Wyrok SN z dnia 5 lipca 1995 r., sygn. I PRN 35/95

Właściciel patentu w postępowaniu spornym przed kolegium orzekającym Urzędu Patentowego może domagać się ustalenia, iż wskazana produkcja nie jest objęta jego patentem (art. 19 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości – j.t. Dz.U. z 1993 r. nr 26, poz. 417).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Kopalni Węgla Kamiennego „Z.” w J. Z. z udziałem Jana T., Jerzego K., Wiesława P. i Bolesława L. o ustalenie, że produkcja węgla kamiennego nie jest objęta patentem nr 143111 na wynalazek pt. „Wysięgnik górniczego transportu urobku”, na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich (...) od decyzji Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej w Warszawie z dnia 2 grudnia 1992 r. (...) – oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 14.VII.1992 r. Kopalnia Węgla Kamiennego „Z.” w J. Z., wskazując jako uczestników postępowania Jana T., Jerzego K., Wiesława P. i Bolesława L. – współtwórców opatentowanego wynalazku pt. „Wysięgnik górniczego transportu urobku” (opis patentowy nr 143111), wystąpiła do Urzędu Patentowego o ustalenie, że produkcja węgla kamiennego nie jest objęta patentem nr 143111 udzielonym na ten wynalazek. Jeden ze współtwórców przedmiotowego wynalazku – Jan T. – wniósł o oddalenie wniosku Kopalni „Z.” ze względów formalnych i merytorycznych, wskazując równocześnie, iż przed Sądem Wojewódzkim w Katowicach zawisł spór o ustalenie wynagrodzenia za 5 lat stosowania tego wynalazku, wyższego od ustalonego i wypłaconego przez Kopalnię wynagrodzenia dla jego twórców (...). Postępowanie to zostało zawieszone na wniosek Kopalni „Z.”, która wystąpiła do Urzędu Patentowego ze wskazanym wyżej wnioskiem, chcąc zapobiec w ten sposób niekorzystnemu dla siebie rozstrzygnięciu sprawy (...) Jan T. wywodził także, że wniosek Kopalni merytorycznie dotyczy jedynie częściowego zastosowania zakresu przedmiotowego ochrony patentu nr 143111, a także że rozpoznanie sprawy należy do właściwości sądów, co wynika z uchwały Sądu Najwyższego z 23.VI.1977 r. PZP 1/77, definiującej stosowanie pracowniczego projektu wynalazczego, oraz z orzeczenia wydanego w składzie siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 12.III.1987 r. III PRN 5/86, który stanowi, że zbudowanie urządzenia zbliżanego do chronionego patentem, nie zawierającego jednak w pełni rozwiązań objętych zastrzeżeniami patentowymi, nie jest stosowaniem wynalazku i nie przysługuje jego twórcy z tego tytułu wynagrodzenie.