Zmiana pozwolenia na budowę w rozumieniu art. 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ stanowi weryfikację wcześniejszej decyzji o pozwoleniu budowlanym, co oznacza że przedmiot postępowania nie może ulec zmianie.
Osoba sprawująca nadzór inwestorski nie należy do kręgu adresatów decyzji, o której mowa w art. 48 i art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.
Poza ochroną prawną wynikającą z norm prawa pozytywnego pozostają osobiste poglądy, życzenia i oczekiwania stron co do warunków ich egzystencji w relacji w planowanymi inwestycjami. Nieuwzględnienie ich nie może być podstawą kwestionowania legalności, to jest zgodności z prawem wydanego pozwolenia na budowę.
1. Wydanie pozwolenia na budowę czy też nadbudowę z usytuowaniem tegoż obiektu przy granicy działki może dotyczyć sytuacji zupełnie wyjątkowych, jest jednak dopuszczalne. 2. W razie konfliktu interesów właścicieli nieruchomości, a więc inwestora i właściciela nieruchomości sąsiedniej, optymalne korzystanie z ich praw wiąże się z reguły z wprowadzeniem ograniczeń w korzystaniu z jednej z tych nieruchomości
W przypadku, gdy organ administracyjny doręcza decyzję tylko jednemu następcy prawnemu osoby uprawnionej, pomijając, z naruszeniem art. 10 par. 1 i art. 28 Kpa, pozostałe osoby będące następcami prawnymi, mamy do czynienia z naruszeniem prawa, które, jako dające podstawę do wznowienia postępowania w myśl art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa, stanowi przesłankę uchylenia decyzji.
Kontroli organu nadzoru nie może podlegać postanowienie wydane na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, gdyż na tego rodzaju postanowienie nie przysługuje zażalenie, co oznacza, że stosownie do art. 126 Kpa, nie mają do niego również zastosowania przepisy dotyczące stwierdzenia nieważności /art. 156-159 Kpa/.
Jeżeli w trakcie trwania postępowania, o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nastąpiła zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przy czym nowy plan teren wnioskowanej inwestycji oznaczył odmiennymi symbolami oraz inaczej sformułował ustalenia realizacyjne planu to istnieje potrzeba przeanalizowania od początku kwestii zgodności bądź niezgodności wnioskowanej
Fakt, że organy orzekające nie kierowały wysyłanych pism i podejmowanych rozstrzygnięć do osoby małoletniej, której przysługiwał status strony w toczącym się postępowaniu, w sytuacji czynnego jednocześnie udziału w tymże postępowaniu jej przedstawiciela ustawowego, nie może spowodować rezultatu w postaci uchylenia przez sąd ostatecznej decyzji administracyjnej.
Spółdzielnia mieszkaniowa z istoty swej reprezentuje interesy mieszkańców, a jako samorządne zrzeszenie uprawniona jest do decydowania o przeznaczeniu mienia znajdującego się w jej zarządzie. Celowość, czy też słuszność takiego działania ze względu na interesy poszczególnych członków, nie podlega kontroli w postępowaniu administracyjnym. Z istoty stosunku łączącego członka ze spółdzielnią mieszkaniową
1. Uzgodnień dotyczących sytuowania obiektów w odniesieniu do dróg publicznych nie dokonuje się na etapie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu przez organ gminy /wójta, burmistrza, prezydenta/, lecz przed wystąpieniem o wydanie pozwolenia na budowę przez organ architektoniczno-budowlany. 2. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139
1. Szereg nakazów wydawanych w trybie art. 51 czy art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczących wykonania określonych robót budowlanych lub usunięcia nieprawidłowości obejmuje prace nie ujęte w art. 29 i art. 30 Prawa budowlanego, a więc wymagające pozwolenia na budowę lub zgłoszenia. Wydane nakazy powodują brak konieczności uzyskania takich pozwoleń
Rozstrzygnięcie sporu między stronami co do tego czy doszło do naruszenia posiadania poszczególnych przewodów kominowych i wentylacyjnych oraz, jak i przez którego ze współwłaścicieli wspólnej ściany budynków przewody te mają być użytkowane nie należy do kompetencji organów administracji architektoniczno-budowlanej. Spór taki podlega bowiem rozstrzygnięciu w postępowaniu cywilnym. Ewentualne zastrzeżenia
Obowiązek wykazania legalności budowy spoczywa przede wszystkim na osobie, która powołuje się na fakt uzyskania pozwolenia na budowę.
1. Stwierdzenie stanu zagrożenia życia i zdrowia ludzi, czy też stanu zagrożenia środowiska w rozumieniu art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie może być efektem dowolnej oceny organu administracji publicznej. 2. Błędne jest przyjęcie, iż z samej treści par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 1998 r. w sprawie
Według rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 marca 1999 r. w sprawie zakresu trybu i zasad uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej /Dz.U. nr 22 poz. 206/ uzgodnienia wymagają projekty budowlane budynków użyteczności publicznej oraz zamieszkania zbiorowego lub ich części w których mogą przebywać ludzie w grupach o liczebności powyżej 50 osób
1. Art. 87 ust. 2 Konstytucji RP określa akty prawa miejscowego jako źródła powszechnie obowiązującego prawa. Odrębnie regulowana jest kwestia wchodzenia w życie aktów prawa miejscowego. Zgodnie z art. 88 ust. 1 Konstytucji RP wejście w życie aktów prawa miejscowego jest uwarunkowane ich ogłoszeniem. Już porównanie tych przepisów najwyższej rangi wskazuje na odrębność zagadnień powstawania źródeł prawa
Ustalanie treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powinno uwzględniać zasadę proporcjonalności obciążeń właścicieli nieruchomości znajdujących się w zasięgu działania planu i charakteryzujących się takimi samymi lub podobnymi właściwościami. Konieczne jest zatem badanie rozwiązań alternatywnych i poszukiwanie rozwiązań relatywnie niemniej uciążliwych.
Podstawą skutecznego zarzutu /art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ nie może być brak zgody na określoną politykę zagospodarowania przestrzennego. Brak takiej zgody nawet gdy wiąże się z naruszeniem określonego interesu prawnego lub uprawnienia otwiera wprawdzie drogę do złożenia i rozpatrzenia zarzutu, jednakże nie wiąże
1. Mapa zasadnicza to - wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające aktualne informacje o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólnograficznych oraz elementach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci uzbrojenia terenu nadziemnych, naziemnych i podziemnych /art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1086 ze zm./. 2. Pod pojęciem
Pojęcie nieruchomości sąsiedniej, na której realizowana jest inwestycja może obejmować nie tylko nieruchomość graniczącą fizycznie z nieruchomością, której interes prawny właściciela został naruszony, ale również inne nieruchomości. Takie pojmowanie pojęcia nieruchomości sąsiedniej jest powszechnie przyjęte na tle przepisów Kodeksu cywilnego, zawierających regulacje dotyczące tzw. prawa sąsiedzkiego
