Na podstawie art. 73a ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Rozporządzenie w sprawie zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych] W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych (Dz. U. Nr 94, poz. 841) § 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„§ 5. 1. Ustala się trzy stopnie zagrożenia tąpaniami w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny.

2. Do pierwszego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się pokłady lub ich części zalegające w górotworze skłonnym do tąpań, w których:

1) dokonano odprężenia:

a) przez wybranie pokładu odprężającego z zawałem stropu w odległości nie większej niż 50 m pod pokładem odprężanym lub 20 m nad tym pokładem,

b) przez wybranie pokładu odprężającego z podsadzką hydrauliczną w odległości nie większej niż 30 m pod pokładem odprężanym lub 15 m nad tym pokładem,

c) w przypadku grubego pokładu – przez czyste wybranie warstwy tego pokładu,

d) nie zachowując parametrów określonych w lit. a)–c), ale wyniki badań i opinia rzeczoznawcy uzasadniają takie zaliczenie w związku z występującymi warunkami geologiczno-górniczymi oraz własnościami geomechanicznymi pokładu i skał otaczających

– a po odprężeniu tąpnięcia nie występują,

2) nie dokonano odprężenia, ale wyniki badań i opinia rzeczoznawcy uzasadniają takie zaliczenie w związku z występującymi warunkami geologiczno-górniczymi oraz własnościami geomechanicznymi pokładu i skał otaczających.

3. Skuteczność odprężenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a)–c), powinna być potwierdzana badaniami geofizycznymi lub metodami analitycznymi, z częstotliwością określoną przez kierownika ruchu zakładu górniczego na podstawie opinii kopalnianego zespołu do spraw tąpań.

4. Do drugiego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się pokłady lub ich części zalegające w górotworze skłonnym do tąpań, w których nie dokonano odprężenia przez wybranie pokładu sąsiedniego, ale wyniki badań i opinia rzeczoznawcy uzasadniają takie zaliczenie w związku z występującymi warunkami geologiczno-górniczymi oraz własnościami geomechanicznymi pokładu i skał otaczających.

5. Do trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się pokłady lub ich części zalegające w górotworze skłonnym do tąpań, w których nie dokonano odprężenia przez wybranie pokładu sąsiedniego lub wystąpiło tąpnięcie, pomimo dokonanego wcześniej odprężenia.

§ 6. 1. Ustala się trzy stopnie zagrożenia tąpaniami w podziemnych zakładach górniczych wydobywających rudy miedzi.

2. Do pierwszego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli:

1) w stropie występują skały pierwszej lub drugiej klasy stropu, a w spągu – skały pierwszej klasy spągu, lub

2) przy jego nieprzerwanej eksploatacji w niezmienionych warunkach geologiczno-górniczych nie wystąpiło tąpnięcie lub wystąpił wstrząs o energii nieprze-kraczającej 10⁶ J, zlokalizowany w rejonie frontu eksploatacyjnego lub przed tym frontem.

3. Do drugiego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli:

1) w stropie występują skały drugiej lub trzeciej klasy stropu, a w spągu – skały pierwszej lub drugiej klasy spągu, lub

2) przy jego nieprzerwanej eksploatacji w niezmienionych warunkach geologiczno-górniczych w ostatnich dwóch latach nie wystąpiło tąpnięcie, lecz wystąpił wstrząs o energii przekraczającej 10⁶ J, zlokalizowany w rejonie frontu eksploatacyjnego lub przed tym frontem.

4. Do trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli:

1) w stropie występują skały trzeciej lub czwartej klasy stropu, a w spągu – skały drugiej lub trzeciej klasy spągu, lub

2) przy jego eksploatacji w ostatnich dwóch latach wystąpiło tąpnięcie.

5. Klasy stropu, o których mowa w ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 i ust. 4 pkt 1, określa, w oparciu o opinię rzeczoznawcy, kierownik ruchu zakładu górniczego, na podstawie wartości wskaźnika stateczności stropu wyrażającego zależności między wytrzymałością skał, grubością warstw oraz ich szczelinowatością.

6. Klasy spągu, o których mowa w ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 i ust. 4 pkt 1, określa, w oparciu o opinię rzeczoznawcy, kierownik ruchu zakładu górniczego, na podstawie wytrzymałości i grubości skał spągowych.”.