RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(¹)

a także mając na uwadze co następuje:

(1) Zgodnie z najnowszymi informacjami naukowymi otrzymanymi od Międzynarodowej Rady do spraw Eksploracji Mórz (ICES) wielkość zasobów dorsza w wodach Wspólnoty uległa zwiększonej śmiertelności spowodowaniem odłowami, które zmniejszyły liczebność dorosłych ryb w morzu do stopnia, w którym zasoby nie mogą się odnawiać przez rozmnażanie i w związku z tym zagrożone są wyginięciem.

(2) Odnośne zasoby dorsza znajdują się w cieśninie Kattegat, w Morzu Północnym włączając w to cieśninę Skagerrak oraz wschodnią część Kanału, na zachód od Szkocji i w Morzu Irlandzkim.

(3) Należy podjąć środki mające na celu ustanowienie wieloletnich planów naprawczych odnośnych zasobów.

(4) Oczekuje się, że naprawa odnośnych zasobów na warunkach przedstawionych w niniejszym Rozporządzeniu potrwa od pięciu do dziesięciu lat.

(5) Za osiągnięcie celu planu dotyczącego stosowania omawianych środków uznać należy sytuację, gdy przez dwa kolejne lata liczebność dorosłych dorszy przewyższy wartość ustaloną przez zarządzających jako znajdującą się wewnątrz biologicznego marginesu bezpieczeństwa.

(6) Aby osiągnąć ten cel, śmiertelność ryb powinna zostać poddana kontroli tak, aby zwiększyło się prawdopodobieństwo corocznego przyrostu liczebności dorosłych ryb w morzu.

(7) Podobnego rodzaju kontrolę śmiertelności ryb można osiągnąć ustanawiając odpowiednie metody ustalania poziomu całkowitej wielkości ogólnych dopuszczalnych połowów (TAC) odnośnych zasobów oraz system, na mocy którego odłowy tych zasobów ograniczone są do określonego poziomu, zmniejszającego prawdopodobieństwo przekroczenia TAC.

(8) Po osiągnięciu odnowy Komisja złoży wniosek a Rada podejmie decyzję o stosowaniu dalszych środków zgodnie z art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r., w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa(²).

(9) Dodatkowe środki kontroli, prócz przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r., ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa(³) są niezbędne by zapewnić zgodność ze środkami przedstawionymi w niniejszym rozporządzeniu.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

TEMAT I DEFINICJE

Artykuł 1

Temat

Niniejsze rozporządzenie ustanawia plan odnowy dla następujących zasobów dorsza (dalej zwanych „zubożonymi zasobami dorsza”):

(a) dorsza w cieśninie Kattegat,

(b) dorsza w Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak i wschodniej części Kanału,

(c) dorsza na zachód od Szkocji,

(d) dorsza w Morzu Irlandzkim.

Artykuł 2

Definicje stref geograficznych

Dla celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące definicje stref geograficznych:

(a) „Kattegat” oznacza tę cześć strefy III a, wyznaczoną przez ICES, która jest ograniczona od północy linią ciągnącą się od latarni morskiej w Skagen do latarni morskiej w Tisdama, a stamtąd do najbliższego punktu na wybrzeżach Szwecji, zaś na południu linią ciągnącą się z Hasenore do Gnibens Spids, z Korsahage do Spodsbjerg i z Gilhjerg Hoved do Kullen;

(b) „Morze Północne” oznacza podstrefę IV ICES oraz tę część strefy III ICES, która nie należy do Skagerrak a także tę część obszaru II ICES, który należy do wód znajdujących się pod zwierzchnością lub jurysdykcją Państw Członkowskich;

(c) „Skagerrak” oznacza tę część strefy III a ICES, która jest ograniczona od zachodu linią ciągnącą się od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią ciągnącą się od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

(d) „wschodnia część Kanału” oznacza strefę VII d ICES;

(e) „Morze Irlandzkie” oznacza strefę VII a ICES;

(f) „na zachód od Szkocji” oznacza strefę VI ICES oraz tę część strefy V b ICES, który znajduje się pod zwierzchnością lub jurysdykcją Państw Członkowskich.

ROZDZIAŁ II

POZIOMY DOCELOWE

Artykuł 3

Cel planu naprawczego

Plan naprawczy, wymieniony w art. 1 powinien zmierzać do zwiększenia liczebności dorosłych ryb do wartości równym lub większym liczebnościom docelowym, wymienionym w poniższej tabeli:

Artykuł 4

Osiąganie wartości docelowych

O ile Komisja uzna, na podstawie informacji ICES oraz uzgodnień, wynikających z informacji Komitetu Naukowo-Technicznego i Gospodarczego Rybołówstwa (STECF), że przez dwa kolejne lata zostały osiągnięte wartości docelowe wszystkich omawianych zasobów dorsza, Rada przegłosuje na zasadzie kwalifikowanej większości wniosek Komisji o usunięciu odnośnych zasobów z zakresu niniejszego rozporządzenia i ustanowi plan zarządzania dla tego zasobu zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

ROZDZIAŁ III

OGÓLNIE DOPUSZCZALNE POŁOWY

Artykuł 5

Ustanawianie TAC

TAC ustala się zgodnie z art. 6, w którym liczebność dojrzałych dorszy została oszacowana przez STECF, w świetle najnowszych sprawozdań ICES, jako równą lub powyżej minimalnych wartości wyszczególnionych w poniższej tabeli:

Artykuł 6

Procedura ustanawiania TAC

1. Każdego roku Rada przegłosuje na zasadzie kwalifikowanej większości, na podstawie wniosku Komisji, TAC na nadchodzący rok dla każdego zubożonego zasobu dorsza.

2. TAC nie przekroczą wielkości połowów, które, na podstawie naukowej oceny, przeprowadzonej przez STECF w świetle najnowszego sprawozdania ICES, spowodują wzrost o 30% liczebności dorosłych ryb w morzu pod koniec roku ich stosowania w porównaniu z istniejącymi w morzu liczebnościami, jakie oszacuje się na początek roku.

3. Rada nie przyjmie TAC, którego odłowienie, zgodnie z przewidywaniami STECF, w świetle najnowszego sprawozdania ICES, wywoła w roku zastosowania śmiertelność ryb większą niż poniższe wartości:

4. W przypadku przewidywania, że zastosowanie ustępu 2 spowoduje przekroczenie liczebności dorosłych ryb pod koniec roku stosowania TAC ponad wartość wymienioną w artykule 3, Komisja przeprowadzi przegląd planu naprawczego i złoży wniosek o wprowadzenie niezbędnych zmian na podstawie najnowszych ocen naukowych. Przegląd taki powinien odbyć się, bez względu na sytuację, przed 16 marca 2007 r.

5. Z wyjątkiem pierwszego roku stosowania niniejszego artykułu:

(a) jeżeli przepisy przewidziane w ustępach 2 lub 4 spowodują, że TAC przekroczy TAC z poprzedniego roku o ponad 15%, Rada przyjmie TAC nie przekraczający 15% TAC z poprzedniego roku; lub

(b) jeżeli przepisy przewidziane w ustępach 2 lub 4 spowodują, że TAC będzie niższy o ponad 15% niż TAC z poprzedniego roku, Rada przyjmie TAC , który nie jest mniejszy o ponad 15% niż TAC z poprzedniego roku.

6. Ust. 4 lub 5 nie stosują się, jeżeli ich zastosowanie spowoduje przekroczenie wartości wymienionych w ust. 3.

Artykuł 7

Ustanawianie TAC w wyjątkowych okolicznościach

Jeżeli liczebność dorosłych ryb, w którymkolwiek z odnośnych zasobów dorsza zostanie oceniona przez STECF, na podstawie najnowszego sprawozdania ICES, jako mniejsza niż liczebność ustalona w art. 5, stosuje się następujące zasady:

(a) art. 6 stosuje się jeżeli można się spodziewać, iż jego zastosowanie spowoduje wzrost liczebności dorosłych ryb pod koniec roku stosowania TAC do wysokości równej lub większej niż liczebność wymieniona w artykule 5;

(b) jeżeli nie można się spodziewać, że zastosowanie art. 6 spowoduje wzrost liczebności dorosłych ryb pod koniec roku zastosowania TAC do wysokości równej lub większej niż liczebność wymieniona w art. 5, Rada przegłosuje na zasadzie kwalifikowanej większości, wniosek Komisji na temat TAC dla następnego roku, który będzie niższy niż TAC wynikający z zastosowania metody opisanej w art. 6.

ROZDZIAŁ IV

OGRANICZENIA NAKŁADÓW POŁOWOWYCH

Artykuł 8

Ograniczenia nakładów połowowych i warunki dodatkowe

1. TAC wymienione w rozdziale III są uzupełnione systemem ograniczeń nakładów połowowych opartych o obszary geograficzne i grupy sieci rybackich, a także dodatkowymi warunkami wykorzystywania możliwości połowowych wyszczególnionych w Załączniku V do rozporządzenia Rady nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r., ustalającego wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe(⁴)

2. Każdego roku Rada głosuje, na zasadzie kwalifikowanej większości, na podstawie wniosku Komisji, o zmianach liczby dni połowowych dla statków używających sieci o rozmiarze oczek równym lub większym niż 100 mm bezpośrednio proporcjonalnych do corocznych zmian śmiertelności ryb szacowanych przez ICES i STECF jako zgodnych ze stosowaniem TAC, ustalonych przy pomocy metody opisanej w art. 6.

3. Rada może przegłosować, na zasadzie kwalifikowanej większości, wniosek Komisji o alternatywnych ustaleniach nakładów połowowych, które mogłyby zostać zastosowane na mocy planu naprawczego w celu zarządzania nakładami połowowymi zgodnie z TAC ustalonymi przy pomocy metody opisanej w art 6.

4. Jeżeli nie zostanie podjęta żadna decyzja zgodna z ust. 2 i 3, postanowienia Załącznika 5 rozporządzenia (WE) nr 2287/2003 pozostaną w mocy dopóki Rada nie przyjmie decyzji wynikającej z art. 4.

ROZDZIAŁ V

MONITORING, INSPEKCJE I NADZÓR

Artykuł 9

Powiadamianie o realizacji nakładów połowowych

Uchylając art. 19a rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, stosuje się art. 19b, 19c, 19d, i 19e oraz 19k odnośnego rozporządzenia do statków działających na obszarach geograficznych określonych w art. 2 niniejszego rozporządzenia. Jednakże statki nieupoważnione do posiadania na pokładzie sieci rybackich do połowów gatunków należących do zasobów wymienionych w art. 1 niniejszego rozporządzenia są zwolnione z odnośnego wymagania.

Artykuł 10

Alternatywne metody kontroli

Państwa Członkowskie mogą wprowadzać alternatywne metody kontroli aby zapewnić spełnianie wymogów dotyczących powiadamiania, wymienionych w art. 9, które będą równie skuteczne i przejrzyste jak powyższe wymogi dotyczące powiadamiania. Komisja powinna być powiadamiana przed zastosowaniem takich alternatywnych metod.

Artykuł 11

Uprzednie powiadamianie

1. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego lub jego/jej przedstawiciel, przed zawinięciem do portu lub miejsca, w którym dobije do brzegu w Państwie Członkowskim, mając na pokładzie więcej niż jedną tonę dorsza, podaje odpowiednim władzom odnośnego Państwa Członkowskiego, co najmniej o cztery godziny wcześniej przed zawinięciem:

(a) nazwę portu lub miejsca, w którym dobije do brzegu;

(b) przypuszczalny czas przybycia do portu lub miejsca, w którym dobije do brzegu;

(c) ilość w kilogramach żywej wagi wszystkich gatunków, przekraczających wagą 50 kg, które ma na pokładzie.

2. Odpowiednie władze Państwa Członkowskiego, do którego ma dotrzeć więcej niż jedna tona dorsza może zażądać, by wyładunek znajdującego się na pokładzie połowu nie rozpoczął się przed uzyskaniem zezwolenia od odnośnych władz.

3. Kapitan wspólnotowego statku rybackiego lub jego/jej przedstawiciel, chcąc przeładować lub wyładować na morzu jakiekolwiek przechowywane na pokładzie zasoby lub przybić do portu lub miejsca, w którym dobije do brzegu należącego do państwa trzeciego przekaże odpowiednim władzom flagowego Państwa Członkowskiego, przynajmniej 24 godziny przed przeładunkiem lub wyładunkiem na morzu, lub przybiciem do portu lub miejsca, w którym można dobić do brzegu, informacje, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 12

Wyznaczone porty

1. Jeżeli ponad dwie tony dorsza mają być wyładowane we Wspólnocie ze wspólnotowego statku rybackiego, kapitan statku dopilnuje, by takie wyładunki odbywały się tylko w wyznaczonych portach.

2. Każde Państwo Członkowskie wyznaczy porty, w których może odbyć się wyładunek dorsza, przekraczający dwie tony.

3. Każde Państwo Członkowskie do 31 marca 2004 r., przekaże Komisji listę wyznaczonych portów i, w ciągu następnych 30 dni, odpowiednie procedury dotyczące inspekcji i nadzoru w odnośnych portach, w tym zasady i warunki rejestrowania i sprawozdawania ilości dorsza przy każdym wyładunku.

Komisja przekaże te informacje wszystkim Państwom Członkowskim.

Artykuł 13

Margines tolerancji w oszacowaniach wpisanych do dziennika połowowego

Uchylając art. 5 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiające szczegółowe zasady dla zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez Państwa Członkowskie(⁵), dozwolony margines tolerancji przy szacowaniu ilości w kilogramach przechowywanych na pokładzie wynosi 8% wartości wpisanej do dziennika połowowego.

Artykuł 14

Osobne przechowywanie dorsza

Zabrania się przechowywać na pokładzie wspólnotowego statku rybackiego, w jakimkolwiek pojemniku, jakąkolwiek ilość dorsza pomieszaną z innymi gatunkami organizmów morskich. Pojemniki z dorszem powinny być przechowywane w taki sposób, aby znajdowały się oddzielnie od innych pojemników.

Artykuł 15

Transport dorsza

1. Odpowiednie władze Państwa Członkowskiego mogą zażądać, by dowolna ilość dorsza, złapanego w każdej ze stref geograficznych, zdefiniowanych w art. 2 i wyładowanej po raz pierwszy w odnośnym Państwie Członkowskim była zważona w obecności kontrolerów przed przetransportowaniem w inne miejsce z portu pierwszego wyładunku. Dla dorsza wyładowanego po raz pierwszy w porcie ustalonym na mocy art. 12, próby reprezentatywne wynoszące przynajmniej 20% wartości liczbowej wyładunku są ważone w obecności kontrolerów upoważnionych przez Państwo Członkowskie, zanim zostaną wystawione na sprzedaż i sprzedane. W tym celu Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji, w ciągu miesiąca od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, szczegóły przyjętego przez siebie systemu pobierania prób.

2. Uchylając warunki wyszczególnione w art. 13 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, wszystkie ilości dorsza przewyższające 50 kg, transportowane gdzie indziej, niż do miejsca pierwszego wyładunku lub przywozu, wyposażone są w kopię jednej z deklaracji, przewidzianej w art. 8 ust. 1 odnośnego rozporządzenia, dotyczącej ilości transportowanego dorsza. Wyłączenie przewidziane w art. 13, ust 4, lit b) nie stosuje się.

Artykuł 16

Szczególny program monitorowania

Uchylając art. 34 lit. c) ust.1, rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 szczególne programy monitorowania zasobów dorsza mogą trwać dłużej niż dwa lata od wejścia w życie.

ROZDZIAŁ VI

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 17

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 lutego 2004 r.