Nie ulega wątpliwości, iż wprowadzenie do wykładni art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ dodatkowych elementów, takich jak to czy strona umowy zajmuje się profesjonalnie /tu/ obrotem nieruchomościami czy też nie, jest nieporozumieniem. Skoro przedmiotem umowy są między innymi budynki, które służyły sprzedawcy do prowadzenia jego działalności
Nie znajduje dostatecznego uzasadnienia wniosek wyprowadzony przez stronę skarżącą z brzmienia art. 10 ust. 3 zdanie drugie in fine ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, o konieczności ustalenia przez organ podatkowy wartości przedmiotu sprzedaży z uwzględnieniem opinii co najmniej dwóch biegłych. Posłużenie się przez ustawodawcę liczbą mnogą w sformułowaniu
Załącznik to pomocniczy dokument dołączony do głównego dokumentu /tu: odwołania/, przy czym bez znaczenia pozostaje ilość stron. Tak więc należna opłata skarbowa od załącznika zawsze będzie wynosić 50 groszy, analogicznie jak od odwołania zawsze będzie wynosić 5 zł, bez względu na fakt, z ilu stron składać się będą te dokumenty /z dwóch, czy pięćdziesięciu/.
Umowa zawarta przed notariuszem -osobą zaufania publicznego - ma charakter dokumentu urzędowego /art. 2 par. 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie - Dz.U. nr 22 poz. 91 ze zm./ i poza zakresem kompetencji organów podatkowych pozostaje kwestionowanie czynności notarialnych. Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta. Skarżący nie podnosili okoliczności, by Sąd wieczystoksięgowy
Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej jest obowiązkiem powstającym nie z mocy decyzji administracyjnej, lecz z mocy samego prawa z chwilą zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ wiąże powstanie tego zobowiązania, a więc z chwilą zawarcia przed notariuszem umowy sprzedaży nieruchomości, zaś decyzja organu podatkowego określająca
Opłatami administracyjnymi są opłaty ustalone uchwałą rady gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84/, nie wynikają więc one z ustawy oraz nie mają charakteru generalnego. Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej nie przewiduje zwolnienia dla Polskiego Związku Działkowców, gdy zwolnienie takie /o ogólniejszym charakterze
"Wartość firmy", czyli tzw. "goodwill", podlegała opłacie skarbowej. Skarżąca Spółka kupiła od zakładów farmaceutycznych jeden z zakładów wraz z prawem do posługiwania się firmą. Strony same określiły wartość tego składnika /firmy/ przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55[1] Kc oraz zapłaciły podatek. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr
Nie powinno ulegać wątpliwości to, że ze względu na ograniczenie uprawnień współużytkownika wieczystego przewidziane w art. 199-208 Kc wartość rynkowa udziału w użytkowaniu wieczystym jest z reguły niższa. Okoliczność tę jednak biegli uwzględnili w wycenie zmniejszając wartość tego prawa ze względu na współwłasność. Nie budzi zdaniem Sądu wątpliwości potraktowanie tych ograniczeń przez biegłych na
Umowa sprzedaży przedsiębiorstwa podlega opłacie skarbowej w wysokości będącej sumą opłat od rzeczy i praw majątkowych składających się na przedsiębiorstwo.
Umowa sprzedaży jest to czynność konsensualna. Do zawarcia tej umowy dochodzi przez oświadczenie stron umowy. Okoliczności, dotyczące sposobu realizacji umowy, nie miały istotnego znaczenia dla bytu obowiązku zapłaty opłaty skarbowej. Organ podatkowy nie musiał sprawdzać, czy doszło do realizacji warunków umowy, sam bowiem fakt zawarcia umowy sprzedaży powodował powstanie obowiązku uiszczenia opłaty
Pierwsza grupa wyłączeń z opłaty skarbowej dotyczyła umów sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu, które zawierane są przez podatników podatku VAT w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, druga dotyczyła innych tego rodzaju umów, objętych zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy
W przypadku zaistnienia sytuacji określonej w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych, a nie przez jednego biegłego. Skarżący w toku prowadzonego postępowania wskazywał na rozbieżności w opinii biegłego w zakresie dokonanych pomiarów powierzchni użytkowej budynku, jak
1. Wskazany w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ termin "nie krótszy niż czternaście dni" jest terminem o charakterze instrukcyjnym, który organ podatkowy może określić według własnego uznania. Nie jest to zatem termin o charakterze materialnoprawnym, ponieważ takie terminy zawsze wyraźnie i precyzyjnie określa ustawodawca. Strony czynności
Sedno sporu tkwi w nieuwzględnieniu w wycenie nieruchomości, do celów opłaty skarbowej, wartości hipotek ciążących na tej nieruchomości. 1. Regulujący tą kwestię przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie pozostawia wątpliwości, co do prawidłowości stanowiska zajętego przez organy podatkowe. Zawarty w tym przepisie zapis "bez odliczenia
Zważywszy na dokonane ustalenia i pogląd wyrażony w niniejszej sprawie przez Sąd Najwyższy, w myśl którego z przedmiotowego charakteru zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ świadczenia usług, wymienionych pod pozycją 13 załącznika nr 2 do tej ustawy /obrót wierzytelnościami
Przepis art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, nakazujący powołanie biegłych w sprawie ustalenia wartości rynkowej, stanowi o konieczności dopuszczenia dowodu z co najmniej dwu opinii, wydanych przez dwu biegłych, działających odrębnie i w sposób od siebie niezależny.
Określenie wartości rynkowej nieruchomości winno być dokonane rzetelnie i z należytą starannością w sposób wskazujący na uwzględnienie wszystkich przewidzianych w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ elementów składających się na wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej. Obok cen stosowanych w danej miejscowości na "wartość tą"
Od chwili zawarcia umowy kupna - sprzedaży samochodu, z mocy prawa ciążył na stronach umowy obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej /art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" w zw. z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ i to bez względu na zawarte w umowie postanowienia /art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "b" tej ustawy/, od których uzależniono skuteczność
1. "Umowa lombardowa" mieści się w hipotezie przepisu art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, a co za tym idzie podlega opłacie skarbowej. 2. Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie lombardów, nie będący bankiem, od tych usług musi płacić podatek od towarów i usług oraz w konsekwencji nie może korzystać ze zwolnienia przewidzianego
1. Brak wymagalności decyzji wymiarowej nie przekłada się na brak /odpadnięcie, nieistnienie/ podstawy do świadczenia należnego, wynikającego z niej zobowiązania podatkowego. Dopiero uchylenie bądź stwierdzenie nieważności decyzji wymiarowej prowadzi do eliminacji istnienia prawnej podstawy świadczenia i w następstwie do sytuacji powstania nienależnego świadczenia. 2. Decyzja wymiarowa nakłada pewien
Autonomia prawa podatkowego nie jest samodzielnością absolutną, dlatego pojęcia zaczerpnięte z innych gałęzi prawa nie mogą nabierać całkowicie nowego znaczenia. Zatem, jeżeli zamiarem ustawodawcy byłoby także objęcie opłatą skarbową przeniesienia własności dokonywanego w drodze innych niż sprzedaż i zamiana umów przenoszących własność, to zapewne użyłby innego sformułowania w przepisach ustawy. W
