Postanowienie SN z dnia 21 marca 1996 r., sygn. III KRN 1/96

Przewidziana w przepisie art. 26 § 1 k.k.w. szczególna możliwość uchylenia lub zmiany postanowień odnosi się wyłącznie do orzeczeń wykonawczych, tj. do orzeczeń wydawanych w toku postępowania wykonawczego na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego. Przepis ten nie stwarza zatem podstaw do reformowania takich postanowień, które wydaje się w tym postępowaniu – w odniesieniu do określonych kwestii proceduralnych – na podstawie stosowanych odpowiednio przepisów kodeksu postępowania karnego.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy Andrzeja G., skazanego z art. 186 § 1 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości na korzyść oskarżonego od postanowienia Sądu Rejonowego w S. z dnia 23 listopada 1995 r. – uchylił zaskarżone postanowienia i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w S. do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w S. wyrokiem z 6.VII.1994 r. uznał Andrzeja G. za winnego tego, że „w okresie od października 1992 r. do 9.III.1994 r. w K. uporczywie uchylał się od ciążącego na nim z mocy ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w S. 25.VIII.1992 r. obowiązku łożenia rat alimentacyjnych na rzecz swoich małoletnich dzieci w łącznej kwocie 1.100.000 zł miesięcznie, przez co naraził je na niemożność zaspokojenia ich podstawowych potrzeb życiowych i spowodował konieczność korzystania przez Lucynę G. z pomocy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej i funduszu alimentacyjnego, tj. za winnego popełnienia przestępstwa określonego w art. 186 § 1 k.k. i za to – na podstawie tego przepisu – skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, oskarżonego zaś zobowiązał – na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 i 3 k.k. – do wyrównania zaległości alimentacyjnych oraz do bieżącej alimentacji małoletnich Piotra i Klaudii G.”