RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Decyzją 98/392/WE (¹) Wspólnota zatwierdziła Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza, zawierającą przepisy i zasady odnoszące się do ochrony żywych zasobów morza i zarządzania tymi zasobami. W ramach swoich szerszych zobowiązań międzynarodowych Wspólnota uczestniczy w wysiłkach zmierzających do ochrony zasobów rybnych na wodach międzynarodowych.

(2) Zgodnie z decyzją 86/238/EWG (²) od dnia 14 listopada 1997 r. Wspólnota została Umawiającą się Stroną Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zwanej dalej „konwencją ICCAT”.

(3) Konwencja ICCAT stanowi ramy dla współpracy regionalnej w zakresie ochrony zasobów tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych i zarządzania tymi zasobami na Oceanie Atlantyckim i morzach przyległych, poprzez ustanowienie Międzynarodowej Komisji Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego, zwanej dalej „ICCAT”, oraz przyjmowanie zaleceń dotyczących ochrony i zarządzania na obszarze objętym tą konwencją, które są wiążące dla Umawiających się Stron.

(4) ICCAT zaleciła wprowadzenie szeregu środków technicznych w odniesieniu do niektórych zasobów gatunków masowo migrujących w Atlantyku i Morzu Śródziemnym, określając między innymi dozwoloną wielkość i wagę ryb oraz ograniczenia dotyczące połowów na niektórych obszarach i w niektórych okresach lub przy zastosowaniu określonych narzędzi połowowych oraz ograniczenia zdolności połowowych. Zalecenia te są wiążące dla Wspólnoty i w związku z tym powinny być realizowane.

(5) Decyzją 95/399/WE (³) Wspólnota zatwierdziła umowę o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim. Umowa ta stanowi właściwe ramy dla pogłębionej współpracy międzynarodowej oraz dla racjonalnego wykorzystania zasobów tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych na Oceanie Indyjskim, poprzez utworzenie Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim, zwanej dalej „IOTC”, oraz przyjęcie zaleceń w sprawie ochrony i zarządzania na obszarach IOTC, które stają się wiążące dla Umawiających się Stron.

(6) IOTC przyjęła zalecenie określające środki techniczne w odniesieniu do niektórych zasobów gatunków masowo migrujących na Oceanie Indyjskim, w szczególności ograniczenia zdolności połowowych. Zalecenie to jest wiążące dla Wspólnoty i w związku z tym powinno zostać ono wprowadzone w życie.

(7) Decyzją 2005/938/WE (⁴) Wspólnota zatwierdziła Porozumienie w sprawie międzynarodowego programu ochrony delfinów. W związku z tym Wspólnota powinna stosować postanowienia tego porozumienia.

(8) Cele tego porozumienia obejmują stopniowe ograniczenie przypadkowej śmiertelności delfinów przyławianych podczas połowów tuńczyka za pomocą okrężnic we wschodniej części Oceanu Spokojnego, tak aby osiągnąć poziom zbliżający się do zerowego poprzez ustanowienie rocznych limitów, oraz uzyskanie długoterminowej stabilności zasobów tuńczyka na obszarze objętym porozumieniem.

(9) Wspólnota ma interesy połowowe we wschodniej części Oceanu Spokojnego oraz uczestniczyła w procesie przyjęcia Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego zwanej dalej „konwencją z Antigui”. Na mocy decyzji 2005/26/WE (⁵) Wspólnota podpisała konwencję z Antigui oraz rozpoczęła procedurę przystąpienia do tej konwencji. W oczekiwaniu na wprowadzenie w życie konwencji z Antigui Wspólnota, nie będąc Umawiającą się Stroną i współpracując z Międzyamerykańską Komisją ds. Tuńczyka Tropikalnego, zwaną dalej „IATTC”, podjęła decyzję o zastosowaniu środków technicznych przyjętych przez IATTC. Należy zatem dokonać włączenia tych środków do prawa wspólnotowego.

(10) Zgodnie z decyzją 2005/75/WE (⁶) od dnia 25 stycznia 2005 r. Wspólnota stała się Umawiającą się Stroną Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku, zwaną dalej „konwencją WCPFC”.

(11) Konwencja WCPFC stanowi ramy dla współpracy regionalnej mającej na celu długoterminową ochronę i zrównoważoną eksploatację zasobów ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku poprzez utworzenie Komisji Rybołówstwa Zachodniego i Środkowego Pacyfiku (WCPFC).

(12) Wspólnota powinna zatem stosować postanowienia tej konwencji, jak również środki techniczne przyjęte przez WCPFC.

(13) Środki techniczne przyjęte przez wspomniane regionalne organizacje rybołówstwa zostały włączone do rozporządzenia Rady (WE) nr 973/2001 z dnia 14 maja 2001 r. ustanawiającego niektóre środki techniczne dotyczące ochrony zasobów gatunków masowo migrujących (⁷).

(14) Przyjęcie nowych środków technicznych przez wspomniane organizacje, jak również uaktualnienie środków, które obowiązują od czasu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 973/2001, wymaga uchylenia tego rozporządzenia oraz zastąpienia go niniejszym rozporządzeniem.

(15) Ograniczenia zdolności połowowych powinny zostać określone zgodnie z art. 20 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (⁸).

(16) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

Cel

Niniejsze rozporządzenie określa techniczne środki ochrony mające zastosowanie do prowadzenia połowu i wyładunku niektórych zasobów gatunków masowo migrujących, określonych w załączniku I, jak również gatunków przyławianych.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Bez uszczerbku dla art. 9, niniejsze rozporządzenie stosuje się do statków pływających pod banderą państw członkowskich i wpisanych do rejestru we Wspólnocie (zwanych dalej „statkami rybackimi Wspólnoty”).

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia:

1) „gatunki masowo migrujące” oznaczają gatunki wyszczególnione w załączniku I;

2) „tuńczyki i gatunki tuńczykopodobne określone przez ICCAT” oznaczają gatunki wyszczególnione w załączniku II;

3) (uchylony)

4) „połowy rekreacyjne” oznaczają działalność połowową wykorzystującą żywe zasoby wodne w celach rekreacyjnych lub sportowych;

5) „sieci okrążające” oznaczają sieci okalające ryby jednocześnie z boków i od spodu, wyposażone lub nie w linę sznurującą;

6) „okrężnica” oznacza każdą sieć okrążająca, której dno zaciska się za pomocą liny sznurującej przechodzącej przez serię pierścieni wzdłuż podbory, umożliwiającej jej ściąganie i zamykanie. Okrężnica może być stosowana w połowach małych gatunków pelagicznych, dużych gatunków pelagicznych i gatunków głębinowych;

7) „sznury haczykowe” oznaczają narzędzie połowowe składające się ze sznura podstawowego, do którego podczepione są sznury dodatkowe (stągiewki) wyposażone w liczne haczyki, których długość i rozstawienie jest zróżnicowane w zależności od gatunku docelowego. Sznury takie mogą być rozmieszczone pionowo lub poziomo w stosunku do powierzchni wody; mogą być wystawiane na dnie lub blisko dna (sznury haczykowe kotwiczone) lub mogą unosić się w toni wodnej, lub w pobliżu powierzchni wody (sznury haczykowe przypowierzchniowe);

8) „haczyki” oznaczają zaostrzone, wygięte kawałki drutu stalowego wyposażone zazwyczaj w zadzior. Ostrze haczyka może być proste lub nawet odwrócone i zakrzywione; trzonek haczyka może mieć rozmaite formy i długości, a jego przekrój może być okrągły (regularny) lub spłaszczony (kuty). Całkowita długość haczyka odpowiada całkowitej maksymalnej długości trzonka, mierzonej od końca służącego do wiązania sznura (zazwyczaj w formie oczka) aż do najdalszego punktu wygięcia. Szerokość haczyka odpowiada największej odległości w linii poziomej pomiędzy zewnętrzną częścią trzonka a zewnętrzną częścią zadzioru;

9) „urządzenia powodujące koncentrację ryb (FAD)” oznaczają narzędzie połowowe pływające na powierzchni wody służące do wabienia ryb;

10) „taklowiec do połowów tuńczyka” oznacza statek wyposażony w sprzęt do połowów haczykowych tuńczyka.

Artykuł 4

Obszary

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje wód morskich:

1) (uchylony)

2) [1] (uchylony)

3) (uchylony)

4) (uchylony)

wszystkie wody zachodniego i środkowego Oceanu Spokojnego, jak określono w art. 3 konwencji WCPFC.

ROZDZIAŁ 1

Ograniczenia stosowania niektórych rodzajów statków i narzędzi połowowych

Artykuł 5

Ochrona opastuna w niektórych wodach tropikalnych

1. Połowy tuńczyka sejnerami lub taklowcami są zabronione w okresie od dnia 1 do 30 listopada na obszarze wyznaczonym w następujący sposób:

- granica południowa: 0° szerokości geograficznej południowej,

- granica północna: 5° szerokości geograficznej północnej,

- granica zachodnia: 20° długości geograficznej zachodniej,

- granica wschodnia: 10° długości geograficznej zachodniej.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji, najpóźniej do dnia 15 sierpnia każdego roku, sprawozdanie w sprawie wdrożenia powyższego środka i, w odpowiednich przypadkach, dołączają wykaz naruszeń popełnionych przez pływające pod ich banderą statki rybackie Wspólnoty, które zostały pociągnięte do odpowiedzialności przez właściwe organy.

Artykuł 6

(skreślony).

Artykuł 7

Połowy bonito, opastuna i tuńczyka żółtopłetwego na niektórych wodach Portugalii

Zakazane jest zatrzymywanie na statku jakiejkolwiek ilości bonito, opastuna lub tuńczyka żółtopłetwego, które zostały złowione przy użyciu okrężnic na wodach będących pod zwierzchnictwem lub jurysdykcją Portugalii, na podobszarze ICES X na północ od 36°30′ N lub na obszarach CECAF na północ od 31° N i na wschód od 17°30′ W; zakazane jest prowadzenie połowu wymienionych gatunków na wymienionych obszarach przy użyciu wymienionych narzędzi.

ROZDZIAŁ 2

Minimalna wielkość

Artykuł 8

Wymiary

1. Osobnik jest uważany za niewymiarowego, jeżeli jego wymiary są mniejsze od minimalnych wymiarów określonych dla danego gatunku w załączniku IV.

2. Wymiary określone w załączniku IV mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z wiążącymi dla Wspólnoty zaleceniami ICCAT, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30.

Artykuł 9

Zakazy

1. Zakazane jest zatrzymywanie na statku, przeładowywanie, wyładowywanie, transportowanie, składowanie, wystawianie na sprzedaż, sprzedawanie lub wprowadzanie do obrotu ryb niewymiarowych z gatunków masowo migrujących wyszczególnionych w załączniku IV, które zostały złowione na obszarze 1. Osobniki takie powinny zostać uwolnione do morza natychmiast po złowieniu.

2. Zakazane jest dopuszczanie do swobodnego obrotu lub sprzedawanie we Wspólnocie niewymiarowych ryb pochodzących z państw trzecich i należących do gatunków masowo migrujących wymienionych w załączniku IV, które zostały złowione na obszarze 1.

Artykuł 10

Pomiar wielkości

1. Długość wszystkich gatunków, oprócz żaglicowatych, powinna być mierzona jako długość ogonowa, to znaczy odległość w linii pionowej pomiędzy końcem górnej szczęki a końcem najkrótszego promienia płetwy ogonowej.

2. W odniesieniu do żaglicowatych wielkość jest mierzona od czubka dolnej szczęki do rozwidlenia płetwy ogonowej.

Artykuł 11

(skreślony).

ROZDZIAŁ 3

Ograniczenie liczby statków

Artykuł 12

Opastun i tuńczyk długopłetwy w północnym Atlantyku

1. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, określa liczbę i łączną pojemność według tonażu brutto (GT) statków rybackich Wspólnoty o długości całkowitej przekraczającej 24 metry, przeznaczonych do połowu opastuna jako gatunku docelowego na obszarze 1. Dane te określa się:

a) jako średnią liczbę i pojemność, podaną w tonach brutto, statków rybackich Wspólnoty prowadzących połowy opastuna jako gatunku docelowego na obszarze 1 w okresie od 1991 r. do 1992 r.; oraz

b) na podstawie informacji o ograniczeniu liczby statków Wspólnoty prowadzących połowy opastuna w 2005 r., przekazanych ICCAT w dniu 30 czerwca 2005 r.

2. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, określa liczbę statków rybackich Wspólnoty prowadzących połowy tuńczyka długopłetwego północnego Atlantyku jako gatunku docelowego. Liczbę tę ustala się jako średnią liczbę statków rybackich Wspólnoty prowadzących połowy tuńczyka długopłetwego na północnym Atlantyku jako gatunku docelowego, w okresie od 1993 r. do 1995 r.

3. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, rozdziela pomiędzy państwa członkowskie:

a) liczbę i pojemność wyrażaną w GT zgodnie z ust. 1;

b) liczbę statków określoną zgodnie z ust. 2.

4. Do dnia 15 maja każdego roku każde państwo członkowskie przekazuje Komisji w zwyczajowo przyjęty sposób przekazywania danych:

a) wykaz statków o długości przekraczającej 24 metrów pływa-jących pod jego banderą poławiających opastuna;

b) wykaz statków pływających pod jego banderą, prowadzących ukierunkowane połowy tuńczyka długopłetwego na północnym Atlantyku.

Komisja przekazuje te informacje do sekretariatu ICCAT przed dniem 31 maja każdego roku.

5. Wykazy, o których mowa w ust. 4, zawierają wewnętrzny numer w rejestrze statków rybackich przydzielony każdemu statkowi zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczącego rejestru statków rybackich Wspólnoty (¹⁰) oraz stosowany rodzaj narzędzia połowowego.

ROZDZIAŁ 4

Gatunki niedocelowe oraz połowy sportowe i rekreacyjne

Artykuł 13

Marliny

Państwa członkowskie zachęcają do stosowania ochronnych linek płoszących na krętlikach pozwalających na łatwe uwalnianie żywych marlinów błękitnych oraz marlinów białych.

Artykuł 14

Rekiny

1. Państwa członkowskie zachęcają do uwalnianie przypadkowo złowionych żywych rekinów, w szczególności osobników młodocianych.

2. Państwa członkowskie zachęcają do zmniejszenia liczby odrzucanych rekinów poprzez poprawę selektywności narzędzi połowowych.

Artykuł 15

Żółwie morkie

Państwa członkowskie zachęcają do uwalniania przypadkowo złowionych żywych żółwi morskich.

Artykuł 16

Połowy sportowe i rekreacyjne na Morzu Śródziemnym

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki mające na celu zakazanie stosowania na Morzu Śródziemnym sieci ciągnionych, sieci okrążających, okrężnic, drag, sieci skrzelowych, sieci trójściennych i sznurów haczykowych co połowów rekreacyjnych i sportowych tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych.

2. Państwa członkowskie zapewniają, że tuńczyk i gatunki tuńczykopodobne złowione na Morzu Śródziemnym w ramach połowów rekreacyjnych lub sportowych nie są wprowadzane do obrotu.

Artykuł 17

Sprawozdanie

W terminie do dnia 15 sierpnia każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie dotyczące wdrożenia przepisów niniejszego rozdziału.

TYTUŁ III

ŚRODKI TECHNICZNE STOSOWANE NA OBSZARZE 2

ROZDZIAŁ 1

Ograniczenie liczby statków

Artykuł 18

[2] (uchylony)

ROZDZIAŁ 2

Gatunki niedocelowe

Artykuł 19

[3] (uchylony)

Artykuł 20

[4] (uchylony)

TYTUŁ IV

(uchylony)

Artykuł 21

(uchylony)

Artykuł 22

(uchylony)

Artykuł 23

(uchylony)

Artykuł 24

(uchylony)

Artykuł 25

(uchylony)

Artykuł 26

(uchylony)

Artykuł 27

(uchylony)

TYTUŁ V

ŚRODKI TECHNICZNE STOSOWANE NA OBSZARZE 4

Artykuł 28

(uchylony)

TYTUŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 29

Ssaki morskie

1. Zakazane jest otaczanie okrężnicami wszelkich stad lub grup ssaków morskich.

2. Ustęp 1 ma zastosowanie do wszystkich statków rybackich Wspólnoty z wyjątkiem statków wymienionych w art. 23.

TYTUŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 30

Procedura komitetu

Środki, które mają zostać podjęte na mocy art. 6 ust. 4 i art. 8 ust. 2, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

Artykuł 31

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 973/2001.

Artykuł 32

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 maja 2007 r..