Jak termin wypłaty wynagrodzeń wpływa na ustalanie podstawy wymiaru zasiłku

Do jej obliczenia przyjmuje się składniki rzeczywiście wypłacone, a jeśli są zaległe – wypłacone za okres poprzedni. Szczególne zasady obowiązują, gdy wynagrodzenie ze zlecenia wypłaca się w częściach z uwzględnieniem stawki minimalnej

Zgodnie z art. 36 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa) podstawę wymiaru zasiłków z ubezpieczenia społecznego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym wystąpiło określone zdarzenie, np. niezdolność do pracy z powodu choroby lub porodu. Podstawa wymiaru może być też ustalona z okresu krótszego, jeśli okres ubezpieczenia (zatrudnienia) nie sięga 12 miesięcy wstecz. Wówczas stanowi ją przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia. Przy czym miesiąc, w którym pracownik został zatrudniony od pierwszego roboczego dnia miesiąca, traktuje się jako pełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia i wynagrodzenie za ten miesiąc przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku. Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku uważa się zaś przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe, finansowanych ze środków pracownika (łącznie 13,71 proc.).