Wyrok SN z dnia 6 września 2019 r., sygn. I NO 118/19
Najwcześniejszą datą przejścia prokuratora w stan spoczynku jest data wydania decyzji, przy czym skutki przejścia w stan spoczynku następują z momentem doręczenia decyzji.
Najwcześniejszą datą przejścia prokuratora w stan spoczynku jest data wydania decyzji, przy czym skutki przejścia w stan spoczynku następują z momentem doręczenia decyzji.
Twierdzenia funkcjonariusza byłych struktur bezpieczeństwa totalitarnego państwa o współpracy i czynnym wspieraniu osób lub organizacji działających na rzecz niepodległości Państwa Polskiego są bezpodstawne i bezzasadne, jeżeli takiej świadomości ani żadnej wiedzy o rzekomym zaangażowaniu funkcjonariusza w działalność skierowaną przeciwko systemowi totalitarnemu nie mieli, nie potwierdzili, a nawet
Negatywną przesłankę przyznania pomocy mieszkaniowej stanowi zbycie prawa do posiadanego lokalu także przed uzyskaniem statusu funkcjonariusza w służbie stałej (art. 187 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej).
Decyzja o zwrocie pomocy finansowej przerywa bieg terminu przedawnienia roszczenia o zwrot tej pomocy przez funkcjonariusza Służby Więziennej zwolnionego ze służby. W sytuacji, gdy prawo do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przysługuje funkcjonariuszowi z tytułu służby, także roszczenie o zwrot tej pomocy jest roszczeniem dotyczącym świadczenia przysługującego z tytułu służby. Utrata
Niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora nie jest przesłanką przeniesienia w stan spoczynku zgodnie z art. 127 § 1 ProkPr w zw. z art. 71 § 1 p.u.s.p.
Wymiana pokoleniowa jest przesłanką, w oparciu o którą dopuszczalne jest podjęcie przez Prokuratora Generalnego negatywnej decyzji w przedmiocie dalszego zajmowania stanowiska przez prokuratora.
Art. 107 § 1 i 2 k.p.k. przez cały okres obowiązywania art. 46 k.k. był podstawą do nadania klauzuli wykonalności nadającemu się do wykonania w drodze egzekucji orzeczeniu sądu karnego odnoszącemu się do roszczeń majątkowych, a zatem także o obowiązku naprawienia szkody. Orzeczenie o takich roszczeniach nie stanowi tytułu egzekucyjnego tylko wtedy, gdy nie nadaje się do wykonania środkami przymusu
Instytucja z art. 71 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych wprowadzona została przede wszystkim z uwagi na interes wymiaru sprawiedliwości, mając na celu usunięcie ujemnych skutków długotrwałego niewykonywania obowiązków przez prokuratora. Jeżeli zatem liczba etatów w prokuraturze odpowiada rzeczywistemu obciążeniu tej jednostki, to obciążenie pozostałych prokuratorów obowiązkami nieobecnego prokuratora
Art. 70 § 1 p.u.s.p. w związku z art. 127 § 1 p.p., nie rozstrzyga o dacie przeniesienia w stan spoczynku prokuratora w przypadku stwierdzenia przez lekarza orzecznika ZUS trwałej niezdolności do pracy na stanowisku prokuratorskim. Orzeczenie takie otwiera jedynie możliwość przeniesienia prokuratora w stan spoczynku.
Prokurator Generalny posiada daleko idącą (choć jednak nie dowolną, arbitralną) swobodę w decydowaniu o zasadności skorzystania z nadzwyczajnego rozwiązania prawnego, jakim jest przeniesienie prokuratora w stan spoczynku. Ograniczenia tej swobody (uznania) stanowią ramy: 1. ochrony słusznego interesu prokuratora, ze szczególnym uwzględnieniem jego stanu zdrowia, 2. ochrony interesu publicznego, tj.
Decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku pozostawiona została swobodnemu uznaniu powołanego do tego organu. Skorzystanie z uznaniowej kompetencji w kwestii podjęcia stosownej decyzji przez Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku na powołanych wyżej podstawach nie może nosić znamion dowolności (arbitralności). Rozstrzygnięcie w tym przedmiocie powinno być podjęte przy uwzględnieniu
Art. 71 § 1 prawa o ustroju sądów powszechnych został tak skonstruowany, aby decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku pozostawiona została uznaniu powołanego do tego organu. Oznacza to, że fakt niepełnienia służby przez rok nie musi stanowić podstawy do zastosowania dyspozycji tej normy. Uznanie administracyjne nie jest jednak traktowane jako akt cechujący się dowolnością w jego podjęciu. Rozstrzygnięcie
Decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku powinna zasadniczo wywierać skutek wyłącznie na przyszłość. Jedynie w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych interesem zainteresowanego prokuratora (tj. w sytuacji, gdy w wyniku długotrwałej, trwającej dłużej niż rok, niezdolności do wykonywania swoich obowiązków służbowych, prokurator pomimo pozostawania na stanowisku nie otrzymywałby wynagrodzenia za pracę
Najwcześniejszą datą, z którą można przyjąć przejście w stan spoczynku, jest data wydania decyzji z korekturą, która wynika z poglądu o powstaniu skutków dopiero z chwilą jej doręczenia. Przy czym chwili tej nie można dowolnie kształtować, a będzie ona wynikała z faktu wysłania decyzji i jej doręczenia w taki sposób, że jej adresat będzie się mógł z nią w sposób rzeczywisty zapoznać, co nie oznacza
Użyty w art. 127 § 2 Prawa o prokuraturze wyraz "może" oznacza kompetencję Prokuratora Generalnego do uznaniowego wydawania decyzji w przedmiocie dalszego zajmowania stanowiska prokuratora. Jednak decyzja ta nie może być podjęta w sposób zupełnie dowolny, bez uwzględnienia okoliczności przemawiających zarówno za, jak i przeciwko udzieleniu zgody.