Wyrok SN z dnia 9 listopada 1995 r. sygn. III ARN 52/95

Decyzje organów Służby Więziennej wydane w wykonaniu podjętych przez te organy orzeczeń dyscyplinarnych podlegają kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przewodniczący SSN: Walery Masewicz (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 1995 r., sprawy ze skargi Grażyny N. na decyzję Dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych w Warszawie z dnia 9 marca 1994 r., [...] w przedmiocie przeniesienia na niższe stanowisko służbowe, na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Warszawie z dnia 13 października 1994 r.

1 . uchylił zaskarżony wyrok,

2. uchylił decyzję personalną Dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych z dnia 8 marca 1994 r. [...]

Uzasadnienie

Decyzją dyscyplinarną z dnia 21 października 1993 r. Naczelnik Rejonowego Aresztu Śledczego w K. na podstawie art. 44 i 45 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (jednolity tekst: Dz. U. z 1984 r., Nr 29, poz. 149 ze zm.) oraz § 8 i 26 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 kwietnia 1978 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 10, poz. 41 ze zm.) wymierzył st. sierż. sztab. Grażynie N. - starszemu instruktorowi działu inwestycji i remontów Rejonowego Aresztu Śledczego w K. karę dyscyplinarną przeniesienia na niższe stanowisko służbowe. Rozpatrując odwołanie ukaranej od tej decyzji Dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych utrzymał jaw mocy w dniu 19 listopada 1993 r. uznając, że odwołanie nie wnosi nowych okoliczności. W dniu 30 listopada 1993 r. Naczelnik Rejonowego Aresztu Śledczego wydał nową decyzję personalną, zgodnie z którą zwolnił Grażynę N. „z zajmowanego stanowiska służbowego z powodu wymierzenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko służbowe” i jednocześnie mianował ją na stanowisko starszego strażnika działu ochrony Zakładu Karnego w K. W uzasadnieniu decyzja ta odwoływała się do konieczności wykonania wymierzonej kary, a rozpiętość w gradacji między stanowiskiem pracy poprzednio zajmowanym przed ukaraniem a desygnowanym w decyzji personalnej tłumaczyła brakiem możliwości mianowania ukaranej na wyższe stanowisko w dziale ochrony z uwagi na niespełnienie przez nią wymogów formalnych. Ponowne odwołanie ukaranej od opisanej decyzji personalnej, skłoniło Naczelnika Rejonowego Aresztu Śledczego w K. do skorzystania z przewidzianej w art. 132 § 1 k.p.a. możliwości dokonania korekty własnego rozstrzygnięcia i do uchylenia poprzednio wydanej w tej sprawie decyzji, ponownego zwolnienia ze służby i mianowania ukaranej na stanowisko „oddziałowej działu ochrony Zakładu Karnego w K.” z uposażeniem odpowiednio wyższym od poprzednio ustalonego. Drugie w tej sprawie odwołanie ukaranej nie spowodowało zmian, gdyż Dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.