RADA UNII EUROPEJSKIEJ

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając propozycję Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (Konwencja) została przyjęta przez Wspólnotę na mocy decyzji 81/691/EWG (²) oraz weszła w życie we Wspólnocie Europejskiej w dniu 21 maja 1982 r.

(2) Konwencja ustala ramy dla współpracy regionalnej w zakresie ochrony i zarządzania żywymi zasobami morskimi Antarktyki poprzez utworzenie Komisji ds. ochrony i zarządzania żywymi zasobami morskimi Antarktyki (CCAMLR), oraz poprzez przyjęcie przez CCAMLR środków ochrony, które staną się wiążące dla umawiających się stron.

(3) CCAMLR uchwaliła konkretne środki ochrony i zarządzania zasobami rybnymi, ustanawiające, między innymi, środki techniczne w zakresie określonej działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją. Uchwalone środki obejmują postanowienia dotyczące stosowania narzędzi połowowych określonego rodzaju, zakazania stosowania narzędzi, które uznaje się za szkodliwe dla środowiska, zmniejszenia szkodliwego wpływu działalności połowowej na poszczególne gatunki ptaków i ssaków morskich, a także działalności obserwatorów naukowych na pokładach statków rybackich mającej na celu gromadzenie danych. Środki, o których mowa powyżej są wiążące dla Wspólnoty i dlatego powinny zostać wdrożone.

(4) Niektóre ze środków technicznych przyjętych przez CCAMLR zostały zaadoptowane rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3943/90 z dnia 19 grudnia 1990 r. na grunt systemu obserwacji i inspekcji ustanowiony art. XXIV Konwencji o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (³), oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 66/98 z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającym pewne środki ochrony i kontroli stosowane do działalności połowowej na Antarktyce (⁴).

(5) Przyjęcie przez CCAMLR nowych środków dotyczących ochrony oraz modyfikacja środków obowiązujących od momentu przyjęcia wyżej wymieniowych rozporządzeń oznacza, że te ostatnie środki powinny zostać zmienione w terminie późniejszym.

(6) Aby zapewnić bardziej jasne brzmienie przepisów Wspólnoty, środki kontroli działalności połowowej oraz środki dotyczące rozwiązań technicznych powinny być adoptowane indywidualnie. Dlatego też, rozporządzenia (EWG) nr 3943/90 oraz (WE) nr 66/98 powinny zostać uchylone rozporządzeniem Rady (WE) nr 601/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiającym określone środki kontroli stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (⁵), które winno uzupełnić ustalenia wspólnotowe. Nie oznacza to jednak wyłączenia konkretnych środków technicznych specyficznych dla połowów badawczych określonych w corocznych wspólnotowych rozporządzeniach dotyczących wielkości dopuszczalnych połowów przyznanych statkom rybackim Wspólnoty oraz związanych z nimi warunków (coroczne rozporządzenia o ogólnym dopuszczalnym połowie (TAC) i kwotach).

(7) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia oraz do dostosowania załączników do poprawek zwykłych do środków technicznych przyjętych przez CCAMLR na podstawie Konwencji zostaną uchwalone na mocy decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁶).

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT ROZPORZĄDZENIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot rozporządzenia

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia środki techniczne w zakresie działalności połowowej statków rybackich Wspólnoty, które zbierają i przetrzymują na pokładzie organizmy morskie pochodzące z żywych zasobów morskich na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (Konwencja).

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się z zastrzeżeniem postanowień Konwencji i obowiązuje dla wspierania realizacji celów, zasad i założeń aktu końcowego konferencji, na której została ona przyjęta.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ Obszar objęty konwencją”: oznacza obszar, dla którego mają zastosowanie postanowienia Konwencji określone w art. I tejże Konwencji;

b) „Konwergencja Antarktyczna”: oznacza linię łączącą następujące punkty leżące wzdłuż równoleżników szerokości geograficznej i południków długości geograficznej: 50° S, 0° – 50° S, 30° E – 45° S, 30° E – 45° S, 80° E – 55° S, 80° E – 55° S, 150° E – 60° S, 150° E – 60° S, 50° W – 50° S, 50° W – 50° S, 0°;

c) „Statek rybacki Wspólnoty”: oznacza statek rybacki pływający pod banderą Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej oraz zarejestrowany we Wspólnocie, który zabiera i przetrzymuje na pokładzie organizmy morskie pochodzące z żywych zasobów morskich obszaru objętego Konwencją;

d) „dokładnie wyskalowany prostokąt” : oznacza obszar o 0.5° szerokości geograficznej i 1° długości geograficznej od północno zachodniego kąta statystycznego podobszaru lub sekcji. Prostokąt jest określany przez szerokość jego najbardziej północnego krańca i przez długość jego krańca najbliższego do 0°;

e) „nowe połowy”: oznacza połowy prowadzone dla określonego gatunku przy użyciu określonych metod połowowych w statystycznym podobszarze Antarktycznym FAO, dla którego:

i) dane dotyczące rozmieszczenia, liczebności, populacji, potencjalnej wydajności oraz tożsamości zasobów zgromadzone na podstawie kompleksowych badań/analiz lub połowów badawczych nigdy nie zostały przekazane CCAMLR; lub

ii) dane dotyczące wielkości połowów i nakładu połowowego nigdy nie zostały przekazane CCAMLR; lub

iii) dane dotyczące wielkości połowów i nakładu połowowego z dwóch ostatnich sezonów, w ciągu których odbywały się połowy nigdy nie zostały przekazane CCAMLR;

f) „połowy badawcze” : oznacza połowy, które poprzednio zostały sklasyfikowane jako „nowe połowy”, o których mowa w literze e). Łowisko badawcze będzie podlegało niniejszej klasyfikacji do chwili, gdy dostępne będą dane, na podstawie których będzie można:

i) dokonać oceny rozmieszczenia, liczebności oraz populacji danego gatunku umożliwiającej ustalenie potencjalnej wydajności łowiska;

ii) ocenić potencjalny wpływ łowiska na gatunki zależne i powiązane, oraz

iii) umożliwić Komitetowi Naukowemu CCAMLR sformułowanie i przedstawienie rekomendacji w zakresie odpowiednich poziomów połowów, a także w zakresie intensywności połowów i narzędzi połowowych, gdzie zachodzi taka konieczność.

ROZDZIAŁ II

NARZĘDZIA POŁOWOWE

Artykuł 3

Dozwolone narzędzia połowowe dla poszczególnych połowów

1. Połowy Dissostichus eleginoides na terenie statystycznego podobszaru FAO 48.3 będą prowadzone przez statki korzystające jedynie ze sznurów haczykowych i więcierzy.

2. Połowy Dissostichus eleginoides w rejonie statystycznego terenu FAO 58.5.2 prowadzone będą przez statki korzystające jedynie ze sprzętu trałowego lub sznurów haczykowych.

3. Połowy Champsocephalus gunnari w rejonie statystycznego terenu FAO 48.3 prowadzone będą przez statki korzystające jedynie ze sprzętu trałowego. Korzystanie ze sprzętu trałowego dennego w ukierunkowanych połowach Champsocephalus gunnari w tym podobszarze jest zabronione.

4. Połowy Champsocephalus gunnari w rejonie statystycznego terenu FAO 58.5.2 prowadzone będą przez statki korzystające jedynie ze sprzętu trałowego.

5. Dla połowów określonych w ust. 4 powyżej, rejon otwarty dla połowów określony jest jako część statystycznego terenu FAO 58.5.2 położonego wewnątrz obszaru zamkniętego linią:

a) biegnącą od punktu, w którym południk długości geograficznej 72° 15’ E przecina granicę wyznaczoną na podstawie Australijsko-Francuskiej Umowy Delimitacyjnej, następnie w kierunku południowym wzdłuż południka długości geograficznej aż do punktu przecięcia z równoleżnikiem szerokości geograficznej 53° 25’ S;

b) następnie w kierunku wschodnim wzdłuż równoleżnika, aż do punktu, w którym równoleżnik szerokości geograficznej przecina południk 74° E;

c) następnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż linii geodezyjnej, aż do punktu przecięcia równoleżnika szerokości geograficznej 52° 40’ S z południkiem 76° E;

d) następnie w kierunku północnym wzdłuż południka 76° , aż do punktu, w którym południk długości geograficznej przecina równoleżnik 52° S;

e) następnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż linii geodezyjnej, aż do punktu przecięcia równoleżnika szerokości geograficznej 51° S z południkiem długości geograficznej 74° 30’ E; i

f) następnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż linii geodezyjnej do punktu kończącego.

6. Połowy krabów na terenie statystycznego podobszaru FAO 48.3 prowadzone będą za pomocą statków korzystających jedynie z więcierzy.

Artykuł 4

Wymiary oczek sieci rybackich

1. Sprzęt trałowy, duńskie niewody lub inne podobne sieci rybackie, które w jakiejkolwiek części posiadają oczka mniejsze od najmniejszych wymiarów oczek sieci określonych w załączniku I, nie mogą być wykorzystywane do połowów ukierunkowanych, których celem jest pozyskanie następujących gatunków lub grup gatunków:

a) Champsocephalus gunnari

b) Dissostichus eleginoides

c) Gobionotothen gibberifrons

d) Lepidonotothen squamifrons

e) Notothenia rossi

f) Notothenia kempi.

2. Korzystanie z wszelkich środków lub urządzeń, które mogłyby zmniejszyć wymiary lub zablokować prześwit oczek sieci rybackich jest zabronione.

Artykuł 5

Kontrola rozmiaru oczek sieci rybackich

W przypadku sieci, o których mowa w art. 4 najmniejszy rozmiar oczek sieci rybackich przyjęty w załączniku I zostanie określony zgodnie z przepisami ustanowionymi w załączniku II.

Artykuł 6

Połowy krabów w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3

1. Połowy krabów będą ograniczone do połowów dojrzałych płciowo samców – wszystkie złapane samice oraz niewyrośnięte samce zostaną wypuszczone bez szwanku. Samce gatunków Paralomis spinossina oraz Paralomis formosa o minimalnej szerokości pancerza odpowiednio 94 mm i 90 mm mogą zostać zatrzymane.

2. Kraby przetwarzane na morzu będą zamrażane w kawałkach, tak aby można było ustalić ich wielkość na podstawie zamrożonych kawałków.

Artykuł 7

Wykorzystanie i niszczenie plastikowych opasek zaciskających na statkach rybackich Wspólnoty

1. Korzystanie z plastikowych opasek zaciskających służących do zabezpieczania skrzyń z przynętą na statkach rybackich Wspólnoty jest zabronione.

Korzystanie z innych plastikowych opasek zaciskających dla innych celów na statkach rybackich Wspólnoty, które nie dysponują pokładowymi spalarkami (systemy zamknięte) jest zabronione.

2. Plastikowe opaski zaciskające raz zdjęte z opakowań muszą zostać pocięte, tak aby nie mogły utworzyć ciągłej pętli, a następnie jak najszybciej spalone w pokładowej spalarce.

3. Wszelkie plastikowe odpadki są składowane na pokładzie statku rybackiego aż do chwili dotarcia jednostki do portu. Wyrzucanie plastikowych odpadków za burtę jest bezwzględnie zabronione.

4. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

Artykuł 8

Incydentalna śmiertelność ptaków morskich w wyniku prowadzenia połowów przy użyciu sznurów haczykowych

1. Połowy przy użyciu sznurów haczykowych są prowadzone w sposób gwarantujący niezwłoczne tonięcie haczyków z założoną przynętą w jak najkrótszym czasie od ich zarzucenia. W przypadku statków stosujących hiszpańską metodę połowów przy użyciu sznurów haczykowych, przed wystąpieniem napięcia linki, wymagane jest zastosowanie obciążników o masie co najmniej 8,5 kg i rozstawie nie większym niż 40 m, lub obciążników o masie co najmniej 6 kg i rozstawie nie większym niż 20 m. Dozwolone jest użycie jedynie rozmrożonej przynęty.

2. Z zastrzeżeniem ust. 7, sznury haczykowe będą wystawiane wyłącznie nocą (tzn. w godzinach od zmierzchu do świtu w godzinach zmierzchu na morzu).

W miarę możliwości, wystawianie sznurów haczykowych zostanie ukończone co najmniej na trzy godziny przed wschodem słońca.

Podczas nocnych połowów z wykorzystaniem sznurów haczykowych należy stosować jedynie minimalne oświetlenie statków rybackich niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa.

3. Bez uszczerbku dla ust. 8, zabrania się wyrzucania za burtę odpadów podczas wystawiania sznurów haczykowych. Jak to dalece możliwe, należy unikać wyrzucania za burtę odpadów w czasie zaciągu. W przypadku gdy nie można w żaden sposób uniknąć wyrzucenia za burtę odpadów w czasie zaciągu, należy wyrzucać je po przeciwnej burcie niż używana do wystawiania i zaciągu sznurów haczykowych. Przed wyrzuceniem odpadów i rybich głów należy usunąć z nich haczyki.

Statki rybackie będą tak zaprojektowane, aby dysponowały pokładowymi urządzeniami do przerobu odpadów, lub posiadały odpowiednia pojemność do przetrzymania odpadów, lub rozładowywania odpadów na burcie przeciwnej do strony wystawienia lub wybierania sznurów haczykowych.

4. Należy podjąć wszelkie starania umożliwiające uwolnienie żywych ptaków morskich uwikłanych w sieci podczas połowów przy użyciu sznurów haczykowych, oraz, jeżeli istnieje taka możliwość, usunięcia haczyków z ciała ptaka bez stworzenia zagrożenia dla życia.

5. Statek rybacki holuje wyrzucaną linę zapobiegającą przysiadaniu ptaków na założonej przynęcie podczas wystawiania sznurów haczykowych. Szczegółowy opis tej liny j oraz sposób jej rozmieszczania został przedstawiony w załączniku III. Szczegóły konstrukcji odnośnie do ilości i rozmieszczenia krętlików mogą być zróżnicowane, pod warunkiem że liny te zajmują powierzchnię morza nie mniejszą od obszaru przedstawionego na modelu w załączniku III. Szczegóły konstrukcji urządzeń holowanych w wodzie w celu wywołania napięcia liny mogą również być zróżnicowane.

6. Inne warianty projektowe wyrzucanych linek mogą być testowane na statkach rybackich w obecności dwóch obserwatorów, z których co najmniej jeden będzie desygnowany zgodnie z Planem Międzynarodowych Obserwacji Naukowych CCALMR, pod warunkiem że wymogi ustanowione w ust. 1–5 oraz w ust. 7 zostały spełnione.

7. Zakaz wystawiania sznurów haczykowych w ciągu dnia przewidziany w ust. 2 nie ma zastosowania do statystycznych podobszarów FAO 48.6 położonych w kierunku południowym od 60° S, 88.1, 88.2, oraz odcinka 58.4.2, pod warunkiem że spełnione zostały następujące wymogi:

a) ubiegając się o zezwolenie na prowadzenie połowów na wspomnianych łowiskach, statek rybacki musi zademonstrować właściwym władzom:

i) zdolność do pełnego stosowania postanowień wszystkich protokołów badawczych dotyczących wystawiania sznurów haczykowych zamieszczonych w załączniku IV. Państwa Członkowskie będą zdawały raporty CCAMLR przedstawiające wyniki kontroli technicznych przeprowadzonych dla każdego statku w celu sprawdzenia zgodności ze wspomnianymi protokołami;

ii) działania podjęte w celu zapewnienia obecności obserwatorów naukowych na statkach, wymaganej na podstawie art. 14 ust. 2;

b) dany statek rybacki musi wykazać stały minimalny stopień tonięcia linki rzędu 0,3 m/s podczas prowadzenia połowów;

c) dany statek nie może schwytać w sieci więcej niż dwa ptaki morskie. Każdy statek, w którego sieci wpadną trzy ptaki natychmiast powróci do nocnego trybu pracy.

8. W drodze odstępstwa od ust. 3, wyrzucanie odpadów w rejonie łowisk określonych w ust. 7 jest zabronione.

9. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

Artykuł 9

Incydentalna śmiertelność ptaków oraz ssaków morskich w wyniku prowadzenia połowów trałowych

1. Podczas prowadzenia połowów trałowych, korzystanie z kabli monitorowych sieci jest zabronione.

2. Statki rybackie Wspólnoty stale dostosowują ustawienie i poziom oświetlenia tak, aby zminimalizować świecenie od strony statku, przy jednoczesnym stosowania procedur bezpiecznej eksploatacji statku.

3. Wyrzucanie za burtę na morzu odpadów jest zabronione podczas wydawania i ciągnięcia sprzętu trałowego.

4. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w artykule 20 ust. 2.

ROZDZIAŁ III

PROWADZENIE DZIAŁALNOŚCI POŁOWOWEJ

Artykuł 10

Przemieszczanie sie statków w zależności od poziomu ich przyłowu

1. W przypadku połowów innych niż połowy nowe i badawcze, przemieszczanie sie statków rybackich Wspólnoty jest zależne od poziomu ich przyłowu zgodnie z załącznikiem V, pkt A.

2. W przypadku połowów nowych i badawczych, ruch statków rybackich Wspólnoty jest uzależniony od poziomu ich przyłowu zgodnie z załącznikiem V, pkt B.

Artykuł 11

Środki specjalne mające zastosowanie do łowisk badawczych dla Dissostichus spp.

1. Statki rybackie Wspólnoty biorące udział w połowach badawczych dla Dissostichus spp. przy użyciu sprzętu trałowego i sznurów haczykowych na obszarze objętym Konwencją, poza połowami dla których CCAMLR ustanowił zwolnienia, prowadzą połowy zgodnie z przepisami wyszczególnionymi w ust. 3–6.

2. Dla celów niniejszego artykułu, zaciąg obejmuje pojedyncze wyrzucenie sieci trałowych. W przypadku połowów przy użyciu sznurów haczykowych, zaciąg obejmuje wystawienie jednego lub kilku ciągu sznurów na terenie jednego obszaru.

3. Połowy prowadzone będą na obszarze o możliwie największym zakresie geograficznym i batymetrycznym. W związku z powyższym, połowy we wszystkich określonych prostokątach ustaną w momencie, gdy połów zgłoszony zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 601/2004 osiągnie poziom 100 ton, i ten prostokąt zostanie zamknięty dla połowów na pozostałą część sezonu. Połowy we wszystkich określonych prostokątach będą ograniczone do połowów prowadzonych przez jeden statek na raz.

4. Dla stosowania przepisów ust. 3:

a) szczegółowa pozycja geograficzna zaciągu w połowach trałowych musi zostać określona za pomocą punktu wyznaczającego środek odcinka łączącego punkt początkowy i końcowy zaciągu.

b) szczegółowa pozycja geograficzna zaciągu w połowach przy użyciu sznurów haczykowych musi zostać określona za pomocą punktu wyznaczającego środek wystawionego sznura lub sznurów.

c) wyodrębniony prostokąt, w którym statek rybacki ma prowadzić połowy będzie tym obszarem, dla którego wyznaczone jest precyzyjne położenie geograficzne zaciągu.

d) przyjmuje się, że statek rybacki będzie prowadził połowy w rejonie danego wyodrębnionego prostokąta od momentu rozpoczęcia wystawiania do chwili zakończenia zaciągu wszystkich sznurów w obszarze danego wyodrębnionego prostokąta.

5. Dla każdego zaciągu sznurów haczykowych, z wykluczeniem sytuacji wystąpienia warunków, nad którymi statek rybacki nie ma kontroli (jak warunki pogodowe i lodowe), obowiązuje czas zanurzenia nie przekraczający 48 godzin, licząc od momentu ukończenia wystawiania do chwili rozpoczęcia wyciągu.

6. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

Artykuł 12

Specjalne środki mające zastosowanie dla połowów Champsocephalus gunnari w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3

1. Połowy Champsocephalus gunnari będą zabronione w odległości 12 mil morskich od wybrzeży Georgii Południowej w okresie od 1 marca i 31 maja (okres tarła).

2. W przypadkach, gdy zaciąg zawiera więcej niż 100 kg Champsocephalus gunnari, i więcej niż 10 % złapanych Champsocephalus gunnari ma mniej niż 240 mm długości, statek rybacki przeniesie się na inne łowisko oddalone co najmniej o pięć mil morskich. Statek rybacki nie powróci na żaden teren łowiska położony w promieniu pięciu mil morskich od miejsca, gdzie połów małych Champsocephalus gunnari przekracza 10 % przez okres co najmniej pięciu dni. Rejon, w którym przypadkowy połów małych Champsocephalus gunnari przekracza 10 % jest określony jako tor, którym podążał statek rybacki od punktu pierwszego wystawienia narzędzi rybackich do punktu, gdzie narzędzia rybackie zostały wyciągnięte przez statek rybacki.

3. W przypadku gdy statek rybacki schwytał więcej niż 20 ptaków morskich, statek zaprzestanie prowadzenia połowów i zostanie wykluczony z dalszego uczestnictwa w połowach w danym sezonie.

4. Statki rybackie uczestniczące w połowach w okresie od 1 marca do 31 maja będą przewoziły nie mniej niż 20 trałów badawczych, zgodnie z opisem zamieszczonym w załączniku VI.

5. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

ROZDZIAŁ IV

OBSERWACJE NAUKOWE NA POKŁADACH STATKÓW RYBACKICH PROWADZĄCYCH POŁOWY NA OBSZARZE OBJĘTYM KONWENCJĄ

Artykuł 13

Cel i zakres

System obserwacji naukowych uchwalony przez CCAMLR na podstawie art. XXIV Konwencji stosuje się, zgodnie z niniejszym rozdziałem, do statków rybackich Wspólnoty prowadzących działalność połowową oraz badawczą na obszarze objętym Konwencją.

Artykuł 14

Działalność podlegająca obserwacji naukowej

1. Podczas każdego okresu połowowego, statki rybackie Wspólnoty przewożą na pokładzie co najmniej jednego obserwatora naukowego, oraz, w miarę możliwości, dodatkowo jednego obserwatora naukowego podczas połowów następujących gatunków:

a) Champsocephalus gunnari w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3 oraz sekcji 58.5.2;

b) krabów w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3;

c) Dissostichus eleginoides w rejonie statystycznych podobszarów FAO 48.3 i 48.4 oraz w sekcji 58.5.2; lub

d) Martialia hyadesi w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3.

2. Statki rybackie Wspólnoty przewożą ponadto na pokładzie co najmniej dwóch obserwatorów naukowych, z których jeden jest obserwatorem naukowym CCAMLR desygnowanym zgodnie z art. 15, podczas uczestniczenia w połowach badawczych, o których mowa w art. 15 niniejszego rozporządzenia, lub w innych połowach badawczych zatwierdzonych zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 601/2004.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2, statki rybackie uczestniczące w połowach badawczych Dissostichus spp. w rejonie statystycznych sekcji FAO 48.3.a) i 48.3.b) przewożą na pokładzie co najmniej jednego obserwatora naukowego CCAMLR oraz, w miarę możliwości, jednego obserwatora naukowego dodatkowo.

4. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

Artykuł 15

Obserwatorzy naukowi

1. Państwa Członkowskie wyznaczą obserwatorów naukowych posiadających odpowiednie kwalifikacje do realizacji zadań w zakresie wdrażania systemów obserwacji naukowych przyjętych przez CCAMLR zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Obowiązki i zadania obserwatorów naukowych zostały wyszczególnione w załączniku VII.

3. Obserwatorzy naukowi są obywatelami Państw Członkowskich, przez które zostali desygnowani. Obserwatorzy naukowi przestrzegają obyczajów i przepisów obowiązujących na statku rybackim, na którym prowadzą obserwację.

4. Obserwatorzy naukowi dysponują wiedzą na temat norm dotyczących działalności połowowej, badań naukowych, postanowień Konwencji oraz środków przyjętych w ramach Konwencji i są odpowiednio przeszkoleni w celu kompetentnego wypełnienia nałożonych na nich obowiązków. Ponadto obserwatorzy posiadają umiejętność komunikowania się w języku państwa, pod którego banderą pływa statek rybacki, na którym prowadzą badania.

5. Obserwatorzy naukowi posiadają dokument wydany przez Państwo Członkowskie, przez które zostali desygnowani w formie zatwierdzonej przez CCMALR, potwierdzający ich status obserwatorów naukowych.

6. Obserwatorzy naukowi, za pośrednictwem Państwa Członkowskiego, przez które zostali desygnowani, oraz w terminie nie późniejszym niż miesiąc po zakończeniu okresu prowadzenia obserwacji lub po powrocie obserwatorów do kraju ich pochodzenia, przedstawią CCAMLR raport z każdej odbytej wizyty, z wykorzystaniem formularzy obserwacji zatwierdzonych przez Komitet Naukowy CCAMLR. Kopia raportu zostanie przekazana państwu, pod którego banderą pływa statek rybacki, na którego pokładzie prowadzono obserwacje, oraz Komisji.

7. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

Artykuł 16

Ustalenia dotyczące wprowadzania obserwatorów naukowych na pokład statków

1. Wprowadzanie obserwatorów naukowych na pokład statków rybackich Wspólnoty prowadzących działalność połowową lub badania naukowe odbywa się zgodnie z umowami dwustronnymi zawartymi w tym celu z innym członkiem CCAMLR.

2. Umowy dwustronne, o których mowa w ust. 1, są oparte na następujących zasadach:

a) Obserwatorzy naukowi otrzymają status oficera podczas ich pobytu na pokładzie statku. Wyżywienie i zakwaterowanie, które będzie przysługiwało obserwatorom na pokładzie statku rybackiego, będzie zgodne ze wspomnianym statusem oficera.

b) Państwo Członkowskie, pod którego banderą pływa statek, zapewni wszelką pomoc obserwatorom w wykonywaniu obowiązków ze strony załogi statku, na pokładzie którego prowadzone są badania. Między innymi, obserwatorzy naukowi będą mieli nieograniczony dostęp do danych dotyczących statku i jego eksploatacji, w celu umożliwienia im wypełniania obowiązków zgodnie z wymogami CCAMLR.

c) Państwo Członkowskie, pod którego banderą pływa statek podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa i dobrobytu obserwatorów naukowych podczas wypełniania przez nich obowiązków na pokładzie statków pływających pod jego banderą, a także opieki medycznej oraz zapewnienia im swobody i godności.

d) Podjęte zostaną kroki mające na celu umożliwienie obserwatorom naukowym przekazywanie i otrzymywanie wiadomości za pośrednictwem urządzeń komunikacyjnych statku, a także zapewnienie im pomocy operatora. Wszystkie niezbędne koszty poniesione w związku z umożliwieniem wspomnianej komunikacji zostaną uregulowane przez członka CCAMLR, który desygnował obserwatorów naukowych (zwanego dalej państwem desygnującym).

e) Transport oraz zakwaterowanie obserwatorów naukowych zostaną tak zorganizowane, aby zminimalizować ingerencję w działalność połowową i badania naukowe.

f) Obserwatorzy naukowi przekażą kopię sporządzonego raportu zainteresowanym właścicielom statków, na życzenie właścicieli.

g) Państwa desygnujące upewnią się, że desygnowani przez nie obserwatorzy naukowi posiadają ubezpieczenie spełniające wymogi zainteresowanych członków CCAMLR.

h) Państwa desygnujące będą odpowiedzialne za transport obserwatorów naukowych do oraz z miejsca zaokrętowania.

i) Z zastrzeżeniem przepisów stanowiących inaczej, sprzęt, odzież oraz wynagrodzenie, a także wszelkie dodatki przeznaczone dla obserwatorów naukowych, w normalnych warunkach, zostaną zapewnione przez państwo desygnujące, natomiast odpowiedzialność za zakwaterowanie i wyżywienie na pokładzie statków będzie ponosił kraj, pod którego banderą pływa statek.

3. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu są przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

Artykuł 17

Przekazywanie informacji

1. Państwa Członkowskie, które desygnowały obserwatorów naukowych, przekazują informacje CCAMLR dotyczące szczegółów programów obserwacyjnych przy najbliższej okazji i nie później niż termin zakończenia każdej z umów dwustronnych wspomnianych w art. 11. Następujące informacje winny zostać przekazane w odniesieniu do każdego obserwatora:

a) data zakończenia umowy;

b) nazwa i bandera statku rybackiego, na którego pokładzie prowadzone były obserwacje;

c) Państwo Członkowskie odpowiedzialne za desygnowanie obserwatorów;

d) rejon połowowy (statystyczny obszar CCAMLR, podobszar, sekcja);

e) rodzaj danych gromadzonych przez obserwatorów i złożonych w Sekretariacie CCAMLR (przyłów, gatunki nacelowane, dane biologiczne itd.);

f) przewidywane terminy rozpoczęcia i zakończenia programu obserwacji; oraz

g) przewidywany termin powrotu obserwatorów do ich kraju pochodzenia;

2. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 20 ust. 2.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 18

Zmiany do załączników

Do załączników I i VII wprowadza się zmiany uwzględniające środki ochrony, które staną się wiążące dla Wspólnoty, zgodnie z procedurą, o której mowa art. 20 ust. 3.

Artykuł 19

Wdrożenie

Środki niezbędne do wykonania przepisów art. 7, 8, 9, 11, 12, 14, 15, 16 oraz 17 zostaną przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 20 ust. 2.

Artykuł 20

Procedura Komitetu

1. Komisję wspierać będzie Komitet ds. Rybołówstwa i Akwakultury powołany na mocy art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa (⁷)

2. Tam, gdzie występuje odwołanie do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 4 i 7 Decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 Decyzji 1999/468/EWG wynosi jeden miesiąc.

3. Tam, gdzie występuje odwołanie do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 5 i 7 Decyzji 1999/468/EWG.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 Decyzji 1999/468/EWG wynosi jeden miesiąc.

4. Komitet uchwali swój własny Regulamin.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 marca 2004 r.

ZAŁĄCZNIK I

NAJMNIEJSZE WYMIARY OCZEK SIECI RYBACKICH W ROZUMIENIU ART. 4 UST. 1

gatunek	rodzaj sieci	najmniejszy wymiar oczek
Notothenia rossii	Trały, niewody duńskie i podobne sieci	120 mm
Dissostichus eleginoides	trały, niewody duńskie i podobne sieci	120 mm
Goibionotothen gibberifrons	trały, niewody duńskie i podobne sieci	80 mm
Notothenia kempi	trały, niewody duńskie i podobne sieci	80 mm
Lepidonotothen squamifrons	trały, niewody duńskie i podobne sieci	80 mm
Champsocephalus gunnari	trały, niewody duńskie i podobne sieci	90 mm

ZAŁĄCZNIK II

ZASADY OKREŚLANIA MINIMALNYCH WYMIARÓW OCZEK W ROZUMIENIU ART. 5

A. Opis narzędzi

1. Narzędzia wykorzystywane do określania wymiaru oczek sieci będą miały grubość 2 mm, będą płaskie, wykonane z trwałego materiału i odporne na odkształcanie. Będą zaopatrzone albo w cały ciąg krawędzi o równolegle zakończonych brzegach połączonych za pomocą pośrednich krawędzi stożkowatych o stożkowatości od jednego do ósmego z każdej strony, lub jedynie w krawędzie stożkowate o stożkowatości określonej powyżej. Narzędzia będą miały otwór przy najwęższym końcu.

2. Na każde z narzędzi naniesiona będzie informacja o jego szerokości w milimetrach, zarówno dla odcinków równoległych boków, jeżeli takie występują, jak i dla odcinków stożkowatych. W przypadku odcinków stożkowatych, oznaczenia szerokości będą umieszczone w regularnych odstępach długości 1 mm.

B. Korzystanie z narzędzi

1. Sieci należy rozciągnąć zgodnie z kierunkiem długich przekątnych oczek.

2. Narzędzie, o którym mowa w pkt A należy włożyć najwęższym końcem w otwór sieci prostopadle do płaszczyzny sieci.

3. Narzędzie należy włożyć w otwór sieci albo ręcznie, albo za pomocą obciążnika lub siłomierza, aż do jego zatrzymania przy stożkowatych krawędziach wywołanego oporem sieci.

C. Selekcja oczek sieci w celu dokonania pomiaru

1. Fragment sieci poddanej pomiarom musi tworzyć nieprzerwany ciąg 20 oczek o przebiegu zgodnym z kierunkiem dłuższej osi sieci.

2. Oczka sieci położone w odległości mniejszej niż 50 cm od marlinek, lin, lub lin dorszowych nie należy mierzyć. Odległość będzie mierzona pod kątem prostopadłym do marlinek, lin, lub lin dorszowych przy sieci rozciągniętej w kierunku pomiarów. Nie należy dokonywać pomiarów oczek naprawianych, zerwanych lub połączonych z oczkami, które były naprawiane.

3. Poprzez odstępstwo od pkt 1, mierzone oczka sieci muszą tworzyć jeden ciąg, jeżeli zastosowanie mają warunki określone w pkt 2.

4. Pomiary oczek sieci należy przeprowadzać wyłącznie dla sieci mokrych i nie zamarzniętych.

D. Pomiar każdego oczka

Wymiar każdego oczka będzie określony na podstawie szerokości narzędzia pomiarowego w punkcie zatrzymania narzędzia spowodowanego oporem sieci, zgodnie z pkt B.

E. Określenie wymiaru oczka sieci

Wymiar oczka sieci zostanie określony w milimetrach na podstawie średniej arytmetycznej wyniku pomiarów wszystkich wyselekcjonowanych i zmierzonych oczek zgodnie z pkt C i D; wartość średniej arytmetycznej zostanie zaokrąglona do najbliższego milimetra.

Całkowita liczba oczek, które mają być zmierzone jest określona w pkt F.

F. Kolejność procedur inspekcyjnych

1. Inspektor dokona pomiaru jednego ciągu 20 oczek, wyselekcjonowanych zgodnie z pkt C, poprzez ręczne przeciągnięcie narzędzia pomiarowego bez użycia obciążnika lub siłomierza.

Następnie, wymiar oczka sieci zostanie określony zgodnie z pkt E.

W przypadku gdy wyniki pomiarów świadczą o tym, iż wymiar oczek sieci nie odpowiada obowiązującym wymogom, przeprowadzone zostaną dodatkowe pomiary dwóch ciągów 20 oczek wyselekcjonowanych zgodnie z pkt C.

Wymiar oczek sieci zostanie ponownie obliczony zgodnie z pkt E, przy uwzględnieniu wyników dla 60 zmierzonych oczek. Z zastrzeżeniem ust. 2, otrzymany wynik będzie wymiarem oczek sieci.

2. Jeżeli właściciel statku zakwestionuje wyniki pomiarów oczek przeprowadzonych zgodnie z ust. 1, uzyskane wyniki nie będą brane pod uwagę przy określeniu wymiaru oczek, a oczka sieci zostaną zmierzone ponownie przy użyciu obciążnika lub siłomierza przytwierdzonego do narzędzia pomiarowego; wyboru obciążnika lub siłomierza dokona inspektor. Obciążnik zostanie przytwierdzony (za pomocą haczyka) do otworu w najwęższej krawędzi narzędzia pomiarowego. Siłomierz może zostać albo przytwierdzony do otworu w najwęższej krawędzi narzędzia pomiarowego, albo przyłożony do najszerszej krawędzi narzędzia pomiarowego. Dokładność obciążnika lub siłomierza musi być potwierdzona certyfikatem właściwych władz krajowych.

Dla sieci o wymiarze oczek rzędu 35 mm lub mniejszych określonym zgodnie z ust. 1, należy przyłożyć siłę 19,61 niutonów (równowartość masy dwóch kilogramów), a w przypadków innych sieci, siłę 49,03 niutonów (równowartość masy pięciu kilogramów).

W celu określenia wymiaru oczka sieci zgodnie z pkt E przy użyciu obciążnika lub siłomierza, należy dokonać pomiaru tylko jednego ciągu 20 oczek.

ZAŁĄCZNIK III

SZCZEGÓŁOWY OPIS LINY WYRZUCANEJ O KTÓREJ MOWA W ART. 8 UST. 5 ORAZ SPOSOBU ROZMIESZCZENIA

1. Linę wyrzucaną należy zawiesić przy rufie statku w punkcie położonym na wysokości około 4,5 m nad powierzchnią wody, w taki sposób, by znajdowała się bezpośrednio nad punktem, w którym przynęta wpada do morza.

2. Lina wyrzucana powinna mieć około 3 mm średnicy, minimalną długość 150 m, oraz być wyposażona u końca w urządzenie zapewniające jej napięcie w taki sposób, że lina główna unosi się bezpośrednio za statkiem nawet przy wietrze bocznym.

3. W pięciometrowych odstępach począwszy od punktu zamocowania do statku, należy przymocować pięć rozgałęzionych trzyskrętkowych linek, o średnicy około 3 mm. Długość tych linek powinna wynosić od około 3,50 m w punkcie najbardziej zbliżonym do statku do około 1,25 m dla piątej linki. Po rozwinięciu liny głównej, linki rozgałęzione powinny dotykać powierzchni morza i co jakiś czas zanurzać się w wodzie gdy statek pracuje na fali. Lina główna powinna zostać wyposażona w krętlik w punkcie zamocowania, i w kretliki przed i za punktem zamocowania każdej rozgałęzionej linki, oraz bezpośrednio przed każdym obciążnikiem umieszczonym na końcu liny głównej.

ZAŁĄCZNIK IV

PROTOKOŁY EKSPERYMENTALNE DOTYCZĄCE WYSTAWIANIA SZNURÓW HACZYKOWYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 8 UST. 7

PROTOKÓŁ A

A1. Statek rybacki podczas obserwacji przeprowadzanej przez obserwatora naukowego:

a) wystawi co najmniej pięć zestawów sznurów haczykowych z co najmniej czterema WSKAŹNIKAMI GŁĘBOKOŚCI (TDR) na każdym ze sznurów;

b) rozmieści TDR-y losowo na sznurach rozmieszczonych wewnątrz i pomiędzy zestawami;

c) obliczy indywidualny stopień zanurzania dla każdego wskaźnika (TDR) po ich powrocie na pokład, przy czym:

i) indywidualny stopień tonięcia będzie obliczony jako średnia czasu tonięcia na odcinku od powierzchni morza (0 m) na głębokość 15 m, oraz

ii) indywidualny stopień tonięcia będzie miał minimalną wartość 0,3 m/s;

d) w przypadku gdy minimalny indywidualny stopień tonięcia (0,3 m/s) nie zostanie osiągnięty dla wszystkich 20 punktów pomiarowych, pomiary należy powtórzyć aż do odnotowania indywidualnego stopnia tonięcia dla wszystkich 20 punktów pomiarowych; oraz

e) cały sprzęt i wszystkie narzędzia połowowe wykorzystane do przeprowadzenia pomiarów muszą być takie same, jak sprzęt i narzędzia, które będą wykorzystywane na obszarze objętym Konwencją.

A2. Podczas połowów, aby statek rybacki mógł zachować przywilej niestosowania się do wymogów dotyczących nocnego trybu pracy, obserwator naukowy CCAMLR podejmie ciągłą obserwację stopnia tonięcia sznurów. Załoga statku będzie współpracowała z obserwatorem, który:

a) postara się o rozmieszczenie TDR-ów na każdym zestawie sznurów haczykowych wystawionym podczas zmiany obserwatora;

b) co siedem dni rozmieści TDR-y na pojedynczym sznurze haczykowym w celu określenia zmian stopnia tonięcia na całej długości sznura;

c) losowo rozmieści TDR-y na sznurach haczykowych znajdujących się wewnątrz i pomiędzy zestawami;

d) obliczy indywidualny stopień tonięcia dla każdego TDR-u po ich powrocie na statek; oraz

e) dokona pomiaru stopy tonięcia jako średniej czasu tonięcia na odcinku od powierzchni morza (0 m) na głębokość 15 m,

A3. Załoga statku:

a) podejmie kroki w celu zapewnienia średniego stopnia tonięcia o wartości minimalnej 0,3 m/s;

b) będzie codziennie zdawała raporty zarządcy łowiska; oraz

c) podejmie kroki w celu zagwarantowania przetrwania danych zgromadzonych w wyniku pomiarów stopnia tonięcia sznurów w zatwierdzonym formacie oraz przekazania ich zarządcy łowiska na koniec sezonu.

PROTOKÓŁ B

B1. Statek rybacki podczas obserwacji przeprowadzanej przez obserwatora naukowego:

a) wystawi co najmniej pięć sznurów haczykowych o maksymalnej długości, które mają zostać wykorzystane na obszarze objętym Konwencją wraz z co najmniej czterema testery butelkowymi (zob. pkt B5–B9) umieszczonymi na centralnym odcinku, stanowiącym 1/3 sznurów;

b) umieści testery butelkowe losowo na sznurach haczykowych wewnątrz i pomiędzy zestawami, przy czym wszystkie pomiary powinny być przeprowadzane w punkcie wyznaczającym równy odstęp od obciążników;

c) obliczy indywidualny stopień tonięcia dla każdego testera butelkowego, gdzie stopień tonięcia powinien być określony jako czas tonięcia na odcinku od powierzchni morza (0 m) na głębokość 10 m;

d) stopień tonięcia będzie równy wartości minimalnej 0,3 m/s;

e) w przypadku gdy minimalny stopień tonięcia (0,3 m/s) nie zostanie osiągnięty dla wszystkich 20 punktów pomiarowych (cztery testy na pięciu sznurach), pomiary należy powtórzyć aż do odnotowania minimalnego stopnia tonięcia dla wszystkich 20 punktów pomiarowych; oraz

f) cały sprzęt i wszystkie narzędzia połowowe wykorzystane do przeprowadzenia pomiarów muszą być takie same, jak sprzęt i narzędzia wykorzystywane na obszarze objętym Konwencją.

B2. Podczas połowów, aby statek rybacki mógł zachować przywilej niestosowania się do wymogów przewidziany w artykule 7(8), obserwator naukowy CCAMLR podejmie regularną obserwację stopnia tonięcia sznurów. Załoga statku będzie współpracowała z obserwatorem, który:

a) podejmie kroki w celu przeprowadzenia testów przy użyciu testów butelkowych dla każdego zestawu sznurów haczykowych podczas swojej zmiany, przy czym pomiary takie muszą być przeprowadzone punkcie umieszczonymi na centralnym odcinku, stanowiącym 1/3 sznurów;

b) co siedem dni umieszczać co najmniej cztery testery butelkowe na pojedynczym sznurze haczykowym, w celu zarejestrowania zmian stopnia tonięcia na całej długości sznura;

c) umieści testy butelkowe losowo na sznurach haczykowych wewnątrz i pomiędzy zestawami, przy czym wszystkie pomiary powinny być przeprowadzane w punkcie wyznaczającym równy odstęp od obciążników;

d) obliczy indywidualny stopień tonięcia dla każdego testu butelkowego, oraz

e) obliczy stopień tonięcia jako czas tonięcia na odcinku od powierzchni morza (0 m) na głębokość 10 m;

B3. Statek rybacki prowadząc połowy w ramach wspomnianego przywileju niestosowania się do wymogów:

a) podejmie kroki w celu upewnienia się, że wszystkie sznury haczykowe są odpowiednio obciążone tak, aby zawsze utrzymana była wartość minimalna stopnia tonięcia linki rzędu 0,3 m/s;

b) codziennie przekazywał będzie krajowej agencji raporty dotyczące osiągnięć w zakresie realizowania obranych celów; oraz

c) podejmie kroki w celu zagwarantowania zachowania danych zgromadzonych w wyniku monitorowania stopnia tonięcia sznurów w zatwierdzonym formacie oraz przekazania ich właściwej agencji krajowej na koniec sezonu.

B4. Testy z wykorzystaniem testerów butelkowych należy wykonać w sposób następujący:

Ustawienie butelek

B5. 10 m zwoju nylonowej linki do haczyka z przędzy wielowłókienkowej o grubości 2 mm, lub jej odpowiednika, bezpiecznie zamocowanego do szyjki plastikowej butelki o pojemności 750 ml (¹) (o wyporności około 0,7 kg) z zaciskiem sznurów haczykowych umocowanym do drugiego końca. Pomiary długości dokonywane są od punktu umocowania (końcowy punkt zacisku) do szyjki butelki i powinny być sprawdzane co kilka dni przez obserwatora.

B6. Butelka powinna zostać owinięta odblaskową taśmą samoprzylepną, aby była widoczna w nocy. Wewnątrz butelki należy umieścić wodoodporną kartkę z unikalnym numerem identyfikacyjnym zapisanym na tyle dużymi znakami, by można go było odczytać z odległości kilku metrów.

Testy

B7. Pusta butelka z niezakręconą nakrętką zostaje owinięta zwojem dla umożliwienia jej zatonięcia. Butelka owinięta zwojem linki zostaje przymocowana do sznurów haczykowych (²), w połowie odcinka łączącego obciążniki (punkt przymocowania).

B8. Obserwator zapisuje czas, w którym punkt przymocowania zanurza się w wodzie jako t1, który zostaje wyrażony w sekundach (³). Czas, w którym zaobserwowane zostaje całkowite zanurzenie butelki zanotowany zostaje jako t2 i również wyrażony jest w sekundach. Wynik testu obliczany jest według następującego wzoru:

stopień tonięcia linki = 10/(t2 – t1)

B9. Wynik powinien wynieść 0,3 m/s lub więcej. Uzyskane dane należy odnotować w odpowiednim miejscu w elektronicznym dzienniku obserwatora.

---

(¹) Plastikowa butelka po wodzie mineralnej z nakrętką z twardego plastiku. Nakrętka niedokręcona tak, aby butelka napełniła się po tym, gdy zostanie wciągnięta pod powierzchnię wody. Umożliwia to ponowne wykorzystanie plastikowej butelki, która nie zostanie zniszczona pod wpływem działania ciśnienia wody.

(²) W przypadku takli automatycznych, przymocowana do liny głównej; w systemie takli hiszpańskim przymocowana do linki haczykowej.

(³) Lornetka znacznie ułatwi obserwację procesu, szczególnie w niekorzystnych warunkach pogodowych.

ZAŁĄCZNIK V

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZYŁOWÓW INNYCH GATUNKÓW PODCZAS POŁOWÓW PROWADZONYCH NA OBSZARZE OBJĘTYM KONWENCJĄ

A. Połowy regulowane

1. Jeżeli podczas prowadzenia połowów ukierunkowanych na Dissostichus eleginoides w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3 przyłów innych gatunków wyniesie jedną tonę lub więcej na jeden zaciąg lub zestaw sieci, statek rybacki przeniesie się w inny rejon połowowy, oddalony o co najmniej pięć mil morskich. Statek rybacki przez okres co najmniej pięciu dni nie powróci do żadnego punktu położonego w promieniu pięciu mil morskich od miejsca, gdzie przyłów innych gatunków przekroczył jedną tonę.

2. Jeżeli podczas prowadzenia połowów ukierunkowanych na Champocephalus gunnari w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3 przyłów na jeden zaciąg lub zestaw sieci następujących gatunków: Chaenocephalus aceratus, Gobionotothen gibberifrons, Lepidonotethen squamifrons, Notothenia rossii, lub Pseudochaenichthys georgianus,

a) wyniesie więcej niż 100 kg i przekroczy pięć procent wagi całkowitego przyłowu wszystkich gatunków ryb,

lub

b) wyniesie dwie tony lub więcej, wtedy

Statek rybacki przeniesie się w inny rejon połowowy, oddalony o co najmniej pięć mil morskich. Statek rybacki przez co najmniej pięć dni nie powróci do żadnego punktu położonego w promieniu pięciu mil morskich od miejsca, gdzie przyłów gatunków, o których mowa powyżej przekroczył pięć procent wagi całkowitego przyłowu wszystkich gatunków.

3. Jeżeli podczas prowadzenia połowów ukierunkowanych na Dissostichus eleginoides lub Champsocephalus gunnari w rejonie statystycznego terenu FAO 58.5.2 przyłów na jeden zaciąg Channichthys rhinoceratus, Lepidonotothen squamifrons, Macrourus spp., lub rai i płaszczek wyniesie dwie tony lub więcej, statek rybacki w okresie co najmniej pięciu dni nie będzie prowadził połowów przy użyciu niniejszej metody w żadnym punkcie w promieniu pięciu mil morskich od miejsca, w którym przyłów gatunków, o których mowa powyżej przekroczył dwie tony.

Jeżeli podczas połowów, o których mowa powyżej przyłów jakiegokolwiek innego gatunku, dla którego przepisy wspólnotowe przewidują ograniczenia połowowe w jakimkolwiek zaciągu wyniesie jedną tonę lub więcej, statek rybacki przez co najmniej pięć dni nie będzie prowadził połowów przy użyciu niniejszej metody w żadnym punkcie w promieniu pięciu mil morskich od miejsca, w którym przyłów gatunków, o których mowa powyżej, przekroczył jedną tonę.

4. Jeżeli podczas prowadzenia połowów ukierunkowanych na Electrona carlsbergi w rejonie statystycznego podobszaru FAO 48.3 przyłów gatunków innych niż gatunki docelowe na jeden z zaciągów:

a) jest większy niż 100 kg i przekracza pięć procent wagi całkowitego przyłowu wszystkich gatunków,

lub

b) wynosi dwie tony lub więcej, wtedy

Statek rybacki przeniesie się w inny rejon połowowy, oddalony o co najmniej pięć mil morskich. Statek rybacki przez co najmniej pięć dni nie powróci do żadnego punktu położonego w promieniu pięciu mil morskich od miejsca, gdzie przyłów gatunków innych niż gatunki docelowe przekroczył pięć procent wagi całkowitego przyłowu wszystkich gatunków.

5. Miejsce, w którym przyłów przekracza ilości, o których mowa w pkt 1–4 określa się jako drogę, która przebył statek rybacki od punktu pierwszego wystawienia narzędzi rybackich ze statku rybackiego, do punktu, gdzie narzędzia rybackie zostały wyciągnięte przez statek rybacki.

B. Połowy nowe i połowy badawcze

1. Jeżeli przyłów jakiegokolwiek gatunku jest równy lub większy od jednej tony na jeden zaciąg lub zestaw sieci, statek rybacki przeniesie się w inny rejon połowowy, oddalony o co najmniej pięć mil morskich. Statek rybacki przez co najmniej pięć dni nie powróci do żadnego punktu położonego w promieniu pięciu mil morskich od miejsca, gdzie przyłów przekroczył jedną tonę. Miejsce, w którym przyłów przekroczył jedną tonę określa się jako tor, którym podążał statek rybacki od punktu pierwszego wystawienia narzędzi rybackich ze statku rybackiego, do punktu, gdzie narzędzia rybackie zostały wyciągnięte przez statek rybacki.

2. W ust. 1:

a) przyłów oznacza połów organizmów jakiegokolwiek gatunku innego niż gatunki docelowe;

b) Macrourus spp. oraz raje i płaszczki powinny być liczone jako osobne gatunki.

ZAŁĄCZNIK VI

ZACIĄGI BADAWCZE W POŁOWACH DLA CHAMSOCEPRHALUS GUNNARI W STATYSTYCZNYM PODOBSZARZE FAO 48.3 PODCZAS OKRESU TARŁA

1. W rejonie Shag Rocks/Black Rocks przeprowadzonych zostanie dwanaście zaciągów badawczych. Wspomniane zaciągi zostaną rozmieszczone w obrębie czterech sektorów przedstawionych na rys. 1: po cztery w rejonie północno-zachodnim oraz w rejonie południowo-wschodnim, i po dwa w rejonie północno-wschodnim i rejonie południowo-zachodnim. Kolejnych osiem zaciągów badawczych zostanie przeprowadzonych w północno-zachodniej części Georgii Południowej na wodach o głębokości mniejszej niż 300 m, jak zostało to przedstawione na rys.1.

2. Każdy z zaciągów badawczych należy przeprowadzić w odległości co najmniej pięciu mil morskich od wszystkich pozostałych. Odpowiednie rozmieszczenie stanowisk ma zapewnić zadowalający dostęp do obu rejonów, co ma służyć zgromadzeniu informacji o długości, płci, dojrzałości i składzie wagowym Champsocephalus gunnari.

3. Jeżeli na trasie do Georgii Południowej występują zbiorowiska ryb, należy dla nich przeprowadzić dodatkowe zaciągi badawcze.

4. Czas trwania zaciągów badawczych musi wynieść co najmniej 30 minut przy sieciach opuszczonych na głębokość połowową. W ciągu dnia sieć powinna być prowadzona blisko dna.

5. Z przyłowu wszystkich zaciągów badawczych pobierane są próbki przez międzynarodowego obserwatora naukowego na pokładzie statku. Próbki powinny zawierać co najmniej sto sztuk ryb, badanych przy użyciu standardowych technik losowego pobierania próbek. Wszystkie ryby stanowiące próbki należy przebadać pod względem długości, płci i dojrzałości, a w razie możliwości, również wagi. Jeżeli przyłów jest większy i nie występują ograniczenia czasowe, należy zbadać większą ilość ryb.

Rys. 1

Rozmieszczenie 20 zaciągów badawczych dla Champsocephalus gunnari w rejonie Shag Rocks (12) i Georgii Południowej (8) w okresie od 1 marca to 31 maja. Miejsca rozmieszczenia zaciągów badawczych wokół Georgii Południowej (oznaczone gwiazdkami) pełnią rolę ilustracyjną.

ZAŁĄCZNIK VII

FUNKCJE I ZADANIA OBSERWATORÓW NAUKOWYCH NA POKŁADZIE STATKÓW UCZESTNICZĄCYCH W BADANIACH NAUKOWYCH LUB POŁOWACH ŻYWYCH ZASOBÓW MORSKICH NA OBSZARZE OBJĘTYM KONWENCJĄ, O KTÓRYM MOWA W ART. 15 UST. 2

A. Funkcja pełniona przez obserwatorów naukowych na pokładzie statków rybackich uczestniczących w badaniach naukowych lub połowach żywych zasobów morskich polega na obserwacji i przekazywaniu raportów o działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją, z uwzględnieniem celów i zasad przewidzianych Konwencją.

B. Wypełniając powyższą funkcję, obserwatorzy naukowi podejmą się następujących zadań, wykorzystując formaty zatwierdzone przez Komitet Naukowy CCAMLR:

a) gromadzenia szczegółowych danych o działalności statku rybackiego (np. podział czasu na poszukiwanie, odławianie, przewiezienie itd. oraz na temat szczegółów dotyczących zaciągów);

b) pobierania próbek przyłowów, w celu określenia charakterystyki biologicznej;

c) gromadzenia danych biologicznych według pochwyconych gatunków;

d) gromadzenia danych o przyłowach, ich wielkości oraz innych danych biologicznych;

e) gromadzenia danych o przypadkowym uwikłaniu się w sieci oraz o śmiertelności ptaków i ssaków morskich będącej efektem ubocznym działalności połowowej;

f) gromadzenia danych o procedurach dotyczących pomiarów deklarowanej wagi przyłowu oraz danych dotyczących czynnika konwersji pomiędzy wagą ryb patroszonych a produktem końcowym w przypadku gdy przyłów został zarejestrowany na podstawie wagi przetworzonego produktu;

g) przygotowania raportów na temat przeprowadzonych obserwacji przy użyciu formatów zatwierdzonych przez Komitet Naukowy CCAMLR oraz przekazywania ich odpowiednim władzom;

h) przekazywania kopii raportów właścicielom statków rybackich;

i) udzielania wsparcia, w odpowiedzi na prośbę, właścicielowi statku w zakresie procedur rejestrowania i raportowania przyłowu;

j) podejmowania się innych zadań, zgodnie z postanowieniami wspólnych umów dwustronnych stron zainteresowanych;

k) gromadzenia i raportowania danych rzeczowych dotyczących pojawiania się statków rybackich na obszarze objętym Konwencją, w tym danych dotyczących identyfikacji statków, pozycji, oraz rodzaju prowadzonej działalności; oraz

l) gromadzenia informacji o utracie narzędzi połowowych oraz zatapianiu odpadów przez statki rybackie.