Dokumentacja kadrowa 2023. Zasady prowadzenia i przechowywania
Rozdział I. Prowadzenie i przechowywanie dokumentacji pracowniczej
1. Przepisy dotyczące prowadzenia i przechowywania dokumentacji pracowniczej
Obecnie pracodawca ma wybór, czy gromadzić dokumenty związane ze stosunkiem pracy i akta osobowe w formie papierowej czy elektronicznej. Ponadto obowiązek ich archiwizacji został skrócony z 50 do 10 lat, ale nie w przypadku wszystkich pracowników. Dlatego pracodawca jest zobligowany do przekazywania raportów informacyjnych do ZUS, jeśli będzie chciał skorzystać z krótszego okresu przechowywania dokumentacji w stosunku do pracowników zatrudnionych w czasie przypadającym od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2018 r.
Kwestię prowadzenia dokumentacji pracowniczej reguluje obecnie rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie dokumentacji pracowniczej (dalej: rozporządzenie o dokumentacji), które zaczęło obowiązywać 1 stycznia 2019 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 2369 ze zm.). Zastąpiło ono rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (dalej: rozporządzenie w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji).
2. Zasady prowadzenia dokumentacji pracowniczej
Na dokumentację pracowniczą składają się:
1) dokumenty osobowe, do których zaliczamy:
a) akta osobowe pracownika ułożone w porządku chronologicznym oraz ponumerowane (tzw. teczka personalna) – obecnie rozporządzenie o dokumentacji nie zawiera pomocniczych wzorów dokumentów związanych ze stosunkiem pracy (m.in. kwestionariuszy osobowych, umowy o pracę czy oświadczenia o wypowiedzeniu) – ich pomocnicze wersje opracował resort pracy i zamieścił na swojej stronie internetowej,
b) ewidencje, kartoteki, rejestry oraz wykazy (patrz tabela 2. Dokumenty dotyczące ewidencjonowania czasu pracy oraz tabela 3. Pozostałe dokumenty wchodzące w skład dokumentacji pracowniczej);