lub przed upływem określonego przez państwo członkowskie terminu.

(9) Z uwagi na określone dla każdego z państw członkowskich tradycyjne zapotrzebowanie sektora rafinacji cukru oraz na potrzebę zachowania ścisłej kontroli nad przydzielaniem ilości przywożonego cukru, pożądane byłoby ograniczenie możliwości udzielania oraz przekazywania pozwoleń na przywóz wyłącznie do rafinerii przemysłowych.

(10) Ponieważ rok gospodarczy 2006/2007 potrwa piętnaście miesięcy, a lata gospodarcze 2007/2008 i 2008/2009 potrwają od października danego roku do września następnego, należy odpowiednio dostosować wielkości rocznych kontyngentów taryfowych przewidzianych w art. 12 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 980/2005.

(11) W celu przestrzegania ilości kontyngentów rocznych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 980/2005 państwa członkowskie powinny powiadamiać Komisję o ilościach przywożonego cukru surowego wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego.

(12) W celu skutecznego zarządzania przywozem państwa członkowskie powinny dokumentować odpowiednie dane i powiadamiać o nich Komisję.

(13) Do celów kontroli wymagane jest sprawowanie nad przywozem dozoru przewidzianego w art. 308d rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁶).

(14) Przepisy dotyczące dowodu pochodzenia ustanowione w art. 67-97 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 wprowadzają definicję pojęcia pochodzenia produktów do celów ogólnych preferencji taryfowych.

(15) Komitet Zarządzający ds. Cukru nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego.

(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ogólnych Preferencji Taryfowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia, na lata gospodarcze 2006/2007, 2007/2008 oraz 2008/2009:

- zasady otwierania ogólnych bezcłowych kontyngentów taryfowych na surowy cukier trzcinowy przeznaczony do rafinacji, objęty kodem CN 1701 11 10, oraz zarządzania tymi kontyngentami przewidzianymi w art. 11 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. (⁷), a także

- zasady przywozu towarów objętych pozycją taryfową 1701 do celów art. 11 ust. 3 i 5 rozporządzenia (WE) nr 732/2008.

Artykuł 2

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

- „rok gospodarczy” oznacza rok gospodarczy, określony w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, który rozpoczyna się 1 października i kończy 30 września następnego roku, z wyjątkiem roku gospodarczego 2006/2007 rozpoczynającego się dnia 1 lipca 2006 r. i trwającego do dnia 30 września 2007 r.;

- „rafineria przemysłowa” oznacza zakład produkcyjny:

- którego wyłączną działalnością jest rafinacja surowego cukru trzcinowego pochodzącego z importu,

lub

- który dokonał w roku gospodarczym 2004/2005 rafinacji surowego cukru trzcinowego pochodzącego z importu w ilości co najmniej 15 000 t;

- waga „tel quel” oznacza wagę cukru w stanie naturalnym.

Artykuł 3

1. Następujące ogólne bezcłowe kontyngenty taryfowe wyrażone jako ekwiwalent cukru białego zostają otwarte na przywóz surowego cukru trzcinowego przeznaczonego do rafinacji, objętego kodem CN 1701 11 10, pochodzącego z krajów korzystających zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 ze szczególnych ustaleń dla krajów najsłabiej rozwiniętych:

- 178 030,75 ton w roku gospodarczym od dnia 1 października 2007 r. do dnia 30 września 2008 r.,

- 204 735 ton w roku gospodarczym od dnia 1 października 2008 r. do dnia 30 września 2009 r.

Kontyngenty są oznaczone numerami porządkowymi odpowiednio 09.4361 oraz 09.4362.

Kontyngenty te zostają otwarte w pierwszym dniu danego roku gospodarczego i pozostają otwarte do ostatniego dnia tego roku gospodarczego.

Przywóz w ramach powyższych kontyngentów nie podlega żadnym cłom Wspólnej Taryfy Celnej ani żadnym dodatkowym opłatom celnym określonym w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i podlegającym art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

2. Dla wykraczającego poza przywóz określony w ust. 1 przywozu towarów objętych pozycją taryfową 1701, pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych, stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej oraz dodatkowe opłaty celne, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i podlegające art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, zostają obniżone zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 o 50 % z dniem 1 lipca 2007 r., o 80 % z dniem 1 lipca 2008 r., a ze skutkiem od dnia 1 października 2009 r. - całkowicie zawieszone.

Przywozom takim zostanie za każdym razem przypisany odpowiedni numer referencyjny zgodnie z okresem przywozu oraz wysokością zastosowanej obniżki.

Numery referencyjne i stawki celne WTC oraz dodatkowe opłaty celne są następujące:

a) dla okresu przywozu od dnia l lipca 2006 r. do dnia 30 czerwca 2007 r. właściwy jest numer referencyjny 09.4370, zaś należna stawka celna wynosi 80% stawek WTC i dodatkowych opłat celnych;

b) dla okresu przywozu od dnia l lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r. właściwy jest numer referencyjny 09.4371, zaś należna stawka celna wynosi 50% stawek WTC i dodatkowych opłat celnych;

c) dla okresu przywozu od dnia l lipca 2008 r. do dnia 30 września 2009 r. właściwy jest numer referencyjny 09.4372, zaś należna stawka celna wynosi 20% stawek WTC i dodatkowych opłat celnych;

d) (skreślona);

Powyższe numery referencyjne mają zastosowanie dla przywozu o nieograniczonej wielkości.

Artykuł 4

Przywóz określony w art. 3 ust. 1 i 2 wymaga pozwolenia na przywóz wydanego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1291/2000 i rozporządzeniem (WE) nr 951/2006, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

1. Wnioski o pozwolenie na przywóz przedkładane są właściwemu organowi w zainteresowanym państwie członkowskim przywozu.

2. W granicach, o których mowa w art. 6 ust. 2, wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji w ramach tradycyjnego zapotrzebowania, o którym mowa w art. 29 ust. 1 1 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mogą być w danym roku gospodarczym przedkładane wyłącznie właściwym organom państw członkowskich, przez:

- rafinerie przemysłowe zainteresowanego państwa członkowskiego - do dnia 30 czerwca danego roku gospodarczego;

- rafinerie przemysłowe dowolnego państwa członkowskiego - począwszy od dnia 30 czerwca do końca danego roku gospodarczego.

3. W przypadku przywozu określonego w art. 3 ust. 1 wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz mogą być składane począwszy od pierwszego dnia roku gospodarczego do dnia ograniczenia wydawania pozwoleń na przywóz, o którym mowa w art. 6 ust. 2.

W przypadku przywozu określonego w art. 3 ust. 2 wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz mogą być składane począwszy od pierwszego dnia okresu przywozu, do którego się odnoszą.

4. Wnioski o pozwolenia na przywóz należy przedkładać jedynie właściwemu organowi w państwie członkowskim, w którym wnioskodawca jest zarejestrowany doa celów podatku VAT.

5. Każdy wnioskodawca może złożyć tylko jeden wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz odpowiadający danemu numerowi porządkowemu w ciągu jednego tygodnia. Jeżeli w ciągu danego tygodnia wnioskodawca złoży więcej niż jeden wniosek odpowiadający danemu numerowi porządkowemu, wszystkie wnioski tego wnioskodawcy złożone w ciągu tego tygodnia i odpowiadające danemu numerowi porządkowemu zostają odrzucone, a wniesione w dniu złożenia wniosków zabezpieczenia zostają przejęte przez zainteresowane państwo członkowskie.

6. Wnioski o pozwolenie na przywóz muszą określać rok gospodarczy, do którego się odnoszą, oraz wyraźnie wskazywać, czy cukier jest przeznaczony do rafinacji czy też nie.

7. Do wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz należy załączyć:

a) dowód, że składający wniosek wniósł zabezpieczenie w wysokości 20 EUR na każdą tonę ilości cukru wskazanej w polu 17 wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz;

b) oryginał pozwolenia na wywóz (zgodnego z modelem zamieszczonym w Załączniku) wydanego przez władze kraju wywozu korzystającego z preferencji, opiewające na ilość równą ilości wskazanej we wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz;

c) w przypadku cukru do rafinacji, zatwierdzony podmiot gospodarczy zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 zobowiązany jest złożyć deklarację dokonania rafinacji danej ilości cukru przed końcem trzymiesięcznego okresu następującego po okresie, w którym kończy się ważność danego pozwolenia na przywóz;

d) zobowiązanie wnioskodawcy [1] do zapewnienia ceny zakupu nie niższej od ceny gwarantowanej, o której mowa w art. 30 ust. l rozporządzenia (WE) nr 318/2006, a także kopię wiążącego dokumentu transakcji podpisanego przez nabywcę i przez dostawcę.

Pozwolenie na wywóz wymienione w lit. b) można zastąpić kopią formularza A świadectwa pochodzenia uwierzytelnioną przez właściwe organy kraju wywozu korzystającego z preferencji, przewidzianą w art. 9 ust. 1.

8. Wniosek o pozwolenie na przywóz, a także wystawione pozwolenie, zawierają następujące elementy:

a) w polu 8: kraj lub kraje pochodzenia (kraj lub kraje objęte szczególnymi ustaleniami dla krajów najsłabiej rozwiniętych, zgodnie z kolumną D załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008;

b) w polach 17 i 18: ilość cukru wyrażona w ekwiwalencie cukru białego;

c) w polu 20:

- w przypadku przywozu, o którym mowa w art. 3 ust. 1:

„Surowy cukier trzcinowy przeznaczony do rafinacji, przywożony na podstawie art. 11 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 732/2008. Zamówienie nr ...”

(numer porządkowy właściwy dla danego roku gospodarczego, wskazany w art. 3 ust. 1)

(lub co najmniej jedna z równoznacznych formuł w jednym z języków urzędowych Wspólnoty),

- w przypadku przywozu, o którym mowa w art. 3 ust. 2:

„Cukier przywożony na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 732/2008. Numer referencyjny ...”

(numer referencyjny właściwy dla danego okresu przywozu, wskazany w art. 3 ust. 2)

(lub co najmniej jedna z równoznacznych formuł w jednym z języków urzędowych Wspólnoty).

Artykuł 6

1. Państwa członkowskie rejestrują składane wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji.

2. W przypadku gdy wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji złożone w danym roku gospodarczym w danym państwie członkowskim osiągną lub przekroczą poziom, o którym mowa w art. 29 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, państwo członkowskie powiadamia Komisję o osiągnięciu poziomu tradycyjnego zapotrzebowania. W razie potrzeby państwo członkowskie określa wartość procentową przydziału proporcjonalnie do pozostałych ilości do podziału pomiędzy wszystkie wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji.

3. W przypadku gdy wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji złożone w danym roku gospodarczym w danym państwie członkowskim osiągną łączną ilość, o której mowa w art. 29 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, państwa członkowskie są powiadamiane przez Komisję o wyczerpaniu limitu tradycyjnego zapotrzebowania na poziomie całej Wspólnoty.

Począwszy od daty powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym, do końca danego roku gospodarczego, ograniczenie przewidziane w art. 5 ust. 2 przestaje mieć zastosowanie.

Artykuł 7

1. Najpóźniej w pierwszym dniu roboczym każdego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru surowego lub cukru białego (w razie potrzeby wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego) objętych złożonymi w poprzednim tygodniu wnioskami o wydanie pozwolenia na przywóz po zastosowaniu wielkości procentowej przydziału przewidzianej w art. 6 ust. 2. Państwa członkowskie określają rok gospodarczy, do którego odnoszą się wnioski o pozwolenie na przywóz, ilości cukru według kraju pochodzenia i ośmiocyfrowego kodu CN oraz wyraźnie wskazane przeznaczenie cukru - do rafinacji lub inne. Podobnie Komisja jest również powiadamiana przez państwa członkowskie w przypadku, gdy nie złożono żadnych wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz. W przypadku ilości, o których Komisja nie została uprzednio poinformowana, pozwolenie na przywóz nie może być wydane.

2. Co tydzień Komisja opracowuje podsumowanie ilości, w odniesieniu do których przedłożono wnioski o pozwolenie na przywóz.

3. W odniesieniu do ogólnych bezcłowych kontyngentów taryfowych, o których mowa w art. 3 ust. l, kiedy złożone wnioski o pozwolenie na przywóz przekraczają łącznie kontyngent bieżącego roku gospodarczego, Komisja określa wartość procentową przydziału proporcjonalnie do pozostałych ilości do podziału pomiędzy państwa członkowskie z uwzględnieniem wszystkich wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz, powiadamiając państwa członkowskie o osiągnięciu maksymalnej ilości danego kontyngentu i o wstrzymaniu rozpatrywania kolejnych wniosków o pozwolenie na przywóz.

4. W przypadku gdy tygodniowe podsumowanie, o którym mowa w ust. 2, wykaże pozostałe dostępne ilości cukru, dla których poprzednio osiągnięta została maksymalna ilość, Komisja powiadomi państwa członkowskie, że maksymalna ilość nie została w dalszym ciągu osiągnięta.

Artykuł 8

1. Pozwolenia wydaje się w trzecim dniu roboczym następującym po powiadomieniu, o którym mowa w art. 7 ust. 1. Przy określaniu ilości zostanie uwzględnione ograniczenie ustalone przez Komisję zgodnie z art. 7 ust. 3.

2. W przypadku przywozu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pozwolenia na przywóz ważne są do końca roku gospodarczego, do którego się odnoszą.

W przypadku przywozu, o którym mowa w art. 3 ust. 2, pozwolenia na przywóz ważne są do końca okresu przywozu, do którego się odnoszą.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru, na jakie opiewają pozwolenia na przywóz wystawione w minionym tygodniu, z uwzględnieniem kraju pochodzenia oraz wyraźnie wskazanym przeznaczeniem cukru - do rafinacji lub innym.

4. W przypadku przekazania pozwolenia na przywóz zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 posiadacz pozwolenia w trybie natychmiastowym powiadamia właściwy organ w państwie członkowskim, które wydało oryginał pozwolenia.

5. W przypadku zwrócenia organowi wydającemu pozwolenia na przywóz cukru nieprzeznaczonego do rafinacji, w drodze odstępstwa od art. 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000:

a) jeśli zwrot nastąpi w ciągu pierwszych sześćdziesięciu dni jego ważności, nabyte zabezpieczenie zostaje obniżone o 80%;

b) jeśli zwrot pozwolenia nastąpi między sześćdziesiątym pierwszym dniem jego ważności a piętnastym dniem od wygaśnięcia jego ważności zgodnie z ust. 2, nabyte zabezpieczenie zostaje obniżone o 50 %.

6. Państwa członkowskie informują jednocześnie Komisję o ilościach, na które pozwolenia zostały zwrócone od dnia poprzedniego przekazania informacji w tej sprawie. Ilości, na które opiewały pozwolenia zwrócone zgodnie z ust. 5, mogą być przyznane ponownie.

Artykuł 9

1. W celu udowodnienia statusu pochodzenia przywozu objętego kontyngentem określonym w art. 3 ust. l i 2 przedstawia się formularz A świadectwa pochodzenia wydany zgodnie z art. 67-97 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

2. Niezależnie od dowodu pochodzenia, o którym mowa w ust. 1, podczas przywozu organom celnym przedłożony zostanie dodatkowy dokument, zawierający:

a) numer seryjny formularza A świadectwa pochodzenia, o którym mowa w ust. l, oraz nazwę raju korzystającego z preferencji, w którym został on wydany;

b) odpowiednio:

zdanie „Nr porządkowy ... - rozporządzenie (WE) nr 1100/2006”

(tzn. numer porządkowy właściwy dla danego roku gospodarczego, wskazany w art. 3 ust. 1)

lub

zdanie „Nr referencyjny ... - rozporządzenie (WE) nr 1100/2006”

(tzn. numer referencyjny właściwy dla danego okresu przywozu, wskazany w art. 3 ust. 2)

(lub co najmniej jedna z równoznacznych formuł w jednym z języków urzędowych Wspólnoty);

c) datę załadunku cukru w kraju wywozu korzystającym z preferencji i rok gospodarczy, do którego odnosi się dokonywana dostawa;

d) ośmiocyfrowy kod CN cukru.

3. Strona zainteresowana przedstawia właściwemu organowi w państwie członkowskim dopuszczającym do swobodnego obrotu, gdy jest to wymagane do celów przynajmniej ilościowej kontroli, kopię dokumentu dodatkowego określonego w ust. 2 zawierającą informacje dotyczące operacji przywozu, w szczególności wskazany stopień polaryzacji i faktycznie przywiezione ilości według wagi tel ąuel.

4. W przypadkach przekazania pozwoleń na przywóz zgodnie z art. 8 ust. 4, państwo członkowskie zbiera wypełnione formularze A świadectw pochodzenia i przesyła kopie tych świadectw państwu członkowskiemu, które pierwotnie wydało pozwolenie na przywóz.

Artykuł 10

1. Każde państwo członkowskie prowadzi dokumentację ilości cukru surowego i cukru białego faktycznie przywiezionego na podstawie pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 9 ust. 1, w odpowiednich przypadkach przeliczając ilości cukru surowego na ekwiwalent cukru białego na podstawie wskazanego stopnia polaryzacji, stosując metodę określoną w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Zgodnie z art. 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 stawka celna Wspólnej Taryfy Celnej obniżona zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 i stosowana w dniu dopuszczenia do swobodnego obrotu ma zastosowanie do wszystkich ilości przywozu cukru białego według wagi tel qud lub cukru surowego przeliczonego na ekwiwalent cukru białego po przekroczeniu ilości wykazanych w pozwoleniu na przywóz określonym w art. 5.

3. Przedsiębiorstwo, które występowało o pozwolenie na przywóz cukru przeznaczonego do rafinacji, przedstawi, przed upływem trzech miesięcy od terminu dokonania rafinacji zgodnie z art. 5 ust. 7 lit. c), zadowalające dowody dokonania rafinacji państwu członkowskiemu, które wystawiło pozwolenie.

4. Z wyjątkiem wystąpienia siły wyższej, w przypadku niedo-konania rafinacji w wyznaczonym terminie przedsiębiorstwo występujące o pozwolenie musi zapłacić kwotę 500 EUR za każdą niepoddaną rafinacji tonę cukru.

Artykuł 11

Państwa członkowskie określone w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przekazują Komisji:

a) przed końcem każdego miesiąca, ilości przywiezionego w ciągu trzech poprzednich miesięcy cukru według wagi tel quel oraz w ekwiwalencie cukru białego;

b) przed l marca, za poprzedni rok gospodarczy:

i) całkowitą ilość rzeczywiście przywiezionego w ciągu roku gospodarczego cukru:

- w postaci cukru do rafinacji, według wagi tel ąuel i wyrażonej w ekwiwalencie cukru białego,

- w postaci cukru nieprzeznaczonego do rafinacji, według wagi tel quel i wyrażonej w ekwiwalencie cukru białego;

ii) ilości cukru rzeczywiście poddanego rafinacji, według wagi tel ąuel i wyrażone w ekwiwalencie cukru białego.

Artykuł 12

1. Powiadomienia, o których mowa w art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 6 oraz art. 11, przekazywane są drogą elektroniczną, zgodnie z formatem przewidzianym przez Komisję dla państw członkowskich.

2. Na prośbę Komisji państwa członkowskie przekazują jej szczegółowe informacje dotyczące ilości cukru dopuszczonych do swobodnego obrotu w ramach preferencyjnych ustaleń taryfowych w ciągu poszczególnych miesięcy, zgodnie z art. 308d rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 13

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 lipca 2006 r.