Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 grudnia 2020 r., sygn. III SA/Wa 1841/20
1. Wykładnia art. 67a §1 pkt 3 o.p. prowadzi do wniosku, że prawodawca wskazał na konieczność uwzględnienia podczas rozstrzygania wniosków w sprawie umorzenia zaległości podatkowych uznania administracyjnego, przepis ten wyznacza bowiem organom administracji publicznej kompetencję do podjęcia określonego rozstrzygnięcia w sprawie polegającej na obowiązku dokonywania wyboru między alternatywnymi i równoważnymi
W świetle art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług gmina nie jest uznawana za podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do opłat z tytułu wyżywienia dzieci w placówkach oświatowych i żłobkach, gdyż wykonuje te działania w ramach swojego imperium i nie działa na zasadach rynkowych, co nie zakłóca reguł konkurencji.
Nakaz respektowania zasady prawdy obiektywnej (art. 122 Ordynacji podatkowej) oraz zupełności materiału dowodowego (art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej) nie może stanowić źródła nieograniczonego obowiązku dowodzenia określonych okoliczności przez organ podatkowy.
Organy administracji nie są zobowiązane do poszukiwania środków dowodowych służących poparciu twierdzeń strony w sytuacji, gdy ta ostatnia - mimo wezwania - środków takich nie przedstawia. Nie sposób oczekiwać od organu, że będzie bez ograniczeń poszukiwał potwierdzenia korzystnych dla strony okoliczności, przy jej biernej postawie, w związku z niezasadnym twierdzeniem o posiadaniu majątku niezbędnego
W sytuacji gdy strona nie miała obowiązku osobistego stawiennictwa w związku z prowadzonymi czynnościami sprawdzającymi, organ podatkowy nie jest uprawniony do zwrotu kosztów postępowania.