Wykładnia zawarta w uchwałach NSA ma moc wiążącą w stosunku do sądów administracyjnych. Nie może budzić wątpliwości, że czynność procesowa strony, np. wniesienie skargi do sądu administracyjnego, zmierzająca do wydania orzeczenia sprzecznego z tą wykładnią, pozostanie z reguły bezskuteczna.
Od bezprzedmiotowości postępowania należy odróżnić bezzasadność żądania strony. Ta ostatnia wiąże się z niespełnieniem przez stronę postępowania określonych prawem przesłanek koniecznych do uzyskania uprawnienia w trybie decyzji administracyjnej. Organ administracji stwierdzając bezzasadność żądania strony, nie może umorzyć postępowania, gdyż będzie to niezgodne z prawem uchylenie się od merytorycznego
Wykładnia zawarta w uchwałach NSA ma moc wiążącą w stosunku do sądów administracyjnych. Nie może budzić wątpliwości, że czynność procesowa strony, np. wniesienie skargi do sądu administracyjnego, zmierzająca do wydania orzeczenia sprzecznego z tą wykładnią, pozostanie z reguły bezskuteczną.
Jednocześnie należy podkreślić, że ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, który skarżący uznaje za prawidłowy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowane jest stanowisko, zgodnie z którym nie jest dopuszczalne w świetle brzmienia art. 174 Prawa
Do sytuacji, w której wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, należy zaliczyć tę, gdy to uzasadnienie nie pozwala na kontrolę kasacyjną orzeczenia. Dzieje się tak wówczas, gdy nie ma możliwości jednoznacznej rekonstrukcji podstawy rozstrzygnięcia.
W orzecznictwie zwraca się uwagę na to, że art. 134 § 1 P.p.s.a. jest tak skonstruowany, że powoływanie się w skardze kasacyjnej na naruszenie tego przepisu musi być zawsze powiązane z przywołaniem norm, których złamania sam skarżący wprawdzie nie sygnalizował w złożonej skardze, ale których naruszenie Sąd pierwszej instancji powinien dostrzec z urzędu.
Przyjmuje się, że istotne naruszenie prawa, to naruszenia takiego rodzaju jak podjęcie uchwały przez organ niewłaściwy, brak podstawy do podjęcia uchwały określonej treści, niewłaściwe zastosowanie przepisu prawnego będącego podstawą podjęcia uchwały, czy też naruszenie procedury podjęcia uchwały.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowało się stanowisko, że wystarczy, aby chociaż jedna norma uchwały miała charakter generalno-abstrakcyjny, by cały akt miał przymiot aktu prawa miejscowego. Z woli ustawodawcy program ma regulacyjny charakter. Biorąc pod uwagę materię programu, skierowaną do nieokreślonego kręgu odbiorców realizujących zadania w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami
Powołane w skardze kasacyjnej orzeczenia sądów administracyjnych, w których przyjęto możliwość uchylenia przez radę gminy wcześniej podjętej uchwały, nie dotyczą uchwał o specyficznym, nadzorczym charakterze. W związku z tym nie mają one znaczenia przy dokonywaniu wykładni przepisów w rozpoznawanej sprawie. Bardziej pomocne jest orzecznictwo dotyczące rozstrzygnięć nadzorczych.
Celem harmonizacji wymienionych uregulowań przyjmuje się, że w stosunku do ustawy o samorządzie województwa zachodzi możliwość zaskarżenia aktów podejmowanych przez organy tej jednostki samorządu terytorialnego, a nie mających charakteru prawa miejscowego.
Naczelny Sąd Administracyjny, działając jako sąd kasacyjny, nie jest uprawniony do samodzielnego konkretyzowania zarzutów lub też stawiania hipotez co do tego, jakiego przepisu dotyczy podstawa kasacji. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej nie pozwala na "poprawianie" zarzutów postawionych przez stronę.
Doktryna i orzecznictwo zasadniczo stoją na stanowisku, że uchwała o nadaniu nazwy ulicy stanowiącej drogę publiczną jest aktem prawa miejscowego. Relewantną przesłanką realizacji kompetencji rady do nadawania nazw ulicom jest ich status drogi publicznej.
Materialne prawo administracyjne ma zawierać normę przyznającą ochronę prawną podmiotowi i z takiej normy wywodzi się właśnie interes prawny. Skarga wniesiona na podstawie ust. 101 ust. 1 u.g.n. nie ma charakteru actio popularis, co oznacza, że nawet sprzeczność aktu organu gminy z prawem nie daje uprawnienia do jej wniesienia. Składający skargę musi wskazać na normę materialnego prawa administracyjnego
W nauce prawa pojęcie interesu prawnego odnoszone jest do związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego, wynikających z norm prawa materialnego lub procesowego a zaskarżonym aktem. Związek ten musi być aktualny, a nie przyszły i dotyczyć indywidualnej sytuacji prawnej danej osoby. W postępowaniu sądowoadministracyjnym interes ten może być wywodzony przede wszystkim z przepisów prawa
Zgodnie z orzecznictwem udokumentowanie władania polega na wykazaniu wykonywania prac związanych m.in. z utrzymaniem drogi, jej konserwacją, modernizacją, odśnieżaniem.
Zagadnieniem wstępnym nie jest zaś każda wątpliwość pojawiająca się w toku postępowania wyjaśniającego, lecz tylko taka, bez wy jaśnienia której przez inny organ lub sąd nie jest możliwe zakończenie postępowania administracyjnego.
W skardze kasacyjnej zarzuca się wadliwe nabycie własności przedmiotowych działek gruntu przez Skarb Państwa ze względu na niedopuszczalność zrzeczenia się ich własności przez matkę skarżącej kasacyjnie, ale tytuł Skarbu Państwa nie został dotychczas skutecznie podważony. Postępowanie nadzorcze nie służy zaś ustaleniu przysługiwania tytułu prawnego do nieruchomości wnioskodawcy jego wszczęcia, lecz
Przyjmuje się, że nieobecność pełnomocnika strony na rozprawie z powodu choroby jest powodem odroczenia rozprawy tylko wówczas, gdy jest to przeszkoda, której nie można przezwyciężyć, zaś sposobem jej przezwyciężenia jest udzielenie substytucji.
