Komitet Obywatelski prowadzący kampanię wyborczą w maju i czerwcu 1989 r., który, ogólnie ujmując, poza grupą ludzi, którzy wyrazili chęć wsparcia kampanii wyborczej oraz datkami pieniężnymi od ludności i związku zawodowego nie dysponował niezbędnymi elementami organizacyjnymi, spełniającymi wymogi przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 13 prawa autorskiego z 1952 r.
To, że w aneksie do umowy o pracę odnoszono się do wykonywania projektów pracowniczych jako przedmiotu prawa autorskiego, miało takie tylko znaczenie, że prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, przysługujące z mocy ustawy pracodawcy (art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), na skutek rezygnacji
Nałożony na podstawie art. 105 ust. 2 pr. aut. obowiązek, stosownie do przedmiotu żądania, obejmuje informację dotyczącą urządzeń wymienionych w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 3 pr. aut., od których sprzedaży liczone są opłaty w wysokościach oznaczonych w art. 20 ust. 2, 3 i 4 pr. aut. produkcję i import tych opłaty.
1. Przepis art. 41 ust. 2 pr. aut. w zakresie, w którym wyraża nakaz wymienienia pól eksploatacji, nie jest rozumiany jednoznacznie. Wątpliwy jest zwłaszcza stopień rygoryzmu, który należy przywiązywać do ustanowionego w nim wymagania wyraźnego wyszczególnienia pól eksploatacji, a także relacja tego przepisu do art. 49 ust. 1 pr. aut., dotyczącego możliwych sposobów korzystania z utworu. Należy opowiedzieć
Wierzytelność, o której mowa w art. 98a ust. 3 ustawy o wynalazczości powstaje z chwilą rozpoczęcia przez przedsiębiorcę faktycznego korzystania z wynalazku oraz osiągania z tego tytułu określonych korzyści, z tym, że termin zapłaty (wymagalność) realizuje się z upływem dwóch miesięcy po upływie każdego roku korzystania z wynalazku (art. 98a u.w.). Oznacza to, że nie jest to "roszczenie o świadczenie
Twórca danego rodzaju utworu audiowizualnego może dochodzić od właściwej organizacji zbiorowego zarządzania zapłaty wynagrodzenia przewidzianego w art. 70 ust. 21 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz.U. 2017 r. poz. 880) także wtedy, gdy przyjęte uchwałą tej organizacji zasady repartycji nie przewidują wynagrodzenia za ten rodzaj utworów audiowizualnych
Wynagrodzenie twórcy ustalone przez Sąd na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej jest świadczeniem jednorazowym, do którego stosuję się dziesięcioletnie przedawnienie.
Przez "stosowne wynagrodzenie" w rozumieniu art. 79 ust. 1 pkt 3 p.a.p.p. należy rozumieć takie wynagrodzenie, jakie otrzymałby podmiot prawa autorskiego (lub praw pokrewnych), gdyby pozwany zawarł z nim umowę o korzystanie z utworu w zakresie dokonanego naruszenia.
1. Z istoty i treści powołanego art. 70 ust. 2 pkt 4 pr. autorskiego oraz jego usytuowania w ustawie, co ma tylko posiłkowe znaczenie wynika, że rację mają zwolennicy poglądu o źródle dodatkowego wynagrodzenia w prawie autorskim i stanowienia elementu autorskiego prawa majątkowego. Uprawnieni są twórcy, w analizowanej sytuacji chodzi o twórców, określanych jako włączających się w dane dzieło. Jeżeli
1. Do uwzględnienia powództwa organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi opartego na art. 70 ust. 21 p.a.p.p. wystarczające jest wykazanie, że zezwolenie, na podstawie którego działa obejmuje kategorię podmiotów uprawnionych do wynagrodzenia. Organizacja nie musi wykazywać, że jest upoważniona do ochrony wszystkich podmiotów materialnie uprawnionych, a dodatkowe wynagrodzenie przysługuje
Roszczenie o zaniechanie naruszenia przewidziane w art. 287 ust. 1 Pr.Wł.Przem. ma charakter obronny i zmierza do przerwania zachowań bezprawnych, które wkraczają w sferę wyłączności prawa. Celem tego roszczenia jest uzyskanie zakazu korzystania z przedmiotów prawa w określony sposób, zatem świadczenie dłużnika ma tu polegać na zaniechaniu.
Ryczałtowe odszkodowanie z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b pr. aut., obejmuje - co do zasady - dwukrotność stosownego wynagrodzenia.
Funkcjonariuszka z powiatowej komendy nie jest osobą powszechnie znaną i nie można upowszechniać materiałów z jej wizerunkiem bez jej zgody.
Na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych istnieje możliwość dochodzenia wyłącznie jednokrotności stosownego wynagrodzenia.
W zasadzie każde zwielokrotnianie utworu audiowizualnego jest nastawione na określony efekt gospodarczy, bezpośredni lub pośredni (np. promocyjno-marketingowy), a prawna forma dystrybucji utworu (np. sprzedaż lub inna) przez wydawcę prasowego osobom trzecim ma już znaczenie wtórne. Wydawca prasowy w każdym z tych przypadków dystrybucji korzysta z cudzego utworu w określonym zakresie. Oznacza to, że
W sprawie o zwalczanie nieuczciwej konkurencji, której przedmiotem jest także roszczenie dotyczące naruszenia majątkowych praw autorskich do utworu, pełnomocnikiem procesowym może być także rzecznik patentowy.
1. Art. 49 ust. 1 pr. aut. znajduje zastosowanie, jeżeli w umowie nie określono sposobu korzystania z utworu, dopiero po spełnieniu się tej przesłanki sposób korzystania z utworu powinien być zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami. 2. Do wykładni umów o przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz umów licencyjnych stosuje się reguły interpretacyjne przewidziane w
Nie można zgodzić się z poglądem, że konsekwencją braku wymaganej w art. 9 ust. 3 prawa autorskiego zgody współuprawnionego na wykonywanie prawa autorskiego do całości utworu, przybierającego postać zawarcia umowy licencyjnej, jest bezskuteczność względna tej umowy, o której mowa w art. 59 k.c. Odwołanie w tym kontekście do nowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego - skądinąd bez konkretnych odesłań
Istotą art. 61 u.p.a.p.p. jest ustanowienie wyjątku od zasady wynikającej z art. 52 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych. Gdy utworem tym jest projekt architektoniczny lub architektoniczno-urbanistyczny, jego twórca, przenosząc własność egzemplarza na inny podmiot, w razie braku odmiennych zastrzeżeń umownych godzi
1. Ponieważ w art. 315 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej nie ma regulacji intertemporalnej opartej na alternatywie prawa dotychczasowego i prawa nowego, chodzi w nim o alternatywę rozłączną, tzn. do stosunków prawnych powstałych przed wejściem w życie ustawy stosuje tylko przepisy dotychczasowe, zaś prawo nowe stosuje się do stosunków prawnych powstałych później. W konsekwencji, jeżeli stosunek
"Oznaczenie" dzieła następuje pierwotnie - już w trakcie układania postanowień umownych, gdyż dzieło jest wytworem, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób wskazujący na jego indywidualne cechy. Biorąc to pod uwagę, w przypadku umowy o dzieło "autorskie" w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w postaci
Mozliwe jest uznanie dokumentacji technicznej i technologicznej za utwór w rozumieniu art. 1 pr. aut., przy wykazaniu, że posiada ona cechy wyróżniające i zawiera - uzyskane przy wykorzystaniu swobody twórczej - swoiste cechy osiągnięte dzięki indywidualnemu wkładowi pracy twórczej autora. Możliwość, że różne osoby zdołają osiągnąć ten sam rezultat nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że konkretna dokumentacja
Jeżeli producent wprowadza na rynek towar oznaczony identycznie, jak markowy produkt firmy z innej branży, odpowiada za naruszenie praw ochronnych znaku towarowego tylko wtedy, gdy ów wcześniejszy produkt zyskał już renomę na rynku.
