Postanowienie SN z dnia 9 listopada 1995 r. sygn. III ARN 44/95
-
Wyrok SN z dnia 13 listopada 1995 r., sygn. WO 187/95
Jeżeli w skład sądu wojskowego orzekającego w sprawie karnej, w której oskarżono wielu żołnierzy, wchodził ławnik mający niższy stopień wojskowy tylko od jednego oskarżonego (art. 579 k.p.k.), to wyrok wydany w tej sprawie podlega z tego powodu uchyleniu tylko w stosunku do tego oskarżonego, wobec którego sąd był nienależycie obsadzony (art. 388 pkt 2 k.p.k.).
-
Wyrok NSA z dnia 17 listopada 1995 r., sygn. II SA 2197/95
Przewidziana w par. 38 zarządzenia Nr 41 z dnia 10 maja 1991 r. Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie przebiegu służby oraz praw i obowiązków policjantów /Dz.Urz. MSW nr 2 poz. 39 ze zm./ zasada, że policjantowi przysługuje ekwiwalent za nie wykorzystany urlop, dotyczy wszystkich sytuacji, gdy funkcjonariusz z przyczyn od siebie niezależnych nie mógł w ogóle wykorzystać urlopu wypoczynkowego, albo
-
Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 24 listopada 1995 r., sygn. I KZP 28/95
Wszczęcie postępowania karnego przez prokuratora w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego powinno wyrazić się w formie wydania postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego (art. 257 § 1 k.p.k.). W wypadku jednak, gdy toczy się już postępowanie przygotowawcze (wszczęte przez prokuratora lub policję) o czyn początkowo zakwalifikowany jako przestępstwo ścigane z oskarżenia
-
Uchwała SN z dnia 29 listopada 1995 r., sygn. I KZP 33/95
Przestępstwo określone w art. IX § 2 przepisów wprowadzających kodeks karny nie jest przestępstwem kierunkowym i jako takie nie wymaga dla swojego bytu działania sprawcy w celu uprawiania nierządu.
-
Wyrok SN z dnia 5 grudnia 1995 r., sygn. WR 186/95
Przestępstwo drogowe może być popełnione nie tylko na drodze publicznej, ale również poza nią wszędzie tam, gdzie ruch pojazdów faktycznie odbywa się i w związku z czym istnieje możliwość zagrożenia bezpieczeństwa dla tego ruchu.
-
Uchwała SN z dnia 12 grudnia 1995 r., sygn. I KZP 35/95
Sam fakt wyjazdu za granicę, nawet z zamiarem długotrwałego pobytu skazanego oddanego pod dozór (art. 76 § 2 k.k.), nie daje podstawy do uznania, że uchyla się on od dozoru (art. 78 § 2 k.k.), ani do zawieszenia postępowania wykonawczego w części dotyczącej dozoru (art. 17 § 2 k.k.w.).
-
Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 1995 r., sygn. I SA 1262/94
Zobowiązanie policjanta przez właściwy organ w trybie par. 15 ust. 3 zarządzenia nr 49 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania oraz norm zaludnienia lokali mieszkalnych będących w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych lub podległych mu organów, a także szczegółowych zasad przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla
-
Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 1996 r., sygn. V SA 516/95
Naczelny Sąd Administracyjny w obecnym składzie nie podziela poglądu wyrażonego w wyroku Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 18 października 1995 r. sygnatura akt V SA 262/95, co do stosowania przepisu par. 8 zarządzenia Nr 49 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania oraz norm zaludnienia lokali mieszkalnych będących w dyspozycji
-
Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 30 stycznia 1996 r., sygn. I KZP 34/95
Użyte w art. 97 k.k. określenie: nie odwołano warunkowego zwolnienia odnosi się do sytuacji, gdy w okresie 6 miesięcy po upływie okresu próby nie wydano prawomocnego postanowienia w tym przedmiocie.
-
Wyrok SN z dnia 5 lutego 1996 r., sygn. II KRN 185/95
Treść art. 102 § 1 k.k. nie daje podstaw do postawienia tezy, że umieszczenie sprawcy w zakładzie leczenia odwykowego może nastąpić tylko wówczas, gdy sprawca został skazany na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Określenie użyte w art. 102 § 1 k.k. przed odbyciem kary nie oznacza, że chodzi tu zawsze o bezwzględną karę pozbawienia wolności.
-
Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 8 lutego 1996 r., sygn. I KZP 37/95
Skazanemu, wobec którego w wyniku rewizji nadzwyczajnej (kasacji) stwierdzono niesłuszność zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, nie przysługuje na podstawie art. 487 § 1 k.p.k. od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę lub zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był odbyć
-
Postanowienie SN z dnia 20 lutego 1996 r., sygn. II KRN 166/95
1. Wniosek o ściganie tylko wówczas wywołuje skutki, o jakich mowa w art. 5 § 3 k.p.k., gdy jego złożeniu towarzyszy rzeczywista wola ścigania sprawcy przestępstwa uzewnętrzniona swobodnie podjętą decyzją. 2. Pouczenie o braku możliwości cofnięcia wniosku o ściganie nie jest w świetle art. 5 § 3 i 4 k.p.k. obligatoryjne. Brak takiego pouczenia, a także pouczenia o znaczeniu wniosku o ściganie dla możliwości
-
Wyrok NSA z dnia 27 lutego 1996 r., sygn. SA/Rz 69/95
Policjant, służący w którymkolwiek z urzędów podległych komendantowi głównemu, wojewódzkiemu, rejonowemu czy komisariatu Policji, jest zatrudniony w administracji rządowej, zatem dotyczy go zakaz przewidziany w art. 27 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
-
Uchwała SN z dnia 12 marca 1996 r., sygn. I KZP 39/95
Kodeks karny nie zna podziału dokumentów na urzędowe i prywatne. Byt przestępstwa określonego w art. 266 k.k. nie jest więc zależny od rodzaju dokumentu, w którym poświadczono nieprawdę, lecz od tego, kto ten dokument wystawił.
-
Uchwała SN z dnia 12 marca 1996 r., sygn. I KZP 2/96
Ustawą względniejszą dla sprawcy w rozumieniu art. 2 § 1 k.k. jest ta ustawa, której wybór opiera się na ocenie całokształtu konsekwencji wynikających dla niego z zastosowania obydwu wchodzących w grę ustaw, przy czym ocena ta musi być dokonana z uwzględnieniem okoliczności konkretnej sprawy. W związku z powyższym stosowanie kary dożywotniego pozbawienia wolności do przestępstw popełnionych przed
-
Wyrok NSA z dnia 13 marca 1996 r., sygn. SA/Rz 86/95
1. Skoro komendant rejonowy Policji jest terenowym organem rządowej administracji specjalnej, policjant zatrudniony w Komendzie Rejonowej Policji, jako podległym temuż organowi urzędzie, jest zatrudniony w administracji rządowej. Policjant taki objęty jest zakazem łączenia swego zatrudnienia z członkostwem zarządu gminy ustanowionym w art. 27 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym
-
Postanowienie SN z dnia 21 marca 1996 r., sygn. III KRN 1/96
Przewidziana w przepisie art. 26 § 1 k.k.w. szczególna możliwość uchylenia lub zmiany postanowień odnosi się wyłącznie do orzeczeń wykonawczych, tj. do orzeczeń wydawanych w toku postępowania wykonawczego na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego. Przepis ten nie stwarza zatem podstaw do reformowania takich postanowień, które wydaje się w tym postępowaniu w odniesieniu do określonych kwestii
-
Wyrok SN z dnia 2 kwietnia 1996 r., sygn. V KKN 2/96
1. Możliwa jest zmiana lub uchylenie orzeczenia na korzyść współoskarżonego, na rzecz którego nie złożono skargi kasacyjnej (art. 384 k.p.k. w zw. z art. 462 k.p.k.). 2. Odpowiednie, to jest między innymi uwzględniające treść art. 473a § 1 k.p.k., stosowanie art. 384 k.p.k. przy przekraczaniu granic podmiotowych rozpoznania sprawy w wyniku rozpoznania kasacji opierać się powinno na tzw. gravamen
Akty prawne rekomendowane
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
