Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 lipca 2012 r., sygn. II SA/Ol 384/12
Nieobecność biegłych na rozprawie w przypadku braku zastrzeżeń co do wysokości odszkodowania ustalonego na podstawie opinii biegłych ze strony właściciela nieruchomości wywłaszczonej nie może być oceniana w kategoriach rażącego naruszenia prawa.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenia przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania terenu. Plan miejscowy ustalając zatem przeznaczenie terenu przesądza jednocześnie o ograniczeniach prawa własności.
Charakter strony, przysługujący osobie fizycznej wygasa wraz z jej śmiercią, a to oznacza, że nie tylko nie można wszcząć ani wydać w stosunku do osoby zmarłej decyzji, ale także, że nie może ona z powodu braku możliwości fizycznego doręczenia takiej decyzji, wywołać odpowiednich skutków prawnych.
Należy więc odpowiedzi na pytanie, czy decyzja, która ustalała, w wyżej opisany sposób odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości niezabudowanej, którego to odszkodowania wysokość była znana i akceptowana przez osoby uprawnione, naruszała prawo w takim stopniu, że nie daje się to pogodzić ze społeczno-gospodarczymi skutkami takiej decyzji, zwłaszcza, że art. 22 ustawy dnia 12 marca 1958 r.
Sam fakt nieobecności biegłego na rozprawie wywłaszczeniowo-odszkodowawczej, prowadzonej na zasadzie przepisów ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, nie musi jeszcze świadczyć o rażącym naruszeniu prawa, jeśli wydana opinia dotyczy jedynie gruntu i jest prawidłową. Ustalenie odszkodowania nastąpić powinno bowiem nie tyle "po wysłuchaniu biegłych" a "po wysłuchaniu
Zastosowanie grzywny, która jest jedynym środkiem przymuszającym w systemie środków egzekucyjnych ma na celu przymuszenie do wykonania, a gdy to przymuszenie będzie skuteczne, przepisy prawa przewidują obowiązek umorzenia grzywny lub zwrot uiszczonej lub ściągniętej grzywny w całości lub części. Jest to środek egzekucyjny odpowiadający zasadzie najłagodniejszego środka egzekucyjnego. Brak skuteczności
Nie można przyjąć wadliwej wykładni zapisów miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy, który co do terenu, na którym położone są działki stanowił, że jest to obszar oznaczony na rysunku planu symbolem RP - tereny upraw polowych - użytkowanie bez zmian. Rodzaju inwestycji objętej decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu nie można zaliczyć do obiektów pozostających