RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (¹), w szczególności jego art. 20,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (²), w szczególności jego art. 2,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 423/2004 z dnia 26 lutego 2004 r. ustanawiające środki odnowienia zasobów dorsza (³), w szczególności jego art. 6 i 8,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 811/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające środki dla odnowy zasobów morszczuka północnego (⁴), w szczególności jego art. 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiające środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego (⁵), w szczególności jego art. 5 i 6,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 388/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w Zatoce Biskajskiej (⁶), w szczególności jego art. 4,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zobowiązuje Radę do przyjęcia środków niezbędnych do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych oraz, w szczególności, sprawozdania opracowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF).

(2) Na podstawie art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, obowiązkiem Rady jest ustanowienie całkowitych dopuszczalnych połowów (TAC) w podziale na łowiska lub grupy łowisk. Wielkości dopuszczalnych połowów należy przydzielić państwom członkowskim oraz krajom trzecim zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 20 tego rozporządzenia.

(3) W celu zapewnienia skutecznego zarządzania TAC oraz kwotami należy ustalić warunki szczegółowe, na podstawie których prowadzi się czynności połowowe.

(4) Aby umożliwić państwom członkowskim zarządzanie statkami pływającymi pod ich banderą, należy ustanowić zasady i pewne procedury w zakresie gospodarki rybackiej na szczeblu Wspólnoty.

(5) Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zawiera definicje mające znaczenie dla przydziału wielkości dopuszczalnych połowów.

(6) Wielkości dopuszczalnych połowów należy wykorzystywać zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie, w szczególności z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2807/ 83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (⁷), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2930/86 z dnia 22 września 1986 r. określającym parametry statków rybackich (⁸), rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1381/87 z dnia 20 maja 1987 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybackich (⁹), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na Północno-Wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (¹⁰), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (¹¹), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1626/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym środki techniczne dla zachowania zasobów połowowych na Morzu Śródziemnym (¹²), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych (¹³), rozporządzeniem Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (¹⁴), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1434/98 z dnia 29 czerwca 1998 r. określającym warunki wyładunku śledzia do celów przemysłowych innych niż bezpośrednie spożycie przez ludzi (¹⁵), rozporządzeniem Rady (WE) nr 973/2001 z dnia 14 maja 2001 r. ustanawiającym niektóre środki techniczne dotyczące ochrony zasobów gatunków masowo migrujących (¹⁶), rozporządzeniem Rady (WE) nr 2347/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębokowodnych (¹⁷), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1954/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie zarządzania nakładem połowowym odnoszącym się do niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty (¹⁸), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2244/ 2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (¹⁹), rozporządzeniem (WE) nr 423/2004, rozporządzeniem Rady (WE) nr 601/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiającym określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (²⁰), rozporządzeniem (WE) nr 811/2004, rozporządzeniem (WE) nr 2166/2005, rozporządzeniem (WE) nr 388/2006 oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 2015/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustanawiającym, na lata 2007 i 2008, wielkości dopuszczalne połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych głębinowych zasobów rybnych (²¹).

(7) Zgodnie z opinią Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) należy utrzymać stosowanie systemu tymczasowego w celu zarządzania limitami połowowymi sardeli w strefie ICES VIII.

(8) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1116/2006 z dnia 20 lipca 2006 r. w sprawie wstrzymania połowów sardeli w pod-obszarze ICES VIII (²²) powinno zostać uchylone.

(9) Zgodnie z opinią ICES należy utrzymać i zweryfikować system zarządzania nakładem połowowym dla dobijakowa-tych w strefach ICES IIIa i IV oraz w wodach terytorialnych WE strefy ICES IIa.

(10) W ramach środka przejściowego w świetle najnowszej opinii naukowej przedstawionej przez ICES należy jeszcze bardziej ograniczyć nakład połowowy w odniesieniu do niektórych gatunków głębinowych.

(11) Na mocy art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, obowiązkiem Rady jest ustanowienie warunków związanych z ograniczeniami połowów i/lub nakładu połowowego. Opinia naukowa wskazuje na fakt, że znaczna część połowów przekraczająca uzgodniony TAC wpływa niekorzystnie na zrównoważenie działalności połowowej. Należy zatem wprowadzić takie warunki, których skutkiem będzie lepsze wdrożenie uzgodnionych wielkości dopuszczalnych połowów.

(12) Podczas dorocznego posiedzenia w 2006 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła szereg środków technicznych i kontrolnych. Konieczne jest wprowadzenie tych środków w życie.

(13) Na XXV dorocznym posiedzeniu w 2006 r. Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęła odpowiednie limity połowowe w odniesieniu do zasobów dostępnych dla połowów przez dowolnego z członków CCAMLR. CCAMLR zatwierdziła również uczestnictwo statków wspólnotowych w zwiadach rybackich w odniesieniu do Dissostichus spp. na podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz rejonach 58.4.1, 58.4.2, 58.4.3a) i 58.4.3b) oraz poddała odpowiednie rodzaje działalności połowowej limitom połowowym oraz limitom przyłowów, jak również pewnym środkom technicznym. Te ograniczenia oraz środki techniczne również należy stosować.

(14) W celu spełnienia zobowiązań międzynarodowych podjętych przez Wspólnotę jako umawiającą się stronę CCAMLR, łącznie ze zobowiązaniem do stosowania środków przyjętych przez Komisję CCAMLR, należy stosować TAC przyjęty przez tę komisję w odniesieniu do sezonu 2006–2007 oraz odpowiednie daty graniczne sezonów.

(15) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96 należy określić zasoby, które podlegają różnym środkom w nim ustanowionych.

(16) Zgodnie z procedurą przewidzianą w porozumieniach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa, Wspólnota przeprowadziła konsultacje w sprawie praw połowowych z Norwegią (²³), Wyspami Owczymi (²⁴) i Grenlandią (²⁵).

(17) Wspólnota jest umawiającą się stroną wielu regionalnych organizacji rybołówstwa. Organizacje te zaleciły ustalenie ograniczeń połowowych i/lub ograniczeń nakładu połowowego oraz innych zasad ochrony pewnych gatunków. Wspólnota powinna zatem wprowadzić takie zalecenia w życie.

(18) W odniesieniu do korekty ograniczeń nakładu połowowego dla dorsza ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 423/ 2004, utrzymuje się alternatywne rozwiązania w celu zarządzania nakładem połowowym zgodnie z TAC, jak stanowi art. 8 ust. 3 tego rozporządzenia.

(19) Należy utrzymać pewne przepisy tymczasowe dotyczące wykorzystywania danych VMS w celu zagwarantowania większej wydajności i skuteczności w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru zarządzania nakładem połowowym.

(20) Opinia naukowa świadczy o tym, że zasoby gładzicy i soli w Morzu Północnym nie są poławiane w sposób zrównoważony, oraz że poziom odrzutów gładzicy jest bardzo wysoki. Opinia naukowa oraz opinia Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Morza Północnego wskazuje, że wielkości dopuszczalnych połowów należy dostosować pod kątem nakładu połowowego w przypadku statków dokonujących połowu gładzicy.

(21) Opina naukowa zaleca przyjęcie planu odnowy zasobów soli w Kanale Zachodnim Należy więc przyjąć tymczasowy plan zarządzania nakładem połowowym, podczas gdy Rada rozpatruje rozwiązanie długoterminowe. Ponadto należy dostosować poziomy dopuszczalnego nakładu w ramach planu zarządzania zasobami dorsza w Morzu Północnym, w Cieśninie Skagerrak i Kanale Zachodnim, w Morzu Irlandzkim i na zachód od Szkocji, a także zasobami morszczuka i homarca w strefach ICES VIIIc i IXa.

(22) W celu przyczynienia się do zachowania zasobów rybnych w 2007 r. należy wdrożyć pewne środki uzupełniające dotyczące kontroli i warunków technicznych połowów.

(23) Badania naukowe wykazały, że praktyki połowowe podczas połowów za pomocą pławnic i sieci oplątujących w strefach ICES VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj, VIIk oraz XII stanowią poważne zagrożenie dla gatunków głębinowych. Jednakże do czasu przyjęcia bardziej stałych środków należy wprowadzić środki przejściowe umożliwiające takie połowy pod pewnymi warunkami.

(24) W celu zagwarantowania zrównoważonej eksploatacji zasobów morszczuka i zmniejszenia ilości odrzutów w strefach ICES VIIIa, VIIIb oaz VIIId należy utrzymać środki przejściowe uwzględniające najnowsze osiągnięcia w zakresie selektywnych narzędzi połowowych.

(25) Należy poprawić kontrolę wyładunków i przeładunków ryb mrożonych dokonywanych przez statki rybackie krajów trzecich w portach Wspólnoty. W listopadzie 2006 r. Komisja Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) przyjęła zalecenie dotyczące kontroli przeprowadzanej przez państwo portu. Należy zapewnić wprowadzenie tego zalecenia do wspólnotowego porządku prawnego.

(26) W listopadzie 2006 r. NEAFC zaleciła, aby ponownie umieścić pewną liczbę statków w wykazie statków, które – jak potwierdzono –- dokonywały nielegalnych, nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów. Należy zagwarantować wprowadzenie wymienionego zalecenia do wspólnotowego porządku prawnego.

(27) Aby przyczynić się do ochrony zasobów ośmiornicy, w szczególności ochrony niedojrzałych osobników tego gatunku, należy utrzymać w 2007 r. minimalny wymiar ośmiornicy pochodzącej z wód morskich będących pod władzą lub jurysdykcją krajów trzecich i znajdujących się w regionie CECAF, w oczekiwaniu na przyjęcie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 850/98.

(28) W świetle opinii STECF połowy przy użyciu włoka rozprzowego zelektryfikowanego powinny być dozwolone pod pewnymi warunkami w strefach ICES IVc i IVb w części południowej.

(29) Na dorocznym posiedzeniu w 2006 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) przyjęła ograniczenia połowowe dla tuńczyka żółtopłetwego, opas-tuna oraz tuńczyka bonito. Chociaż Wspólnota nie jest członkiem IATTC, wprowadzenie tych środków jest konieczne w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania tymi zasobami pod jurysdykcją tej organizacji.

(30) Na drugim dorocznym spotkaniu Komisja ds. Połowów Tuńczyka na Zachodnio-Środkowym Pacyfiku (WCPFC) przyjęła ograniczenia nakładu połowowego dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna, tuńczyka bonito i tuńczyka długopłetwego z południowego Pacyfiku, a także środki techniczne dotyczące traktowania przyłowów. Od stycznia 2005 r. Wspólnota jest członkiem WCPFC. Należy zatem wprowadzić te środki do prawa wspólnotowego, tak aby zapewnić zrównoważone zarządzanie tymi zasobami pod jurysdykcją tej organizacji.

(31) Podczas dorocznego posiedzenia w 2006 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła tabele wskazujące na niedostatecznie wykorzystanie oraz nadmierne wykorzystanie wielkości dopuszczalnych połowów przez umawiające się strony ICCAT. W tym kontekście ICCAT przyjęła decyzję stwierdzającą, że w roku 2004 Wspólnota niedostatecznie wykorzystała swoją kwotę w odniesieniu do kilku stad.

(32) Przestrzeganie korekt kwot wspólnotowych ustanowionych przez ICCAT wymaga podziału wielkości dopuszczalnych połowów będących rezultatem niedostatecznie wykorzystanych kwot; należy go dokonać na podstawie odpowiedniego udziału każdego z państw członkowskich w niedostatecznym wykorzystaniu kwoty, bez zmiany klucza podziału dotyczącego corocznego przydziału TAC).

(33) Na dorocznym posiedzeniu w 2006 r. ICCAT przyjęła szereg środków technicznych w odniesieniu do niektórych gatunków masowo migrujących w Atlantyku i Morzu Śródziemnym; określono między innymi nowy minimalny wymiar tuńczyka błękitnopłetwego, wprowadzono ograniczenia połowów w określonych obszarach i okresach w celu ochrony opastuna, środki dotyczące połowów sportowo-rekreacyjnych na Morzu Śródziemnym oraz ustanowiono program pobierania próbek zmierzający do szacowania wymiaru tuńczyka błękitnopłetwego hodowanego w klatkach. W celu przyczynienia się do zachowania zasobów rybnych środki te należy wprowadzić w 2007 r. w oczekiwaniu na przyjęcie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 973/2001.)

(34) Na dorocznym posiedzeniu w 2006 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) przyjęła środki ochronne w formie zamknięcia pewnych obszarów od dnia 1 stycznia 2007 r. w celu ochrony wrażliwych głębinowych środowisk naturalnych, zakaz przeładunków na morzu w obszarze konwencji w celu zwalczania połowów nielegalnych, nieudokumentowanych i nieuregulowanych (IUU), tymczasowy program kontroli zmieniający tymczasowe ustalenia załączone do Konwencji SEAFO, obejmujący środki ochrony przyjęte na dorocznym posiedzeniu w 2005 r., a także środki techniczne w celu zmniejszenia przypadkowej śmiertelności ptaków morskich związanej z działalnością połowową. Środki te są wiążące dla Wspólnoty i dlatego powinny zostać wprowadzone w życie.

(35) Z uwagi na niedostateczne wykorzystanie wielkości dopuszczalnych połowów nie jest już właściwe ustalenie wielkości dopuszczalnych połowów dla statków pływających pod banderą Barbadosu, Gujany, Surinamu, Trynidadu i Tobago, Japonii i Korei na wodach Gujany Francuskiej; należy to uwzględnić w przepisach szczegółowych dotyczących departamentu Gujany Francuskiej.

(36) W celu zagwarantowania, że połowy błękitka prowadzone przez statki krajów trzecich na wodach terytorialnych Wspólnoty są prawidłowo rozliczane, należy utrzymać wzmocnione przepisy kontrolne dotyczące takich statków.

(37) W celu zapewnienia utrzymania rybakom wspólnotowym oraz uniknięcia zagrożeń dla zasobów i wszelkich ewentualnych trudności w związku z wygaśnięciem rozporządzenia Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalającego wielkości dopuszczalnych połowów na 2006 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (²⁶), ważne jest otworzenie połowów z dniem 1 stycznia 2007 r. i utrzymanie w styczniu 2007 r. obowiązywania niektórych przepisów tego rozporządzenia. Z uwagi na pilność tej sprawy konieczne jest odstąpienie od sześciotygodniowego okresu, o którym mowa w pkt I.3 Protokołu w sprawie roli parlamentów państw członkowskich w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wielkości dopuszczalnych połowów na rok 2007 w odniesieniu do pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych oraz związane z nimi warunki, na podstawie których takie wielkości dopuszczalnych połowów mogą zostać wykorzystane.

Ponadto ustanawia ono pewne ograniczenia nakładu połowowego oraz związane z tym warunki na styczeń 2008 r., a w odniesieniu do pewnych zasobów Antarktyki ustanawia wielkości dopuszczalnych połowów oraz warunki szczegółowe na okresy określone w załączniku IE.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

1. O ile nie postanowiono inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się do:

a) wspólnotowych statków rybackich (zwanych dalej „statkami wspólnotowymi”); i

b) statków rybackich pływających pod banderą krajów trzecich oraz zarejestrowanych w tych krajach (zwanych dalej „statkami rybackimi krajów trzecich”), przebywających na wodach terytorialnych Wspólnoty (zwanych dalej „wodami WE”).

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do działalności połowowej prowadzonej wyłącznie w celu badań naukowych prowadzonych za pozwoleniem i pod zwierzchnictwem danego państwa członkowskiego, o których z wyprzedzeniem powiadomiono Komisję i państwo członkowskie, na którego wodach prowadzone są te badania.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia, poza definicjami określonymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, stosuje się następujące definicje:

a) „całkowite dopuszczalne połowy” (TAC) oznaczają ilość ryb, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego zasobu;

b) „kwota” oznacza część TAC przydzieloną Wspólnocie, państwom członkowskim lub krajom trzecim;

c) „wody międzynarodowe” oznaczają wody znajdujące się poza obszarem władzy lub jurysdykcji jakiegokolwiek państwa;

d) „obszar regulowany NAFO” oznacza część obszaru konwencji Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO), niepodlegającą władzy ani jurysdykcji państw przybrzeżnych;

e) „cieśnina Skagerrak” oznacza obszar ograniczony od zachodu linią poprowadzoną od latarni morskiej Hant-sholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią poprowadzoną od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

f) „cieśnina Kattegat” oznacza obszar ograniczony od północy linią poprowadzoną od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a na południu ograniczony linią poprowadzoną od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

g) „Zatoka Kadyksu” oznacza obszar strefy ICES IXa na wschód od 7^o23'48”W;

h) „obszar regulowany NEAFC” oznacza wody na obszarach konwencji zgodnie z konwencją Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC), znajdujące się poza wodami podlegającymi jurysdykcji umawiających się stron konwencji NEAFC.

Artykuł 4

Strefy połowowe

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące ograniczenia stref:

a) strefy ICES (Międzynarodowa Rada Badań Morza) są określone w rozporządzeniu (EWG) nr 3880/91;

b) strefy CECAF (Środkowo-Wschodni Atlantyk lub główna strefa połowowa FAO 34) są określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2597/95 z dnia 23 października 1995 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach innych niż Atlantyk Północny danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (²⁷);

c) strefy NAFO (Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) są określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2018/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na Północno-Zachodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów (²⁸);

d) strefy CCAMLR (Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki) są określone w rozporządzeniu (WE) nr 601/2004;

e) strefa IATTC (Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego) jest określona w decyzji Rady 2006/539/WE z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji na rzecz wzmocnienia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (²⁹);

f) strefa WCPFC (Komisja ds. Połowów na Zachodnio-Środkowym Pacyfiku) jest określona w decyzji Rady 2005/75/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnimi środkowym Pacyfiku (³⁰);

g) strefa ICCAT (Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) jest określona w decyzji Rady 86/238/EWG z dnia 9 czerwca 1986 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zmienionej Protokołem załączonym do Aktu Końcowego Konferencji Pełnomocników Państw – Stron Konwencji, podpisanego w Paryżu dnia 10 lipca 1984 r. (³¹);

h) strefy SEAFO (Organizacja Rybacka Północno-Wschodniego Atlantyku) są określone w decyzji Rady 2002/738/ WE z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (³²);

i) strefa GFCM (Komisja ds. Rybołówstwa na Morzu Śródziemnym) jest określona w decyzji Rady 98/416/WE z dnia 16 czerwca 1998 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Generalnej Komisji ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego (³³).

ROZDZIAŁ II

WIELKOŚCI DOPUSZCZALNYCH POŁOWÓW ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI WARUNKI W ODNIESIENIU DO STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 5

Limity połowowe oraz przydziały

1. Limity połowowe dla statków wspólnotowych na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w niektórych strefach innych niż wody terytorialne Wspólnoty, a także podział tych limitów połowowych między państwa członkowskie oraz warunki dodatkowe zgodne z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96 określono w załączniku I [1] .

2. Niniejszym zezwala się statkom wspólnotowym na dokonywanie połowów w granicach kwoty określonej w załączniku I na wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Owcze, Grenlandia, Islandia i Norwegia oraz na wodach strefy połowowej wokół Jan Mayen, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 10, 17 oraz 18.

3. Komisja ustala ostateczne limity połowowe w odniesieniu do połowów dobijakowatych w strefach ICES IIIa i IV oraz w wodach WE strefy ICES IIa zgodnie z zasadami określonymi w pkt 8 załącznika IID.

4. Z chwilą ustanowienia TAC dla gromadnika Komisja ustala limity połowowe dla gromadnika w strefie ICES V oraz w grenlandzkich wodach strefy ICES XIV dostępnych dla Wspólnoty, wynoszące 7,7 % TAC gromadnika.

5. Limity połowowe zasobów okowiela w strefie ICES IIIa i w wodach WE stref ICES IIa i IV, zasobów szprota w wodach WE stref ICES IIa i IV oraz zasobów sardeli w strefie ICES VIII mogą zostać zmienione przez Komisję – zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/ 2002 – w świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2007 r.

6. Zabrania się wspólnotowym statkom dokonywania połowów, zatrzymywania na pokładzie, przeładunku oraz wyładunku następujących gatunków na wszystkich wodach terytorialnych Wspólnoty i wodach nienależących do Wspólnoty:

- żarłacza olbrzymiego (Cetorinhus maximus)

- żarłacza białego (Carcharodon carcharias).

7. Zabrania się wspólnotowym statkom dokonywania połowów gardłosza atlantyckiego (Hoplostethus atlanticus) w częściach stref ICES V, VI i VII, leżących w obszarze regulowanym NEAFC.

8. Zabrania się wspólnotowym statkom dokonywania połowów karmazyna (Sebastes mentella) w częściach stref ICES I i II, leżących w obszarze regulowanym NEAFC od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 30 czerwca 2007 r., z wyjątkiem nieuniknionych przyłowów. Zakaz ten będzie obowiązywał również od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., jeśli tak zostanie zalecone przez NEAFC. W takim przypadku Komisja publikuje zawiadomienie o zaleceniu NEAFC w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 6

Przepisy szczególne dotyczące przydziałów

1. Przydział wielkości dopuszczalnych połowów dla państw członkowskich określony w załączniku I nie narusza:

a) wymian dokonanych na mocy art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b) ponownych przydziałów dokonanych na mocy art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 1 oraz art. 32 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93;

c) dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d) ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e) potrąceń dokonywanych na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/96.

2. Do celów zatrzymywania kwot, które mają zostać przeniesione na rok 2008, stosuje się art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96, w drodze odstępstwa od tego rozporządzenia, w odniesieniu do wszystkich zasobów objętych analitycznymi TAC.

Artykuł 7

Ograniczenia nakładów połowowych oraz związane z nimi warunki zarządzania zasobami

1. Od dnia 1 lutego 2007 r. do dnia 31 stycznia 2008 r. ograniczenia nakładu połowowego oraz związane z nimi warunki określone w:

a) załączniku IIA [2] , stosuje się do zarządzania pewnymi zasobami w cieśninie Kattegat, Skagerrak i strefach ICES IV, VIa, VIIa, VIId oraz wodach WE strefy ICES IIa;

b) załączniku IIB [3] , stosuje się do zarządzania zasobami morszczuka i homarca w strefach ICES VIIIc i IXa, z wyjątkiem Zatoki Kadyksu;

c) załączniku IIC [4] , stosuje się do zarządzania zasobami soli w strefie ICES VIIe;

d) załączniku IID stosuje się do zarządzania zasobami dobijakowatych w strefach ICES IIIa i IV oraz wodach WE strefy ICES IIa.

2. W okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 stycznia 2007 r. w odniesieniu do zasobów wymienionych w ust. 1 nadal obowiązuje nakład połowowy i związane z nim warunki określone w załącznikach IIA, IIB, IIC oraz IID do rozporządzenia (WE) nr 51/2006.

3. Statki stosujące narzędzia połowowe określone odpowiednio w pkt 4.1 załącznika IIA oraz w pkt 3 załączników IIB i IIC oraz dokonujące połowów w obszarach określonych odpowiednio w pkt 2 załącznika IIA oraz w pkt 1 załączników IIB i IIC posiadają specjalne zezwolenie połowowe wydane zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1627/94 zgodnie z zapisami w tych załącznikach.

4. Komisja ustala ostateczny nakład połowowy na rok 2007 w odniesieniu do połowów dobijakowatych w strefach ICES IIIa i IV oraz wodach WE strefy ICES IIa zgodnie z zasadami określonymi w pkt 3-6 załącznika IID.

5. Państwa członkowskie gwarantują, że poziomy nakładu połowowego na rok 2007, mierzone w kilowatodniach spędzonych poza portem, dla statków posiadających zezwolenia na połowy dalekomorskie nie przekraczają 75 % średniego rocznego nakładu połowowego wykorzystanego przez statki danego państwa członkowskiego w 2003 r. podczas rejsów, w trakcie których statki te były w posiadaniu zezwolenia na połowy dalekomorskie oraz kiedy złowiono gatunki głębinowe wymienione w załączniku I i II do rozporządzenia (WE) nr 2347/2002. Niniejszy ustęp obowiązuje tylko w przypadku rejsów połowowych, podczas których złowiono ponad 100 kg gatunków głębinowych innych niż argentyna wielka.

Artykuł 8

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

1. Ryby z zasobów, dla których ustalono limity połowowe, są zatrzymywane na pokładzie lub wyładowywane, wyłącznie jeżeli:

a) połowy zostały dokonane przez statki państwa członkowskiego posiadającego określoną kwotę, która nie została wykorzystana; lub

b) połowy stanowią część udziału wspólnotowego, którego nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i który nie został wykorzystany.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 następujące gatunki ryb mogą zostać zatrzymane na pokładzie i wyładowane, nawet jeżeli dane państwo członkowskie nie posiada żadnych kwot lub jeżeli kwoty bądź udziały zostały wykorzystane:

a) gatunki inne niż śledź i makrela, w przypadku gdy:

i) zostały złowione z innymi gatunkami, a połowów dokonano sieciami, których rozmiar oczek jest mniejszy niż 32 milimetry zgodnie z przepisami art. 4 rozporządzenia (WE) nr 850/98, oraz

ii) połowy nie są sortowane ani na pokładzie, ani przy wyładunku; lub

b) makrele, w przypadku gdy:

i) zostały złowione z ostrobokami lub sardynkami;

ii) waga makreli nie przekracza 10 % całkowitej wagi makreli, ostroboków oraz sardynek na pokładzi;, oraz

iii) połowy nie są sortowane ani na pokładzie, ani przy wyładunku.

3. Art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1434/98 nie stosuje siÿ do śledzi złowionych w strefach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE strefy ICES IIa.

4. Wszystkie wyładunki są wliczane do kwoty lub, jeśli udział wspólnotowy nie został rozdzielony między państwa członkowskie w ramach kwot, do udziału wspólnotowego, z wyjątkiem połowów dokonanych na mocy przepisów ust. 2.

5. Jeśli limity połowowe danego państwa członkowskiego w odniesieniu do śledzia w strefach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE strefy ICES IIa zostały wykorzystane, statkom pływającym pod banderą tego państwa członkowskiego zarejestrowanym we Wspólnocie i działającym w granicach łowisk, do których odnoszą się odpowiednie ograniczenia połowowe, zakazuje się wyładunku połowów, które są niesortowane i które zawierają śledzie.

6. Określenia udziału procentowego przyłowów oraz postępowania z nimi dokonuje się zgodnie z przepisami art. 4 i 11 rozporządzenia (WE) nr 850/98.

Artykuł 9

Niesortowane wyładunki w strefach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE strefy ICES IIa

1. Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie odpowiedniego programu pobierania próbek, który pozwala na skuteczne monitorowanie niesortowanych wyładunków gatunków złowionych w strefach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE strefy ICES IIa.

2. Niesortowane połowy w strefach ICES IIIa, IV i VIId oraz wodach WE strefy ICES IIa są wyładowywane wyłącznie w portach i miejscach wyładunku, w których stosuje się program pobierania próbek, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 10

Limity dostępu

[5] 1. Statki wspólnotowe nie prowadzą żadnych połowów na obszarze cieśniny Skagerrak w obrębie 12 mil morskich od linii podstawowej Norwegii. Jednakże statkom pływającym pod banderą Danii lub Szwecji zezwala się na dokonywanie połowów w obrębie czterech mil morskich od linii podstawowej Norwegii.

2. Połowy statków wspólnotowych na wodach podlegających jurysdykcji Islandii są ograniczone do obszaru określonego liniami prostymi kolejno łączącymi następujące współrzędne:

Obszar południowo-zachodni

1. 63 °12' N oraz 23 °05' W przez 62 °00' N oraz 26 °00' W,

2. 62 °58' N oraz 22 °25' W,

3. 63 °06' N oraz 21 °30' W,

4. 63°03' N oraz 21 °00' W z tego miejsca 180 °00' S.

Obszar południowo-wschodni

1. 63 °14' N oraz 10 °40' W,

2. 63°14' N oraz 11 °23' W,

3. 63°35' N oraz 12°21' W,

4. 64°00' N oraz 12 °30' W,

5. 63°53' N oraz 13°3O' W,

6. 63°36' N oraz 14°30' W,

7. 63 °10'N oraz 17 °00'W z tego miejsca 180 °00'S.

Artykuł 11

Przejściowe środki techniczne i kontrolne

Przejściowe środki techniczne i kontrolne w odniesieniu do statków wspólnotowych są określone w załączniku III [6] .

ROZDZIAŁ III

LIMITY POŁOWOWE ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI WARUNKI W ODNIESIENIU DO STATKÓW RYBACKICH KRAJÓW TRZECICH

Artykuł 12

Przejściowe środki techniczne i kontrolne

Przejściowe środki techniczne i kontrolne w odniesieniu statków rybackich krajów trzecich określono w załączniku III.

Artykuł 13

Zezwolenie

1. Statkom pływającym pod banderą Wenezueli lub Norwegii oraz statkom rybackim zarejestrowanym na Wyspach Owczych zezwala się na dokonywanie połowów na wodach terytorialnych Wspólnoty w granicach limitów połowowych określonych w załączniku I oraz z zastrzeżeniem warunków określonych wart. 14-16 oraz art. 19-25.

2. Statkom rybackim krajów trzecich zabrania się połowów, zatrzymywania na pokładzie, przeładunku oraz wyładunku następujących gatunków na wszystkich wodach terytorialnych Wspólnoty:

a) żarłacza olbrzymiego (Cetorinhus maximus)

b) żarłacza białego (Carcharodon carcharias).

Artykuł 14

Ograniczenia geograficzne

1. Połowy dokonywane przez statki pływające pod banderą Norwegii lub zarejestrowane na Wyspach Owczych są ograniczone do tych części strefy 200 mil morskich, które leżą dalej niż 12 mil morskich od linii podstawowych państw członkowskich w strefie ICES IV, cieśninie Kattegat i na Oceanie Atlantyckim na północ od 43^o00' N, z wyjątkiem obszaru, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

2. Dopuszcza się połowy w cieśninie Skagerrak dokonywane przez statki pływające pod banderą Norwegii w odległości większej niż cztery mile morskie od linii podstawowych Danii oraz Szwecji.

3. Połowy dokonywane przez statki pływające pod banderą Wenezueli są ograniczone do tych części strefy 200 mil morskich, które leżą dalej niż 12 mil morskich od linii podstawowej departamentu Gujany Francuskiej.

Artykuł 15

Tranzyt przez wody terytorialne Wspólnoty

Statki rybackie krajów trzecich, które przepływają tranzytem przez wody terytorialne Wspólnoty, muszą sztauować sieci, tak aby nie można było ich używać, zgodnie z następującymi warunkami:

a) sieci, obciążniki i podobne narzędzia są odłączone od desek trałowych oraz drutów i lin holowniczych i podciągowych,

b) sieci, które są umieszczone na pokładzie lub nad pokładem, są solidnie przymocowane do części nadbudówki.

Artykuł 16

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Ryby z zasobów, w odniesieniu do których ustalono limity połowowe, nie są zatrzymywane na pokładzie ani wyładowywane, chyba że połowów dokonały statki rybackie kraju trzeciego posiadającego kwotę połowową, która nie została wyczerpana.

ROZDZIAŁ IV

UZGODNIENIA W ZAKRESIE LICENCJI DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 17

Licencje oraz związane z nimi warunki

1. Bez względu na ogólne przepisy dotyczące licencji połowowych oraz specjalnych zezwoleń połowowych przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1627/94, połowy dokonywane przez statki wspólnotowe na wodach kraju trzeciego podlegają wymogowi posiadania licencji wydanej przez organy tego kraju trzeciego.

2. Jeśli połowów dokonuje się na norweskich wodach Morza Północnego, ust. 1 nie ma zastosowania do następujących statków wspólnotowych:

a) statków o pojemności równej co najwyżej 200 GT; lub

b) statków dokonujących połowów ryb gatunków innych niż makrela, przeznaczonych do spożycia przez ludzi; lub

c) statków pływających pod banderą Szwecji, zgodnie z ustanowioną praktyką.

3. Maksymalną liczbę licencji oraz inne związane z nimi warunki ustanawia się zgodnie z częścią I załącznika IV. We wnioskach o licencje wskazuje się rodzaje połowów oraz nazwę i właściwości statków wspólnotowych, którym mają zostać wydane licencje; wnioski te są kierowane do Komisji przez organy państw członkowskich. Komisja przedkłada te wnioski organom odnośnego kraju trzeciego.

4. W przypadku gdy jedno z państw członkowskich przekazuje kwotę innemu państwu członkowskiemu w odniesieniu do obszarów połowowych określonych w części I załącznika IV, transfer taki obejmuje przekazanie odpowiednich licencji i jest zgłaszany Komisji. Jednakże całkowita liczba licencji dla każdego obszaru połowowego, jak określono w części I załącznika IV, nie może zostać przekroczona.

5. Statki wspólnotowe spełniają wymogi dotyczące środków ochrony i kontroli oraz wszystkie pozostałe przepisy dotyczące strefy, w której prowadzą działalność.

Artykuł 18

Wyspy Owcze

Statki wspólnotowe posiadające licencję na ukierunkowany połów jednego gatunku na wodach Wysp Owczych mogą prowadzić ukierunkowany połów innego gatunku, pod warunkiem że organom Wysp Owczych przedstawiają uprzednie zawiadomienie o zmianie.

ROZDZIAŁ V

UZGODNIENIA W ZAKRESIE LICENCJI DLA STATKÓW RYBACKICH KRAJÓW TRZECICH

Artykuł 19

Obowiązek posiadania licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego

1. Niezależnie od przepisów art. 28b rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, statki rybackie pływające pod banderą Norwegii o pojemności mniejszej niż 200 GT są zwolnione z obowiązku posiadania licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego.

2. Licencja oraz specjalne zezwolenie połowowe są przechowywane na pokładzie. Jednakże statki rybackie zarejestrowane na Wyspach Owczych lub w Norwegii są zwolnione z tego obowiązku.

3. Statki rybackie krajów trzecich posiadające zezwolenie na połów dnia 31 grudnia 2006 r. mogą kontynuować połowy od dnia 1 styczna 2007 r. do momentu przedłożenia Komisji oraz zatwierdzenia przez nią wykazu statków rybackich uprawnionych do połowów.

Artykuł 20

Wniosek o wydanie licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego

Wnioskowi organu kraju trzeciego o wydanie licencji oraz specjalnego zezwolenia połowowego, przedkładanemu Komisji, towarzyszą następujące informacje:

a) nazwa statku;

b) numer wpisu do rejestru;

c) zewnętrzne litery i numery identyfikacyjne;

d) port rejestracji;

e) nazwisko (nazwa) i adres właściciela lub czarterującego;

f) pojemność brutto oraz długość całkowita;

g) moc silnika;

h) sygnał wywoławczy oraz częstotliwość radiowa;

i) przewidywana metoda połowów;

j) przewidywany obszar połowów;

k) gatunki, których połowy się przewiduje;

l) okres, w odniesieniu do którego składa się wniosek o wydanie licencji.

Artykuł 21

Liczba licencji

Liczba licencji oraz szczególne związane z nimi warunki ustanawia się w sposób określony w części II załącznika IV.

Artykuł 22

Unieważnienie i wycofanie

1. Licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe mogą zostać unieważnione w związku z wydaniem nowych licencji oraz specjalnych zezwoleń połowowych. Takie unieważnienie staje się skuteczne od dnia poprzedzającego dzień wydania przez Komisję nowych licencji oraz specjalnych zezwoleń połowowych. Nowe licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe stają się skuteczne z dniem ich wydania.

2. Licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe wycofuje się w całości lub częściowo przed datą ich wygaśnięcia, jeśli kwota odnosząca się do danych zasobów, określona w załączniku I, została wykorzystana.

3. Licencje oraz specjalne zezwolenia połowowe zostają wycofane w przypadku niewypełnienia zobowiązań ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 23

Nieprzestrzeganie odpowiednich zasad

1. Statkowi rybackiemu kraju trzeciego, w odniesieniu do którego nie spełniono obowiązków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, nie wydaje się licencji ani specjalnego zezwolenia połowowego przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy.

2. Komisja przedkłada organom zainteresowanego kraju trzeciego nazwy oraz właściwości statków rybackich krajów trzecich, które w następstwie naruszenia odpowiednich zasad nie będą uprawnione do dokonywania połowów we wspólnotowej strefie połowowej przez kolejny miesiąc lub kolejne miesiące.

Artykuł 24

Obowiązki posiadacza licencji

1. Statki rybackie krajów trzecich spełniają wymogi w zakresie środków ochrony i kontroli oraz pozostałe przepisy dotyczące połowów dokonywanych przez statki wspólnotowe w strefie, w której prowadzą działalność, w szczególności wymogi rozporządzeń (EWG) nr 1381/87, (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94, (WE) nr 850/98, (WE) nr 1434/98 oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 2187/2005 nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych (³⁴).

2. Statki rybackie krajów trzecich, o których mowa w ust. 1, prowadzą dzienniki połowowe, do których wprowadzane są informacje określone w części I załącznika V.

3. Statki rybackie krajów trzecich, z wyjątkiem statków pływających pod banderą Norwegii dokonujących połowów w strefie ICES IIIa, przekazują Komisji informacje określone w załączniku VI, zgodnie z zasadami ustanowionymi w tym załączniku.

Artykuł 25

Przepisy szczególne dotyczące departamentu Gujany Francuskiej

1. Przyznanie licencji na połowy na wodach departamentu Gujany Francuskiej jest uwarunkowane zobowiązaniem się przez właściciela danego statku rybackiego kraju trzeciego do zezwolenia obserwatorowi na wejście na pokład tego statku na wniosek Komisji.

2. Statki rybackie krajów trzecich dokonujące połowów na wodach departamentu Gujany Francuskiej prowadzą dzienniki połowowe według wzoru znajdującego się w części II załącznika V. Dane dotyczące połowów są przesyłane Komisji na jej wniosek za pośrednictwem organów Francji.

ROZDZIAŁ VI

SZCZEGÓLNE PRZEPISY DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW W MORZU ŚRÓDZIEMNYM

Artykuł 26

Ustanowienie zamkniętego sezonu na połowy koryfeny przy pomocy urządzeń powodujących koncentrację ryb

1. W celu ochrony koryfeny (Coryphaena hippurus), a zwłaszcza młodych osobników, zakazuje się połowów koryfeny przy pomocy urządzeń powodujących koncentrację ryb (FAD) od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 14 sierpnia 2007 r. we wszystkich podobszarach geograficznych w strefie objętej Porozumieniem GFCM.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli dane państwo członkowskie udowodni, że z powodu złej pogody statki rybackie pływające pod jego banderą nie mogły wykorzystać swoich normalnych dni połowowych, państwo to może przenieść dni stracone przez swoje statki w odniesieniu do połowów przy pomocy FAD do dnia 31 stycznia kolejnego roku. Państwa członkowskie, które chcą skorzystać z takiego przeniesienia, przedstawiają Komisji do dnia 1 stycznia 2008 r. wniosek o dodatkową liczbę dni, w ciągu których dany statek będzie upoważniony do połowów koryfeny za pomocą FAD w trakcie okresu obowiązywania zakazu od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 stycznia 2008 r. Wnioskowi towarzyszą następujące informacje:

a) sprawozdanie zawierające szczegóły wstrzymania odnośnych działań połowowych, w tym odpowiednie informacje meteorologiczne;

b) nazwa statku;

c) numer wpisu do rejestru;

d) zewnętrzne litery i numery identyfikacyjne, tak jak określono w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczące rejestru statków rybackich Wspólnoty (³⁵).

Komisja przekazuje informacje otrzymane od państw członkowskich do Sekretariatu Wykonawczego GFCM.

3. Do dnia 1 listopada 2007 r. państwa członkowskie przesyłają Komisji sprawozdanie z wprowadzenia środków, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 27

Ustanowienie obszarów ograniczonych połowów w celu ochrony wrażliwych głębinowych środowisk naturalnych

1. Połowy przy pomocy drag ciągnionych i włoków dennych są zabronione na obszarach ograniczonych następującymi współrzędnymi:

a) obszar ograniczonych połowów dalekomorskich „rafa Lophelia przy Capo Santa Maria di Leuca”

- 39º 27,72'N, 18º 10,74'E

- 39º 27,80'N, 18º 26,68'E

- 39º 11,16'N, 18º 04,28'E

- 39º 11,16'N, 18º 35,58'E

b) obszar ograniczonych połowów dalekomorskich „obszar delty Nilu z zimnymi wyciekami węglowodorowymi”

- 31º 30,00'N, 33º 10,00'E

- 31º 30,00' N, 34º 00,00' E

- 32º 00,00' N, 34º 00,00' E

- 32º 00,00'N, 33º 10,00'E

c) obszar ograniczonych połowów dalekomorskich „góra podwodna Eratosthemes”

- 33º 00,00' N, 32º 00,00' E

- 33º 00,00'N, 33º 00,00'E

- 34º 00,00'N, 33º 00,00'E

- 34º 00,00' N, 32º 00,00' E.

2. Państwa członkowskie podejmują środki konieczne do ochrony wrażliwych głębinowych środowisk naturalnych na obszarach określonych w ust. 1, a w szczególności zapewniają ochronę tych obszarów przed wpływem innych niż połowowe działań zagrażających zachowaniu cech, które posiadają te szczególne środowiska.

ROZDZIAŁ VII

SZCZEGÓLNE PRZEPISY DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW NA OBSZARZE REGULOWANYM NAFO

SEKCJA 1

Udział Wspólnoty

Artykuł 28

Wykaz statków

1. Jedynie statkom wspólnotowym o pojemności większej niż 50 ton brutto, którym państwo członkowskie bandery wydało specjalne zezwolenie połowowe oraz które wpisano do rejestru statków NAFO, zezwala się, na warunkach określonych w ich zezwoleniach, na połów, zatrzymywanie na pokładzie, przeładunek oraz wyładunek zasobów rybnych złowionych na obszarze regulowanym NAFO.

2. Na co najmniej 15 dni przed wpłynięciem nowego statku na obszar regulowany NAFO, każde państwo członkowskie przesyła Komisji informacje, w formie umożliwiającej ich komputerowe odczytanie, o wszelkich zmianach w wykazie statków pływających pod jego banderą oraz zarejestrowanych we Wspólnocie, którym zezwala się na połowy na obszarze regulowanym NAFO. Komisja bezzwłocznie przesyła te informacje Sekretariatowi NAFO.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2, obejmują następujące elementy:

a) wewnętrzny numer statku, tak jak określono w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 26/2004;

b) międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy;

c) dane czarterującego statek, w stosownych przypadkach;

d) rodzaj statku.

4. W odniesieniu do statków pływających tymczasowo pod banderą danego państwa członkowskiego (czarter samej łodzi) przedłożone informacje zawierają ponadto:

a) datę, od kiedy statek posiada zezwolenie państwa członkowskiego na pływanie pod banderą państwa członkowskiego;

b) datę, od kiedy statek posiada zezwolenie państwa członkowskiego na prowadzenie połowów na obszarze regulowanym NAFO;

c) nazwę państwa, w którym statek jest zarejestrowany lub był zarejestrowany wcześniej, oraz datę, od kiedy statek zaprzestał pływania pod banderą tego państwa;

d) nazwę statku;

e) numer urzędowego wpisu statku do rejestru przyznany przez właściwe organy krajowe;

f) port macierzysty statku po dokonaniu transferu;

g) nazwisko (nazwę) właściciela statku lub czarterującego statek;

h) deklarację, iż kapitanowi dostarczono kopię przepisów obowiązujących na obszarze regulowanym NAFO;

i) główne gatunki, które statek może poławiać na obszarze regulowanym NAFO;

j) podobszary, na których statek będzie prawdopodobnie dokonywać połowów.

SEKCJA 2

Środki techniczne

Artykuł 29

Rozmiary oczek sieci

1. Zakazuje się stosowania włoka posiadającego w jakiejkolwiek części oczka sieci o rozmiarze mniejszym niż 130 mm w odniesieniu do ukierunkowanych połowów gatunków dennych określonych w załączniku VII z wyjątkiem połowów Sebastes mentella, o których mowa w ust. 3. Rozmiar oczek sieci może zostać zmniejszony do minimalnego rozmiaru 60 mm w odniesieniu do ukierunkowanego połowu kalmarów (Illex illecebrosus). W odniesieniu do ukierunkowanych połowów rai (Rajidae) rozmiar oczek sieci jest zwiększany do minimum 280 mm w worku włoka oraz do 220 mm we wszystkich innych częściach włoka.

2. Statki poławiające krewetki północne (Pandalus borealis) używają sieci o minimalnym rozmiarze oczka wynoszącym 40 mm.

3. Statki poławiające pelagiczne Sebastes mentella (karmazyn mentela) w podobszarze 2 i rejonie 1F oraz 3K stosują sieci o minimalnym rozmiarze oczka wynoszącym 100 mm.

Artykuł 30

Dodatkowe uzbrojenie mocowane do sieci

1. Zabrania się stosowania jakichkolwiek urządzeń lub dodatkowych elementów, innych niż opisane w niniejszym artykule, które zatykałyby oczka sieci lub zmniejszały ich rozmiar.

2. Płótno, tkanina sieciowa lub jakikolwiek inny materiał może zostać przymocowany do dolnej części worka włoka w celu zmniejszenia lub zapobiegania uszkodzeniom.

3. Urządzenia mogą być przymocowywane do górnej części worka włoka, pod warunkiem iż nie zatykają oczek sieci worka włoka. Stosowanie górnych fartuchów worka włoka jest ograniczone do fartuchów wymienionych w załączniku VIII.

4. Statki poławiające krewetki północne (Pandalus borealis) stosują kratownice sortujące lub kratownice o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 22 mm. Statki poławiające krewetki w rejonie 3L są ponadto wyposażone w łańcuchy przegubowe o długości minimalnej wynoszącej 72 cm, zgodnie z opisem zawartym w załączniku IX.

Artykuł 31

Przyłów zatrzymywany na pokładzie

1. Statki rybackie ograniczają przyłów do maksymalnej ilości 2 500 kg lub 10 % w zależności od tego, która wartość jest wyższa, w odniesieniu do każdego gatunku wymienionego w załączniku IC, w stosunku do którego nie przyznano Wspólnocie kwoty w tym rejonie.

2. W przypadkach gdy obowiązuje zakaz połowów lub gdy kwota „Inne” została wyczerpana, przyłów odnośnych gatunków nie może przekroczyć 1 250 kg lub 5 % w zależności od tego, która wartość jest wyższa.

3. Odsetki w ust. 1 i 2 oblicza się jako odsetek wagi każdego gatunku z całkowitego połowu zatrzymanego na pokładzie. Przy obliczaniu poziomu przyłowu gatunków ryb dennych nie uwzględnia się połowów krewetek.

Artykuł 32

Przyłów w dowolnym zaciągu

1. Jeżeli odsetek przyłowów w dowolnym zaciągu przekracza wartości odsetka określone w art. 31 ust. 1 i 2, statek niezwłocznie przenosi się o co najmniej 10 mil morskich od miejsca poprzedniego holowania, a podczas kolejnego holowania utrzymuje minimalną odległość 10 mil morskich od miejsca poprzedniego holowania. Jeżeli po przeniesieniu się statku kolejny zaciąg przekroczy te limity przyłowów, statek opuszcza rejon i nie może na niego powrócić przez co najmniej 60 godzin.

2. Gdy całkowity przyłów wszystkich gatunków dennych objętych kwotą w dowolnym zaciągu przy połowie krewetek przekroczy 5 % wagowo w rejonie 3M lub 2,5 % wagowo w rejonie 3L, statek przenosi się o co najmniej 10 mil morskich od miejsca poprzedniego holowania, a podczas kolejnego holowania utrzymuje minimalną odległość 10 mil morskich od miejsca poprzedniego holowania. Jeżeli po przeniesieniu się

statku kolejny zaciąg przekroczy te limity przyłowów, statek opuszcza rejon i nie może na niego powrócić przez co najmniej 60 godzin.

3. Odsetek przyłowu dopuszczalnego w dowolnym zaciągu oblicza się jako odsetek wagi każdego gatunku z całkowitego połowu w tym zaciągu.

Artykuł 33

Połowy ukierunkowane i przyłów

1. Kapitanowie statków wspólnotowych nie prowadzą ukierunkowanych połowów gatunków, do których stosuje się limity przyłowów. Uznaje się, że prowadzono ukierunkowany połów danego gatunku, jeżeli ten gatunek stanowi największy wagowo odsetek połowu w jakimkolwiek pojedynczym zaciągu.

2. Jednakże jeżeli statek prowadzi ukierunkowany połów rai przy użyciu legalnego rozmiaru oczka sieci właściwego dla takich połowów, pierwszy przypadek, w którym w danym zaciągu połowy gatunków objętych limitami przyłowów stanowią najwyższy wagowo odsetek całkowitego połowu, uznaje się za zbieg okoliczności. W takim przypadku statek bezzwłocznie zmienia pozycję zgodnie z art. 32 ust. 1 i 2.

3. Po opuszczeniu rejonu na co najmniej 60 godzin zgodnie z przepisami art. 32 ust. 1 i 2 kapitanowie statków wspólnotowych dokonują próbnego holowania, którego czas nie przekracza 3 godzin. W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli w danym zaciągu z takiego próbnego holowania połowy gatunków objętych limitami przyłowów stanowią najwyższy wagowo odsetek całkowitego połowu, nie uznaje się tego za połów ukierunkowany. W takim przypadku statek bezzwłocznie zmienia pozycję zgodnie z art. 32 ust. 1 i 2.

Artykuł 34

Najmniejszy dopuszczalny wymiar ryb

1. Ryby z obszaru regulowanego NAFO, które nie posiadają wymaganego wymiaru określonego w załączniku X, nie mogą być przetwarzane, zatrzymywane na pokładzie, przeładowywane, wyładowywane, transportowane, składowane, sprzedawane, prezentowane lub wystawiane na sprzedaż, lecz muszą niezwłocznie zostać wrzucone z powrotem do morza.

2. W przypadku gdy ilość złowionych ryb nie posiadających wymaganego wymiaru określonego w załączniku X przekracza 10 % całkowitej ilości, przed ponownym rozpoczęciem połowów statek przenosi się o co najmniej pięć mil morskich od miejsca dokonania poprzedniego zaciągu. Jakiekolwiek przetworzone ryby, w odniesieniu do których stosuje się wymogi dotyczące najmniejszego dopuszczalnego wymiaru ryb, które są mniejsze niż określono w załączniku X, uważa się za pochodzące z ryb mniejszych niż ten najmniejszy dopuszczalny wymiar ryb.

SEKCJA 3

Ustanowienie obszarów ograniczonych połowów w celu ochrony wrażliwych głębinowych środowisk naturalnych (góry podwodne)

Artykuł 35

Narzędzia do połowów dennych

Zabrania się prowadzenia działalności połowowej przy użyciu narzędzi do połowów dennych w następujących obszarach:

SEKCJA 4

Środki kontrolne

Artykuł 36

Oznakowanie produktów i oddzielne sztauowanie

1. Wszystkie przetworzone ryby złowione na obszarze regulowanym NAFO są znakowane w taki sposób, by można było odczytać nazwę gatunku oraz kategorię produktu zgodnie z art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (³⁶), a w przypadku krewetek datę złowienia. Umieszcza się na nich także informację, że ryby zostały złowione na obszarze regulowanym NAFO.

2. Wszystkie krewetki złowione w rejonie 3L i 3M oraz wszystkie halibuty niebieskie złowione w podobszarze 2 oraz rejonach 3KLMNO oznacza się jako złowione w tych strefach.

3. Z uwagi na bezpieczeństwo prawne i odpowiedzialność nawigacyjną kapitana statku mają zastosowanie następujące zasady:

a) wszelkie połowy dokonane na obszarze regulowanym NAFO powinny być oddzielone przy sztauowaniu od wszystkich połowów dokonanych poza tym obszarem. Połowy te są wyraźnie od siebie oddzielone, na przykład za pomocą plastiku, sklejki lub tkaniny sieciowej;

b) połowy tego samego gatunku mogą być sztauowane w różnych miejscach ładowni, ale miejsce ich sztauowania jest wyraźnie oznaczone w planie sztauerskim, o którym mowa w art. 37.

Artykuł 37

Dzienniki połowowe i produkcyjne oraz plan sztauerski

1. Oprócz przestrzegania wymogów art. 6, 8, 11 oraz 12 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, kapitanowie statków wspólnotowych wprowadzają do dziennika połowowego informacje wymienione w załączniku XI do niniejszego rozporządzenia.

2. Każde państwo członkowskie powiadamia Komisję do 15 dnia każdego miesiąca, w formie umożliwiającej komputerowe odczytanie, o ilościach zasobów określonych w załączniku XII wyładowanych w poprzednim miesiącu oraz przekazuje wszelkie informacje otrzymane na podstawie art. 11 i 12 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93.

3. W odniesieniu do połowów gatunków wymienionych w załączniku IC kapitanowie statków wspólnotowych prowadzą:

a) dziennik produkcyjny wykazujący całkowitą produkcję, w podziale na gatunki znajdujące się na pokładzie i wyrażoną w wadze produktu w kilogramach;

b) plan sztauerski, który przedstawia rozmieszczenie poszczególnych gatunków w ładowniach. W przypadku krewetek statki prowadzą plan sztauerski, który określa miejsce sztauowania krewetek złowionych w rejonie 3L oraz w rejonie 3M; ponadto określona jest znajdująca się na pokładzie ilość krewetek w podziale na rejony i wyrażona w wadze produktu w kilogramach.

4. Dziennik produkcyjny oraz plan sztauerski, o których mowa w ust. 3, należy codziennie aktualizować w odniesieniu do dnia poprzedniego, za który uznaje się okres od godziny 00.00 (UTC) do 24.00 (UTC), a także przechowywać na pokładzie do momentu całkowitego rozładunku statku.

5. Kapitan statku wspólnotowego zapewnia niezbędną pomoc w celu umożliwienia przeprowadzenia kontroli ilości zadeklarowanych w dzienniku produkcyjnym oraz przetworzonych produktów składowanych na pokładzie.

6. Państwa członkowskie co dwa lata poświadczają dokładność planów ładowności wszystkich statków wspólnotowych posiadających zezwolenie na dokonywanie połowów zgodnie z art. 28 ust. 1. Kapitan gwarantuje, że kopia takiego poświadczenia znajduje się na pokładzie i na żądanie jest okazywana inspektorowi.

Artykuł 38

Sieci znajdujące się na pokładzie

1. Dokonując ukierunkowanych połowów co najmniej jednego z gatunków wymienionych w załączniku VII, statki wspólnotowe nie posiadają na pokładzie sieci o rozmiarze oczek mniejszym niż rozmiar ustanowiony w art. 29.

2. Jednak statki wspólnotowe dokonujące połowów w trakcie tego samego rejsu na obszarach innych niż obszar regulowany NAFO mogą posiadać na pokładzie sieci o rozmiarze oczek mniejszym niż rozmiar ustanowiony w art. 29, pod warunkiem że sieci takie są bezpiecznie związane i zwinięte oraz nie są dostępne do bezpośredniego użytku. Takie sieci:

a) muszą zostać odłączone od desek trałowych oraz lin holowniczych i podciągowych; i

b) jeżeli są umieszczone na pokładzie lub nad pokładem, muszą być bezpiecznie przymocowane do części nadbudówki.

Artykuł 39

Przeładunek

1. Statki wspólnotowe nie biorą udziału w czynnościach związanych z przeładunkiem na obszarze regulowanym NAFO, chyba że otrzymały uprzednie zezwolenie na dokonywanie takich czynności od właściwych organów, którym podlegają.

2. Statki wspólnotowe nie biorą udziału w czynnościach związanych z przeładunkiem ryb ze statku kraju niebędącego umawiającą się stroną lub na taki statek, który, jak zaobserwowano lub w inny sposób stwierdzono, prowadził działalność połowową na obszarze regulowanym NAFO.

3. Statki wspólnotowe zgłaszają właściwym organom, którym podlegają, każdy przeładunek na obszarze regulowanym NAFO. Statki, z których dokonuje się przeładunku, zgłaszają ten fakt z co najmniej 24-godzinnym wyprzedzeniem, a statki, na które dokonuje się przeładunku, zgłaszają to nie później niż godzinę po przeładunku.

4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 3, obejmuje godzinę, położenie geograficzne, całkowitą wagę w podziale na gatunki, która ma zostać wyładowana lub załadowana, podaną w kilogramach, a także sygnał wywoławczy statków uczestniczących w przeładunku.

5. Poza całkowitym połowem znajdującym się na pokładzie oraz całkowitą wagą, która ma zostać wyładowana, statek, na który dokonuje się przeładunku, zgłasza nazwę portu i przewidywaną godzinę wyładunku z co najmniej 24-godzinnym wyprzedzeniem.

6. Państwa członkowskie bezzwłocznie przekazują Komisji zgłoszenia, o których mowa w ust. 3 i 5, a Komisja bezzwłocznie przekazuje je do Sekretariatu NAFO.

Artykuł 40

Czarter statków wspólnotowych

1. Państwa członkowskie mogą wyrazić zgodę na to, aby statek rybacki pływający pod ich banderą i posiadający zezwolenie na dokonywanie połowów na obszarze regulowanym NAFO stał się przedmiotem uzgodnień w zakresie czarteru w celu wykorzystania części lub całości kwoty i/lub dni połowowych przydzielonych innej umawiającej się stronie NAFO. Nie zezwala się jednak na uzgodnienia w zakresie czarteru obejmujące statki, które zdaniem NAFO lub innej regionalnej organizacji rybackiej brały udział w nielegalnych, nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowach (IUU).

2. W dniu zawarcia uzgodnień w zakresie czarteru państwo członkowskie bandery przesyła Komisji następujące informacje, które Komisja przekazuje Sekretariatowi Wykonawczemu NAFO:

a) zgodę państwa członkowskiego na uzgodnienia w zakresie czarteru;

b) gatunki objęte czarterem i wielkości dopuszczalne połowów przyznane umową czarterową;

c) okres obowiązywania uzgodnień w zakresie czarteru;

d) nazwisko (nazwę) czarterującego;

e) umawiającą się stronę, która wyczarterowała statek;

f) działania podjęte przez państwo członkowskie w celu zagwarantowania, że wyczarterowane statki pływające pod jego banderą przestrzegają przepisów NAFO w zakresie ochrony i egzekwowania przepisów w okresie czarteru.

3. Po wygaśnięciu uzgodnień w zakresie czarteru państwo członkowskie bandery informuje o tym Komisję, która niezwłocznie przekazuje te informacje Sekretariatowi Wykonawczemu NAFO.

4. Państwo członkowskie bandery podejmuje działania gwarantujące, że:

a) w okresie czarteru statek nie posiada zezwolenia na dokonywanie połowów w ramach wielkości dopuszczalnych połowów przydzielonych państwu członkowskiemu bandery;

b) w danym okresie statek nie posiada zezwolenia na dokonywanie połowów w ramach co najmniej dwóch uzgodnień w zakresie czarteru;

c) w trakcie okresu czarteru statek przestrzega przepisów NAFO w zakresie ochrony i egzekwowania przepisów;

d) wszystkie połowy i przyłowy, których dokonano w ramach zgłoszonych uzgodnień w zakresie czarteru, są odnotowywane w dzienniku połowowym przez wyczarterowany statek oddzielnie od danych na temat pozostałych połowów.

5. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji wszystkie połowy i przyłowy, o których mowa w ust. 4 lit. d), oddzielnie od innych krajowych danych na temat połowów. Komisja bezzwłocznie przesyła te dane Sekretariatowi Wykonawczemu NAFO.

Artykuł 41

Monitorowanie nakładu połowowego

1. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zagwarantowania, że nakład połowowy jego statków jest proporcjonalny do wielkości dopuszczalnych połowów dostępnych temu państwu członkowskiemu na obszarze regulowanym NAFO.

2. Najpóźniej dnia 31 stycznia 2007 r. lub – w późniejszym okresie – co najmniej na 30 dni przed rozpoczęciem takiej działalności państwa członkowskie przekazują Komisji plan połowowy dla swoich statków, które dokonują połowów gatunków na obszarze regulowanym NAFO. Plan połowowy określa między innymi statek lub statki prowadzące te połowy oraz planowaną liczbę dni połowowych, w ciągu których statki te będą przebywać na obszarze regulowanym NAFO.

3. Dla celów orientacyjnych państwa członkowskie powiadamiają Komisję o planowanej działalności ich statków na innych obszarach.

4. Plan połowowy przedstawia całkowity nakład połowowy, który będzie wykorzystany na obszarze regulowanym NAFO w związku z wielkościami dopuszczalnych połowów przysługującymi państwu członkowskiemu dokonującemu powiadomienia.

5. Nie później niż dnia 15 stycznia 2008 r. państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie z wdrożenia planów połowowych. Sprawozdania obejmują liczbę statków rzeczywiście prowadzących połowy na obszarze regulowanym NAFO, połowy dokonane przez każdy statek oraz całkowitą liczbę dni, w ciągu których każdy statek prowadził połowy na tym obszarze. Sprawozdanie z działalności statków łowiących krewetki w rejonach 3M i 3L składane jest oddzielnie dla każdego rejonu.

SEKCJA 5

Szczególne przepisy dotyczące krewetek północnych

Artykuł 42

Połowy krewetek północnych

1. Każde państwo członkowskie codziennie składa Komisji sprawozdanie o ilościach krewetek północnych (Pandalus borealis) złowionych w rejonie 3L obszaru regulowanego NAFO przez statki pływające pod jego banderą i zarejestrowane we Wspólnocie. Wszelka działalność połowowa jest prowadzona na głębokości przekraczającej 200 metrów oraz jest ograniczona do jednego statku przypadającego na każdy przydział państwa członkowskiego w danym okresie.

2. Kapitan statku poławiającego krewetki w rejonie 3L lub jego przedstawiciel przed wpłynięciem do jakiegokolwiek portu przedstawia właściwym organom państwa członkowskiego, z którego portu zamierza skorzystać, następujące informacje na co najmniej 24 godziny przed przewidywaną godziną przybycia do portu:

a) godzinę przybycia do portu;

b) ilości krewetek zatrzymane na pokładzie;

c) rejon lub rejony, na których dokonano połowów.

SEKCJA 6

Szczególne przepisy dotyczące karmazyna

Artykuł 43

Połów karmazyna

1. Co drugi poniedziałek kapitan statku wspólnotowego dokonującego połowów karmazyna na podobszarze 2 oraz w rejonie IF, 3K oraz 3M obszaru regulowanego NAFO powiadamia właściwe organy państwa członkowskiego, pod którego banderą pływa statek lub w którym jest on zarejestrowany, o ilościach karmazyna złowionych w tych strefach w okresie dwóch tygodni, kończącym się o północy poprzedniej niedzieli.

Jeśli łączne połowy osiągnęły 50 % TAC, powiadomienia dokonuje się co tydzień w każdy poniedziałek.

2. Co drugi wtorek do północy państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie dotyczące ilości karmazyna złowionych w okresie dwóch tygodni kończącym się o północy poprzedniej niedzieli na podobszarze 2 oraz w rejonach IF, 3K oraz 3M obszaru regulowanego NAFO przez statki pływające pod ich banderą oraz zarejestrowane na ich terytorium.

Jeśli łączne połowy osiągnęły 50 % TAC, sprawozdania przesyłane są co tydzień.

SEKCJA 7

Środki egzekwowania przepisów

Artykuł 44

Postępowanie w przypadku naruszeń

1. Właściwe organy państwa członkowskiego powiadomione o naruszeniu przepisów przez jeden ze swoich statków bezzwłocznie wszczynają postępowanie wyjaśniające w sprawie tego naruszenia w celu uzyskania wymaganych dowodów, które to postępowanie w odpowiednich przypadkach obejmuje kontrolę fizyczną odnośnego statku.

2. W przypadku nieprzestrzegania przez statek środków przyjętych przez NAFO, właściwe organy państwa członkowskiego bezzwłocznie podejmują działania prawne lub administracyjne zgodnie z ustawodawstwem krajowym wobec obywateli odpowiedzialnych za statek pływający pod ich banderą.

3. Właściwe organy państwa członkowskiego bandery gwarantują, że postępowanie wszczęte na mocy ust. 2 może, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa krajowego, zapewnić skuteczne środki o odpowiedniej surowości, zagwarantować przestrzeganie przepisów, pozbawić osoby odpowiedzialne korzyści ekonomicznych płynących z naruszenia, a także skutecznie zniechęcić do naruszania przepisów w przyszłości.

Artykuł 45

Traktowanie sporządzanych przez inspektorów sprawozdań dotyczących naruszeń przepisów

1. Sprawozdania z inspekcji i nadzoru sporządzane przez inspektorów NAFO stanowią dopuszczalny dowód w postępowaniu sądowym lub administracyjnym prowadzonym przez jakiekolwiek państwo członkowskie. Do celów ustaleń faktycznych, sprawozdania te są traktowane na tych samych zasadach, jak sprawozdania z inspekcji i nadzoru sporządzanymi przez jego własnych inspektorów.

2. Państwa członkowskie współpracują w celu ułatwienia postępowań sądowych lub innych wynikających ze sprawozdania przedstawionego przez inspektora w ramach tego systemu, z zastrzeżeniem przepisów regulujących dopuszczanie dowodów w krajowym systemie sądownictwa i innych systemach krajowych.

Artykuł 46

Działania następcze w odniesieniu do pewnych poważnych naruszeń przepisów

1. Poza przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 1956/88 z dnia 9 czerwca 1988 r. przyjmującego przepisy w sprawie stosowania Systemu Wspólnej Międzynarodowej Kontroli przyjętego przez Organizację Rybacką Północno-Zachodniego Atlantyku (³⁷), w szczególności ust. 9 i 10 systemu załączonego do tego rozporządzenia, państwo członkowskie bandery podejmuje działania na mocy niniejszej sekcji, jeżeli statek pływający pod jego banderą popełnił jedno z następujących poważnych naruszeń przepisów:

a) ukierunkowane połowy stada, które podlega moratorium lub którego poławianie jest zakazane;

b) błędna rejestracja połowów. Działania następcze na mocy niniejszego artykułu są podejmowane, jeżeli rozbieżność między szacunkami inspektora w odniesieniu do przetworzonego połowu znajdującego się na pokładzie, w podziale na gatunki lub całościowo, a danymi liczbowymi odnotowanymi w dzienniku produkcyjnym wynosi 10 ton lub 20 % w zależności od tego, która wartość jest wyższa, obliczona jako odsetek danych z dziennika produkcyjnego. W celu obliczenia szacunkowej ilości połowów znajdujących się na pokładzie stosuje się współczynnik sztauerski uzgodniony miedzy inspektorami umawiającej się strony dokonującej inspekcji a umawiającą się stroną, do której należy statek poddany inspekcji;

c) ponowne popełnienie tego samego poważnego naruszenia określonego w ust. 9 systemu załączonego do rozporządzenia (EWG) nr 1956/88, które potwierdzono zgodnie z ust. 10 tego systemu, w ciągu 100 dni lub w trakcie rejsu połowowego, w zależności od tego, który okres jest krótszy.

2. Państwo członkowskie bandery gwarantuje, że wskutek inspekcji, o której mowa w ust. 3, odnośny statek wstrzymuje wszelką działalność połowową oraz że zostaje wszczęte postępowanie wyjaśniające w sprawie poważnego naruszenia przepisów.

3. Jeżeli na obszarze regulowanym nie przebywa inspektor ani inna osoba wyznaczona przez państwo członkowskie bandery do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego zgodnie z ust. 1, państwo członkowskie bandery nakłada na statek wymóg bezzwłocznego skierowania się do portu, w którym można wszcząć takie postępowanie.

4. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego w sprawie poważnego naruszenia polegającego na błędnej rejestracji połowów, o której mowa w ust. 1 lit. b), państwo członkowskie bandery zapewnia przeprowadzenie pod swoim zwierzchnictwem kontroli fizycznej w porcie i obliczenia całkowitego połowu znajdującego się na pokładzie. Taka inspekcja może mieć miejsce w obecności inspektora którejkolwiek innej z umawiających się stron, która chce w niej uczestniczyć, pod warunkiem wyrażenia zgody przez państwo członkowskie bandery.

5. Jeżeli statek musi skierować się do portu na mocy ust. 2, 3 i 4, inspektor którejkolwiek innej z umawiających się stron może wejść na pokład i/lub pozostać na pokładzie statku podczas płynięcia do portu, pod warunkiem że właściwy organ państwa członkowskiego statku poddanego inspekcji nie zwróci się do inspektora o opuszczenie statku.

Artykuł 47

Środki egzekwowania przepisów

1. Każde państwo członkowskie podejmuje środki egzekwowania przepisów wobec statku rybackiego pływającego pod jego banderą, w stosunku do którego stwierdzono, zgodnie z prawem krajowym, że popełnił poważne naruszenie przepisów, o którym mowa w art. 46.

2. Środki, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować, zwłaszcza w zależności od powagi naruszenia przepisów oraz zgodnie z odnośnymi przepisami prawa krajowego:

a) grzywny;

b) zatrzymanie nielegalnych narzędzi połowowych oraz połowu;

c) zarekwirowanie statku;

d) zawieszenie lub wycofanie zezwolenia na dokonywanie połowów;

e) zmniejszenie lub odebranie kwoty połowowej.

3. Państwo członkowskie bandery odnośnego statku powiadamia bezzwłocznie Komisję o odpowiednich środkach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem. Na podstawie tego powiadomienia Komisja powiadamia o tych środkach Sekretariat NAFO.

Artykuł 48

Sprawozdania dotyczące naruszeń przepisów

1. W przypadku poważnego naruszenia przepisów, o którym mowa w art. 46, odnośne państwo członkowskie możliwie szybko, a najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od powiadomienia o takim naruszeniu, przedstawia Komisji sprawozdanie dotyczące przebiegu postępowania wyjaśniającego, w tym szczegółowe informacje na temat wszelkich działań podjętych lub zaproponowanych w odniesieniu do poważnego naruszenia przepisów, a także sprawozdanie dotyczące wyniku postępowania wyjaśniającego po jego zakończeniu.

2. Na podstawie sprawozdań państw członkowskich Komisja sporządza sprawozdanie wspólnotowe. Komisja przesyła Sekretariatowi NAFO sprawozdanie wspólnotowe dotyczące przebiegu postępowania wyjaśniającego w ciągu czterech miesięcy od powiadomienia o naruszeniu przepisów i tak szybko, jak to możliwe, sprawozdanie dotyczące wyniku postępowania wyjaśniającego po jego zakończeniu.

ROZDZIAŁ VIII

SZCZEGÓLNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYŁADUNKU LUB PRZEŁADUNKU RYB MROŻONYCH ZŁOWIONYCH PRZEZ STATKI RYBACKIE KRAJÓW TRZECICH W OBSZARZE REGULOWANYM NEAFC

Artykuł 49

Kontrola przeprowadzana przez państwo portu

Nie naruszając przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/ 93 i rozporządzenia Rady (WE) nr 1093/94 z dnia 6 maja 1994 r. ustalającego warunki, na których statki rybackie państw trzecich mogą bezpośrednio wyładowywać i sprzedawać swoje połowy w portach wspólnotowych (³⁸), procedury ustanowione w niniejszym rozdziale stosuje się od dnia 1 maja 2007 r. do wyładunków i przeładunków w portach państw członkowskich ryb mrożonych złowionych przez statki rybackie krajów trzecich w obszarze regulowanym NEAFC jak ustanowiono w art.1 Konwencji załączonej do decyzji Rady 81/608/EWG z dnia 13 lipca 1981 r. dotyczącej zawarcia Konwencji o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na północno-wschodnim Atlantyku (³⁹).

Artykuł 50

Wyznaczone porty

Wyładunki i przeładunki dozwolone są wyłącznie w wyznaczonych portach.

Państwa członkowskie wyznaczają miejsce wykorzystywane do wyładunków lub miejsce w pobliżu brzegu (wyznaczone porty), gdzie zezwala się na operacje wyładunku lub przeładunku ryb, o którym mowa w art. 49. Niezależnie od daty stosowania określonej w art. 49 państwa członkowskie przesyłają Komisji wykaz takich portów do dnia 15 stycznia 2007 r. Wszelkie zmiany wprowadzone następnie w wykazie są zgłaszane Komisji co najmniej 15 dni przed wejściem zmiany w życie.

Komisja publikuje wykaz wyznaczonych portów oraz zmiany w wykazie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii „C” i zamieszcza je na swojej stronie internetowej.

Artykuł 51

Uprzednie zawiadomienie o wejściu do portu

1. W drodze odstępstwa od art. 28e ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 kapitanowie wszystkich statków rybackich lub ich przedstawiciele, przewożąc ryby, o których mowa w art. 49, i mając zamiar zawinąć do portu lub dokonać wyładunku lub przeładunku, co najmniej trzy dni przed planowaną datą przybycia powiadamiają właściwe organy państwa członkowskiego portu, z którego zamierzają skorzystać.

2. Zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, towarzyszy formularz zawarty w części I załącznika XV, którego część A jest odpowiednio wypełniona zgodnie z następującymi zasadami:

a) formularz PSC 1 stosuje się, jeżeli statek rybacki wyładowuje własny połów;

b) formularz PSC 2 stosuje się, jeżeli statek rybacki prowadził operacje przeładunku. W takich przypadkach dla każdego statku, z którego dokonano przeładunku, stosuje się odrębny formularz.

3. Państwo członkowskie portu niezwłocznie przekazuje kopię formularza, o którym mowa w ust. 2, państwu bandery statku rybackiemu oraz państwu (państwom) bandery statków, z których dokonano przeładunku, w przypadku gdy statek rybacki prowadził operacje przeładunku.

Artykuł 52

Zezwolenie na wyładunek lub przeładunek

1. Właściwe organy państwa członkowskiego portu mogą zezwolić na wyładunki lub przeładunki wyłącznie, jeżeli państwo bandery statku rybackiego zamierzającego dokonać wyładunku lub przeładunku bądź, w przypadku gdy statek prowadził operacje przeładunku poza portem, państwo lub państwa bandery statku, z którego dokonano przeładunku, potwierdziły poprzez zwrot kopii formularza przekazanego na mocy art. 51 ust. 3 z odpowiednio wypełnioną częścią B, że:

a) statki rybackie, które zadeklarowały połów ryb, posiadały wystarczającą kwotę w odniesieniu do zadeklarowanych gatunków;

b) ilości ryb na pokładzie zostały odpowiednio zgłoszone i uwzględnione przy obliczeniu wszelkich ograniczeń połowowych lub ograniczeń nakładu, które mogą mieć zastosowanie;

c) statki rybackie, które zadeklarowały połów ryb, posiadały zezwolenie na połowy w zadeklarowanych obszarach;

d) zadeklarowana obecność statku w obszarze połowów została zweryfikowana zgodnie z danymi VMS.

Operacje wyładunku lub przeładunku można rozpocząć wyłącznie po wydaniu zezwolenia przez właściwe organy państwa członkowskiego portu.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, państwo członkowskie portu może zezwolić na całość lub część wyładunku w przypadku braku potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, lecz w takich przypadkach przechowuje odnośne ryby pod kontrolą właściwych organów. Ryby te zostają zwrócone w celu sprzedaży, przekazania lub transportu wyłącznie po otrzymaniu potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli w ciągu 14 dni od wyładunku nie otrzymano potwierdzenia, państwo czonkowskie portu może skonfiskować i zbyć ryby zgodnie z przepisami krajowymi.

3. Właściwe organy państwa członkowskiego portu bezzwłocznie informują - poprzez przekazanie kopii formularza określonego w części I załącznika IV z odpowiednio wypełnioną częścią C o swojej decyzji dotyczącej przyznania lub nieprzyznania zezwolenia na wyładunek lub przeładunek - Komisję i Sekretariat NEAFC, jeżeli wyładowane lub przeładowane ryby złowiono w obszarze podlegającym konwencji NEAFC.

Artykuł 53

Inspekcje

1. Właściwe organy państw członkowskich prowadzą co roku w swoich portach inspekcje co najmniej 15% wyładunków lub przeładunków dokonywanych przez statki rybackie państw trzecich, o których mowa w art. 49.

2. Inspekcje obejmują monitorowanie całego rozładunku lub przeładunku oraz kontrolę krzyżową ilości podanych w uprzednim zawiadomieniu o wyładunku w podziale na gatunki oraz ilości wyładowanych lub przeładowanych w podziale na gatunki.

3. Inspektorzy podejmują wszelkie możliwe starania w celu uniknięcia niepotrzebnego opóźnienia statku i gwarantują minimalny stopień ingerencji i utrudnień na statku, a także dbają o uniknięcie pogorszenia jakości ryb.

Artykuł 54

Sprawozdania z inspekcji

1. Każda inspekcja jest dokumentowana poprzez sporządzenie sprawozdania z inspekcji zgodnie z częścią II załącznika XV.

2. Kopia każdego sprawozdania z inspekcji jest niezwłocznie przekazywana państwu bandery statku objętego inspekcją oraz państwu lub państwom bandery statku, z którego dokonano przeładunku, oraz Komisji iSekretariatowi NEAFC, jeśli wyładowane lub przeładowane ryby złowiono w obszarze regulowanym NEAFC.

3. Na wniosek państwa bandery statku objętego inspekcją zostaje mu przekazany oryginał lub potwierdzona kopia każdego sprawozdania z inspekcji.

ROZDZIAŁ IX

SZCZEGÓLNE PRZEPISY DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW NA OBSZARZE CCAMLR

SEKCJA 1

Ograniczenia i wymogi w odniesieniu do informacji o statkach

Artykuł 55

Zakazy oraz ograniczenia połowowe

1. Ukierunkowane połowy gatunków wymienionych w załączniku XIII są zakazane w strefach oraz w trakcie okresów wskazanych w tym załączniku.

2. W odniesieniu do nowych połowów i zwiadów rybackich limity połowowe oraz limity przyłowów określone w załączniku XIV stosuje się na podobszarach wskazanych w tym załączniku.

Artykuł 56

Wymogi w odniesieniu do informacji o statkach posiadających zezwolenie na dokonywanie połowów na obszarze CCAMLR

1. Oprócz informacji o upoważnionych statkach określonych w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, państwa członkowskie od dnia 1 sierpnia 2007 r. przekazują Komisji następujące informacje w odniesieniu do tych statków:

a) numer IMO statku (jeżeli został wydany);

b) poprzednia bandera, jeśli dotyczy;

c) międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy;

d) nazwisko (nazwa) i adres właściciela (właścicieli) statku oraz armatora (armatorów), jeśli są znani;

e) rodzaj statku;

f) miejsce i data budowy statku;

g) długość;

h) kolorowe zdjęcie statku, które zawiera:

i) jedno zdjęcie o wymiarach nie mniejszych niż 12 x 7 cm przedstawiające prawą burtę statku, długość całkowitą statku i wszystkie cechy jego budowy;

ii) jedno zdjęcie o wymiarach nie mniejszych niż 12 x 7 cm przedstawiające lewą burtę statku, pełną długość statku i wszystkie cechy jego budowy;

iii) jedno zdjęcie o wymiarach nie mniejszych niż 12 x 7 cm przedstawiające rufę statku, zrobione bezpośrednio od strony rufy;

i) środki podjęte w celu zabezpieczenia przed manipulacją przez osoby niepowołane urządzeniem kontroli satelitarnej umieszczonym na pokładzie.

2. Od dnia 1 sierpnia 2007 r. państwa członkowskie, w takim stopniu, w jakim jest to możliwe, przekazują Komisji również następujące informacje dotyczące statków posiadających zezwolenie na dokonywanie połowów na obszarze CCAMLR:

a) nazwisko (nazwa) i adres armatora, jeśli nie jest nim właściciel(-e) statku;

b) nazwisko i narodowość kapitana oraz, w miarę możliwości, kapitana połowów;

c) metoda lub metody połowów;

d) największa szerokość statku (m);

e) pojemność rejestrowa brutto;

f) rodzaje komunikacji na statku i numery (numery INMARSAT A, B oraz C);

g) normalny skład załogi;

h) moc głównego silnika lub silników;

i) nośność (tony), liczba ładowni rybnych i ich pojemność (m³);

j) wszelkie inne informacje (np. klasyfikacja lodu) uznane za potrzebne.

Artykuł 57

Sprawozdanie z obserwacji statków

1. Gdy kapitan statku rybackiego posiadającego licencję zaobserwuje statek rybacki na obszarze CCAMLR, w miarę możliwości zbiera jak największą ilość informacji na temat każdej takiej obserwacji, w tym:

a) nazwę i opis statku;

b) sygnał wywoławczy statku;

c) numer rejestracyjny i numer Lloyds/IMO statku;

d) państwo bandery statku;

e) zdjęcia statku dla celów sprawozdania;

f) wszelkie inne istotne informacje dotyczące zaobserwowanych działań statku.

2. Kapitan jak najszybciej przekazuje sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w ust. 1, do swojego państwa bandery. Państwo bandery przekazuje wszelkie takie sprawozdania Sekretariatowi CCAMLR, jeżeli zaobserwowany statek według norm CCAMLR prowadzi działania nielegalne, nieudokumentowane i nieuregulowane (IUU).

SEKCJA 2

zwiady rybackie

Artykuł 58

Uczestnictwo w zwiadach rybackich

1. Statki rybackie pływające pod banderą Hiszpanii oraz zarejestrowane w Hiszpanii, o których powiadomiono CCAMRL zgodnie z przepisami art. 7 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, mogą uczestniczyć w zwiadach rybackich przy użyciu takli w odniesieniu do Dissostichus spp. na podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.1, 58.4.2, 58.4.3a) poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej oraz 58.4.3b) poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej.

2. Nie więcej niż jeden statek rybacki z każdego państwa członkowskiego dokonuje połowów w rejonach 58.4.3a) oraz 58.4.3b) w tym samym okresie.

3. W odniesieniu do podobszarów 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1 oraz 58.4.2 całkowite limity połowowe oraz limity przyłowów przypadające na podobszar i rejon, a także ich rozdział między małe obszary badawcze (SSRU) w ramach każdego z nich, są określone w załączniku XIV. Połowy na jakimkolwiek małym obszarze badawczym wstrzymuje się, jeśli zgłoszony połów osiąga określony limit połowowy, a odnośny mały obszar badawczy zostaje zamknięty dla połowów na pozostałą część sezonu.

4. Połowy odbywają się na jak największym obszarze geograficznym oraz batymetrycznym w celu uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia możliwości rybołówstwa oraz w celu uniknięcia nadmiernego skoncentrowania połowów oraz nakładu połowowego. Jednakże połowy w rejonach 58.4.1 oraz 58.4.2 są zabronione na głębokości mniejszej niż 550 m.

Artykuł 59

Systemy sprawozdawczości

Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 58, podlegają następującym systemom sprawozdawczości dotyczącym połowów oraz nakładu połowowego:

a) pięciodniowemu systemowi sprawozdawczości połowu i nakładu określonemu w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, z wyjątkiem tego, że państwa członkowskie składają Komisji raporty połowowe i raporty dotyczące nakładu połowowego nie później niż dwa dni robocze po zakończeniu okresu sprawozdawczego, w celu natychmiastowego przekazania do CCAMLR. W odniesieniu do podobszarów 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1 oraz 58.4.2 sprawozdania sporządza się w odniesieniu do małych obszarów badawczych;

b) miesięcznemu systemowi sprawozdawczości w odniesieniu do połowu i nakładu według dokładnej skali określonemu w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

c) zgłaszana jest całkowita liczba oraz waga odrzuconych Dissostichus eleginoides i Dissostichus mawsoni, łącznie z tymi w stanie „galaretowatym”.

Artykuł 60

Wymogi specjalne

1. Zwiady rybackie, o których mowa w art. 58, prowadzi się zgodnie z przepisami art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 600/ 2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiającego niektóre środki techniczne stosowane do działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (⁴⁰) w odniesieniu do odpowiednich środków zmierzających do zmniejszenia przypadkowej śmiertelności ptaków morskich w trakcie połowów taklami oceanicznymi. Oprócz tych środków:

a) zakazuje się zrzutów odpadów w trakcie tych połowów;

b) statki uczestniczące w zwiadach rybackich w rejonach 58.4.1 oraz 58.4.2, które są zgodne z protokołami CCAMLR (A, B lub C) w odniesieniu do łowienia taklami są zwolnione z wymogu dotyczącego nocnego wystawiania narzędzi; jednak statki, które schwytają łącznie trzy ptaki morskie, bezzwłocznie przywracają nocne wystawianie zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

c) statki uczestniczące w zwiadach rybackich na podobsza-rach 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.3a) oraz 58.4.3b), które złapią łącznie trzy ptaki morskie, natychmiast zaprzestają połowów i zabrania się im dokonywania połowów poza zwykłym sezonem połowów do końca sezonu 2006/07.

2. Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich na podobszarach FAO 88.1 i 88.2 podlegają następującym wymogom dodatkowym:

a) statkom zabrania się dokonywania zrzutów:

i) olejów lub produktów paliwowych lub pozostałości olejowych do morza, z wyjątkiem dopuszczonych na podstawie załącznika I do MARPOL 73/78 (międzynarodowa konwencja o zapobieganiu zanieczyszczeniu morza przez statki);

ii) śmieci;

iii) odpadów żywności, których nie można przepuścić przez sito o otworach nie większych niż 25 mm;

iv) drobiu lub ich części (łącznie ze skorupkami jaj);

v) ścieków w obrębie 12 mil morskich od lądu lub szelfu lodowego, lub ścieków podczas gdy statek płynie z prędkością mniejszą niż 4 węzły;

vi) popiołu ze spalania; lub

vii) odpadków;

b) żadnego drobiu żywego lub innych żywych ptaków nie wprowadza się na podobszary 88.1 i 88.2, a jakikolwiek opierzony drób, który nie został skonsumowany, jest usuwany z podobszarów 88.1. i 88.2;

c) połowy Dissostichus spp. na podobszarach 88.1 i 88.2 są zakazane w obrębie 10 mil morskich od wybrzeża Wysp Balleny'ego.

Artykuł 61

Definicja zaciągów

1. Do celów niniejszej sekcji zaciąg obejmuje ustawienie przynajmniej jednej liny w danym miejscu. Do celów sprawozdawczości połowów oraz nakładu połowowego dokładne położenie geograficzne zaciągu jest określane przez środkowy punkt liny lub lin.

2. W celu oznaczenia jako zaciąg badawczy:

a) każdy zaciąg badawczy musi być oddalony o nie mniej niż pieć mil morskich od jakiegokolwiek innego zaciągu badawczego; odległość należy odmierzyć od środkowego punktu geograficznego każdego zaciągu badawczego;

b) każdy zaciąg obejmuje przynajmniej 3 500 haczyków oraz nie wiecej niż 10 000 haczyków; może się składać z oddzielnych lin ustawionych w tej samej pozycji;

c) czas zanurzenia każdego zaciągu takli wynosi co najmniej sześć godzin, liczonych od momentu ukończenia procesu ustawiania lin do rozpoczęcia procesu zaciągania.

Artykuł 62

Plany badawcze

Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 58, realizują plany badawcze na wszystkich małych obszarach badawczych, na które podzielono podobszary FAO 88.1 i 88.2 oraz rejony 58.4.1 i 58.4.2. Plan badawczy jest realizowany w następujący sposób:

a) po pierwszym wpłynięciu na mały obszar badawczy, pierwszych 10 zaciągów, oznaczonych jako „pierwszy cykl”, oznacza się jako „zaciągi badawcze” oraz muszą one spełniać kryteria określone w art. 61 ust. 2;

b) kolejnych 10 zaciągów, lub 10 ton połowu, w zależności od tego, która z wartości progowych jest osiągana jako pierwsza, oznacza się jako „drugi cykl”. Zaciągi w drugim cyklu, według uznania kapitana, można przeprowadzać jako część zwykłego zwiadu rybackiego. Jednak zaciągi te można również oznaczać jako zaciągi badawcze, pod warunkiem że spełniają one wymogi art. 61 ust. 2;

c) po ukończeniu pierwszego i drugiego cyklu zaciągów, jeśli kapitan zamierza kontynuować połowy w granicach małego obszaru badawczego, statek rozpoczyna „trzeci cykl”, czego skutkiem jest dokonanie ogółem 20 zaciągów we wszystkich trzech cyklach. Trzeci cykl zaciągów zostaje zakończony podczas tego samego pobytu na małym obszarze badawczym co pierwszy i drugi cykl;

d) po ukończeniu 20 zaciągów badawczych w trzecim cyklu statek może kontynuować połowy w obrębie małego obszaru badawczego;

e) na małych obszarach badawczych A, B, C, E oraz G na podobszarach 88.1 i 88.2, gdzie nadający się do połowów obszar dna morza jest mniejszy niż 15 000 km², nie stosuje się lit. b), c) i d), a po zakończeniu 10 zaciągów badawczych statek może kontynuować połowy w obrębie małego obszaru badawczego.

Artykuł 63

Plany zbierania danych

1. Statki rybackie uczestniczące w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 58, realizują plany zbierania danych na wszystkich małych obszarach badawczych, na które podzielono podobszary FAO 88.1 i 88.2 oraz rejony 58.4.1 i 58.4.2. Plan zbierania danych obejmuje następujące dane:

a) pozycję oraz głębokość morza na końcu każdej liny zaciągu;

b) czas ustawiania, zanurzenia oraz wybierania;

c) ilość oraz gatunki ryb straconych na powierzchni;

d) liczba zestawów haczyków;

e) rodzaj przynęty;

f) skuteczność przynęty ( %);

g) rodzaj haczyka; i

h) warunki panujące na morzu, zachmurzenie i faza księżyca w momencie ustawiania lin.

2. Wszystkie dane, o których mowa w ust. 1, są zbierane w odniesieniu do każdego zaciągu badawczego; w szczególności, w zaciągu badawczym do 100 ryb należy zmierzyć wszystkie ryby, a z co najmniej 30 ryb pobiera się próbki w celu przeprowadzenia badań biologicznych. W przypadku złowienia więcej niż 100 ryb, stosuje się metodę losowego pobierania podpróbek.

Artykuł 64

Program znakowania ryb

1. Każdy statek rybacki uczestniczący w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 58, realizuje w następujący sposób program znakowania ryb:

a) osobniki Dissostichus spp. są znakowane oraz wypuszczane zgodnie z przepisami określonymi w protokole znakowania CCAMLR dotyczącymi Dissostichus spp. w zwiadach rybackich. Statki zaprzestają znakowania po oznakowaniu 500 osobników lub opuszczają łowisko po oznakowaniu jednego osobnika na złowioną tonę żywej wagi;

b) w celu realizacji wymogu znakowania program obejmuje osobniki o wszystkich wymiarach. Znakuje się wyłącznie te antary, które są w dobrym stanie. Wszystkie wypuszczone osobniki powinny być dwukrotnie oznakowane, a wypuszczanie powinno obejmować możliwie największy obszar geograficzny;

c) wszystkie znaczki posiadają wyraźny nadruk niepowtarzalnego numeru seryjnego oraz adresu zwrotnego, tak aby pochodzenie znaczków mogło zostać odtworzone w przypadku ponownego złapania oznakowanego osobnika;

d) wszystkie ponownie złapane oznakowane osobniki (tzn. złowione ryby posiadające już oznakowanie) nie są ponownie wypuszczane, nawet jeśli przebywały na wolności przez krótki okres;

e) od wszystkich ponownie złapanych, oznakowanych osobników pobiera się próbki biologiczne (długość, waga, płeć, gruczoły płciowe), w miarę możliwości wykonuje się elektroniczne zdjęcie, pobiera się otolity i usuwa się znaczek;

f) wszystkie odpowiednie dane znaczka oraz wszelkie dane na temat ponownie złapanego oznakowanego osobnika zgłasza się CCAMLR elektronicznie w formacie CCAMLR, w terminie trzech miesięcy od opuszczenia łowisk przez statek;

g) wszystkie odpowiednie dane znaczka oraz wszelkie dane na temat ponownie złapanego oznakowanego osobnika są również zgłaszane elektronicznie w formacie CCAMLR do odpowiedniego regionalnego magazynu danych ze znaczków, opisanego szczegółowo w protokole znakowania CCAMLR.

2. Oznakowane i wypuszczone antary nie są wliczane do limitów połowowych.

Artykuł 65

Obserwatorzy naukowi i inspektorzy

1. W trakcie całej działalności połowowej w ramach okresu połowowego na pokładzie każdego statku rybackiego uczestniczącego w zwiadach rybackich, o których mowa w art. 58, przebywa co najmniej dwóch obserwatorów naukowych, spośród których jeden jest obserwatorem wyznaczonym zgodnie z Systemem Międzynarodowych Obserwacji Naukowych CCAMLR.

2. Każde państwo członkowskie, z zastrzeżeniem obowiązujących krajowych przepisów prawnych i administracyjnych i zgodnie z tymi przepisami, w tym przepisami regulującymi dopuszczanie dowodów w sądach krajowych, uznaje sprawozdania inspektorów wyznaczonych przez członka CCAMLR w ramach tego systemu i podejmuje w związku z nimi działania na takiej samej zasadzie jak w przypadku sprawozdań własnych inspektorów; zarówno odnośna umawiająca się strona, jak i wyznaczający członek CCAMLR współpracują w celu ułatwienia postępowań sądowych lub innych postępowań będących rezultatem wszelkich takich sprawozdań.

Artykuł 66

Zawiadomienia o zamiarze uczestnictwa w połowie kryla

Każde państwo członkowskie zamierzające poławiać kryl na obszarze CCAMLR powiadamia Sekretariat CCAMLR o swoim zamiarze nie później niż cztery miesiące przed regularnym corocznym posiedzeniem Komisji, bezpośrednio przed sezonem, w którym zamierza prowadzić połowy.

Artykuł 67

Przejściowy zakaz połowów dalekomorskich przy użyciu pławnic

1. Stosowanie pławnic na obszarze CCAMLR, w celach innych niż badania naukowe, jest zabronione do czasu zbadania przez

Komitet Naukowo-Badawczy ewentualnego wpływu tego narzędzia połowowego i złożenia przez niego sprawozdania na ten temat, oraz do czasu wyrażenia przez Komisję zgody na podstawie opinii Komitetu Naukowo-Badawczego świadczącej o tym, że na obszarze CCAMLR można stosować taką metodę połowów.

2. Stosowanie pławnic w celach badań naukowych w wodach głębszych niż 100 metrów zgłasza się z wyprzedzeniem Komitetowi Naukowo-Badawczemu i jest ono zatwierdzane przez Komisję przed rozpoczęciem takich badań.

3. Każdy statek planujący tranzyt przez obszar CCAMLR i posiadający na pokładzie pławnice musi z wyprzedzeniem powiadomić Sekretariat CCAMLR o swoich zamiarach, w tym o przewidywanych datach przepływania przez obszar CCAMLR. Każdy statek posiadający pławnice w obrębie obszaru CCAMLR, który nie dokonał takiego powiadomienia z wyprzedzeniem, narusza niniejsze przepisy.

Artykuł 68

Przejściowe ograniczenia stosowania narzędzi do połowów włokami dennymi na dalekomorskich obszarach CCAMLR w sezonie połowowym 2006/2007 i 2007/2008

1. Stosowanie narzędzi do połowów włokami dennymi na dalekomorskich obszarach CCAMLR jest ograniczone do obszarów, na których obowiązują środki ochronne Komisji w odniesieniu do narzędzi do połowów włokami dennymi.

2. Niniejszego środka ograniczającego nie stosuje się do wykorzystywania narzędzi do połowów włokami dennymi podczas prowadzenia badań naukowych na obszarze konwencji.

ROZDZIAŁ X

SZCZEGÓLNE PRZEPISY DOTYCZĄCE STATKÓW WSPÓLNOTOWYCH DOKONUJĄCYCH POŁOWÓW NA OBSZARZE KONWENCJI SEAFO

SEKCJA 1

Zezwolenia dla statków

Artykuł 69

Zezwolenia dla statków

1. Do dnia 1 czerwca 2007 r. państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną, o ile to możliwe, wykaz swoich statków, którym zezwala się na prowadzenie działań na obszarze Konwencji SEAFO poprzez wydanie zezwolenia połowowego.

2. Właściciele statków objętych wykazem, o którym mowa w ust. 1, są obywatelami lub podmiotami prawnymi Wspólnoty.

3. Statki rybackie otrzymują zezwolenie na prowadzenie działań na obszarze Konwencji SEAFO wyłącznie, jeżeli są w stanie spełnić wymogi i obowiązki wynikające z Konwencji SEAFO i jej środki ochrony i zarządzania.

4. Nie wydaje się zezwolenia połowowego statkom, które prowadziły działania połowowe IUU, o ile nowi właściciele nie przedstawili wystarczających dowodów na to, że poprzedni właściciele i armatorzy nie mają już w związku z nimi żadnego interesu prawnego, korzyści ani zysków finansowych, nie sprawują nad nimi kontroli, lub że, uwzględniając wszystkie odpowiednie fakty, ich statki nie prowadzą połowów IUU i nie są związane z takimi połowami.

5. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje:

a) nazwa statku, numer wpisu do rejestru, poprzednio używane nazwy (jeśli są znane) oraz port rejestracji;

b) poprzednia bandera (jeśli dotyczy);

c) międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy (jeżeli dotyczy);

d) nazwisko (nazwa) i adres właściciela lub właścicieli;

e) typ statku;

f) długość;

g) nazwisko (nazwa) i adres armatora (zarządzającego) lub armatorów (zarządzających) (jeżeli dotyczy);

h) pojemność rejestrowa brutto; i

i) moc głównego silnika lub silników.

6. Państwa członkowskie niezwłocznie zgłaszają Komisji, po sporządzeniu pierwszego wykazu upoważnionych statków, o wszelkich dodanych informacjach, skreśleniach i/lub wszelkich modyfikacjach z chwilą dokonania takich zmian.

Artykuł 70

Obowiązki upoważnionych statków

1. Statki przestrzegają wszystkich odpowiednich środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez SEAFO.

2. Upoważnione statki posiadają na pokładzie ważne świadectwa rejestracji statku oraz ważne zezwolenie na połowy i/lub przeładunek.

Artykuł 71

Nieupoważnione statki

1. Państwa członkowskie podejmują środki w celu wprowadzenia zakazu połowów, zatrzymywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku gatunków objętych Konwencją SEAFO przez statki, które nie figurują na liście upoważnionych statków SEAFO.

2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji wszelkie rzeczowe informacje świadczące o uzasadnionych podstawach, które pozwalają podejrzewać, że statki nieobjęte listą upoważnionych statków SEAFO prowadzą na obszarze konwencji SEAFO połowy i/lub przeładunek gatunków objętych konwencją SEAFO.

3. Państwa członkowskie podejmują konieczne środki gwarantujące, że właściciele statków objętych listą upoważnionych statków SEAFO nie uczestniczą w działaniach połowowych prowadzonych przez statki nieobjęte listą upoważnionych statków SEAFO na obszarze Konwencji SEAFO ani nie są związane z takimi działaniami.

SEKCJA 2

Przeładunki

Artykuł 72

Zakaz przeładunków na morzu

Każde państwo członkowskie zakazuje przeładunków na morzu statkom pływającym pod jego banderą na obszarze Konwencji SEAFO w odniesieniu do gatunków objętych Konwencją SEAFO.

Artykuł 73

Przeładunki w porcie

1. Wspólnotowe statki rybackie, które poławiają gatunki objęte Konwencją SEAFO na obszarze konwencji SEAFO, dokonują przeładunków wyłącznie w porcie jednej z umawiających się stron SEAFO, jeżeli posiadają uprzednie zezwolenie umawiającej się strony, w której porcie odbędzie się ta operacja. Wspólnotowe statki rybackie mogą dokonywać przeładunków wyłącznie, jeżeli otrzymały takie uprzednie zezwolenie na przeładunek od państwa członkowskiego bandery i państwa portu.

2. Każde państwo członkowskie gwarantuje, że jego upoważnione statki rybackie otrzymują uprzednie zezwolenie na udział w przeładunkach w porcie. Państwa członkowskie gwarantują również, że przeładunki są zgodne ze zgłoszoną ilością połowu każdego statku oraz nakładają wymóg składania raportów z przeładunków.

3. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego, który dokonuje przeładunku na inny statek, zwany dalej „statkiem, na który dokonuje się przeładunku”, dowolnych ilości gatunków objętych Konwencją SEAFO złowionych na obszarze konwencji SEAFO, w momencie przeładunku informuje państwo bandery statku, na który dokonuje się przeładunku, o odnośnych gatunkach i ilościach, o dacie przeładunku i miejscu połowów oraz przekazuje swojemu państwu członkowskiemu bandery deklarację przeładunkową SEAFO zgodnie ze wzorem zamieszczonym w części I załącznika XVI.

4. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego zgłasza, co najmniej z 24-godzinnym wyprzedzeniem, następujące informacje umawiającej się stronie SEAFO, w której porcie odbędzie się przeładunek:

a) nazwy statków rybackich dokonujących przeładunku;

b) nazwy statków, na które dokonuje się przeładunku;

c) tonaż w podziale na gatunki do przeładunku;

d) datę oraz port przeładunku.

5. Nie później niż 24 godziny przed rozpoczęciem oraz po zakończeniu przeładunku, jeżeli odbywa się on w porcie jednej z umawiających się stron SEAFO, kapitan wspólnotowego statku, na który dokonuje się przeładunku, informuje właściwe organy państwa portu o ilościach połowów gatunków objętych Konwencją SEAFO znajdujących się na pokładzie jego statku i w ciągu 24 godzin przekazuje deklarację przeładunkową SEAFO tym właściwym organom.

6. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego, na który dokonuje się przeładunku, na 48 godzin przed wyładunkiem przesyła deklarację przeładunkową SEAFO właściwym organom państwa portu, w którym odbywa się wyładunek.

7. Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki w celu zweryfikowania dokładności otrzymanych informacji oraz współpracuje z państwem bandery w celu zagwarantowania, że wyładunki są zgodne ze zgłoszoną ilością połowów każdego statku.

8. Każde państwo członkowskie, którego statki są upoważnione do prowadzenia połowów gatunków objętych Konwencją SEAFO na obszarze Konwencji SEAFO, do dnia 1 czerwca 2007 r. zgłasza Komisji szczegółowe informacje na temat przeładunków dokonanych przez statki pływające pod jego banderą.

SEKCJA 3

Środki ochrony dotyczące zarządzania wrażliwymi głębinowymi środowiskami naturalnymi i ekosystemami

Artykuł 74

Obszary zamknięte

Na obszarach określonych poniżej wspólnotowym statkom rybackim zabrania się wszelkich działań połowowych w odniesieniu do gatunków objętych Konwencją SEAFO:

a)	podrejon A1
	i) Dampier Seamount
	10º 00'S 02º 00'W	10º 00'S 00º 00'E
	12º 00'S 02º 00'W	12º 00'S 00º 00'E
	ii) Malahit Guyot Seamount
	11º 00'S 02º 00'W	11º 00'S 04º 00'W
	13º 00'S 02º 00'W	13º 00'S 04º 00'W
b)	podrejon B1
	Molloy Seamount
	27º 00'S 08º 00'E	27º 00'S 10º 00'E
	29º 00'S 08º 00'E	29º 00'S 10º 00'E
c)	rejon C
	i) Schmidt-Ott Seamount & Erica Seamount
	37º 00'S 13º 00E	37º 00'S 17º 00'E
	40º 00'S 13º 00E	40º 00'S 17º 00'E
	ii) Africana seamount
	37º 00'S 28º 00E	37º 00'S 30º 00E
	38º 00'S 28º 00E	38º 00'S 30º 00E
	iii) Panzarini Seamount
	39º 00'S 11º 00'E	39º 00'S 13º 00'E
	41º 00'S 11º 00'E	41º 00'S 13º 00'E
d)	podrejon C1
	i) Vema Seamount
	31º 00'S 08º 00'E	31º 00'S 09º 00'E
	32º 00'S 08º 00'E	32º 00'S 09º 00'E
	ii) Wust Seamount
	33º 00'S 06º 00'E	33º 00'S 08º 00'E
	34º 00'S 06º 00'E	34º 00'S 08º 00'E

e)	rejon D
	i) Discovery, Junoy, Shannon Seamounts
	41º 00'S 06º 00'W	41º 00'S 03º 00'E
	44º 00'S 06º 00'W	44º 00'S 03º 00'E
	ii) Schwabenland & Herdman Seamounts
	44º 00'S 01º 00'W	44º 00'S 02º 00'E
	47º 00'S 01º 00'W	47º 00'S 02º 00'E.

Artykuł 75

Wcześniejsze działania połowowe

Do dnia 1 czerwca 2007 r. państwa członkowskie zgłaszają Komisji, w następującej formie, informacje związane z ich działaniami połowowymi w odniesieniu do gatunków objętych konwencją SEAFO, które prowadzono w latach 2004, 2005 i 2006 na obszarach, o których mowa w art. 74.

SEKCJA 4

Środki ograniczające przypadkowe przyłowy ptaków morskich

Artykuł 76

Informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi

Państwa członkowskie zbierają i przedstawiają Komisji do dnia 1 czerwca 2007 r. wszelkie dostępne informacje dotyczące interakcji z ptakami morskimi, w tym przypadkowych przyłowów przez ich statki rybackie poławiające gatunki objęte Konwencją SEAFO.

Artykuł 77

Środki ograniczające ryzyko

1. Wszystkie wspólnotowe statki prowadzące połowy na południe od 30 stopnia szerokości geograficznej południowej posiadają na pokładzie i stosują liny płoszące ptaki (tyczki liny płoszącej tori):

a) tyczki liny płoszącej tori są zgodne z uzgodnionym modelem tyczek lin płoszących tori i wytycznymi w sprawie ich stosowania, określonymi w części II załącznika XVI;

b) tyczki liny płoszącej tori stosuje się zawsze przed zanurzeniem takli w wodzie na południe od 30 stopnia szerokości geograficznej południowej;

c) jeżeli jest to wykonalne, statki powinny stosować drugą tyczkę tori oraz linę płoszącą ptaki w okresach wysokiej liczebności lub aktywności ptaków;

d) statki posiadają na pokładzie zapasowe liny płoszące tori, które są gotowe do natychmiastowego wykorzystania.

2. Takle wystawia się wyłącznie w nocy (tzn. po zapadnięciu zmroku, w godzinach zmierzchu żeglarskiego (⁴¹)). Podczas nocnych połowów z wykorzystaniem takli stosuje się jedynie minimalne oświetlenie statków rybackich niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa.

3. W trakcie wydawania lub wystawiania narzędzi połowowych zabronione jest dokonywanie zrzutu odpadów. Należy unikać zrzutów odpadów podczas wybierania narzędzi. Jeżeli to możliwe, wszelkie takie zrzuty odbywają się po przeciwnej stronie statku w stosunku do miejsca wybierania narzędzi. W przypadku statków lub łowisk nieobjętych wymogiem zatrzymywania odpadów na pokładzie statku, wprowadza się zasadę usuwania haczyków z odpadów i głów ryb przed zrzutem odpadów. Przed wydaniem sieci zostają one oczyszczone z pozostałości, które mogą przyciągnąć ptaki morskie.

4. Wspólnotowe statki rybackie przyjmują procedury wydawania i wybierania, które minimalizują czas utrzymywania się sieci o luźnych oczkach na powierzchni. W miarę możliwości nie przeprowadza się napraw sieci, kiedy znajduje sie ona w wodzie.

5. Wspólnotowe statki rybackie zachęca się do stosowania konfiguracji narzędzi, które zminimalizują prawdopodobieństwo, że ptaki zbliżą się do części sieci, która jest dla nich najbardziej niebezpieczna. Może to obejmować większe obciążenie lub zmniejszenie pływalności sieci, tak aby zanurzała się szybciej, bądź umieszczenie kolorowych wstążek płoszących lub innych dodatków na tych częściach sieci gdzie rozmiar oczek stanowi szczególne zagrożenie dla ptaków.

6. Wspólnotowym statkom rybackim, które ze względu na konstrukcję nie posiadają pokładowych urządzeń przetwórczych lub odpowiedniej pojemności do zatrzymywania odpadów na pokładzie bądź możliwości dokonywania zrzutów odpadów po przeciwnej stronie statku w stosunku do miejsca wybierania narzędzi, nie zezwala się na połowy na obszarze konwencji SEAFO.

7. Należy dołożyć wszelkich starań, aby żywe ptaki schwytane podczas połowu sznurami haczykowymi były wypuszczane na wolność, a haczyki, o ile to tylko możliwe, usuwane w sposób niezagrażający ich życiu.

SEKCJA 5

Kontrola

Artykuł 78

Zgłaszanie ruchów statków i połowów

1. Statki rybackie i badawcze statki rybackie upoważnione do połowów na obszarze konwencji SEAFO i prowadzące połowy przesyłają raporty w momencie wejścia, raporty połowowe i raporty w momencie wyjścia za pomocą VMS lub innych właściwych środków organom państwa członkowskiego bandery oraz, jeżeli wymaga tego państwo członkowskie bandery, Sekretariatowi Wykonawczemu SEAFO.

2. Raport w momencie wejścia składa się nie wcześniej niż 12 godzin i co najmniej 6 godzin przed każdym wejściem na obszar konwencji SEAFO i zawiera on datę i godzinę wejścia, pozycję geograficzną statku i ilość ryb na pokładzie w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 Alfa FAO) i według żywej wagi (w kg).

3. Raport połowowy sporządza się w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 Alfa FAO) i według żywej wagi (w kg) z końcem każdego miesiąca kalendarzowego.

4. Raport w momencie wyjścia składa się nie wcześniej niż 12 godzin i co najmniej 6 godzin przed każdym wyjściem z obszaru konwencji SEAFO. Zawiera on datę i godzinę wyjścia, pozycję geograficzną statku, liczbę dni połowowych i połów w podziale na gatunki (zgodnie z kodami 3 Alfa FAO) i według żywej wagi (w kg) dokonany na obszarze konwencji SEAFO od rozpoczęcia połowów na obszarze konwencji SEAFO lub od ostatniego raportu połowowego.

Artykuł 79

Obserwacje naukowe i zbieranie informacji pomagających przy ocenie zasobów

1. Każde państwo członkowskie gwarantuje, że na pokładzie wszystkich statków rybackich działających na obszarze konwencji SEAFO i poławiających gatunki objęte konwencją SEAFO znajdują się wykwalifikowani obserwatorzy naukowi.

2. Każde państwo członkowskie nakłada wymóg przedłożenia przez obserwatorów zebranych informacji dotyczących każdego statku pływającego pod jego banderą w ciągu 30 dni od opuszczenia obszaru konwencji SEAFO. Dane są przedkładane w formie określonej przez Komitet Naukowo-Badawczy SEAFO. Państwa członkowskie jak najszybciej przekazują Komisji kopię informacji, biorąc pod uwagę konieczność zachowania poufności danych w postaci niezagregowanej. Państwo członkowskie może także przekazać kopię informacji Sekretariatowi Wykonawczemu SEAFO.

3. Informacje określone w niniejszym artykule zostają, w największym możliwym stopniu, zebrane i zweryfikowane przez wyznaczonych obserwatorów do dnia 30 czerwca 2007.

Artykuł 80

Przypadki zaobserwowania statków krajów niebędących umawiającymi się stronami

1. Statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego zgłaszają swojemu państwu członkowskiemu bandery informacje na temat wszelkich działań połowowych prowadzonych na obszarze konwencji SEAFO przez statki pływające pod banderą kraju niebędącego umawiającą się stroną konwencji. Informacje te zawierają między innymi:

a) nazwę statku;

b) numer rejestracyjny statku;

c) państwo bandery statku;

d) wszelkie inne istotne informacje dotyczące zaobserwowanego statku.

2. Każde państwo członkowskie jak najszybciej przedkłada Komisji informacje, o których mowa w ust. 1. Komisja przesyła tę informację do wiadomości Sekretariatu Wykonawczego SEAFO.

ROZDZIAŁ Xa

ŚRODKI SPECJALNE W ODNIESIENIU DO TUŃCZYKA BŁĘKITNOPŁETWEGO WE WSCHODNIM ATLANTYKU I W MORZU ŚRÓDZIEMNYM

SEKCJA 1

Środki w Zakresie Zarządzania

Artykuł 80a

Zakres zastosowania

Niniejszy rozdział określa ogólne zasady stosowania przez Wspólnotę środków specjalnych w odniesieniu do zasobów tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) zalecanych przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT). Ma on zastosowanie do tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

Artykuł 80b

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:

a) „CPC” oznacza umawiające się strony Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego oraz współpracujące nieumawiajace się strony, podmioty lub podmioty rybackie;

b) „statek rybacki” oznacza dowolny statek wykorzystywany lub przeznaczony do wykorzystania do celów przemysłowej eksploatacji zasobów tuńczyka, w tym statki przetwórnie i statki uczestniczące w przeładunkach;

c) „wspólna operacja połowowa” oznacza wszelkie operacje dokonywane przez dwa statki lub więcej pływające pod banderami różnych CPC lub różnych państw członkowskich, w przypadku których połowy jednego statku przypisuje się w całości lub w części jednemu lub kilku innym statkom;

d) „działania transferowe” oznaczają dowolny transfer tuńczyka błękitnopłetwego:

i) ze statku rybackiego do docelowego miejsca tuczu tuńczyków błękitnopłetwych, w tym transfer ryb, które padły lub uciekły w trakcie transportu;

ii) z miejsca hodowli tuńczyków błękitnopłetwych lub tonara na statek przetwórnię, statek transportowy lub na ląd;

e) „tonar” oznacza narzędzie połowowe zakotwiczone w dnie i zazwyczaj zawierające skrzydło, które prowadzi ryby do wnętrza pułapki;

f) „hodowla w sadzach” oznacza, że tuńczyk błękitno-płetwy nie zostaje wciągnięty na pokład i obejmuje zarówno tucz, jak i hodowlę;

g) „tucz” oznacza trzymanie tuńczyka w sadzu przez krótki okres (zazwyczaj 2-6 miesięcy) zmierzające przede wszystkim do zwiększenia zawartości tłuszczu w rybie;

h) „hodowla” oznacza trzymanie tuńczyka w sadzu przez okres dłuższy niż rok, zmierzające do zwiększenia całkowitej biomasy;

i) „przeładunek” oznacza przeładowanie całości lub części ładunku tuńczyka błękitnopłetwego ze statku rybackiego na inny statek rybacki w porcie;

j) „statek przetwórnia” oznacza statek, na którego pokładzie produkty rybołówstwa poddaje się co najmniej jednej z następujących operacji przed ich opakowaniem: filetowanie lub krojenie, mrożenie lub przetworzenie;

k) „rybołówstwo sportowe” oznacza połowy nieprzemysłowe, których uczestnicy należą do krajowej organizacji sportowej lub posiadają krajową licencję sportową;

l) „rybołówstwo rekreacyjne” oznacza połowy nieprzemysłowe, których uczestnicy nie należą do krajowej organizacji sportowej ani nie posiadają krajowej licencji sportowej;

m) „zadanie II” oznacza zadanie II zgodnie z definicją Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) w „Podręczniku terenowym w zakresie statystyki i pobierania próbek tuńczyka atlantyckiego i tuńczykopodobnych” (wydanie trzecie, ICCAT, 1990 r.).

Artykuł 80c

Kwoty

1. Każde państwo członkowskie może przydzielić przysługującą mu kwotę tuńczyka błękitnopłetwego swoim statkom rybackim i tonarom, które mają pozwolenie na prowadzenie czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

2. Prywatne uzgodnienia handlowe między obywatelami państwa członkowskiego i CPC, zmierzające do wykorzystania statku rybackiego pływającego pod banderą tego państwa członkowskiego do połowów w ramach kwoty tuńczyka przysługującej CPC, zawiera się wyłącznie za zezwoleniem zainteresowanego państwa członkowskiego, które informuje o tym Komisję.

Artykuł 80d

Wspólne operacje połowowe

1. Wszelkie wspólne operacje połowowe dotyczące tuńczyka błękitnopłetwego z udziałem statków pływających pod banderą państwa członkowskiego lub kilku państw członkowskich są dozwolone wyłącznie po wyrażeniu zgody przez zainteresowane państwo członkowskie lub państwa członkowskie bandery.

2. W momencie składania wniosku o zezwolenie każde państwo członkowskie podejmuje środki konieczne do uzyskania od swojego statku rybackiego uczestniczącego we wspólnej operacji połowowej szczegółowych informacji dotyczących czasu trwania wspólnej operacji, tożsamości biorących w niej udział operatorów oraz klucza przydziału dokonanych połowów pomiędzy statki.

3. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji informacje, o których mowa w ust. 2. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu ICCAT.

SEKCJA 2

Środki Techniczne

Artykuł 80e

Sezon zamknięty dla połowów

W drodze odstępstwa od przepisu określonego w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 520/2007 (⁴²):

a) zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym przez duże statki o długości ponad 24 m, poławiające gatunki pelagiczne taklami oceanicznymi, w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 grudnia 2007 r., z wyjątkiem obszaru wyznaczonego przez współrzędne geograficzne 10° W oraz 42° N;

b) zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego okręż-nicami we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2007 r.;

c) zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego statkami do połowu tuńczyków wędami ręcznymi we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym w okresie od dnia 15 listopada 2007 r. do dnia 15 maja 2008 r.;

d) zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego trawlerami do połowów pelagicznych we wschodnim Atlantyku w okresie od dnia 15 listopada 2007 r. do dnia 15 maja 2008 r.

Artykuł 80f

Stosowanie samolotów

W drodze odstępstwa od przepisu określonego w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 520/2007, zakazuje się stosowania samolotów lub śmigłowców do lokalizowania tuńczyka błękitnopłetwego na obszarze konwencji.

Artykuł 80g

Minimalna wielkość

1. W drodze odstępstwa od art. 8 i załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 520/2007, ze skutkiem najpóźniej od dnia 30 czerwca 2007 r. minimalną wielkość tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ustala się na 30 kg lub 115 cm.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 i bez uszczerbku dla art. 80i, ze skutkiem najpóźniej od dnia 30 czerwca 2007 r. minimalna wielkość tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) wynosząca 8 kg lub 75 cm ma zastosowanie do następujących tuńczyków błękitnopłetwych:

a) tuńczyk błękitnopłetwy złowiony we wschodnim Atlantyku przez statki do połowu tuńczyków wędami ręcznymi, statki do połowu wędami holowanymi i trawlery do połowów pelagicznych;

b) tuńczyk błękitnopłetwy złowiony w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych.

3. Dodatkowe warunki szczegółowe dla tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku przez statki do połowu tuńczyków wędami ręcznymi, statki do połowu wędami holowanymi i trawlery do połowów pelagicznych określono w części I załącznika XVIa.

Artykuł 80h

Plan pobierania próbek tuńczyka błękitnopłetwego

1. W drodze odstępstwa od przepisów określonych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 520/2007, każde państwo członkowskie opracowuje program pobierania próbek w celu określenia struktury długościowej złowionego tuńczyka błękitnopłetwego.

2. Pobieranie próbek w celu oceny wielkości przeprowadza się na 100 sztukach na każde 100 ton żywych ryb albo na próbce stanowiącej 10 % całkowitej liczby ryb umieszczonych w sadzu. Próbkę wielkościową pobiera się na podstawie długości lub wagi podczas odłowu w miejscu hodowli oraz z ryb padłych w trakcie transportu, zgodnie z metodą przyjętą przez ICCAT w odniesieniu do zgłaszania danych w ramach zadania II.

3. Opracowuje się uzupełniające metody pobierania próbek dotyczące ryb hodowanych dłużej niż rok.4. Próbki pobierane są losowo w czasie odłowu i obejmują wszystkie sadze. Dane dotyczące próbek pobranych w roku 2007 r. przekazuje się do ICCAT do dnia 31 maja 2008 r.

Artykuł 80i

Przyłów

1. Wszystkim statkom rybackim, poławiającym czynnie lub niepoławiającym czynnie tuńczyka błękitnopłetwego, zezwala się na przyłów w maksymalnej wysokości 8 % tuńczyka błękitnopłetwego o wadze 10-30 kg.

2. Wartość procentową określoną w ust. 1 oblicza się na podstawie całkowitego przyłowu wyrażonego w liczbie ryb przypadającej na wyładunek całkowitych połowów tuńczyka błękitnopłetwego tych statków albo na podstawie ekwiwalentu wagi wyrażonego w procentach.

3. Przyłów musi być odliczony z kwoty państwa członkowskiego bandery. Zakazuje się odrzutów martwych ryb z przyłowów; odrzuty te odlicza się z kwoty państwa członkowskiego bandery.

4. Do wyładunków przyłowu tuńczyka błękitnopłetwego stosuje się art. 8 0n oraz 80p ust. 3.

Artykuł 80j

Rybołówstwo rekreacyjne

1. W ramach rybołówstwa rekreacyjnego zabrania się połowu, trzymania na pokładzie, przeładunku i wyładunku więcej niż jednego osobnika tuńczyka błękitnopłetwego w ciągu danego rejsu morskiego.

2. Zabrania się wprowadzania do obrotu tuńczyka błękitnopłetwego złowionego w ramach rybołówstwa rekreacyjnego, chyba że służy to celom charytatywnym.

3. Każde państwo członkowskie odnotowuje dane dotyczące połowów w ramach rybołówstwa rekreacyjnego i przekazuje te dane Komisji. Komisja przekazuje te informacje Stałemu Komitetowi ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

4. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki gwarantujące w jak największym stopniu wypuszczanie żywcem tuńczyka błękitnopłetwego, a zwłaszcza młodych osobników, w ramach rybołówstwa rekreacyjnego.

Artykuł 80k

Rybołówstwo sportowe

1. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu regulacji rybołówstwa sportowego, zwłaszcza za pomocą zezwoleń na połowy.

2. Zabrania się wprowadzania do obrotu tuńczyka błękitnopłetwego złowionego w ramach rybackich zawodów sportowych, chyba że służy to celom charytatywnym.

3. Każde państwo członkowskie odnotowuje dane dotyczące połowów w ramach rybołówstwa sportowego i przekazuje te dane Komisji. Komisja przekazuje te informacje Stałemu Komitetowi ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

4. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki gwarantujące w jak największym stopniu wypuszczanie żywcem tuńczyka błękitnopłetwego, a zwłaszcza młodych osobników, w ramach rybołówstwa sportowego.

SEKCJA 3

Środki Kontrolne

Artykuł 80l

Rejestr statków upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego

1. Do dnia 14 czerwca 2007 r. każde państwo członkowskie prześle Komisji drogą elektroniczną wykaz wszystkich statków rybackich pływających pod jego banderą, które upoważniono do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym poprzez wydanie specjalnego zezwolenia połowowego.

2. Przed dniem 15 czerwca 2007 r. Komisja prześle te informacje Sekretariatowi Wykonawczemu ICCAT, tak aby statki te wprowadzono do prowadzonego przez ICCAT rejestru statków upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

3. Wspólnotowe statki rybackie, których dotyczy ten artykuł, a które nie są wprowadzone do rejestru ICCAT, nie mogą poławiać, trzymać na pokładzie, dokonywać przeładunku, transportu, transferu ani wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

4. Artykuł 8a ust. 2, 4, 6, 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1936/2001 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 80m

Rejestr tonarów upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego

1. Do dnia 14 czerwca 2007 r. każde państwo członkowskie prześle Komisji drogą elektroniczną wykaz swoich tonarów upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym poprzez wydanie specjalnego zezwolenia połowowego. Wykaz zawiera nazwy tonarów i numer rejestracyjny.

2. Przed dniem 15 czerwca 2007 r. Komisja prześle wykaz Sekretariatowi Wykonawczemu ICCAT, tak aby tonary te wprowadzono do prowadzonego przez ICCAT rejestru tonarów upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

3. Wspólnotowe tonary niewprowadzone do rejestru ICCAT nie mogą poławiać, trzymać, dokonywać przeładunku ani wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

4. Artykuł 8a ust. 2, 4, 6, 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1936/2001 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 80n

Wyznaczone porty

1. Zabrania się wyładunku lub przeładunku ze statków, o których mowa w art. 80l, wszelkich ilości tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym w miejscach innych niż porty wyznaczone przez CPC i państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie wyznaczają miejsce wykorzystywane do wyładunków lub miejsce w pobliżu brzegu (wyznaczone porty), gdzie zezwala się na operacje wyładunku lub przeładunku tuńczyka błękitnopłetwego.

3. Państwa członkowskie przekażą Komisji listę wyznaczonych portów do dnia 14 czerwca 2007 r. Komisja przesyła tę informację do Sekretariatu Wykonawczego ICCAT przed dniem 15 czerwca 2007 r. Wszelkie późniejsze zmiany w wykazie co najmniej 15 dni przed wejściem zmiany w życie są zgłaszane Komisji w celu przekazania do Sekretariatu Wykonawczego ICCAT.

Artykuł 80o

Przeładunek

1. W drodze odstępstwa od art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, zabrania się przeładunku tuńczyka błękitnopłetwego na morzu we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, z wyjątkiem dużych statków łowiących tuńczyka błękitnopłetwego taklami oceanicznymi, prowadzących działania zgodnie z wydanym przez ICCAT zaleceniem 2005[06] ustanawiającym program przeładunków dla dużych statków rybackich łowiących tuńczyka błękitnopłetwego taklami oceanicznymi, ze zmianami.

2. Przed wejściem do dowolnego portu, co najmniej 48 godzin przed przewidywaną godziną przybycia, kapitan statku, na który dokonuje się przeładunku (statku dokonującego połowów lub statku przetwórni), lub jego przedstawiciel przekazuje właściwym organom państwa członkowskiego, z którego portu chce skorzystać, następujące informacje:

a) przewidywaną godzinę przybycia;

b) szacunkową ilość tuńczyka błękitnopłetwego na pokładzie;

c) informację dotyczącą obszarów geograficznych, na których złowiono tuńczyka błękitnopłetwego, którego ma dotyczyć przeładunek;

d) nazwę statku dokonującego połowów, który dostarcza tuńczyka błękitnopłetwego i jego numer w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków rybackich upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego;

e) nazwę statku, na który dokonuje się przeładunku, i jego numer w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków rybackich upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego;

f) tonaż przeładowywanego tuńczyka błękitnopłetwego.

3. Statkom rybackim dokonującym połowów nie zezwala się na przeładunek, chyba że uzyskały wcześniej zezwolenie od swojego państwa bandery.

4. Przed rozpoczęciem przeładunku kapitan statku dokonującego połowów informuje swoje państwo bandery o:

a) ilościach przeładowywanego tuńczyka błękitnopłetwego;

b) dacie i porcie przeładunku;

c) nazwie, numerze rejestracyjnym i banderze statku, na który dokonuje się przeładunku, i jego numerze w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków rybackich upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego;

d) obszarze geograficznym, na którym dokonano połowów tuńczyka.

5. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którego porcie dokonywany jest przeładunek, przeprowadza kontrolę statku, na który dokonuje się przeładunku, w momencie przybycia i sprawdza towar oraz dokumentację dotyczącą operacji przeładunku.

6. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którego porcie dokonywany jest przeładunek, wysyła w ciągu 48 godzin po zakończeniu przeładunku protokół przeładunku do organu państwa bandery statku dokonującego połowów.7. Kapitan statku wspólnotowego, o którym mowa w art. 80l, wypełnia deklarację przeładunkową ICCAT i przekazuje ją właściwym organom państwa członkowskiego, pod którego banderą pływa. Deklarację przekazuje się nie później niż 15 dni po dacie przeładunku w porcie, zgodnie ze wzorem przedstawionym w części III załącznika XVIa.

Artykuł 80p

Wymogi ewidencyjne

1. Oprócz przestrzegania wymogów art. 6 i 8 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, kapitan wspólnotowego statku rybackiego, o którym mowa w art. 80l, wprowadza w stosownych przypadkach do dziennika połowowego informacje wymienione w części II załącznika XVIa.

2. Kapitan statku wspólnotowego, o którym mowa w art. 80l, biorący udział we wspólnej operacji połowowej, wprowadza do dziennika połowowego dodatkowe informacje:

a) jeżeli połów jest wciągany na pokład lub przenoszony do sadzów:

- datę i godzinę połowów dokonanych podczas wspólnej operacji połowowej,

- lokalizację (długość i szerokość geograficzną) połowów dokonanych podczas wspólnej operacji połowowej,

- ilość złowionego tuńczyka błękitnopłetwego wciągniętego na pokład lub przeniesionego do sadzów,

- nazwę i międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy statku rybackiego;

b) dla statków biorących udział we wspólnej operacji połowowej, ale nie biorących udziału w transferze ryb:

- datę i godzinę wspólnej operacji połowowej,

- lokalizację (długość i szerokość geograficzną) wspólnej operacji połowowej,

- informację, że żadnych połowów nie wciągnięto na pokład ani nie przeniesiono do sadzów tego statku,

- nazwę i międzynarodowy(-e) radiowy(-e) sygnał(-y) wywoławczy(-e) statku(-ów) rybackiego(-ch).

3. Jeżeli statek dokonujący połowów biorący udział we wspólnej operacji połowowej deklaruje ilość tuńczyka błękitnopłetwego złowionego przy użyciu swoich narzędzi połowowych, kapitan statku zaznacza, dla każdego połowu, w odniesieniu do którego(-ych) statku(-ów) i państwa (państw) bandery liczy się kwotę połowów.

4. W drodze odstępstwa od przepisów art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, co najmniej na 4 godziny przed przewidywaną godziną przybycia do portu kapitan statku wspólnotowego, o którym mowa w art. 80l niniejszego rozporządzenia, lub jego przedstawiciel przekazują właściwemu organowi państwa członkowskiego (w tym państwa członkowskiego bandery) lub CPC, z których portów lub urządzeń wyładunkowych zamierzają skorzystać, następujące informacje:

a) przewidywaną godzinę przybycia;

b) szacunkową ilość tuńczyka błękitnopłetwego na pokładzie;

c) informacje dotyczące strefy, w której dokonano połowów.

5. W przypadku wyładunku w wyznaczonym porcie państwa członkowskiego odpowiedni organ tego państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie bandery przesyła w ciągu 48 godzin od zakończenia wyładunku protokół z wyładunku organowi bandery statku.

Artykuł 80q

Kontrola w porcie lub w miejscu hodowli

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki gwarantujące przeprowadzanie kontroli w porcie w stosunku do wszystkich statków figurujących w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego, wchodzących do wyznaczonego portu w celu wyładunku lub przeładunku tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

2. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki zmierzające do kontroli hodowli tuńczyków w sadzach, w miejscach gdzie odbywa się tucz lub hodowla pod ich jurysdykcją.

3. Jeżeli miejsca tuczu lub hodowli są położone na pełnym morzu, do państw członkowskich, w których siedzibę mają osoby fizyczne i prawne odpowiedzialne za tucz lub hodowlę, stosuje się mutatis mutandis przepisy ust. 2.

Artykuł 80r

Raporty połowowe

1. Kapitan statku rybackiego dokonującego połowów, o których mowa w art. 80l, przesyła właściwym organom swoich państw członkowskich bandery »raport połowowy« określający ilości tuńczyka błękitnopłetwego złowionego przez ich statki, włącznie z operacjami połowowymi o wyniku zerowym.

2. Raport przekazuje się po raz pierwszy najpóźniej pod koniec okresu dziesięciu dni po wejściu na obszar wschodniego Atlantyku lub Morza Śródziemnego lub po rozpoczęciu rejsu połowowego. W przypadku wspólnych operacji połowowych kapitan statku dokonującego połowów wskazuje dla każdego połowu statek lub statki, dla którego (których) odlicza się połowy z kwoty państwa (państw) bandery.

3. Od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia kapitan statku rybackiego przekazuje co 5 dni raport dotyczący ilości tuńczyka błękitnopłetwego, włącznie z operacjami połowowymi o wyniku zerowym.

4. Każde państwo członkowskie przekazuje otrzymane raporty połowowe drogą elektroniczną lub w inny sposób Komisji. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu ICCAT.

5. Do piętnastego dnia każdego miesiąca państwa członkowskie informują Komisję w formie umożliwiającej komputerowe odczytanie o ilościach tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, które zostały w poprzednim miesiącu wyładowane, przeładowane, umieszczone w tonarach lub umieszczone w sadzach przez statki pływające pod ich banderami.

Artykuł 80s

Kontrole krzyżowe

1. Państwa członkowskie sprawdzają, w tym przy użyciu danych VMS (satelitarnego systemu monitorowania statków), przedkładanie dzienników połowowych i odpowiednie informacje odnotowane w dziennikach połowowych swoich statków, w dokumentacji transferowej/przeładunkowej i dokumentacji połowowej.

2. Państwa członkowskie prowadzą administracyjne kontrole krzyżowe wszystkich wyładunków, wszystkich przeładunków lub hodowli w sadzach, porównując ilości w podziale na gatunki podane w dziennikach połowowych statków lub ilości w podziale na gatunki podane w deklaracji przeładunkowej oraz ilości podane w deklaracji wyładunkowej lub deklaracji dotyczącej hodowli w sadzach z wszelkimi innymi odpowiednimi dokumentami, takimi jak faktura lub dokumenty sprzedaży.

Artykuł 80t

Umieszczanie w sadzach

1. Państwo członkowskie, którego jurysdykcji podlega miejsce tuczu lub hodowli tuńczyka błękitnopłetwego, w ciągu tygodnia po zakończeniu umieszczania w sadzach przedkłada raport z umieszczania w sadzach, zatwierdzony przez obserwatora, państwu członkowskiemu lub CPC, którego (której) statki złowiły tuńczyka, oraz Komisji. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu ICCAT. Raport ten zawiera informacje ujęte w deklaracji umieszczania w sadzach, o której mowa w art. 4b rozporządzenia (WE) nr 1936/2001.

2. Jeżeli miejsca tuczu lub hodowli są położone na pełnym morzu, do państw członkowskich, w których siedzibę mają osoby fizyczne lub prawne odpowiedzialne za miejsca tuczu lub hodowli, stosuje się mutatis mutandis przepisy ust. 1.

3. Przed dokonaniem jakiegokolwiek transferu właściwy organ państwa członkowskiego, w którym znajduje się miejsce tuczu lub hodowli, informuje państwo członkowskie bandery lub CPC bandery statku dokonującego połowów o transferze do sadzów ilości złowionych przez statki rybackie pływające pod jego banderą.

Państwo członkowskie bandery statku dokonującego połowów zwraca się do właściwego organu państwa członkowskiego, w którym prowadzony jest tucz lub hodowla, o przejęcie połowów i wypuszczenie ryb do morza, jeżeli po otrzymaniu tej informacji uzna, że:

a) statek rybacki, który zadeklarował połów ryb, nie posiadał wystarczającej indywidualnej kwoty tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonego w sadzach; lub

b) ilość ryb nie została właściwie zgłoszona i nie uwzględniono jej przy obliczaniu wszelkich kwot, które mogą mieć zastosowanie; lub

c) statek rybacki, który zadeklarował połów ryb, nie posiada zezwolenia na prowadzenie połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

4. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego wypełnia deklarację transferu ICCAT i przekazuje ją państwu członkowskiemu bandery lub CPC bandery nie później niż 15 dni po dacie transferu na holowniki lub do sadzów, zgodnie ze wzorem przedstawionym w części III załącznika XVIa. Deklaracja transferu towarzyszy rybom podlegającym transferowi podczas transportu do sadzów.

Artykuł 80u

Działania tonarów

1. Po zakończeniu każdej operacji połowowej w tonarach odnotowuje się połowy i przekazuje się w raporcie połowowym drogą elektroniczną lub w inny sposób właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym znajduje się tonar, w ciągu 48 godzin po zakończeniu każdej operacji połowowej.

2. Każde państwo członkowskie przekazuje otrzymane raporty połowowe drogą elektroniczną Komisji. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje Sekretariatowi ICCAT.

Artykuł 80v

Program działalności obserwatorów

1. Każde państwo członkowskie zapewnia obecność obserwatorów na swoich statkach rybackich o długości większej niż 15 m, co najmniej w stosunku do:

a) 20 % czynnych sejnerów. W przypadku wspólnych operacji połowowych obserwator jest obecny podczas prowadzenia operacji połowowej;

b) 20 % czynnych trawlerów do połowów pelagicznych;

c) 20 % czynnych statków do połowu taklami oceanicznymi;

d) 20 % czynnych statków do połowu tuńczyków wędami ręcznymi;

e) 100 % podczas odławiania z tonarów.

Zadania obserwatorów polegają w szczególności na:

a) monitorowaniu przestrzegania przez statek przepisów niniejszego rozdziału;

b) odnotowywaniu i składaniu raportów z działalności połowowej;

c) obserwacji i szacowaniu połowów oraz weryfikacji wpisów do dziennika połowowego;

d) obserwacji i odnotowywania statków, które mogą prowadzić połowy niezgodnie ze środkami ochronnymi ICCAT.

Ponadto obserwator prowadzi pracę naukowo-badawczą, taką jak gromadzenie danych w ramach zadania II określonych przez ICCAT, jeżeli wymaga tego ICCAT, na podstawie instrukcji Stałego Komitetu ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

2. Każde państwo członkowskie, którego jurysdykcji podlega miejsce tuczu lub hodowli tuńczyka błękitnopłetwego, zapewnia obecność obserwatorów podczas wszystkich operacji transferu tuńczyka błękitnopłetwego do sadzów i wszystkich odłowów ryb z miejsca hodowli.

Zadania obserwatorów polegają w szczególności na:

a) obserwacji i monitorowaniu zgodności działań hodowlanych zgodnie z art. 4a, 4b i 4c rozporządzenia (WE) nr 1936/2001;

b) zatwierdzaniu raportu z umieszczania w sadzach, o którym mowa w art. 8 0t;

c) prowadzeniu pracy naukowo-badawczej np. pobierania próbek zgodnie z wymogami Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego na podstawie instrukcji Stałego Komitetu ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

Artykuł 80w

Finansowanie

Środki specjalne w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, wyłącznie do celów ich finansowania, uznaje się za plan odbudowy w rozumieniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 i kwalifikują się na mocy art. 21 lit. a) pkt i) rozporządzenia (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (⁴³).

Artykuł 80x

Środki rynkowe

1. Zabrania się handlu wspólnotowego, wyładunków, przywozu, wywozu, umieszczania w sadzach w celach tuczu lub hodowli, ponownego wywozu i przeładunków gatunków tuńczyka błękitnopłetwego pochodzących ze wschodniego Atlantyku i z Morza Śródziemnego, którym nie towarzyszy dokładna, pełna i zatwierdzona dokumentacja wymagana na mocy niniejszego rozdziału.

2. Zabrania się handlu wspólnotowego, przywozu, wyładunków, umieszczania w sadzach w celach tuczu lub hodowli, wywozu, ponownego wywozu i przeładunków tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) pochodzącego ze wschodniego Atlantyku i z Morza Śródziemnego złowionego przez statki rybackie, których państwo bandery nie posiada kwoty, limitu połowowego ani przydziału nakładu połowowego w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego pochodzącego ze wschodniego Atlantyku i z Morza Śródziemnego, na mocy środków w zakresie zarządzania i ochronnych ICCAT, albo kiedy możliwości połowowe państwa bandery są wyczerpane.

3. Zabrania się handlu wspólnotowego, przywozu, wyładunków, przetwarzania i wywozu tuńczyka błękitnopłetwego z miejsc tuczu lub hodowli, które nie spełniają wymogów zalecenia 2006[07] ICCAT dotyczącego hodowli tuńczyka błękitnopłetwego.

Artykuł 80y

Współczynniki przeliczeniowe

Do obliczania ekwiwalentu wagi przetworzonego tuńczyka błękitnopłetwego stosuje się współczynniki przeliczeniowe przyjęte przez Stały Komitet ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

Artykuł 80z

System Wspólnej Międzynarodowej Kontroli ICCAT

1. We Wspólnocie stosuje się System Wspólnej Międzynarodowej Kontroli ICCAT przyjęty przez ICCAT na jej czwartym zwykłym posiedzeniu (Madryt, listopad 1975 r.). Treść zasad systemu zamieszczono w części IV załącznika XVIa.

2. Państwa członkowskie, których statki rybackie są upoważnione do prowadzenia połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, wyznaczają inspektorów do prowadzenia inspekcji na morzu.

3. Komisja lub mianowany przez nią organ może wyznaczyć inspektorów wspólnotowych na potrzeby systemu.

4. Komisja lub mianowany przez nią organ koordynuje działania w zakresie nadzoru i kontroli w imieniu Wspólnoty. W porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi Komisja może sporządzić w tym celu programy wspólnych kontroli, które umożliwią Wspólnocie wywiązanie się z zobowiązań podjętych w ramach systemu. Państwa członkowskie, których statki prowadzą połowy tuńczyka błękitnopłetwego, przyjmują środki konieczne dla ułatwienia realizacji tych programów, szczególnie w odniesieniu do wymaganych zasobów ludzkich i materialnych oraz odnośnie do okresów i stref wykorzystywania tych zasobów.

5. Państwa członkowskie poinformują Komisję do dnia 14 czerwca 2007 r. o nazwiskach inspektorów i nazwach statków inspekcyjnych, których (które) zamierzają wyznaczyć na potrzeby systemu w roku następnym. Korzystając z tych informacji, Komisja we współpracy z państwami członkowskimi opracuje plan uczestnictwa Wspólnoty w systemie w 2007 r.; plan ten prześle do Sekretariatu ICCAT i do państw członkowskich.

ROZDZIAŁ XI

NIELEGALNE, NIEUDOKUMENTOWANE I NIEUREGULOWANE POŁOWY

Artykuł 81

Północny Atlantyk

Statki prowadzące nielegalne, nieudokumentowane i nieuregulowane połowy na Północnym Atlantyku podlegają środkom określonym w załączniku XVII.

ROZDZIAŁ XII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 82

Przekazywanie danych

Państwa członkowskie, przesyłając Komisji, zgodnie z art. 15 ust. 1 i art. 18 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, dane odnoszące się do wyładunków ilości złowionych zasobów, stosują kody zasobów wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 83

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1116/2006.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 84

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

W przypadku, gdy TAC obszaru CCAMLR są ustanowione dla okresów rozpoczynających się przed dniem 1 stycznia 2007 r., art. 55 stosuje się ze skutkiem od początku odpowiednich okresów stosowania TAC.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 21 grudnia 2006 r.